83. De Hereditario Hominis (de quo supra in Doctrina, 70-79), quod sit Amor Sui et Mundi.

Quod homines, quotcunque sunt, nascantur in mala omnis generis, usque adeo ut proprium eorum non sit nisi quam malum (Arcana Coelestia 210, 215, 731, 874-876, 987, 1047, 2307, 2308, 3701, 3812, 8480, 8550, 10283, 10284, 10286, 10731).

Quod homo ideo renascendus sit, hoc est, regenerandus, ut a Domino novam vitam accipiat (Arcana Coelestia 3701).

Quod hereditaria mala a parentibus et avis longa retro serie deriventur, crescant, et cumulentur; et non, ut creditur, sint a primo homine propter esum ex arbore scientiae (Arcana Coelestia 313, 494, 2910, 3469, 3701, 4317, 8550).

Quod ideo mala hereditaria hodie maligniora sint quam olim (Arcana Coelestia 2122).

Quod infantes, qui moriuntur infantes, et educantur in caelo, non sint nisi quam mala ex hereditario (Arcana Coelestia 2307, 2308, 4563).

Quod inde diversae indolis et inclinationis sint (Arcana Coelestia 2300).

Quod cuivis mala interiora sint a patre, et exteriora a matre (n. (1815,) 370).

Quod homo malis hereditariis superaddat nova ex se, quae mala actualia vocantur (Arcana Coelestia 8551).

Quod in altera vita nemo luat poenam propter mala hereditaria, sed propter mala actualia, quae redeunt (Arcana Coelestia 966, 2308).

Quod inferna maligniora teneantur separata, ne operentur in mala hereditaria apud homines et spiritus (Arcana Coelestia 1667, 8806).

Quod mala hereditaria sint mala amoris sui et mundi; quae sunt quod homo se amet prae Deo, ac mundum prae caelo, et proximum nihili faciat (Arcana Coelestia 694, 4317, 5660).

Et quia illa mala sunt contra bona caeli, et contra Divinum ordinem, quod homo non possit non in meram ignorantiam nasci (Arcana Coelestia 1050, 1902, 1992, 3175).

Quod bonum naturale connascatur quibusdam, sed quod usque id non bonum sit, quia facile ad omnia mala et falsa; et quod id bonum non acceptetur in caelo, nisi fiat bonum spirituale (Arcana Coelestia 2463, 2464, 2468, 3304, 3408, 3469, 3470, 3508, 3518, 7761).

215. Quod proprium non sit nisi malum et falsum, exinde etiam mihi constare potuit quod quicquid usquam spiritus locuti sint ex se, fuerit malum et falsum, usque adeo ut cum modo nosse daretur quod ex se, scirem ilico quod falsum; tametsi in tam forti persuasione essent, cum loquerentur, quod verum, ut nihil dubitarent: similis iis est homo qui talis. Similiter, quicumque ratiocinari coeperunt de illis quae sunt vitae spiritualis et caelestis aut quae sunt fidei, percipere datum quod dubitarent, immo negarent; nam ratiocinari de fide est dubitare et negare: et quia ex semet seu ex proprio, sunt merae falsitates, in quas cadunt, proinde in abyssum caliginum, hoc est, falsitatum; in qua abysso cum sunt, tunc munus scrupulus praevalet mille veritatibus, qui est sicut pulvisculus qui adpositus pupillae oculi facit ut universum et quicquid in universo est, non videat.

De iis ita Dominus apud Esaiam,

Vae sapientibus in oculis suis, et coram faciebus suis intelligentibus, 5:21:

et apud eundem,

Sapientia tua, et scientia tua, ea avertit te, et dixisti in corde tuo, Ego, et nullus praeter me amplius; et veniet super te malum, cujus ignoras exortum, et cadet super te ¹ aerumna, quam non poteris expiare, et veniet super te repente vastatio, quam non scis, 47:10, 11:

apud Jeremiam,

Stupidus factus omnis homo a scientia, pudefactus omnis conflator a sculptili; nam mendacium fusile ejus, nec spiritus in eis, 51:17;

‘sculptile’ pro falso quod proprii; ‘fusile’ pro malo quod proprii.

Footnotes: