From Swedenborg's Works

 

Cielo e inferno #2

Study this Passage

  
/ 603  
  

2. PARTE 1 - CIELO

1.) Il Signore è il Dio del cielo

Innanzi tutto deve essere noto chi è il Dio del cielo, perché da questo discendono tutte le cose. Nel cielo intero, nessun altro se non il Signore è riconosciuto quale Dio del cielo. Lì si dice, così come Egli stesso ha insegnato,

Che Egli è uno col Padre, e chi vede Lui, vede il Padre; che il Padre è in Lui e Lui nel Padre; che tutto ciò che è santo proviene da Lui (Giovanni 10:30, 38; 14:9-11; 16:13-15)

Spesso ho parlato con gli angeli di questo argomento, ed essi hanno immancabilmente sostenuto che sono incapaci di dividere il Divino in tre, perché sanno e percepiscono che il Divino è Uno e questo Uno e nel Signore. Hanno anche detto che quelli della chiesa che nel mondo hanno sostenuto l’idea di tre entità Divine, non possono entrare nel cielo, fintanto che il loro ragionamento vaga da un Dio ad un altro; e lì non è permesso pensare tre e dire uno, 1 perché ognuno nel cielo parla secondo il proprio pensiero, infatti il discorso è il prodotto immediato del pensiero, ovvero è il pensiero che parla. Quindi quelli che in questo mondo separano il Divino in tre, e associano un’idea distinta ad ognuno di essi, e non individuano nell’idea di uno il Signore, non possono essere ricevuti nel cielo, perché nel cielo vi è una condivisione di tutti i pensieri, e perciò se qualcuno giunge lì con un’idea di tre, ma afferma uno, è subito individuato e respinto. Ma deve essere noto che tutti quelli che non hanno separato ciò che è vero da ciò che è buono, ovvero la fede dall’amore, accolgono nell’altra vita, ove sono opportunamente istruiti, l’idea del Signore che è il Dio dell’universo. Avviene altrimenti per quelli che hanno separato la fede dall’amore, cioè coloro che non hanno vissuto in conformità dei precetti della fede autentica.

Footnotes:

1. I cristiani sono stati esaminati nell'altra vita in merito alla loro idea di unico Dio ed è stato accertato che il loro pensiero è incentrato sul concetto di tre Dei (Arcana Coelestia 2329, 5256, 10736, 10738, 10821). La Divina Trinità nel Signore è riconosciuta nel cielo (nn. 14, 15, 1729, 2005, 5256, 9303).

  
/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #8107

Study this Passage

  
/ 10837  
  

8107. ‘Ad ducendum illos via’: quod significet auspicium Divinum, constat ex significatione ‘ducere via’, cum de Jehovah, quod sit providentia, et auspicium Divinum, de qua n. 8093, 8098.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #4931

Study this Passage

  
/ 10837  
  

4931. Continuatio de Correspondentia cum Maximo Homine, hic de Correspondentia Manuum, Brachiorum, Pedum et Lumborum cum illo Ostensum est prius quod universum caelum referat unum hominem cum singulis ejus organis, membris et visceribus; et hoc quia caelum refert Dominum, Dominus enim est omne in omnibus caeli, usque adeo ut caelum in proprio sensu sit Divinum Bonum et Divinum Verum quae a Domino; inde est quod caelum in tot 1 quasi provincias distinctum sit, quot sunt viscera, organa et membra in homine, cum quibus etiam correspondentia est; nisi correspondentia talis foret hominis cum caelo et per caelum cum Domino, homo ne quidem uno momento subsisteret; omnia illa in connexu tenentur per influxum.

[2] Sed omnes illae provinciae se referunt ad duo regna, nempe ad regnum caeleste et ad regnum spirituale; illud regnum, nempe regnum caeleste, est regnum cordis in Maximo Homine, et hoc, nempe regnum spirituale, est regnum pulmonis ibi; similiter ac in homine, in ejus omnibus et singulis regnat cor, et regnat pulmo; duo illa regna mirabiliter conjunguntur; conjunctio illa etiam repraesentatur in conjunctione cordis et pulmonis apud hominem, et in conjunctione operationum utriusque in singulis membris et visceribus.

[3] Cum homo est embryo, seu cum adhuc est in utero, tunc in regno cordis est, at cum enixus est ab utero, tunc simul venit in regnum pulmonis; et si is per vera fidei 2 patitur se perduci in bonum amoris, tunc a regno pulmonis redit in regnum cordis, in Maximo Homine; sic enim iterum in uterum venit et renascitur; et tunc quoque apud illum conjunguntur 3 duo illa Regna, sed inverso ordine 4 ; prius enim regnum cordis apud eum sub imperio pulmonum fuit, [sed tunc fit regnum pulmonum sub imperio cordis], hoc est, prius dominatum est apud illum fidei verum, sed postea dominatur charitatis bonam; quod ‘cor’ correspondeat bono amoris, et ‘pulmo’ vero fidei, videatur n. 3635,

3883-3896.

Footnotes:

1. totidem

2. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

3. The Manuscript inserts iterum.

4. modo

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.