¹ Veritatem dico in Christo, non mentior : testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu Sancto :

² quoniam tristitia mihi magna est, et continuus dolor cordi meo.

³ Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem,

⁴ qui sunt Israëlitæ, quorum adoptio est filiorum, et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et promissa :

⁵ quorum patres, et ex quibus est Christus secundum carnem, qui est super omnia Deus benedictus in sæcula. Amen.

⁶ Non autem quod exciderit verbum Dei. Non enim omnes qui ex Israël sunt, ii sunt Israëlitæ :

⁷ neque qui semen sunt Abrahæ, omnes filii : sed in Isaac vocabitur tibi semen :

⁸ id est, non qui filii carnis, hi filii Dei : sed qui filii sunt promissionis, æstimantur in semine.

⁹ Promissionis enim verbum hoc est : Secundum hoc tempus veniam : et erit Saræ filius.

¹⁰ Non solum autem illa : sed et Rebecca ex uno concubitu habens, Isaac patris nostri.

¹¹ Cum enim nondum nati fuissent, aut aliquid boni egissent, aut mali (ut secundum electionem propositum Dei maneret),

¹² non ex operibus, sed ex vocante dictum est ei quia major serviet minori,

¹³ sicut scriptum est : Jacob dilexi, Esau autem odio habui.

¹⁴ Quid ergo dicemus ? numquid iniquitas apud Deum ? Absit.

¹⁵ Moysi enim dicit : Miserebor cujus misereor : et misericordiam præstabo cujus miserebor.

¹⁶ Igitur non volentis, neque currentis, sed miserentis est Dei.

¹⁷ Dicit enim Scriptura Pharaoni : Quia in hoc ipsum excitavi te, ut ostendam in te virtutem meam : et ut annuntietur nomen meum in universa terra.

¹⁸ Ergo cujus vult miseretur, et quem vult indurat.

¹⁹ Dicis itaque mihi : Quid adhuc queritur ? voluntati enim ejus quis resistit ?

²⁰ O homo, tu quis es, qui respondeas Deo ? numquid dicit figmentum ei qui se finxit : Quid me fecisti sic ?

²¹ an non habet potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem vas in honorem, aliud vero in contumeliam ?

²² Quod si Deus volens ostendere iram, et notum facere potentiam suam, sustinuit in multa patientia vasa iræ, apta in interitum,

²³ ut ostenderet divitias gloriæ suæ in vasa misericordiæ, quæ præparavit in gloriam.

²⁴ Quos et vocavit nos non solum ex Judæis, sed etiam in gentibus,

²⁵ sicut in Osee dicit : Vocabo non plebem meam, plebem meam : et non dilectam, dilectam : et non misericordiam consecutam, misericordiam consecutam.

²⁶ Et erit : in loco, ubi dictum est eis : Non plebs mea vos : ibi vocabuntur filii Dei vivi.

²⁷ Isaias autem clamat pro Israël : Si fuerit numerus filiorum Israël tamquam arena maris, reliquiæ salvæ fient.

²⁸ Verbum enim consummans, et abbrevians in æquitate : quia verbum breviatum faciet Dominus super terram :

²⁹ et sicut prædixit Isaias : Nisi Dominus Sabaoth reliquisset nobis semen, sicut Sodoma facti essemus, et sicut Gomorrha similes fuissemus.

³⁰ Quid ergo dicemus ? Quod gentes, quæ non sectabantur justitiam, apprehenderunt justitiam : justitiam autem, quæ ex fide est.

³¹ Israël vero sectando legem justitiæ, in legem justitiæ non pervenit.

³² Quare ? Quia non ex fide, sed quasi ex operibus : offenderunt enim in lapidem offensionis,

³³ sicut scriptum est : Ecce pono in Sion lapidem offensionis, et petram scandali : et omnis qui credit in eum, non confundetur.