106. Verbo, omnia quae existunt in natura, a minimo ad maximum ejus, correspondentiae sunt. ¹ Quod correspondentiae sint, est quia mundus naturalis cum omnibus suis existit et subsistit a mundo spirituali, et uterque a Divino: dicitur quod etiam subsistat, quia omne subsistit a quo existit, subsistentia enim est perpetua existentia, et quia non aliquid subsistere potest a se, sed a priori se, ita a Primo; a quo itaque si separatur, prorsus perit et evanescit.

Footnotes:

4366. ‘Et dixit Esau, Est mihi multum, frater mi, sit tibi quod tibi’: quod significet tacitam acceptationem ut sic affectionem boni ex vero insinuaret, constare potest ex renuentia hic quod involvat assensionem, nam usque acceptavit; finis renuentiae cum aliquis acceptat, est quandoque ut insinuetur affectio, augetur etiam inde, et sic transit a cogitare bene in velle bene; homo a Domino ducitur paene per similia in vita spirituali, per quae homo alios ducit in vita civili; in hac familiare est renuere ob finem ut ex affectione, ita non ex cogitare solum sed etiam ex velle, faciat; si enim non acceptaret, finis quem intendit, periret, quare finis urget usque ut intensius cogitet illud, et sic ex corde velit;

[2] quod tale non appareat in vita spirituali, sicut in vita civili est quia pauci sunt apud quos bonum conjungitur eum veris, hoc est, qui regenerantur, et quoque illi pauci qui regenerantur, non reflectunt super talia, nec reflectere possunt ¹ , non enim sciunt quid bonum spirituale, quia non quid charitas et quid proximus in genuino sensu; et quia illa ² non sciunt, nec ³ ideam interiorem de vero quod fidei, habere possunt; et praeterea spiritualem vitam separant a civili in tantum ut ab hac de illa nullam ideam haurire ausint; quod correspondeant et quod illa in hac repraesentetur, prorsus ignorant, immo aliqui ne quidem comparationem admittunt ⁴ ; cum tamen res ita se habet quod nulla idea de spirituali vita haberi possit nisi ab illis quae sunt in civili, quapropter hac remota, cadit illa, usque tandem ut non amplius credatur; quod constare potest manifeste ex eo quod non magis credatur ⁵ quod spiritus et angeli inter se conversentur sicut homines, quodque colloquantur, et de honesto et decoro, deque justo et aequo, ac de bono et vero, similiter ratiocinentur sicut homines et multo perfectius, minus quod se mutuo videant, audiant, explorent, conjungant in societates, cohabitent, et perplura alia.

Footnotes: