22. (2.) De illis qui in veris sunt et non in bono ita de veris absque bono.

Quod vera absque bono non in se sint vera, quia non habent vitam, omnis enim vita veris est a bono (Arcana Coelestia 3603).

Ita quod sint quasi corpus absque anima (Arcana Coelestia 3180, [8530?], 9454, [9154?],).

Quod cognitiones veri et boni, quae modo in memoria et non in vita sunt, credantur illis esse vera (Arcana Coelestia 5276).

Quod vera non approprientur homini, nec fiant ejus, quae modo scit, et agnoscit ex causis quae procedunt ex amore sui et mundi (Arcana Coelestia 3402, 3834).

Sed quod approprientur quae agnoscit propter ipsum verum et bonum (Arcana Coelestia 3849).

Quod vera absque bono non acceptentur a Domino (Arcana Coelestia 4368): nec salvent (Arcana Coelestia 2261).

Quod illi qui in veris absque bono sunt, non ab ecclesia sint (Arcana Coelestia 3963).

Quod nec possint regenerari (Arcana Coelestia 10637, [1036?],.

Quod Dominus non influat in vera, nisi quam per bonum (Arcana Coelestia 10367).

De separatione veri a bono (Arcana Coelestia 5008, 5009, 5022, 5028).

Quale verum absque bono, et quale ex bono (Arcana Coelestia 1949, 1950, 1964, 5951): ex comparativis (Arcana Coelestia 5830).

Quod verum absque bono sit morosum (Arcana Coelestia 1949-1951, 1964).

Quod in mundo spirituali appareat durum (Arcana Coelestia 6359, 7068); et acuminatum (Arcana Coelestia 2799).

Quod verum absque bono sit sicut lux hiemis, in qua omnia telluris torpent, et nihil producitur: at quod verum ex bono sit sicut lux veris et aestatis, in qua omnia florent et producuntur (Arcana Coelestia 2231, 3146, 3412, 3413).

Quod lux talis hiemalis vertatur in densas tenebras cum influit lux e caelo; et quod illi tunc, qui in illis veris sunt, in caecitatem et stupiditatem veniant (Arcana Coelestia 3412, 3413).

Quod qui vera a bono separant in tenebris sint, et in ignorantia veri ac in falsis (Arcana Coelestia 9186).

Quod se conjiciant a falsis in mala (Arcana Coelestia 3325, 8094).

Errores et falsa in quae se conjiciunt (Arcana Coelestia 4721, 4730, 4776, 4783, 4925, 7779, 8313, 8765, 9221, [9222?],).

Quod Verbum illis occlusum sit (Arcana Coelestia 3773, 4783, 8780).

Quod non videant et attendant ad omnia illa quae Dominus locutus de amore et charitate, ita de bono (Arcana Coelestia 3051, [2051?], 341).

Quod nesciant quid bonum, ita quid amor caelestis et charitas (Arcana Coelestia 2507, [2471?], 3603, 4136, 9995).

Qui vera fidei sciunt, et male vivunt, quod in altera vita abutantur veris ad dominandum; quales illi, et qualis sors illorum ibi (Arcana Coelestia 4802).

Quod Verum Divinum damnet ad infernum, at Divinum Bonum elevet ad caelum (Arcana Coelestia 7258, [2258?],).

Quod Verum Divinum terreat, non Divinum Bonum (Arcana Coelestia 4180).

Quid sit judicari ex vero, et judicari ex bono (Arcana Coelestia 2335).

4136. ‘Quare occultasti ad fugiendum, et furatus es me, et non indicasti mihi?’: quod significet statum si ex ejus libero separatio, constat a significatione ‘occultare ad fugiendum’ quod sit se separare illo invito; quod ‘fugere’ sit separari, videatur ¹ n. 4113, 4114, 4120; a significatione ‘furari me’ quod sit auferre quod carum et sanctum est, de qua n. 4112, 4133; et a significatione ‘non indicare mihi’ quod hic sit per separationem, de qua n. 4113; inde sequitur quod per illa verba significetur quod separatio illo invito facta sit, cum tamen fieri debuerit ex libero; status liberi significatur et describitur per verba quae nunc sequuntur, nempe quod ‘miserim te in laetitia et in canticis, in tympano et in cithara’; at haec sunt verba Labanis secundum ejus fidem tunc; sed quomodo se habet cum separatione boni medii a bono genuino apud illos qui regenerantur, quod nempe fiat in libero, videatur supra n. 4110, 4111:

[2] quod ita se habeat, non apparet homini, non enim scit homo quomodo bona apud illum variantur, minus quomodo status cujusvis boni mutatur, ne quidem quomodo bonum infantiae variatur et mutatur in bonum pueritiae, et hoc in bonum succedens quod est juventutis, postea ² in bonum adultae aetatis, et demum in bonum senectutis; apud illos qui non regenerantur, non sunt bona quae mutantur, sed sunt affectiones et earum jucunda ³ ; at apud illos qui regenerantur, sunt mutationes status bonorum et hoc ⁴ ab infantia usque ad ultimum vitae eorum ⁵ ; praevidetur enim a Domino qualem vitam homo acturus sit, et quomodo se duci a Domino passurus [est], et quia omnia et singula, immo singularissima, praevidentur, etiam providentur; sed quomodo tunc se habet cum mutationibus status bonorum, homo nihil scit, et hoc imprimis ex causa quia nullas cognitiones illius rei habet, nec hodie habere desiderat, et quia Dominus non influit immediate apud hominem, et docet, sed influit in cognitiones ejus, ita mediate, ideo is neutiquam scire potest mutationes status bonorum illorum ⁶ : et quia talis est homo quod nempe absque cognitionibus hujus rei, et praeterea pauci hodie sunt qui se regenerari patiuntur, ideo si plenius haec explicarentur, non comprehendi possent.

[3] Quod pauci hodie aliquid de bono spirituali sciant, et quoque quod pauci aliquid de libero, per experientiam ab illis qui ex Christiano orbe in alteram vitam veniunt, notum mihi factum est; unum modo exemplum, illustrationis causa, adducere licet: erat quidam ⁷ antistes qui prae aliis credidit se doctum, etiam pro docto agnitus ab aliis cum vixit; is quia malam vitam egerat, in tali stupida ignorantia de bono et libero, et de jucundo et beato quod inde, erat ⁸ , ut non sciret minimum differentiae inter jucundum et ⁹ liberum infernale, ac jucundum et ¹⁰ liberum caeleste, immo dixit quod nullum sit; cum talis ignorantia sit, etiam apud illas qui docti prae aliis audiunt, inde concludi potest in quantas umbras, immo in quantas et quales vesanias, caderent illa quae de bono et de libero hic dicerentur, de quibus in sensu interno agitur; cum tamen ita se habet quod ne quidem una vox dicta sit in Verbo, quae non arcanum caeleste involvit, tametsi coram homine apparet sicut nullius momenti, et hoc ob defectum cognitionum, seu ob ignorantiam in qua homo hodie de caelestibus est, et quoque vult esse.

Footnotes: