From Swedenborg's Works

 

Cielo e inferno #1

Study this Passage

  
/ 603  
  

1. Prefazione dell’Autore

Il Signore parlando ai suoi discepoli della fine dei tempi, cioè nell’ultimo periodo della chiesa, 1 dice, all’avvicinarsi della predetta fine, in merito al successivo stato di amore e fede: 2

Subito dopo l’afflizione di quei giorni il sole si oscurerà e la luna non darà il suo splendore, e le stelle cadranno dal cielo, e le potenze dei cieli saranno scosse. Ed allora apparirà nel cielo il segno del Figlio dell’uomo; ed allora tutte le tribù della terra faranno cordoglio, e vedranno il Figliuolo dell’uomo venire sulle nuvole del cielo con gran potenza e gloria. E manderà i suoi angeli con gran suono di tromba a radunare i suoi eletti dai quattro venti, da un capo all’altro dei cieli. (Matteo 24:29-31)

Coloro che si soffermano sul mero significato letterale di queste parole, hanno la convinzione che alla fine dei tempi, quando vi sarà il giudizio universale, tutte queste cose avranno luogo, così come sono descritte nel senso letterale, cioè che il sole e la luna si oscureranno e le stelle cadranno dal cielo, e che il segno del Signore apparirà nel cielo, ed egli stesso sarà visto sulle nubi, con gli angeli e con le trombe al seguito; inoltre è predetto in altri passi che l’intero universo sarà distrutto, e poi sorgerà un nuovo cielo e una nuova terra. Tale è la convinzione della maggior parte degli uomini nella chiesa, nel presente. Ma coloro che sono in questa fede ignorano i segreti che sono nascosti in ogni minimo dettaglio della Parola; in realtà in ogni singolo vocabolo della Parola vi è un significato interiore che concerne le cose spirituali e celesti anziché le cose naturali e mondane, così come appaiono nel senso letterale. E questo è vero non solo per il significato di gruppi di parole, ma per ciascuna parola. 3 Perché la Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze 4 , affinché vi possa essere un significato interiore in ogni singolo particolare di essa. Quale sia questo significato lo si può vedere da tutto ciò che è stato scritto al riguardo in Arcana Coelestia [pubblicato nel 1749-1756]; e dalle citazioni attinte da quell’opera, nell’illustrazione del Cavallo Bianco [dell’Apocalisse, pubblicato nel 1758] cui si fa riferimento nell’Apocalisse.

È in conformità di quel significato spirituale, che deve essere inteso l’avvento del Signore dal cielo, sulle nuvole, di cui al passo sopra citato. Ivi il sole che si oscura significa il Signore quanto all’amore; 5 la “luna” si riferisce alla fede; 6 le stelle indicano la conoscenza del bene e della verità, o dell’amore e della fede; 7 il “segno del Figlio dell’uomo nel cielo” indica la manifestazione della Divina verità; le “tribù della terra” significano tutte le cose concernenti la verità ed il bene, o la fede e l’amore; 8 “l’avvento del Signore sulle nuvole del cielo, in gloria e potenza,” significa la sua presenza nella Parola e la sua rivelazione; 9 le “nuvole” significano il senso letterale della Parola, 10 e la “gloria” il senso interiore della Parola; 11 gli “angeli con gran suono di tromba” indicano il cielo quale sorgente della Divina verità. 12 Tutto questo chiarisce cosa deve intendersi con queste parole del Signore, vale a dire che alla fine della chiesa, quando non vi sarà più alcun amore, e quindi alcuna fede, il Signore svelerà il significato interiore della Parola e rivelerà i segreti del cielo. I segreti rivelati nelle seguenti pagine riguardano il cielo e l’inferno, nonché la vita dell’uomo dopo la morte. L’uomo della chiesa attualmente ha una scarsa conoscenza del cielo e dell’inferno, o della sua vita dopo la morte, sebbene questi argomenti siano contemplati e descritti nella Parola; ciò nondimeno molti di quelli nati in seno alla chiesa, negano queste cose, dicendo nel loro intimo, “Chi mai è venuto da quel mondo e ha confermato queste cose?” Per evitare che questo atteggiamento negazionista, invalso specialmente presso quelli pervasi dalla saggezza mondana, possa contaminare e traviare le persone semplici nel cuore e nella fede, mi è stato concesso di essere associato agli angeli e di parlare con loro, come tra uomo e uomo, e anche di vedere come sono i cieli e gli inferni, e questo da tredici anni, ormai; quindi, adesso posso descrivere ciò che ho visto è udito, nell’auspicio che l’ignoranza possa essere illuminata, e l’incredulità, dissipata. Le presenti rivelazioni sono estese ora perché questo deve intendersi per la venuta del Signore.

Footnotes:

1. [I rinvii contenuti nelle note in questa edizione, se non altrimenti specificato, sono all'opera Arcana Coelestia di Emanuel Swedenborg, e sono stati inseriti dall'Autore]. La fine dei tempi è il periodo finale della chiesa (Arcana Coelestia 4535, 10622).

2. Le profezie del Signore in Matteo 24, 25, in merito alla fine dei tempi ed alla sua venuta, alla fine della chiesa e al giudizio finale, sono spiegate nelle prefazioni ai capitoli da 26 a 40 della Genesi (nn. 3353-3356, 3486-3489, 3650-3655, 3751-3757, 3897-3901, 4056-4060, 4229-4231, 4332-4335, 4422-4424, 4635-4638, 4661-4664, 4807-4810, 4954-4959, 5063-5071).

3. Sia in generale, sia in ogni particolare della Parola vi è un significato interiore o spirituale (nn. 1143, 1984, 2135, 2333, 2395, 2495, 4442, 9048, 9063, 9086).

4. La Parola è scritta esclusivamente per corrispondenze, e per questa ragione ogni singola cosa in essa ha un significato spirituale (nn. 1404, 1408, 1409, 1540, 1619, 1659, 1709, 1783, 2900, 9086).

5. Nella Parola il sole significa il Signore, quanto all'amore, e di conseguenza l'amore per il Signore (nn. 1529, 1837, 2441, 2495, 4060, 4696, 7083, 10809).

6. Nella Parola la luna significa il Signore, quanto alla fede, di conseguenza la fede per il Signore (nn. 1529, 1530, 2495, 4060, 4696, 7083).

7. Nella Parola le stelle significano la conoscenza del bene e della verità (nn. 2495, 2849, 4697).

8. Le tribù significano tutte le verità e tutti i beni nel loro insieme, quindi tutte le cose della fede e dell'amore (nn. 3858, 3926, 4060, 6335).

9. La venuta del Signore significa la sua presenza nella Parola, e la rivelazione di essa (nn. 3900, 4060).

10. Nella Parola le nuvole significano la Parola nel senso letterale Arcana Coelestia 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8106, 8781, 9430, 10551, 10574).

11. Nella Parola gloria significa la Divina verità come è nel cielo e nel significato interiore della Parola (Arcana Coelestia 4809, 5922, 8267, 8427, 9429, 10574).

12. La tromba o il corno significano la Divina verità nel cielo, e rivelata dal cielo (Arcana Coelestia 8158, 8823, 8915); e la “voce” ha un simile significato (nn. 6771, 9926).

  
/ 603  
  

Many thanks to Fondazione Swedenborg for making this translating publicly available.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #10551

Study this Passage

  
/ 10837  
  

10551. ‘Et fuit, cum intravit Moscheh in tentorium, descendit columna nubis, et stetit ad ostium tentorii, et loquebatur cum Moscheh’: quod significet postquam Verbum evanuit ex captu eorum, densum obscurum occuparet illos ad extra, et tamen clare perciperetur ab intra, constat ex significatione ‘cum intravit Moscheh in tentorium’ quod sit postquam Verbum evanuit e captu eorum, de qua nunc supra n. 10550; ex significatione ‘columnae nubis’ quod sit densum obscurum respective ad gentem illam; per ‘nubem’ enim significatur externum Verbi, Praef. ad Gen. 18 1 , et n. 4060, 4391, 5922, 6343 fin. , 6752, 8443, 8781, et quoque obscurum Verbi illis qui non in illustratione sunt, ac densum obscurum illis qui in externo Verbi separato ab interno sunt, n. 2 6832, 8106, 8814, 8819, 9430; ex significatione ‘stare ad ostium’ quod sit ad extra, de qua 3 supra n. 10549; ex significatione ‘loqui cum Moscheh’ quod sit clare percipere ab intra; per ‘Moschen’ enim significatur Verbum in se spectatum, videatur n. 9372, et per ‘loqui’ significatur percipere, in locis citatis n. 10290; quod sit ab intra, est quia Moscheh, cum quo loquebatur ‘columna nubis’, intus in tentorio fuit.

[2] Quid sit videre ab extra, et percipere ab intra, dicendum est: qui in illustratione sunt cum legunt Verbum, illi vident illud ab intra, nam internum eorum apertum est, ac internum quando apertum, est in luce caeli; haec lux influit et illustrat, tametsi homo id nescit; quod nesciat, est causa quia lux illa influit in cognitiones quae in memoria hominis, et cognitiones illae sunt in luce naturali; et quia homo ex illis cogitat sicut ex se, non 4 appercipere potest influxum, sed usque ex variis indiciis scire potest quod in illustratione fuerit; at usque fallitur omnis qui credit se in illustratione esse si non amet scire verum propter verum et propter bonum vitae, ita qui non amat Divinum Verum propter vitam, quoniam vivere secundum Divina Vera ex Verbo est amare Dominum; et a Domino cum Ipse 5 amatur, est omnis illustratio.

[3] Qui autem non pro fine habent vitam secundum Divina Vera ex Verbo sed pro fine honorem, lucrum, ac famam, et sic Divina Vera Verbi pro mediis, illi haudquaquam in aliqua illustratione possunt esse, nam finis hic est mundanus et corporeus, et non spiritualis et caelestis; et ideo claudit internum hominem, quo clauso nulla lux e caelo influere potest et illustrare; hi si credunt se in illustratione esse cum legunt Verum, prorsus falluntur, cogitant enim non ex caelo sed ex mundo, 6 ita non a Domino sed a semet; et quantum a semet et a mundo, tantum ex 7 luce naturali separata a luce caelesti, et 8 lux naturalis separata 9 a luce caelesti est mera caligo in spiritualibus; hi si sibi persuadent vidisse aliquid ex illustratione, est fallacia, nam non aliunde percipiunt num verum sit quam ex aliis per confirmationes, quod est videre verum ab extra et non ab intra, vel ex fide persuasiva, quae qualis sit, videatur n. 9363-9369; tales possunt videre falsum ut verum, ac verum ut falsum, ut et malum ut bonum, ac bonum ut malum.

[4] Ex his constat quid sit videre Verbum ab extra 10 et percipere illud ab intra; videre illud ab extra est quod significatur per quod populus steterit ad ostium tentorii et spectaverit post Moschen, tum quod viderit columnam nubis stantem ad ostium tentorii, et incurvaverit se ad ostium tentorii; at percipere Verbum ab intra est quod significatur per quod Moscheh intraverit in tentorium, et quod columna nubis quae ad ostium tentorii, locuta sit cum Mosche.

[5] Paucis etiam dicetur quomodo influxus fit per 11 quem illustratio: angeli aeque ac homines percipiunt Verbum cum legitur, sed angeli spiritualiter, homines autem naturaliter; homo cui internum apertum est etiam percipit Verbum spiritualiter, sed hoc nescit ille cum in mundo vivit quia spiritualis ejus cogitatio influit in naturalem in externo homine, et ibi se sistit videndam; verum usque interior illa cogitatio est quae illustrat, et per quam fit influxus a Domino; quidam eruditi per intuitionem in sua cogitata, et per reflexiones tunc, 12 etiam observaverunt quod detur apud hominem cogitatio interior quae non apparet, quare ejus ideas vocaverunt immateriales et intellectuales quas distinxerunt ab ideis cogitationis exterioris quae apparent, quas vocaverunt naturales et materiales; sed nesciverunt quod interioris cogitationis ideae sint spirituales, et quod illae cum defluunt, vertantur in naturales, et quod appareant 13 sub alia specie, 14 et sub alio habitu; ex his aliquatenus constare potest quomodo fit influxus per quem illustratio.

Footnotes:

1. This preface may be seen in n. 2135.

2. The following number or numbers appear out of sequence in both the Manuscript and the first Latin edition, but they have been reordered in this edition.

3. The Manuscript inserts etiam.

4. percipere potest altered to percipit

5. The Manuscript inserts ita.

6. seu

7. lumine naturali separato

8. lumen naturale separatum

9. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

10. The Manuscript has ac.

11. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

12. The Manuscript places this before per intuitionem.

13. The Manuscript inserts tunc.

14. aut

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3301

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3301. Quod ‘tunica pilosa’ significet verum naturalis, constat ex significatione ‘tunicae’ quod sit tale quod aliud investit, hic ideo verum quia hoc investit bonum, est enim verum sicut vestis 1 , n. 1073, 2576, seu quod paene idem est, est veram vas recipiens boni, n. 1469, 1496, 1832, 1900, 2063, 2261, 2269; tum a significatione ‘pilosae’ quod sit naturale quoad verum: ‘pilus’ seu crinis aliquoties in Verbo memoratur, et ibi significat naturale; causa est quia pili sunt excrescentiae in ultimis hominis, sicut quoque naturale est respective ad ejus rationale et ad hujus interiora; apparet homini cum vivit in corpore, quod naturale sit in illo omne, sed hoc tantum abest a vero ut naturale potius sit excrescentia ab internis ejus, sicut sunt pili ab illis quae sunt corporis; etiam ab internis paene similiter procedunt; quare etiam homines qui in vita corporis mere naturales fuerunt, in altera vita, cum sistuntur videndi secundum statum illum, apparent quoad paene omnem faciem criniti; et praeterea naturale hominis repraesentatur per ‘crines’; cum ex bono est, per crines decoros et concinne positos; cum autem non ex bono, per crines indecoros et inordinatos;

[2] ex repraesentativo hoc est quod pili seu crines in Verbo significent naturale, imprimis quoad verum; ut apud Zachariam,

Fiet in die illo, pudefient prophetae, vir propter visionem suam, cum prophetaverit, et non induent tunicam pilosam ut mentiantur, 13:4;

‘prophetae’ pro illis qui docent vera, hic qui falsa, n. 2534; ‘visio’ pro veris, hic pro falsis, ‘tunica pilosa’ pro naturali quoad verum, et quia non verum erat sed falsum, dicitur ‘ut mentiantur’; induebantur talibus prophetae ut illud verum, quia externum, repraesentarent: ideo quoque Elias Tishbita ex amictu tali dicitur ‘vir pilosus’, 2 Reg. 1:8: et Johannes qui prophetarum ultimus, habebat ‘vestimentum ex pilis camelinis’, Matth. 3:4;

quod ‘cameli’ sint scientifica in naturali homine, videatur n. 3048, 3071, 3143, 3145;

[3] et quod scientifica sint naturalis hominis vera, n. 3293. Quod ‘crinis’ significaverit naturale quoad verum, constat manifeste a naziraeis, quibus mandatum Quod omnibus diebus naziraeatus eorum, novacula non transiret super caput eorum, usque dum impleti fuissent dies quibus se abstinerent Jehovae, ... et tunc demitterent comam capitis sui, ... et 2 quod tunc ad ostium tentorii conventus caput naziraeatus sui tonderent, et crinem tunc darent super ignem qui sub sacrificio eucharistico, Num. 6:5, 18, 19; repraesentabant illi Dominum quoad Divinum Humanum, ac inde 3 caelestis Ecclesiae hominem, qui similitudo Domini, n. 51, et naturale illius hominis 4 per crinem; quare cum sanctificarentur, naturalem suum hominem veterem seu priorem, in quem nati 5 erant, exuerent ac novum induerent; quod significatam est per quod ‘cum impleti essent dies quibus se abstinerent Jehovae, demitterent comam capiti sui, et darent super ignem sub sacrificio’; status enim caelestis homini est 6 , quod in bono sit et ex bono sciat omnia vera, et nusquam e: veris de bono, minus ex scientificis de bono, cogitet et loquatur videatur n. 202, 7 337, 2715, 2718, 3246; praeterea 8 caelestes homine sunt tales quod antequam exuunt illum statum, in naturali tam forti quoad verum sint ut pugnare possint cum infernis, nam verum est quod pugnat, nusquam bonum; ad bonum inferna 9 ne quidem e longinquo accedere possunt; quod verum tale sit, et bonum tale, videatur n. 1950, 1951.

[4] Inde patet unde robur Simsoni ex crine, de quo ita, Apparuit angelus Jehovae matri Simsonis, dicens, Ecce concipies et paries filium, et novacula non ascendet super caput ejus, erit naziraeus Dei puer ab utero, Jud. 13:3, 5;

Dein quod indicaverit Delilae quod si raderetur, recederet ab illo robur ejus, et redderetur infirmus; et tunc cum rasus fuit, quod recesserit robur, et comprehenderint illum Philistaei: et postea cum incepit capillus capitis ejus crescere, sicut abrasus fuit, quod redierit robur, ut columnas domus emoveret, Jud. 16:1 ad fin. ;

quis non videt quod in his caeleste arcanum sit, et quod id nemo sciat nisi qui instructus est de repraesentativis, quod nempe naziraeus 10 referret caelestem hominem, et quamdiu crinis illi, referret naturale illius hominis, qui in tam potenti et forti vero est, ut dictum; et quia tunc temporis omnia repraesentativa quae a Domino mandata fuerunt, talem vim et effectum haberent, inde Simsoni robur; sed is non naziraeus sanctificatus fuit quales illi de quibus supra, nempe quod induerit statum boni loco veri: effectus roboris ejus propter crines erat inde principaliter quod repraesentaret Dominum, Qui ex naturali homine quoad verum pugnaret cum infernis et ea subjugaret, et hoc antequam indueret Divinum Bonum et Verum etiam quoad naturalem hominem.

[5] Inde quoque 11 patet cur mandatum quod Sacerdos magnus, super cujus caput est effusum oleum unctiones, et impleta manus ad induendum vestes, caput suum non raderet, et vestes suas non dissueret, Lev. 21:10;

et similiter sacerdotes Levitae, ubi de novo Templo agitur, quod Caput suum non raderent, et comam suam non demitterent,

Ezech. 44:20;

ut nempe repraesentarent Divinum Naturale Domini quoad 12 verum quod ex bono, et vocatur boni verum. Quod ‘pilus’ seu crinis significet naturale quoad verum, etiam ex propheticis Verbi constat, ut apud Ezechielem,

Sicut germen agri dedi te, unde crevisti et adolevisti... in decora decorum, ubera solidata sunt, et crinis tuus crevit, 13 16:7;

ubi de Hierosolyma, quae ibi Antiqua Ecclesia, quae temporis tracti perversa facta; ‘ubera solidata’ pro bono naturali, ‘crinis qui crevit’ pro vero naturali:

[6] apud Danielem,

Videns fui usque dum throni projecti sunt, et antiquus dierum sedit, vestis ejus sicut nix alba, et crinis capitis ejus sicut lana munda; thronus ejus 14 sicut flamma ignis,

7:9:

et apud Johannem, In medio septem candelabrorum, similis Filio hominis indutus talari, et circumcinctus ad ubera zona aurea, caput autem et capilli albi, sicut lana alba, sicut nix, sed oculi ejus sicut flamma ignis, Apoc. 1:13, 14;

‘capilli albi sicut lana munda’ pro Divino Naturali quoad verum ipsum verum in Verbo, ac in ritualibus Ecclesiae Judaicae, repraesentatum fuit per ‘album’, quod quia a bono, dicitur 15 lana munda' quod 16 veri repraesentatio sit per ‘album’, et 17 boni per ‘rubrum’, erat quia verum est lucis, et bonum est ignis ex quo lux.

[7] Crinis, sicut reliqua in Verbo, etiam oppositum sensum habet, et significat naturale quoad verum perversum; ut apud Esaiam,

In die illo detondebit Dominus per novaculam mercenariam in transitibus fluvii per regem Asshuris, caput, et pilos pedis et etiam barbam consumet, 7:20 18 :

apud Ezechielem,

Fili hominis, sume tibi gladium acutum, novaculam tonsoriam accipias tibi, quam traduces super caput tuum, et super barbam tuam; dein accipias tibi lances ponderis, et dividas illa; tertiam igne comburas in medio urbis; ... tertiam percutias gladio circum eam; et tertiam dispergas in ventum; ... accipies de illo parum numero, et liges eam in alis tuis; tandem de illis iterum accipias et projicias ea in medium ignis, et comburas ea igne, ex quo exibit ignis ad totam domum Israelis, 5:1-4;

ita repraesentative describitur quod nullum amplius esset verum naturale interius et exterius, quod est ‘crinis et barba’; quod concupiscentiae illud destruxerint, significatur per quod ‘combureretur igne’; quod ratiocinia, per quod ‘gladio percuteretur circumcirca’; quod falsa principia, per quod ‘dispergeretur in ventum’; haec simile involvunt ac illa quae Dominus docet apud Matthaeum, Quod semen, quod est verum, aliud ceciderit inter spinas, aliud in petram, et aliud super viam, 13:1-9.

[8] Quod ‘crines’ significent vera immunda et falsa quae naturalis hominis, etiam repraesentatum est per quod,

Femina quae maritanda ex captivis hostium, ducenda esset in domum, abradendi capilli capitis ejus, praecidendi ungues, removendae vestes captivitatis ejus, Deut. 21:12, 13:

tum quod, cum consecrarentur Levitae, Spargeretur super eos aqua expiationis, transire facerent novaculam super omnem carnem eorum, et lavarentur vestes, et sic puri essent, Num. 8:7: et quoque, Quod Nebuchadnezzar ab homine expulsis sit, ut herbam sicut boves comederet, et a rore caelorum corpus ejus tingeretur usque dum crinis ejus sicut aquilarum cresceret, et ungues ejus sicut avium, Dan. 55:30.

Quod in lepra observarentur colores pili et barbae, ut albus, rubescens, flavus, niger; etiam in vestibus; et quod ‘mundatus a lepra abraderet omnem pilum capitis, barbae, palpebrarum’, Lev. 13:1 ad fin. ; 14:8, 9;

significabat falsa immunda ex prophano, quod 19 est lepra in sensu interno.

[9] ‘Calvities’ autem significabat naturale in quo nihil veri, ut apud Esaiam,

Ascendit Bajith, et Dibon, excelsa ad fletum super Nebo, et super Medeba Moabus ejulabit, in omnibus capitibus ejus calvities, omnis barba rasa, 15:2:

apud eundem,

Erit loco operis implexi calvities, ... adustio loco pulchritudinis, 3:24.

Quod pueri qui dixerunt Elisaeo, Ascende calve, ascende calve, discerpti sint ab ursis e silva, 2 Reg. 2:23, 24, repraesentabat illos qui blasphemant Verbum, sicut quod inibi non verum; ‘Elisaeus’ enim repraesentabat Dominum quoad Verbum, n. 2762; inde quoque patet quantum tunc temporis valuerunt repraesentativa.

Footnotes:

1. The Manuscript inserts boni.

2. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

3. The Manuscript inserts referebant.

4. The Manuscript inserts quoad verum.

5. The Manuscript has essent

6. The Manuscript inserts talis.

7. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

8. The Manuscript has tales sunt caelestes homines

9. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

10. The Manuscript deletes repraesentaverit and interpolates referret.

11. The Manuscript has constat

12. The Manuscript inserts novum.

13. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

14. The First Latin Edition inserts sicut but the Manuscript, the Hebrew, Schmidius, the Revised Version (1881-1885) all omit; the KJV (1611) has ‘like’ in italics.

15. The Manuscript inserts sicut.

16. The Manuscript has verum repraesentatum

17. The Manuscript has bonum

18. The Manuscript has a further reference in m. Apud Davidem: Deus contundet caput hostium ejus, verticem capilli, Ps. 68:22 [KJV (1611) 21].

19. The Manuscript places this after interno.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.