Scripture Confirmations of New Church Doctrine [Brief Latin Title: Dicta Probantia]

1. The Apostles; Miracles

The apostles are named (Acts of the Apostles 1:13, 26).

Judas the traitor burst asunder in the midst, and all his bowels gushed out (Acts of the Apostles 1:16-19).

Many miracles and signs were done by the apostles (Acts of the Apostles 2:43). Peter and John healed the lame man sitting at the gate of the temple, therefore all were astonished, but when the priests heard them preaching about Jesus, they laid hands upon them, thrust them into prison, and afterwards having threatened them sent them away because of the people (Acts of the Apostles 3:1-20; 4). This miracle was done in the name of Jesus Christ (Acts of the Apostles 4:10, 30).

Many miracles done by the apostles (Acts of the Apostles 5:12, 5:15, 5:16), but yet they were put in prison by the high priest, and although they were led out thence by an angel miraculously, yet they were beaten, and warned not to preach concerning Jesus (verses 29-40).

Stephen also did great signs and miracles (Acts of the Apostles 6:8).

Miracles done by Philip (Acts of the Apostles 8:6, 7, 13).

Simon the sorcerer made himself great in Samaria, saying, here is the great power of God; but he was severely reproved by Peter (Acts of the Apostles 8:9, 10 seq., 20-24).

Miracles done by Peter, and also that he raised the dead to life (Acts of the Apostles 9:33, 34, 36-42).

The miracle of Paul, that a certain man was made blind (Acts of the Apostles 13:11); also others (Acts of the Apostles 19:11, 12; 20:9 seq.; 28:3 seq., 8).

Miracles done by the disciples, and with Paul (Acts of the Apostles 14:3, 8-10, 19, 20; 16:25, 26 seq.).

8864. ‘Ego Jehovah Deus tuus’: quod significet Dominum quoad Divinum Humanum universaliter regnans in omnibus et singulis boni et veri, constat ex eo quod in Verbo non alius per Jehovam intelligatur quam Dominus, n. 1343, 1736, 2921, 3023, 3035, 3448, 5663, 6280, ¹ 6281, 6303, 8274, pariter per Jehovam Zebaoth, per Dominum Jehovih, per Jehovam Deum, n. 2921, 3023, 3448, 6303; quodque Dominus ² dicatur Jehovah ex Divino Bono, quod est Divinum ³ Esse, at Deus ex Divino Vero, quod est Divinum ³ Existere, n. 6905, tum n. 709, 732, 1096, 2586, 2769, 2807, 2822, 3921 fin. , 4402; quod sit Divinum Humanum Domini, quod hic per ‘Jehovam Deum’ intelligitur, est quia Dominus quoad illud in Verbo tam per ‘Jehovam’ quam per ‘Deum’ intelligitur, Divinum Bonum, quod Ipse est etiam quoad Humanum, per ‘Jehovam’, et Divinum Verum, quod Ipse est quia procedit ab Ipso, per ‘Deum’.

[2] Quod Divinum Humanum Domini per ‘Jehovam Deum’ intelligatur, est quia ipsum Divinum quod ⁴ in Domino, in caelo non potest videri et ne quidem percipi, ita ⁵ nec’ recipi fide et amore, sed modo Divinum Humanum; quod ipsum Divinum non communicari possit cum angelis in caelo, et minus cum hominibus in terra, nisi per Divinum Humanum, notum est ⁶ in Ecclesiis ex Domini verbis apud Evangelistas, ubi dicit quod Ipse sit janua, quod ⁷ sit mediator, quod nemo venire possit ad Patrem quam per Ipsum, quod nullus noscat Patrem quam Ipse, et quod nullus viderit Patrem, ne quidem aliquam speciem Ipsius; inde patet quod sit Dominus ⁸ Qui hic per ‘Jehovam Deum’ intelligitur; quod etiam Ipse sit qui redemerit humanum genus et liberaverit ab inferno, etiam notum est; haec significantur per verba quae sequuntur, nempe per ‘eduxi te e terra Aegypti, e domo servorum’; ex his nunc patet quod Jehovah Deus, Qui locutus e monte Sinai, sit Dominus quoad Divinum Humanum.

[3] Quod hoc primum sit quod e monte Sinai a Domino ⁹ dicitur, est quia hoc erit universaliter regnans in omnibus et singulis quae sequuntur, nam quod primum dicitur, hoc memoria tenebitur in sequentibus, et hoc spectabitur ¹⁰ ut universale quod in illis erit; quid universaliter regnans, videbitur in sequentibus; quae a Domino dicta sunt ¹¹ , illa omnia sunt talia, quod nempe quae primum dicuntur, in sequentibus regnabunt, ac involvent illa, ac ita successive illa quae in serie; quae in hoc capite sequuntur sunt praecepta decalogi, quae sunt vera interna, et dein statuta, quae sunt vera externa; in his et in illis regnabit Dominus quoad Divinum Humanum, nam sunt ex Ipso, et ¹² sunt Ipse, ¹³ quippe vera quae vera sunt procedunt omnia ab Ipso, et quae procedunt ab Ipso sunt Ipse; quod Dominus quoad Divinum Humanum sit quod in omnibus et singulis fidei regnabit, etiam notum est in Ecclesiis, nam docetur quod absque Domino nulla salus, et quod omne verum et bonum fidei sit ab Ipso, ¹⁴ ita quia Ipse est a Quo fides, est ipse fides apud hominem, et si fides, est etiam omne verum, quod doctrina fidei, quae e Verbo, continet; inde quoque est quod Dominus dicatur Verbum’.

[4] Quod quae praecedunt regnabunt in sequentibus, et sic in serie, ut supra dictum est, constat ex singulis quae Dominus locutus est, imprimis ex oratione Ipsius, quae Oratio Dominica vocatur; in illa omnia in tali serie consequuntur ¹⁵ , ut quasi constituant columnam a supremo ad imum crescentem, in cujus interioribus sunt quae in serie praecedunt; quod primum ibi est, hoc intimum est, et quod succedit ordine, hoc addit se intimo ¹⁶ successive, et sic crescit ¹⁷ ; quod intimum est, hoc in illis quae circumcirca sunt ¹⁸ regnat universaliter, hoc est, in omnibus et singulis, nam inde est essentiale existentiae omnium.

Footnotes: