25. (ii.) Quod omnis homo post vitam in mundo vivat in aeternum, constat ex eo, quod tunc homo spiritualis sit, et non amplius naturalis, et quod spiritualis homo separatus a naturali maneat qualis est in aeternum, nam status hominis non mutari potest post mortem. Praeterea spirituale cujusvis hominis in conjunctione est cum Divino, quoniam id potest cogitare de Divino et quoque potest amare Divinum, et affici omnibus quae a Divino sunt, qualia sunt quae ecclesia docet; proinde conjungi Divino cogitatione et voluntate, quae binae facultates sunt spiritualis hominis et faciunt ejus vitam; quod ita conjungi potest Divino, hoc in aeternum non potest mori, Divinum enim apud eum est, et eum sibi conjungit. Est quoque homo creatus ad formam caeli quoad mentem suam; et forma caeli est ex ipso Divino, ut constare potest in opere De Caelo et Inferno, ubi ostensum est, Quod Divinum Domini faciat et formet Caelum (7-12, 78-86); Quod Homo creatus sit ut sit Caelum in minima effigie (57); Quod Caelum in toto complexu referat unum Hominem (59-66); Quod inde .Angelus sit in perfecta Forma humana (73-77); angelus est homo quoad spirituale suum. De hac re aliquoties etiam locutus sum cum angelis; qui valde mirati sunt, quod ex illis qui in Christiano orbe intelligentes dicuntur, et quoque ab aliis intelligentes esse creduntur, permulti sint, qui a fide sua prorsus rejiciunt vitae suae immortalitatem, credentes animam hominis aeque dissipari post mortem sicut anima bestiae; non percipientes vitae discrimen inter hominem et bestiam, quod homo possit cogitare supra se, de Deo, de caelo, de amore, de fide, de bono spirituali et morali, de veris, et similibus, et sic quod elevari possit ad ipsum Divinum, et Ipsi per omnia illa conjungi; at quod bestiae non elevari supra naturale suum ad cogitandum talia possint, consequenter quod spirituale earum non possit separari a naturali earum post mortem, ¹ ac vivere per se, sicut spirituale hominis; quae etiam est causa, quod vita bestiae cum vita naturali ejus dissipetur. Quod plures intelligentes, ita dicti, in Christiano orbe non credant immortalitatem suae vitae, dicebant angeli causam, quia corde negant Divinum et pro Divino agnoscunt naturam; et illi qui ex talibus principiis cogitant, non possunt cogitare de aliqua aeternitate per conjunctionem cum Divino, consequenter nec de dissimili statu hominis a statu bestiarum, nam cum Divinum a cogitatione rejiciunt, etiam rejiciunt aeternum. Porro dicebant, quod apud unumquemvis hominem sit gradus vitae intimus seu supremus, seu intimum aut supremum quoddam, in quod Divinum Domini primum aut proxime influit, et ex quo disponit reliqua interiora, quae spiritualis et naturalis hominis sunt, et secundum gradus ordinis apud illos succedunt: hoc intimum seu supremum vocabant introitum Domini ad hominem, ac ipsissimum Illius domicilium apud illum; et quod per hoc intimum seu supremum homo sit homo, et distinguatur a brutis animalibus, quae illud non habent; et quod inde sit, quod homines secus ac animalia possint quoad interiora, quae sunt mentis et animi eorum, elevari a Domino ad Se, possint credere in Ipsum, affici amore in Ipsum, et quod possint recipere intelligentiam et sapientiam, et loqui ex ratione. Ad interrogationem de illis qui negant Divinum, ac Divina vera per quae conjunctio vitae hominis cum ipso Divino, quod usque illi vivant in aeternum, dicebant quod illis aeque facultas sit cogitandi et volendi, proinde credendi et amandi talia quae ex Divino sunt, sicut est illis qui agnoscunt Divinum, et quod illa facultas sit quae facit quod aeque in aeternum vivant; addebant quod ea facultas illis sit ex intimo seu supremo illo, quod cuivis homini inest, de quo supra dictum est; quod etiam illis qui in inferno sunt, sit illa facultas, et quod inde illis facultas ratiocinandi et loquendi contra Divina vera, multis ostensum est. Inde est, quod omnis homo, qualiscunque est, vivat in aeternum. Quia omnis homo post mortem vivit in aeternum, ideo nusquam aliquis angelus, nec aliquis spiritus, cogitat de morte, immo prorsus nesciunt quid sit mori; quapropter cum memoratur in Verbo "mors," intelligitur ab angelis vel damnatio, quae est mors in spirituali sensu, vel continuatio vitae et resurrectio. ² Haec dicta sunt; ut confirmetur quod omnes homines, quotcunque nati sunt a principio creationis, et defuncti, vivant, quidam in caelo, et quidam in inferno.

(EX ARCANIS CAELESTIBUS.)

Footnotes:

4618. ‘Et exspiravit Jishak et mortuus est’: quod significet exsuscitationem in Divino Naturali, constat ex significatione ‘exspirare et mori’ quod sit exsuscitatio, de qua n. 3326, 3498, 3505; quando enim in Verbo memoratur de aliquo quod mortuus sit, in sensu interno ¹ significatur ultimum ejus et novum in altero, ita continuatio; sicut cum memoratur de regibus Jehudae et Israelis quod mortui, seu de summis pontificibus, in sensu interno est finis repraesentationis quae per illos, et continuatio in alio, ita exsuscitatio; ² etiam qui in altera vita sunt, et tunc apud hominem cum illa leguntur, non aliquam mortem capiunt, quia prorsus nesciunt ³ ibi quid mori, inde loco ejus percipiunt continuum in altero; ⁴ praeterea cum homo moritur, non moritur nisi quoad corporeum quod ei inserviverat pro usibus in terra, sed continuat vitam quoad suum spiritum in mundo ubi corporea non amplius alicui usui sunt.

[2] ⁵ Quod per ‘exspiravit Jishak et mortuus est’ significetur exsuscitatio in Divino Naturali, est quia rationale vitam non ⁶ habet, nisi naturale correspondet, n. 3493, 3620, 3623; se habet hoc sicut visus oculi, is nisi objecta extra se ⁶ habet quae videat, perit, ita quoque reliqui sensus; pariter si objecta ⁷ sunt prorsus contraria, ea enim mortem inducunt; et quoque se habet sicut vena fontis cujus aquis nullus effluxus, inde obstipatur: simile est cum rationali, nisi lucis ejus receptio sit in naturali, perit ejus visus, scientifica enim in naturali sunt objecta visus rationalis; quae objecta si contraria sunt luci, hoc est, intelligentiae veri et sapientiae boni, etiam visus rationalis perit, nam in contraria sibi influere nequit; inde est quod ⁸ rationale apud illos qui in ⁹ malis et falsis sunt, occludatur, sic ut non pateat per illud communicatio cum caelo, nisi solum quasi per rimas ut in facultate sint cogitandi, ratiocinandi et loquendi: inde est ut naturale cum rationali conjungi possit, quod ad receptionem praeparandum sit, quod fit per regenerationem a Domino, et tunc cum conjungitur, rationale vivit in naturali, nam in naturali videt objecta sua, ut dictum, sicut visus oculi in objectis mundi ¹⁰ .

[3] Rationale quidem in se vitam habet, distinctam a vita naturalis, sed usque rationale in naturali est, sicut homo in sua domo, aut anima in suo corpore: se quoque ita habet cum caelis; intimum seu tertium caelum quidem vivit distinctum a caelis qui infra illud, sed usque nisi receptio ¹¹ foret in secundo seu medio caelo, sapientia ibi dissiparetur; similiter nisi receptio lucis et intelligentiae hujus caeli foret in caelo ultimo seu primo, et hujus denique in naturali hominis; intelligentia illorum caelorum' quoque dissiparetur, nisi provideretur a Domino ut alibi receptio foret; quapropter ita formati sunt caeli a Domino, ut unum alteri inserviat pro receptione, et tandem homo quoad ejus naturale et sensuale pro receptione ultima, nam ibi Divinum in ultimo ordinis est, et transit in mundum: ¹² ideo si concordat seu correspondet ultimum cum prioribus, tunc in ultimo sunt priora simul, nam quae ultima sunt, receptacula sunt priorum se et ibi successiva simul sunt.

Inde patet quid per exsuscitationem in Divino Naturali intelligitur.

Footnotes: