127. DE PRIMA TELLURE IN COELO ASTRIFERO, et DE EJUS SPIRITIBUS et INCOLIS; EX AUDITIS et VISIS

Ducebar per Angelos a Domino ad Tellurem quandam in Coelo astrifero, ubi datum est inspicere in ipsam Tellurem, sed non loqui cum incolis ibi, verum cum Spiritibus qui inde; omnes incolae seu homines cujuscunque Telluris, post transactam vitam in mundo, fiunt spiritus, et manent juxta suam Tellurem: ex illis tamen informatio datur de Tellure, et de statu incolarum ibi; nam homines, qui decedunt e corpore, secum ferunt omnem vitam priorem, et omnem memoriam. ¹ Duci ad Tellures in Universo, non est duci et transferri illuc quoad corpus sed quoad spiritum, et spiritus ducitur per variationes status vitae interioris, quae apparent ei sicut progressiones per Spatia. ² Appropinquationes etiam fiunt secundum statuum vitae convenientias seu similitudines, nam vitae convenientia seu similitudo conjungit, et disconvenientia et dissimilitudo disjungit. Inde constare potest quomodo translatio sit quoad spiritum, et ejus appropinquatio ad dissita, manente usque homine in suo loco. Sed ducere spiritum per variationes status interiorum ejus extra suum orbem, et facere ut variationes progrediantur successive usque ad statum convenientem seu similem illis ad quos ducitur, in potentia solius Domini est; erit enim directio continua et praevisio a primo ad ultimum, cis et retro; imprimis ut hoc fiat cum homine, qui adhuc quoad corpus in mundi natura est, et per id in spatio. Quod ita factum sit, illi qui in sensualibus corporeis sunt, et ex illis cogitant, non induci possunt ad credendum; causa est, quia sensualia corporea non possunt capere progressiones absque spatiis: at usque illi, qui ex sensuali spiritus sui aliquantum remoto seu subducto a sensuali corporis, ita interius in se, cogitant, possunt induci ad credendum et capere, quoniam in idea cogitationis interioris non est spatium nec tempus, sed pro illis talia ex quibus spatia et tempora. Pro his itaque sint haec quae sequuntur de Telluribus in Coelo astrifero, et non pro aliis, nisi tales sint ut se instrui patiantur.

Footnotes:

1377. Quod locus, mutatio loci, et distantia sit apparentia in mundo spirituum, inde constare potuit quod omnes quotcumque animae et spiritus fuerunt a prima creatione, appareant constanter in suis locis, nec usquam mutent loca nisi cum mutatur eorum status, et sicut mutatur status, etiam iis variantur loca et distantiae; sed quia unusquisque habet statum communem qui regnat, et mutationes status particulares et singulares usque spectant communem, inde est quod post mutationes istas redeant ad suum situm.