174. വായുവെന്നും ഈതറുകളെന്നും (മേഘങ്ങള്‍ക്കപ്പുറത്തുള്ള സൂക്ഷ്മാകാശം) വിളിക്കപ്പെടുന്ന അന്തരീക്ഷങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, അവ ആത്മീയവും പ്രാകൃതികവുമായ രണ്ട് ലോകങ്ങളിലും സമാനമാണ്, ആത്മീയലോകത്തിലായിരിക്കുന്നവ ആത്മീയവും പ്രാകൃതികലോകത്തിലായിരിക്കുന്നവ പ്രാകൃതികവും ആണെന്ന വ്യത്യാസത്തോടെതന്നെ. ആദ്യത്തേത് ആത്മീയമാകാന്‍ കാരണം, അത് അസ്തിത്വത്തിലേക്ക് വരുന്നത് കര്‍ത്താവിന്‍റെ ദിവ്യപരിപാലനത്തിന്‍റെയും സ്നേഹത്തിന്‍റെയും ആദ്യപ്രവൃത്തിയായ സൂര്യനില്‍ നിന്നാണ്, ഒപ്പം അവനില്‍ നിന്നും സ്നേഹമാകുന്ന ആത്മീയ അഗ്നിയും ജ്ഞാനമാകുന്ന ദിവ്യവെളിച്ചവും അവയില്‍ സ്വീകരിക്കുന്നു, ഇവ രണ്ടും ദൂതര്‍ ആയിരിക്കുന്ന സ്വര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ വരെ വഹിക്കുന്നു, അവിടെ ഏറ്റവും വലുതും ചെറുതുമായ സംഗതികള്‍ വരേയ്ക്കും ഈ സൂര്യന്‍റെ സാന്നിധ്യമുണ്ടാകുന്നു.
ആത്മീയലോകത്തെ അന്തരീക്ഷ ങ്ങള്‍ സൂര്യനില്‍ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന വിഭിന്ന വസ്തുക്കളോ അല്ലെങ്കില്‍ അത്യല്‍പമായ രൂപങ്ങളോ ആണ്. അവ സൂര്യനെ തനിയേയും അതിനാല്‍ തന്നെ സൂര്യന്‍റെ അഗ്നിയേയും സ്വീകരിക്കുന്നതിനാല്‍ അനേകം വസ്തുക്കളും രൂപങ്ങളുമായി വിഘടിക്കപ്പെടുന്നു, അഗ്നിയാല്‍ ആവരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നതിനാലും ഈ ആവരണങ്ങളാല്‍ പാകപ്പെടുന്നതിനാലും ചൂട് ആയി ഒടുവില്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലെ ദൂതന്‍മാരുടെയും സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിന് കീഴെയുള്ള ആത്മാക്കളുടെയും സ്നേഹത്തോട് അനുരൂപീകരിക്കപ്പെടുന്നു. സൂര്യന്‍റെ വെളിച്ചത്തിന്‍റെ കാര്യത്തിലും ഇതുപോലെ തന്നെയാണ്.
ഇവിടെ പ്രാകൃതിക അന്തരീക്ഷങ്ങള്‍ ആത്മീയ അന്തരീക്ഷങ്ങള്‍ക്ക് സമാനമാണ്, അതായത് അവയും പ്രാകൃതികലോകത്തെ സൂര്യനില്‍ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന വിഭിന്ന വസ്തുക്കളും അത്യല്‍പമായ രൂപങ്ങളും ആണ്. ഇവയും സൂര്യനെ തനിയേ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് അവയില്‍ തന്നെ അതിന്‍റെ അഗ്നിയെ ശേഖരിച്ചും പാകപ്പെടുത്തിയും മനുഷ്യര്‍ ആയിരിക്കുന്ന ഭൂമിയിലേക്ക് വഹിക്കുന്നു. വെളിച്ചത്തിന്‍റെ കാര്യത്തിലും സത്യം ഇത് തന്നെയാണ്.
