318. [XXXVI.] DE GENTIBUS SEU POPULIS EXTRA ECCLESIAM IN CAELO.

Communis opinio est, quod illi qui extra ecclesiam nati sunt, qui Gentes seu Gentiles vocantur, non possint salvari, ex causa quia non habent Verbum, ac ita ignorant Dominum, et absque Domino nulla salus: sed usque ex illo solo sciri potest, quod illi quoque salventur, quia Domini misericordia est universalis, hoc est, erga singulos quod illi aeque nascantur homines sicut qui intra ecclesiam, qui pauci sunt respective; quodque eorum culpa non sit quod ignorent Dominum. Quisque, qui ex aliqua ratione illustrata cogitat, videre potest, quod nullus homo ad infernum natus sit est enim Dominus ipse Amor, et Amor Ipsius est velle salvare omnes: quare etiam providit, ut omnibus religio sit, ac per illam agnitio Divini, ac vita interior nam vivere secundum religiosum est interius vivere spectat enim tunc Divinum, et quantum hoc spectat tantum non spectat mundum, sed removet se a mundo, ita a vita mundi, quae est vita exterior. ¹

Footnotes:

2590. Multis instructus sum quod gentiles qui moratam egerunt vitam, ac oboedientes fuerunt, inque charitate mutua vixerunt, ac secundum religiosum suum acceperunt instar conscientiae, in altera vita accepti sint, ac ibi cum sollicita cum ab angelis instruantur in bonis et veris fidei; illi cum instruuntur, modeste, intelligenter et sapienter se gerunt, et facile recipiunt, et imbuuntur, nulla enim principia contra vera fidei sibi formarunt, quae discutienda, minus scandala contra Dominum, sicut plures Christiani qui vitam mali egerunt; praeterea tales non odio habent alios, non vindicant injurias, nec machinationes et dolos nectunt, immo Christianis bene volunt, cum vicissim hi illos contemnunt, etiam quantum possunt, violant, sed eximuntur eorum immisericordiae a Domino, et tutantur.

[2] Ita enim se cum Christianis et gentilibus habet in altera vita, quod Christiani, qui agnoverunt vera fidei, et simul vitam boni egerunt, prae gentilibus recipiantur, sed tales hodie pauci sunt; gentiles autem, qui in oboedientia et charitate mutua vixerunt, recipiantur prae Christianis, qui non ita bonam vitam egerunt. Omnes enim illi, in universo terrarum orbe, ex misericordia Domini, recipiuntur et salvantur, qui in bono vixerunt, ipsum enim bonum est quod recipit verum; bonum vitae est ipsa humus seminis, hoc est, veri; malum vitae nusquam recipit; quamvis illi qui in malo sunt, instruerentur mille modis, immo tametsi instructissimi fierent, usque tamen vera fidei apud eos non ultra vadunt, quam in memoriam, nec penetrant ad affectionem, quae cordis; quare etiam vera illorum memoriae dissipantur, et nulla fiunt, in altera vita.