52. II. Quod Infinitum ac Aeternum in se non possit aliter quam spectare infinitum et aeternum a se in finitis. Per Infinitum ac Aeternum in se intelligitur ipsum Divinum, ut in mox praecedente Articulo ostensum est; per finita intelliguntur omnia creata ab Ipso, ac imprimis homines, spiritus et angeli; et per spectare infinitum et aeternum a se, est spectare Divinum, hoc est, Se in illis, ut spectat homo imaginem sui in speculo: quod ita sit, pluribus ostensum est in Transactione de DIVINO AMORE ET DIVINA SAPIENTIA, praecipue ubi demonstratum est, quod in universo creato sit imago hominis, et quod sit imago infiniti ac aeterni, de DIVINO AMORE ET DIVINA SAPIENTIA 317-318, ita imago Dei Creatoris, hoc est, Domini ab aeterno. At sciendum est, quod Divinum in se sit in Domino, sed Divinum a se sit Divinum a Domino in creatis.

317. III. Quod in omnibus formis usuum sit aliqua imago hominis, ostensum est supra 61-64. Quod omnes usus a primis ad ultimos, et ab ultimis ad primos, relationem habeant ad omnia hominis et correspondentiam cum illis, et inde quod homo sit in quadam imagine universum, et vicissim quod universum quoad usus spectatum sit in imagine homo, videbitur in sequente Articulo.