8. "Et significavit mittens per angelum suum servo suo Johanni." - Quod significet quae revelata e caelo illis qui in bono amoris sunt, constat ex significatione "significavit, ' quod sint illa quae in sensu litterae continentia ita significantia illa quae in sensu interno; dicitur enim, "Revelatio quam dedit Deus indicare, ... et significavit"; et per quae significavit, intelliguntur illa quae in sensu litterae sunt, quoniam omnia illa significant; et quae significantur sunt quae continentur in sensu interno; sunt enim omnia Verbi significativa spiritualium, quae in sensu interno: ex significatione "mittens per angelum suum", quod sint quae revelata e caelo; "mittere" enim est revelare, et "per angelum" est e caelo.

Quod "mittere" sit revelare est quia omne quod e caelo mittitur est revelatio, revelatur enim id quod ibi est, quod est spirituale concernens ecclesiam et ejus statum; sed hoc apud hominem

vertitur in naturale, quale est in sensu litterae in Apocalypsi et alibi in Verbo. Quod e caelo venit non aliter sisti potest apud hominem, cadit enim spirituale in suum correspondens naturale dum e spirituali mundo in naturalem: inde est quod Verbum Propheticum tale sit in sensu litterae; et quia tale est, quod in sinu suo sit spirituale, et quod sit Divinum. Quod per "angelum" intelligatur e caelo, est quia id quod angelus loquitur, e caelo est: angelus enim, cum loquitur cum homine talia quae caeli et ecclesiae sunt, non loquitur sicut homo cum homine qui profert ex memoria mandata alterius; sed apud angelum influit continue id quod loquitur, et non in memoriam ejus, sed immediate in intellectum et inde in voces. Inde est quod omnia quae angeli dixerunt prophetis Divina sint, et prorsus nihil ex angelis. Sive dicatur quod revelata sint e caelo, sive ex Domino, idem est, quoniam Divinum Domini apud angelos facit caelum, et prorsus nihil quod ex proprio angelorum; sed hoc constare melius potest ex illis quae in opere De Caelo et Inferno (n. 2-12, et n. 254) dicta et ostensa sunt.

[2] Quod dicantur revelata e caelo illis qui in bono amoris sunt, est quia dicitur, "mittens per angelum suum servo suo Johanni", et per "Johannem" repraesentantur et intelliguntur illi qui in bono amoris sunt; per duodecim enim apostolos repraesentati et significati sunt omnes qui in ecclesia, qui in veris ex bono sunt, proinde etiam omnia vera ex bono ex quibus ecclesia, et singillatim per unumquemvis aliquid speciale; ut per "Petrum" fides, per "Jacobum" charitas, et per "Johannem" bonum charitatis seu bonum amoris; et quia Johannes hoc bonum repraesentavit, ideo revelatio illi facta est; nam revelatio e caelo, quae talis, non fieri potest aliis quam qui in bono charitatis seu amoris sunt. Alii quidem possunt audire illa quae e caelo, sed non percipere; solum illis est perceptio spiritualis qui in bono amoris sunt: causa est, quia recipiunt illa non modo auditu sed etiam amore, et recipere amore est recipere plene, quoniam amantur: et qui ita recipiunt, vident illa in suo intellectu; ibi est sensatio visus interni eorum. Quod ita sit, ex multa experientia mihi testatum factum est, et quoque potest multa ratione illustrari; sed eo usque nondum licet exspatiari. Hic modo memorandum est, quod omnia nomina, quae in Verbo, non significent personas, sed res; ut quod "Johannes" significet illos qui in bono amoris sunt, ita abstracte bonum amoris. (Quod omnia nomina in Verbo significent res, videatur in Arcanis Caelestibus, n. 768, 1888, 4310, 4442, 10329. Quod nomina personarum et locorum in Verbo non intrare possint caelum, sed quod vertantur in res quas significant, n. 1876, 5225, 6516, 10216, 10282, 10432. Quam elegans sensus internus Verbi, tametsi mera nomina, illustratum ab exemplis, n. 1224, 1264, 1888.

Quod duodecim discipuli Domini repraesentaverint et inde significaverint omnia fidei et amoris in complexu, similiter ac duodecim tribus Israelis, n. 2129, 3354, 3488, 3858, 6397.

Quod "Petrus", "Jacobus", et "Johannes" repraesentaverint et inde significaverint fidem, charitatem, et bonum charitatis in suo ordine, praefat. ad Genesis 18 et 22, et n. 3934, ¹ 8581, 10087.)

Footnotes:

6397. ‘Judicabit populum suum sicut una tribuum Israelis’: quod significet quod unum sit ex veris in communi quae repraesentant tribus Israelis, constat ex significatione ‘judicare’ quod sit verum in suo officio, de qua sequitur; ex significatione ‘populi’ quod sint illi qui in vero sunt, de qua n. 1259, 1260, 2928, 3295, 3581, 4619; hic illi qui in vero sunt et nondum in bono, ¹ nam sunt illi ‘Dan’ seu ‘populus Danis’, ² n. 6396; ex repraesentatione ‘tribuum Israelis’ quod sint omnia ³ vera et bona fidei in communi, de qua n. 3858, 3926, 3939, 4060, 6335, inde per ‘judicabit populum ⁴ sicut una tribuum Israelis’ significatur quod verum hoc quod per ‘Danem’ repraesentatur, sit ⁵ unum inter vera communia quae repraesentant tribus Israelis: Quod ‘judicare populum suum’ sit verum in suo officio, est quia per ‘tribus Israelis’ repraesentantur omnia vera in communi, ut ex locis supra ⁶ citatis constare potest; et vera sunt quae judicant, ita per ‘judicare populum suum’ significatur verum in suo officio.

[2] In Verbo legitur quod ‘viginti quatuor seniores sessuri sint super thronis, et judicaturi gentes et populos’; ⁷ et quod duodecim apostoli similiter sessuri sint super thronis, et judicaturi duodecim tribus Israelis'; qui non sensum internum Verbi novit, credet quod ita fiet, at quomodo id intelligendum, constare potest cum ex sensu interno scitur quid significant ‘viginti quatuor seniores’, et quid ‘duodecim apostoli’, ⁸ tum quid ‘throni’, quod nempe omnia vera in suo complexu secundum quae judicium; ⁹ similiter intelligitur hic per ‘judicare populum sicut una tribuum Israelis’, non quod illi aut aliqui seniores illorum judicaturi sint, sed quod ipsa vera quae per illos significantur proinde Dominus solus, nam ab Ipso omne verum procedit. De viginti quatuor senioribus quod sessuri super thronis et judicaturi, ita apud Johannem, Circa thronum erant throni viginti et quatuor, et super thronis vidi viginti et quatuor seniores sedentes, indutos vestimentis albis, qui habebant super capitibus suis coronas aureas, Apoc. 4:4, xi 1:16;

et apud eundem,

Vidi thronos, et consederunt super illis, et judicium datum est illis, Apoc. 20:4: de duodecim apostolis apud Matthaeum, Jesus dixit, Vos qui secuti estis Me in regeneratione, quando sedebit Filius hominis super throno gloriae Suae, sedebitis etiam vos super duodecim thronis judicantes duodecim tribus Israelis, 19:28:

et apud Lucam,

Ego dispono vobis, sicut disposuit Pater Mihi regnum, ut comedatis et bibatis super mensa Mea in regno Meo; et sedeatis super thronis judicantes duodecim tribus Israelis, 22 [29, ] 30;

[3] quod ¹⁰ hic non viginti quatuor seniores nec duodecim apostoli ¹¹ intelligantur, sed omnia vera et bona in communi, constare potest ex eo quod nullus homo, ne quidem aliquis angelus, possit aliquem judicare; interiora enim qualia sunt et qualia erunt, et hoc in aeternum, nemo scire potest quam solus Dominus; quod per ‘duodecim apostolos’ similia ac per ‘duodecim tribus’ significata sint, nempe omnia vera et bona in complexu, videatur n. 2129, 2553, 3488, 3858 fin. Ex his nunc patet quod per ‘Dan judicabit populum suum sicut una tribuum Israelis’ significetur quod verum quod repraesentatur per ‘Danem’, sit unum inter vera ¹² communia, per quae judicium.

Footnotes: