From Swedenborg's Works

 

De Coelo et de Inferno #281

Study this Passage

  
/ 603  
  

281. De innocentia multum locutus sum cum angelis, et informatus quod innocentia sit Esse omnis boni, et inde quod bonum tantum sit bonum quantum in illo est innocentia consequenter quod sapientia tantum sit sapientia quantum ducit ab innocentia similiter amor, charitas, et fides; 1 et quod inde sit, quod nemo intrare possit caelum nisi ei innocentia sit et quod id sit, quod intelligitur a Domino,

"Sinite infantes venire ad Me, ne prohibete eos, talium enim est regnum" caelorum. "Amen dico vobis, quicunque non receperit regnum" caelorum "ut infans, non ingredietur in illud" ([Matthaeus 19:14; 18:3;] Marcus 10:14-15; Luca 18:16-17):

per "infantes" ibi, ut quoque alibi in Verbo, intelliguntur innocentes: 2 innocentiae status etiam describitur a Domino (Matthaeus 6:24-25), 3 sed per meras correspondentias: causa quod bonum sit bonum quantum in eo est innocentia, est quia omne bonum est a Domino, et innocentia est velle duci a Domino. Informatus etiam sum, quod verum non conjungi possit bono ac bonum vero, nisi media innocentia inde quoque est, quod angelus non sit angelus caeli, nisi in illo innocentia sit; nam caelum non est in aliquo priusquam in illo conjunctum est verum bono: inde conjunctio veri et boni vocatur conjugium caeleste, et conjugium caeleste est caelum. Informatus etiam sum, quod amor vere conjugialis ducat suam existentiam ex innocentia, quia ex conjunctione boni et veri, in qua sunt binae mentes, nempe mariti et uxoris quae conjunctio cum descendit, sistitur sub specie amoris conjugialis: nam conjuges, sicut mentes eorum, se mutuo amant. Inde est lusus sicut infantiae et sicut innocentiae in amore conjugiali. 4

Footnotes:

1. [Swedenborg's footnote] Quod omne bonum amoris et verum fidei in se habere debeat innocentiam, ut sit bonum et verum (2526, 2780, 3111, 3994, 6013, 7840, 9262, 10134).

Quod innocentia sit essentiale boni et veri (2780, 7840). Quod nemo in caelum admittatur nisi ei sit aliquid innocentiae (4797).

2. [Swedenborg's footnote] Quod per "infantes" in Verbo significetur innocentia (5608) et quoque per "lactentes," (3183).

Quod per senem significetur sapiens, et in sensu abstracto sapientia (3183, 6523 [6524?]).

Quod homo ita creatus sit, ut quantum vergit ad senectam, fiat sicut infans, ac ut tunc innocentia sit in sapientia, ac ut homo in eo statu transeat in caelum, et fiat angelus (3183, 5608).

3. [Editor's footnote] 24, 25 pro 24 ad 25, nisi praetuleris 25 ad 34

4. [Swedenborg's footnote] Quod amor vere conjugialis sit innocentia (2736). Quod amor conjugialis sit velle quod alter, ita mutuo et vicissim (2731).

Quod qui in amore conjugiali sunt, intimis vitae cohabitent (2732).

Quod sit unio duarum mentium, et sic ut ex amore unum sint (10168, 10169).

Quod amor vere conjugialis ducat originem et essentiam ex conjugio boni et veri (2728, 2729).

De spiritibus angelicis qui perceptionem habent, num sit conjugiale, ex idea conjunctionis boni et veri (10756). Quod amor conjugialis se prorsus similiter habeat, sicut conjunctio boni et veri (1094 [1904?] 2173, 2429 [2729?] 2503 [2508?] 3101 [3103?] 3102 [3132?] 3155, 3179, 3180, 4358, 5407 [5807?] 5835, 9206, 9207, 9495, 9637).

Quod ideo in Verbo per "conjugium" intelligatur conjugium boni et veri, quale est in caelo, et quale erit in ecclesia (3132, 4434, 4834).

  
/ 603  
  

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3132

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3132. ‘Et fuit, ut videre monile et armillas super manibus sororis suae’: quod significet cum apperciperet Divinum Bonum et Divinum Verum in potentia affectionis veri, quae est ‘soror’, constat a significatione ‘videre’ quod sit appercipere, de qua n. 2150; ex significatione ‘monilis’ quod sit Divinum Bonum, de qua n. 3103, 3104; ex significatione ‘armillarum’ quod sit Divinum Verum, de qua etiam n. 3103, 1 3104; ex significatione ‘manuum’ quod sit potentia, de qua n. 878, 3091; et ex significatione ‘sororis’ quod sit affectio veri, de qua n. 2508, 2524, 2556; ex quibus patet quod ‘videre monile et armillas super manibus sororis suae’ sit appercipere Divinum Bonum et Divinum Verum in potentia affectionis veri. Hoc ita se habet:

[2] conjunctio Divini Boni et Divini Veri in Domino est ipsum conjugium Divinum, ex quo conjugium caeleste, quod similiter est boni et veri, ex illo etiam est amor conjugialis, videatur n. 2727-2759; inde est, ubi in Verbo agitur de conjugio, quod in sensu interno significetur conjugium caeleste, quod est boni et veri, ac in supremo sensu conjugium Divinum quod in Domino; quapropter hic per conjugium inter 2 Jishakum et Rebeccam non aliud intelligitur; 3 conjunctio boni et veri est ipsum conjugium, initiatio autem est desponsatio, seu status praecedens conjugium; at status praecedens desponsationem, est qui hic describitur; in hoc statu, sicut in potentia puellae est desponsari, et dein 4 ut uxor conjungi marito, ita in potentia affectionis veri est initiari Divino Vero, et sic conjungi Divino Bono: et praeterea in prima et dein in omni affectione veri apud Dominum, erat intime ipsum Divinum Bonum et Divinum Verum, quia Ipse Jehovah, inde potentia, de qua hic agitur.

Footnotes:

1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

2. The Manuscript has Isacum

3. The Manuscript inserts ipsa.

4. The Manuscript has sicut

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.