40. Quidam spiritus sciebant ex coelo, quod spiritibus Telluris Mercurii quondam promissum fuerit videre Dominum; quare interrogabantur a spiritibus circum me, num recordarentur illius promissi, dicebant, quod recordentur; sed quod non sciant, an ita promissum sit, ut de eo nihil dubii haberi possit. Cum ita loquebantur inter se, tunc apparuit illis Sol coeli: (Solem coeli, qui est Dominus, non alii vident quam qui in intimo seu tertio coelo sunt, reliqui vident lucem inde) viso sole dicebant, quod hoc non esset Dominus Deus, quia faciem non videbant. At interea spiritus inter se loquebantur, sed quid loquuti sunt, non audivi. Subito autem tunc iterum apparuit Sol, et in ejus medio Dominus circumcinctus solari circulo; hoc viso, Spiritus Mercurii humiliabant se profunde, et subsidebant. Tunc quoque Dominus ex Sole illo visus est spiritibus hujus telluris, qui, cum homines fuerunt, Ipsum in mundo viderunt, ex quibus unus post alterum fassi sunt, et sic ordine plures, quod Ipse Dominus esset; et hoc fassi sunt coram omni coetu. Tunc quoque Dominus e Sole visus est Spiritibus Planetae Jovis, qui manifesta voce dicebant, quod Ipse esset, Quem in Tellure sua, cum apparuit illis Deus universi, viderant. ¹

Footnotes:

1053. ‘Et erit arcus in nube’: quod significet statum ejus, constat ex illis quae prius de arcu in nube dicta et ostensa sunt, quod nempe homo aut anima in altera vita cognoscatur ex sphaera ejus apud angelos; et quod sphaera quoties Domino beneplacet, repraesentetur per colores quales sunt arcus, diversimode secundum cujusvis statum, respective ad fidem in Dominum, ita respective ad bona et vera fidei: in altera vita sistuntur videndi colores qui ex nitore et splendore immensum superant pulchritudinem colorum qui oculis in terra videntur; unusquisque color aliquid caeleste et spirituale repraesentat;

[2] colores illi sunt ex luce quae in caelo, et variegatione lucis spiritualis, ut dictum supra; vivunt enim angeli in tanta luce ut lux mundi respective nihili sit; lux caeli in qua vivunt angeli, ad lucem mundi se habet respective sicut lumen solis meridiani ad lumen candelae, quod exstinguitur et nullum fit oriente sole: est in caelo lux caelestis et est lux spiritualis; lux caelestis, ut comparative loquar, est sicut lux solis, at lux spiritualis est sicut lux lunae, sed cum omni differentia secundum statum angeli recipientis lucem; similiter se habent colores quia ex luce inde. Ipse Dominus est caelo angelorum caelestium Sol, et caelo angelorum spiritualium Luna: haec incredibilia sunt iis qui nullum conceptum de vita quam animae vivunt post mortem, habent, sed usque verissima.