1408. Haec et sequentia se ita habent historice, sicut scripta sunt, sed historica sunt repraesentativa, omnia verba sunt significativa: se ita res habet in omnibus historicis Verbi, non solum in libris Mosis sed etiam in Josuae, Judicum, Samuelis et Regum, in quibus omnibus nihil aliud apparet quam historicum; sed tametsi historicum est in sensu litterae, usque in sensu interno sunt arcana caeli quae recondita ibi latent; quae arcana nusquam videri possunt quamdiu mens cum oculo tenetur in historicis, nec prius revelantur quam cum mens a sensu litterae removetur: se habet Verbum Domini sicut corpus in quo anima viva; quae animae sunt, non apparent dum inhaeret mens corporeis, adeo ut vix credat se animam habere, minus quod victura post mortem; ut primum vero a corporeis recedit, patent illa quae animae et vitae sunt; quae etiam causa est, non solum quod moritura corporea antequam homo potest e novo nasci aut regenerari, sed etiam quod corpus moriturum ut venire possit in caelum ac videre caelestia: ita se habet cum Verbo Domini; illius corporea sunt illa quae sunt sensus litterae, in quibus cum mens tenetur, interna nusquam videntur, sed quando quasi mortua sunt, tunc primum sistuntur videnda: sed usque sunt illa quae sunt sensus litterae similia illis qua apud hominem in ejus corpore, nempe scientificis memoriae quae ex sensualibus sunt, quae sunt vasa communia in quibus interiora seu interna; inde sciri potest quod aliud sint vasa et aliud essentialia quae in vasis; vasa sunt naturalia, essentialia quae in vasis, sunt spiritualia et caelestia; ita quoque historica Verbi, ut et singulae voces in Verbo, sunt vasa communia, naturalia, immo materialia, in quibus spiritualia et caelestia; haec nusquam in conspectum veniunt nisi per sensum internum: unicuivis hoc constare potest solum ex eo quod multa in Verbo secundum apparentias, immo secundum fallacias sensuum, dicta sint; ut quod Dominus irascatur, puniat, maledicat, occidat, et talia plura, cum tamen in sensu interno contraria sunt; nempe quod Dominus nusquam irascatur et puniat, minus maledicat et occidat; usque tamen iis qui ex simplicitate cordis credunt Verbum sicut illud capiunt in littera, nihil nocet dum in charitate vivunt; causa est quia Verbum nihil aliud docet quam ut quisque cum proximo vivat in charitate, utque ament Dominum supra omnia; qui hoc faciunt, illi habent interna apud se, et sic apud eos fallaciae ex sensu litterae captae facile discutiuntur.
Arcana Coelestia #6336
6336. ‘Et dixit, Colligimini’: quod significet simul omnia in genere, constat a significatione ‘colligi’ quod sit ut simul sint, hic omnia vera fidei et bona amoris quae per duodecim filios Jacobi significantur, videatur mox supra n. 1 6335.
Footnotes:
1. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.
Arcana Coelestia #4234
4234. ‘Jacob ivit ad viam suam’: quod significet successivum veri ut conjungeretur bono spirituali et caelesti, constat ex repraesentatione ‘Jacobi’ quod hic sit verum naturalis; quid ‘Jacob’ repraesentaverit, prius dictum est, quod nempe Naturale Domini; et quia agitur in sensu interno, ubi historice de Jacobo, de Domino quomodo Ipse Naturale Suum Divinum fecit, ideo Jacob primum repraesentavit verum ibi, et dein verum cui adjunctum est bonum collaterale, quod erat Laban 1 , et postquam hoc adjunxit, tunc repraesentavit Jacob bonum tale, sed tale bonum non est 2 bonum Divinum in Naturali, sed est 2 bonum medium, per quod recipere potuit bonum Divinum; tale bonum repraesentavit Jacob cum recederet a Labane, sed usque id bonum in se est verum, cui inde facultas se conjungendi cum bono Divino in Naturali: tale verum est quod Jacob nunc repraesentat.
[2] Bonum autem cum quo conjungeretur, repraesentatur per ‘Esavum’; quod ‘Esavus’ sit Divinum Bonum Divini Naturalis Domini, videatur n. 3300, 3302, 3494, 3504, 3527, 3576, 3599, 3669, 3677; de illa ipsa conjunctione, nempe veri Divini cum bono Divino Divini Naturalis Domini in sensu supremo nunc agitur; nam postquam Jacob recessit a Labane et ad Jordanem venit, ita ad primum ingressum in terram Canaanem, ingreditur repraesentare conjunctionem illam; terra enim Canaan in sensu interno significat caelum, et in ‘supremo sensu’ Divinum Humanum Domini, n. 3038, 3705; inde est quod per illa verba, ‘Et Jacob ivit ad viam suam’ significetur successivum veri ut conjungeretur bono spirituali et caelesti.
[3] Sed haec talia sunt quae nequaquam possunt plene ad captum exponi; causa est quia communissima hujus rei in orbe erudito etiam Christiano ignota sunt; vix enim scitur quid naturale apud hominem, et quid rationale, et quod illa inter se prorsus distincta sint; et quoque vix scitur quid verum spirituale et quid bonum ejus, quodque haec quoque distinctissima sint; et adhuc minus, quod cum homo regeneratur, verum conjungatur cum bono, distincte in naturali, et distincte in rationali, et haec 3 per innumerabilia media; immo ne quidem notum est quod Dominus Humanum Suum Divinum fecerit secundum ordinem secundum quem Dominus etiam regenerat hominem;
[4] cum itaque communissima illa ignota sunt, non potest aliter quam quod obscura appareant quae de illis dicuntur; sed usque dicenda sunt, quia aliter non potest explicari Verbum quoad sensum internum 4 ; ad minimum inde constare potest quae et qualis sapientia angelica est, nam Verbi sensus internus est principaliter pro angelis.
Footnotes:
1. The Manuscript deletes quod erat Laban.
2. In both these cases the Manuscript has erat but deletes erat and inserts est. Then dots under erat mark its retention and delete est. Note potuit immediatelyfollowing. following.
3. hoc
4. The Manuscript inserts ejus.
