705. CAPUT XII.

1. Et signum magnum visum est in caelo; mulier circumdata sole, et luna sub pedibus ejus, et super capite ejus corona stellarum duodecim.

2. Et in utero habens clamavit parturiens, et cruciata parere.

3. Et visum est aliud signum in caelo; et ecce draco magnus rufus, habens capita septem, et cornua decem, et super capitibus suis diademata septem.

4. Et cauda sua traxit tertiam partem stellarum caeli, et projecit illas in terram; et draco stetit coram muliere futura parere ut postquam pepererit, fetum ejus devoraret.

5. Et peperit filium masculum, qui futurus pascere omnes gentes virga ferrea; et raptus est fetus ejus ad Deum et thronum Ipsius.

6. Et mulier fugit in desertum, ubi habet locum praeparatum a Deo, ut ibi alant eam diebus mille ducentis sexaginta.

7. Et factum est bellum in caelo; Michael et angeli ejus pugnarunt cum dracone, et draco pugnavit et angeli ejus.

8. Et non praevaluerunt, et non locus inventus eorum amplius in caelo.

9. Et projectus est draco ille magnus, ille serpens antiquus, vocatus diabolus et satanas, seducens universum orbem, projectus est in terram, et angeli ejus cum illo projecti sunt.

10. Et audivi vocem magnam dicentem in caelo, Nunc facta est salus et potentia et regnum Dei nostri, et potestas Christi Ipsius, quia projectus est accusator fratrum nostrorum, accusans illos coram Deo nostro dies et noctes.

11. Et illi vicerunt eum per sanguinem Agni, et per verbum testimonii illorum, et non dilexerunt animam suam usque ad mortem.

12. Propter hoc gaudete, caeli, et in illis habitantes vae habitantibus terram et mare, quia descendit diabolus ad vos, habens iram magnam, sciens quod exiguum tempus habeat.

13. Et cum vidit draco quod projectus in terram, persecutus est mulierem quae peperit filium.

14. Et datae mulieri duae alae aquilae magnae, ut volaret in desertum in locum suum, ubi aleretur ibi tempus et tempora et dimidium temporis a facie serpentis.

15. Et ejecit serpens post mulierem ex ore suo aquam tanquam flumen, ut illam a flumine absorptam faceret.

16. Et adjuvit terra mulierem, et aperuit terra os suum, et deglutivit flumen quod ejecit draco ex ore suo.

17. Et iratus est draco contra mulierem, et abivit facere bellum cum reliquis seminis ejus, observantibus mandata Dei, et habentibus testimonium Jesu Christi.

18. [B.A. 13:1] . Et steti supra arenam maris.

EXPLICATIO.

VERSUS 1, 2.

"Et signum magnum visum est in caelo; mulier circumdata sole, et luna sub pedibus ejus, et super capite ejus corona stellarum duodecim. Et in utero habens clamavit parturiens, et cruciata parere."

1. "Et signum magnum visum est in caelo", significat testificationem Divinam de futura ecclesia, et de receptione doctrinae ejus, et a quibus impugnabitur [n. 706] ; "mulier circumdata sole", significat ecclesiam apud illos qui in amore in Dominum sunt, et inde in amore erga proximum [n. 707] ; "et luna sub pedibus ejus", significat fidem apud illos qui [ ¹ naturales sunt, et] in charitate [n. 708] ; ["et super capite ejus corona stellarum duodecim", significat sapientiam et intelligentiam illorum qui ad ea ecclesia, per doctrinalia et cognitiones omnium veri et boni ex Verbo] [n. 709] .

2. "Et in utero habens", significat nascentem doctrinam ex bono amoris caelestis [n. 710] ; " ² clamavit parturiens, et cruciata parere" significat non receptionem ab illis qui in ecclesia, et resistentiam illorum qui in fide separata a charitate sunt [n. 711] .

Footnotes:

707. "Mulier circumdata sole." - Quod significet ecclesiam apud illos qui in amore in Dominum sunt, et inde in amore erga proximum, constat ex significatione "mulieris", quod sit affectio veri spiritualis, ex qua ecclesia est ecclesia; proinde etiam ecclesia quoad illam affectionem (de qua supra, n. 555); quod sit nova ecclesia, quae post finem hujus quae in ChriStiano orbe est, instauranda a Domino, sequitur: et ex significatione "solis, quod sit Dominus quoad Divinum Amorem, ita quoque amor in Dominum a Domino (de qua etiam supra, n. 401, 412 [a, b]): et ex significatione "circumdari", quod sit ex illo vivere; nam vita amoris cujusvis, tam hominis, quam spiritus et angeli, format sphaeram circum illos, ex qua percipiuntur, etiam e longinquo, quales sunt; per illam sphaeram etiam consociationes et conjunctiones fiunt in caelis, et quoque in infernis; et quia agitur hic de ecclesia, quae in amore in Dominum a Domino est, et illa ecclesia intelligitur per "mulierem", et amor ille per "solem", inde per "mulierem circumdatam sole" significatur ecclesia apud illos qui in amore in Dominum a Domino sunt: quod etiam dicatur, et inde in amore erga proximum, est quia amor erga proximum derivatur ex amore in Dominum, sicut posterius a suo priori, aut sicut exterius a suo interiori, verbo sicut effectus a sua causa efficiente; nam amor in Dominum est amare et velle illa quae Domini sunt, ita illa quae Dominus in Verbo praeceperat; et amor erga proximum est ex illo velle facere, ita consistens in usibus praestandis, qui sunt effectus. Quod per "mulierem" hanc significetur nova ecclesia, quae post finem hujus quae in Christiano orbe est, instauranda est a Domino, constare potest a sequentibus in hoc capite, nempe quod "pepererit filium masculum, quem devorare voluit draco, et qui raptus est ad Deum", et quod "mulier illa volaverit in desertum", et quod "draco etiam ibi illam vellet perdere"; ex sequentibus enim constabit quod per "filium masculum" intelligatur verum doctrinae illius ecclesiae, et per "draconem" intelliguntur qui contra illius doctrinae vera sunt. Quod ecclesia quae per "mulierem" hic intelligitur, sit eadem ecclesia cum "Nova Hierosolyma", quae describitur cap. 21, et vocatur "sponsa Agni uxor" (vers. 9 ibi), in explicatione illius capitis videbitur.