675. "Et decima pars urbis cecidit." - Quod significet quod nulla vera doctrinae amplius existerent apud illos qui remanserunt, constat ex significatione "decem", quod sint omnes et omnia, tum multi et multa, et quod "decima pars" sit omne et multum (de qua in sequentibus); ex significatione "urbis", quod sit doctrina, et quoque verum doctrinae, nam doctrina, ut sit doctrina ecclesiae, consistit ex veris e Verbo; (quod "urbs" significet doctrinam, videatur supra, n. 223); et ex significatione "cadere", quod sit disparari, proinde non existere; nam disparari, et non existere, praedicatur de veris doctrinae, cum "cadere" de "urbe:"

[2] quaelibet enim res vocem analogam et suam, secundum correspondentiam subjecti in sensu naturali et subjecti in sensu spirituali, sortitur; et subjectum in sensu naturali est urbs, ac subjectum in sensu spirituali est verum doctrinae. Quod nulla vera existerent apud illos qui remanserunt, consequitur ex illis quae in praecedente articulo dicta sunt; nempe, quum e societate, in qua simul fuerunt boni et mali, adempti et in caelum ablati sunt boni, quod tunc apud malos nulla amplius vera doctrinae remanserint, ex causa quia ablata est communicatio cum bonis, ex qua illi quoad externum potuerunt sicut in veris esse, et inde de veris ex doctrina loqui:

[3] nam in mundo spirituali est communicatio affectionum et inde cogitationum; et ex communicatione illa, tenetur unus ab altero, ita omnes in eadem societate mutuo in simili affectione, proinde in simili bono, ita quoque mali a bonis; sed tales mali, qui in externa forma potuerunt sistere apparentiam sanctitatis, pietatis, intelligentiae, zeli pro ecclesia et ejus doctrina, tum in vita apparentiam sicut forent justi et sinceri ex corde, tametsi interius in se nihil tale possiderent; hi mali sunt, apud quos nulla amplius vera doctrinae existerent postquam boni ablati sunt, qui intelliguntur per "duos testes", qui ex mandato in caelum ascenderunt.

[4] Sciendum est quod in mundo spirituali plures societates a talibus formatae fuerint, et quod illae simul sumptae intelligantur per "prius caelum" quod transivit (Apoc. cap. 21:1). (De quibus societatibus, seu de quo caelo, plura in opusculo De Ultimo Judicio memorata sunt.) In illis societatibus fuerunt tales mali quales descripti sunt, et simul cum illis boni; et quamdiu in una societate fuerunt conjuncti, tunc mali quoad externa apparuerunt sicut boni; at cum separati sunt, tunc bonum externum, quod modo fuit bonum simulatum et hypocriticum, apud illos disparatum est, et patuerunt illorum interiora, quae erant infernalia, scatentia meris malis et inde falsis. Talis separatio, et talis inde status, exstitit in mundo spirituali paulo ante ultimum judicium: est itaque ille status qui hic describitur; nam hic nunc agitur de ultimo tempore ecclesiae, quando universale judicium instat.

[5] Quod "decem" significent omnes et omnia, tum multos et multa, constare potest a locis in Verbo, ubi ille numerus occurrit:

-Ut apud Mosen,

Jehovah " ¹ praecepit vobis foedus suum, quod pepigit vobis ad faciendum, decem verba, quae scripsit super duabus tabulis lapidum" (Deuteronomius 4:13);

et alibi,

"Scripsit Jehovah super tabulis juxta scripturam priorem decem Verba, quae locutus erat..ad vos in monte e medio ignis" (Deuteronomius 10:4):

quod "decem verba" seu "decem praecepta" fuerint, ex quibus decalogus, erat quia per "decem" significantur omnia, et inde per "decem verba" intelligitur Lex in toto complexu.

[6] Quoniam "decem" significant omnes, ideo

Dominus comparavit regnum caelorum decem virginibus habentibus lampadas ad exeundum in occursum sponsi, quarum quinque essent prudentes, et quinque stultae (Matthaeus 25:1, 2, seq.):

per "decem virgines", quibus assimilatur regnum caelorum, significantur omnes qui ab ecclesia, "decem" enim significant omnes, ac "virgines" ecclesiam; per "quinque" autem significantur aliqui seu aliqua pars, ex qua aliqui erant prudentes et aliqui stulti; simile significatur per numerum "quinque" in Verbo: per "lampadas" significantur cognitiones veri et boni, hic ex Verbo, tum vera doctrinae et fidei; per "oleum" significatur bonum amoris et charitatis; per "sponsum" intelligitur Dominus, ac per "nuptias" intelligitur caelum et ecclesia, quae "nuptiae" dicuntur ex conjugio boni et veri: et quia ubi id conjugium non est, ibi nec est caelum et ecclesia, ideo "stulti" appellantur, qui sciunt vera fidei et non habent bonum amoris, ac "prudentes" qui habent; nam, ut dictum est, "lampades" ibi sunt vera fidei, et "oleum" est bonum amoris.

Quod "virgines" ² significent ecclesiam, est quia "virgo" et "filia" in Verbo significat affectionem boni et veri, et ecclesia ex illa affectione est ecclesia; inde est quod plurimis in locis dicatur "virgo" et "filia ³ Zionis" "virgo" aut "filia Hierosolymae", "virgo" aut "filia Israelis" et "Jehudae"; et per illas ubivis intelligitur ecclesia.

[7] Quia per "decem" significantur omnes, ut et multi, ideo

Dominus de homine nobili profecto in regionem longinquam dixit, quod vocaverit decem servos suos, et dederit illis decem minas ut negotiarentur; et postquam negotiati sunt, unus dixit quod, mina ejus lucrata sit decem minas, cui dixit, Potestatem habebis super decem urbes; et secundus dixit, Mina tua fecit quinque minas, cui dixit, Tu esto super quinque urbes; et de tertio, qui posuit minam in sudario, et non negotiatus est, dixit, Tollite ab illo minam, et date ei qui decem minas habet (Luca 19:12-14, 16-20, 24):

quod numeri "decem" et "quinque" etiam hic adhibeantur, est causa quia "decem" significant omnes et omnia, ac "quinque" aliquos et aliquid: per "decem servos" quos homo nobilis profectus in regionem longinquam ad se vocavit, intelliguntur omnes qui in mundo, in specie qui ab ecclesia; nam per "hominem nobilem" intelligitur Dominus, et per "profectionem in regionem longinquam" intelligitur Ipsius abitus e mundo, et tunc quasi absentia: per "decem minas" quas decem servis dedit ad negotiandum, significantur omnes cognitiones veri et boni ex Verbo, cum facultate percipiendi illas; nam "mina", quae fuit argentum et pecunia, significat cognitiones veri et facultatem percipiendi, et "negotiari" significat comparare sibi per illas intelligentiam et sapientiam: illi qui sibi comparant multam, intelliguntur per "servum qui ex mina lucratus est decem minas"; et illi qui sibi comparant aliquam, intelliguntur per illum "qui ex mina lucratus est quinque minas": per "urbes" ibi, quae datae illis, significantur vera doctrinae, et per "possidere illas" significatur intelligentia et sapientia, et inde vita et felicitas: inde patet quid significatur per "decem urbes" et per "quinque urbes": quia illi qui nihil intelligentiae sibi comparant, sunt sicut "virgines stultae", (de quibus mox supra, ) qui solum vera possident memoria et non vita, hi deprivantur illis post excessum ex hoc mundo; at qui vera possident tam memoria quam vita, illi in se locupletant intelligentiam in aeternum; ideo dicitur quod "tollerent minam ab illo qui nihil per minam lucratus est, et daret illam ei qui decem minas habet."

[8] Similis res est cum illis

Quibus data sunt talenta, uni quinque, alteri duo, et tertio unum; quorum primus ex quinque talentis lucratus est alia quinque, et alter ex duobus lucratus est alia duo; et tertius reposuit illud in terra; de quo Dominus dixit, Tollite ab illo qui non negotiatus et lucratus est, et date habenti decem talenta, quia habenti omni dabitur ut abundet, et ab eo qui non habet, etiam quod habet auferetur (Matthaeus 25:14-30):

per "quinque" et per "decem" etiam hic significantur aliquid et multum; ita quod primus ex aliquibus cognitionibus veri et boni comparaverit sibi multam sapientiam: quod auferetur ab illo qui nihil intelligentiae sibi comparavit, et daretur illi qui multum, est quia homo post mortem, cum fit spiritus, secum fert omnia et singula quae ex Verbo et ex doctrina ecclesiae hauserat; sed illi qui nihil intelligentiae per illa sibi comparaverunt, sunt interius mali, et ideo veris et bonis caeli et ecclesiae, quae memoria tenus solum possederunt, abutuntur ad dominandum, et ad malum faciendum simplicibus bonis qui in ultimo caelo; ea causa est quod vera et bona ista illis auferantur, et dentur illis qui multa habent, quoniam hi non illis abutuntur, sed ex illis usum faciunt.

[9] Quod illi qui in mundo per cognitiones veri et boni ex Verbo non sibi comparant intelligentiam spiritualem, mali sint, constat ex eo, quod omnes in mala omnis generis nascantur, et quod illa non removeantur nisi quam per Divina vera ex Verbo; nempe per illorum applicationem ad usus, et sic receptionem in vita: quare illis, qui lucrati sunt, dicitur,

Servi boni et fideles, quia super parva eratis fideles, super multa vos constituam; ingredimini in gaudium Domini tui (vers. 21, 23):

et ad illum qui nihil lucratus est,

"Servum inutilem ejicite in tenebras exteriores, ibi erit planctus et stridor dentium" (vers. 30).

[10] Quoniam "decem" significant omne et multum, ideo ille numerus etiam alibi dicitur a Domino, ubi omne et multum intelligendum est, sicut

De muliere habente drachmas decem, "Si perderet unam, nonne accenderet candelam, et verreret domum, et quaereret sollicite dum invenerit?" (Luca 15:8):

per "decem" hic significatur multum; quod dicatur "mulier", quodque illa "accenderet candelam, et verreret domum", est propter sensum spiritualem in singulis Verbi; in hoc sensu per "mulierem" significatur ecclesia quoad affectionem veri, ita quoque affectio veri quae est ecclesiae; per "drachmam" verum; per "perdere drachmam" unum ex veris seu ex cognitionibus veri; per "accendere candelam" inquisitio in se ex affectione; et per "verrere domum" significatur percurrere totam mentem, et lustrare ibi singula, ubi se recondit; hic sensus est spiritualis illorum verborum. Simile quod per "decem", etiam significatur per "centum", nempe multum; ideo similis parabola dicitur

De centum ovibus, si una perderetur (Matthaeus 18:12, 13; Luc. 15:3-7 ⁴ ).

[11] Per "decem" significatur omne et multum etiam in sequentibus locis:

- Apud Esaiam,

"Domus multae in devastationem erunt, magnae et pulchrae, ut non sit habitator; nam decem jugera vineae facient bathum" (5:9, 10):

haec de desolatione veri apud illos qui ab ecclesia; per "domus multas quae erunt in devastationem" significantur homines ecclesiae, in specie illi quoad vera ex bono; per "magnas et pulchras", nempe domus, significatur affectio boni et intelligentia veri, nam "magnum" praedicatur de bono et ejus affectione, et "pulchrum" de vero et ejus intelligentia; per quod "decem jugera vineae facient bathum" significatur quod in omnibus ecclesiae apud hominem vix aliquod verum ex bono, per "bathum" enim simile significatur quod per "vinum", nempe verum ex bono; quare per "decem jugera vineae" significantur omnia ecclesiae apud hominem.

[12] Apud Mosen,

Si iveritis mecum in adversum, "frangam..baculum panis, ut coquant decem mulieres panem vestrum in furno uno, et referam panem vestrum in pondere" (Levit. 26 [23,] 26, 26):

per "frangere baculum panis" significatur deprivare spirituali cibo, et inde spirituali nutritione; per "panem" enim intelligitur omne quod nutrit animam, in specie bonum amoris: quare per quod "coquent decem mulieres panem in furno uno" significatur quod in omnibus ecclesiae apud hominem tam parum boni et veri sit ut vix aliquid; per "decem mulieres" significantur omnia ecclesiae, per "panem" significatur bonum et verum quae animam nutriunt, et per "furnum" significatur ubi cibus spiritualis praeparatur, ita homo apud quem: per "referre panem pondere" significatur defectus et penuria talium quae spiritualiter nutriunt.

[13] Apud Sachariam,

"Venient populi multi et gentes numerosae ad quaerendum Jehovam Zebaoth in Hierosolyma, et ad deprecandum facies Jehovae: .... in diebus illis apprehendent decem viri ex omnibus linguis gentium, alam viri Jehudaei, dicendo, Ibimus vobiscum, quia audivimus Deum vobiscum" (8:22, 23):

haec dicta sunt de convocatione et accessione gentium ad ecclesiam a Domino; et per "decem viros ex omnibus linguis" significantur omnes ex quacunque religione, qui nempe "veniunt ad quaerendum Jehovam Zebaoth in Hierosolyma", hoc est, qui accedere ad ecclesiam et confiteri Dominum volunt; quare "decem viri" sunt omnes illi, et "linguae gentium" sunt religiosa: sed haec cum reliquis videantur supra (n. 433 [d]) explicata, ubi ostensum quod per "Hierosolymam" non intelligatur Hierosolyma, nec per "Judaeum" aliquis Judaeus.

[14] Apud Amosum,

"Dixit Jehovah, ...Superbiam Jacobi et palatia ejus odi; inde concludam urbem et plenitudinem ejus; ...si relicti fuerint decem viri in domo una, morientur" (6:8, 9):

per "superbiam Jacobi", et per "palatia ejus", quae Jehovah odit, significatur amor et fides falsi apud illos qui ab ecclesia; per "superbiam" amor falsi, et per "palatia" ipsa falsa, quae "palatia" dicuntur quia sunt superbi, et quia falsa eorum in externa forma exornata sunt, ut appareant magnifica, tametsi sunt vilissima, sicut casae plenae quisquiliis et immunditiis: per "concludere urbem et plenitudinem ejus" significatur damnare doctrinam quia plena et obsessa falsis mali; "urbs" est doctrina, et "plenitudo" sunt falsa mali: quare per "Si relicti fuerint decem viri in domo una, morientur", significatur quod peritura sint omnia vera boni apud unumquemvis; "decem viri" sunt omnia vera, "domus" est homo quoad bonum, et "mori" est perire.

[15] Apud Sachariam,

Propheta vidit volumen volans; "longitudo ejus viginti ulnae, et latitudo ejus decem ulnae: .... haec maledictio exiens super facies totius terrae" (5:2, 3):

quod "volumen volans", per quod significatur "maledictio exiens super facies totius terrae", fuerit longitudine viginti ulnarum, et latitudine decem, est quia per "viginti" et per "decem" significatur omne, ibi omne bonum mutatum in malum, et omne verum in falsum; "viginti" praedicantur de bono et de omni ejus, ac "decem" de vero ac de omni ejus; "longitudo" etiam significat bonum, et "latitudo" verum (videatur supra, [n. 355 [e] , 627 [a] , 629 [a] ; tum in opere De Caelo et Inferno,] n. 197).

[16] Quia "decem" significant omnia et multa, ideo per "decem vicibus" significatur toties quoties, ac semper, in sequentibus locis:

- Apud Danielem,

"Non inventus est de omnibus sicut Daniel, Chanania, Mischael et ⁵ Asariah; .... omne verbum sapientiae intelligentiae, quod quaesivit ex iis rex, deprehendit eos decem vicibus supra omnes astrologos et divinatores, qui in omni regno ejus" (1:19, 20);

apud Mosen,

"Omnes viri, qui viderunt gloriam meam et signa mea quae feci in Aegypto, et in deserto, et tentarunt Me his decem vicibus, .... non videbunt" terram (Numeri 14:21-23);

et per Hiobum,

"Decem vicibus ignominia affecistis me, non erubescitis, obfirmatis vos" (19:3):

per "decem vicibus" in his locis significatur cunctis vicibus, seu semper, ac toties quoties.

[17] Apud Danielem et in Apocalypsi tribuuntur bestiae cornua, quibusdam decem, quibusdam septem, et quibusdam tria; et per "cornua" bestiarum illarum significatur potentia falsi contra verum ac mali contra bonum, et per "decem cornua" summa potentia:

- Apud Danielem,

"Bestia quarta", ascendens e mari, "habebat decem cornua: .... quod ad cornua decem, ex eodem regno decem reges surgent" ( ⁶ 7720, 24. 20, 24):

per "decem cornua bestiae" ibi significatur summa potentia falsi contra verum; per "decem reges" significantur falsa in omni complexu; et per "regnum" significatur ecclesia illa perversa. In Apocalypsi,

"Draco...habebat capita septem, et cornua decem, et super capitibus diademata septem" (12:3);

alibi,

Bestia ex mari ascendens "habebat capita septem, et cornua decem, et super cornibus suis decem diademata" (13:1);

et alibi,

"Mulier sedens super bestia coccinea, plena nominibus blasphemiae, habebat capita septem et cornua decem: .... decem cornua, quae vidisti, decem reges sunt, qui regnum nondum acceperunt; potestatem tamen tanquam reges unam horam recipient cum bestia" (17:3, 7, 12):

quid singula ibi in specie significant, infra in explicationibus videbitur.

[18] Quoniam "decem" significant omnes et omnia, sequitur quod "decima pars" significet omne; exinde "decimae" ac "decimationes" traxerunt suam originem, et significabant quod omne sanctum et benedictum esset, quando decima pars de area et torculari, seu de frumento et vino data esset Levitis; similiter pro Levitis, quando decima pars iterum decimaretur et daretur Aharoni. De his ita in Verbo:

"Decimando decimabis omnem proventum seminis tui, quod educitur in agrum quotannis" (Deuteronomius 14:22);

et porro,

Loquere ad Levitas, quod illis carentur decimae in hereditatem, et quod tollerent de illis sublationem Jehovae decimas de decimis, et hoc ex frumento de area, et ex impletione de torculari, ac decimas de decimis darent Aharoni sacerdoti (Numeri 18:24-28).

[19] Quod "decimae" significarent benedictionem in omnibus, ita quod omne sanctum et benedictum esset, constat apud Malachiam,

"Adducite omnes decimas ad domum thesauri, ut sit cibus in domo mea; tunc probate Me in hoc, .... annon aperturus sim vobis fenestras caeli, et effusurus sim vobis benedictionem, quousque non suffecerit?" (3:10):

per "aperire fenestras, et effundere benedictionem", significatur Divinum influens ex quo intelligentia ac vita aeterna, simile quod per "pluviam" supra (n. 644), quod etiam proprie intelligitur per "benedictionem", et hoc futurum si "decimas adducerent"; quare per illas significatur quod omne sic benedictum esset. Ut omnia benedicta essent quae Abrahamus de hostibus suis sumpsit, dicitur,

Quod dederit Malchizedecho, qui rex in Schalem, et simul sacerdos Deo altissimo erat, decimas de omnibus (Genesis 14:18, 19):

similiter spospondit et vovit Jacob,

si reverteretur in pace ad domum patris sui, quod omne quod Jehovah dederit ei, decimando decimaturus esset (Genesis 28:21, 22).

Ex his locis, praeter ex aliis, constare potest quid in Verbo significatur per "decem" et per "partem decimam."

[20] Quod "decem" significent omnia, ducit causam ex ipso caelo; caelum enim in toto et in parte refert Hominem, unde id Maximus Homo vocatur; omnes vires vitae Maximi illius Hominis, seu caeli, desinunt in duas manus et in duos pedes, ac manus ut et pedes desinunt in decem digitos; quare omnia hominis quoad potentiam et quoad sustentationem quia collata sunt ultimo in decem digitos, ["decem digiti"] significant omnia ejus: et praeterea "ultima" in Verbo etiam significant omnia.

Footnotes:

223. "Et nomen civitatis Dei mei, Novae Hierosolymae quae descendit e caelo a Deo meo." - Quod significet doctrinam novae ecclesiae quae est in caelis, constat ex significatione "civitatis Dei mei", quod sit doctrina Divini Veri (de qua sequitur); ex significatione "Novae Hierosolymae", quod sit ecclesia quoad doctrinam (de qua in opusculo De Nova Hierosolyma, n. 6); et ex significatione "quae descendit e caelo a Deo meo", quod sit quae ex caelo a Divino Vero ibi: quod per "Deum" in Verbo intelligatur Divinum Verum, videatur supra (n. 220(a), 222(a)); et quia Divinum Verum quod in caelo est, et quod inde descendit, est a Solo Domino, ideo vocat Dominus illud Deum suum. Quod per "civitatem Dei mei" significetur doctrina Divini Veri, apparet primo intuitu remotum, quia mens aegre potest cogitare doctrinam cum nominatur "civitas", sicut etiam cogitare ecclesiam cum nominatur "terra"; at usque non aliud per "civitates" aut "urbes" in Verbo in sensu ejus spirituali intelligitur: causa est quia idea civitatis seu urbis est mere naturalis, at idea doctrinae in civitate est spiritualis. Angeli, quia spirituales sunt, non possunt habere ideam civitatis aliam quam gentis quoad doctrinam inibi, sicut nec aliam terrae quam gentis quoad ecclesiam seu quoad religiosum ibi; causa etiam est, quod societates in quas caeli distincti sunt ut plurimum sint civitates, et omnes inter se differunt quoad receptionem Divini Veri in bono; inde etiam est quod angeli ideam doctrinae veri habeant cum nominatur "civitas." (Quod caeli distincti sint in societates secundum differentias boni amoris et fidei, videatur in opere De Caelo et Inferno 41-50; et quod habitacula eorum disposita sint in formas civitatum, n. 184 ibi.)

[2] Quod per "civitates" seu "urbes" in Verbo significentur doctrinae, constare potest a pluribus locis ibi, quorum solum sequentia velim in medium afferre:

- Apud Jeremiam,

"Ecce dedi te in urbem munitam... contra universam terram" (1:18);

haec dicta sunt ad Prophetam, quia per "prophetam" in Verbo significatur docens Verum, et in sensu abstracto doctrina veri; quia haec significatur per "prophetam", ideo dicitur ad hunc, "Dedi te in urbem munitam", per quam ideo significatur doctrina veri tutans contra falsa. (Quod per "prophetam" in Verbo significetur docens verum, et in sensu abstracto doctrina veri, videatur n. 2534, 7269.)

Apud eundem,

"Descendit... corona decoris vestri; urbes meridiei clausae sunt" (13:18, 19);

agitur ibi de falsificatione veri, et per quod "descendat corona decoris" intelligitur quod intelligentia; et per quod "clausae sint urbes meridiei", intelligitur quod omnia vera doctrinae quae alioqui essent in luce.

(Quod "corona" sit intelligentia et sapientia, videatur supra, n. 126, 218; et quod meridies sit status lucis, in opere De Caelo et Inferno 148, 149, 151.)

[3] Apud Esaiam,

"Fecisti... consilia a longinquo, veritatem, fidelitatem; et posuisti de urbe in acervum, urbem munitam in ruinam, palatium alienorum de urbe, ut in perpetuum non aedificetur: propterea honorabunt Te populus validus, urbs gentium fortium timebunt Te" (25:1-3);

agitur ibi de vastatione ecclesiae prioris et de instauratione novae; vastatio ecclesiae quoad doctrinam intelligitur per "Posuisti de urbe in acervum, urbem munitam in ruinam, palatium alienorum de urbe"; et instauratio novae ecclesiae quoad doctrinam intelligitur per "Honorabunt Te populus validus, et urbs gentium fortium timebunt Te."

Apud eundem,

"In die illo cantabitur canticum in terra Jehudae, Urbs Valida nobis, salutem ponet muros et antemurale; aperite portas ut ingrediatur gens justa custodiens fidelitates" (26:1, 2);

"urbs valida" hic significat doctrinam genuini veri, quam falsa non possunt destruere; "muri et antemurale" significant vera tutantia, "portae" significant admissionem (ut supra, n. 208); "gens justa custodiens fidelitates" sunt illi qui in bono et inde in veris.

[4] Apud eundem,

"Quomodo cecidisti de caelo, Lucifer...; excisus es in terram, ... qui posuit orbem in desertum, urbes ejus destruxit:.... parate filiis ejus mactationem ut non resurgant, et possideant terram, ac impleantur facies terrae urbibus" (14:12, 17, 21);

per "Luciferum" ibi intelligitur Babel, ubi omne verum doctrinae ecclesiae vel falsificatum vel annihilatum est; quod "posuerit orbem in desertum et urbes ejus destruxerit", significat quod ecclesiam et doctrinalia ejus; "parate filiis ejus mactationem ut non resurgant", significat quod falsa ejus destruenda sint; "et possideant terram, et impleantur facies terrae urbibus", significat ut ecclesia sit et doctrina ibi.

In Apocalypsi,

" ¹ facta est urbs magna in tres partes, et urbes gentium corruerunt" (16:18, 19);

etiam ibi de Babele; ejus falsorum doctrina est quae intelligitur per "urbem ² factam in tres partes", et inde doctrina malorum per "urbes gentium" quae "corruerunt."

[5] Apud Davidem,

"Redempti Jehovae... errarunt in deserto, in solitudine ³ viae, urbem habitationis non invenerunt; famelici et sitibundi, ... duxit eos in viam rectam, ut irent ad urbem habitationis" (Psalmus 107:2, 4, 5, 7);

"errare in deserto et in solitudine ⁴ viae", est in penuria cognitionum veri et boni; "non invenire urbem habitationis", est non doctrinam veri secundum quam vivant; "famelici et sitibundi" sunt qui in desiderio sciendi bonum et verum; "ducere eos in viam rectam, ut irent ad urbem habitationis", est in genuinum verum et in doctrinam vitae.

Apud Esaiam,

"Dixi, Quousque Domine? Qui dixit, Usque dum devastabuntur urbes ut sint sine habitatore, et domus ut non sit in iis homo, et terra redigatur in solitudinem" (6:11);

agitur ibi de vastatione totali ecclesiae; "urbes" sunt vera doctrinae, "domus" sunt bona ejus, "terra" est ecclesia.

[6] Apud eundem,

"Evacuabitur terra, ... confundetur terra, ... profanabitur terra sub habitatoribus suis;... frangetur urbs inanis, claudetur omnis domus... clamor super vino in plateis;... reliquum in urbe vastitas, et usque ad devastationem contundetur porta" (24:3, 4, [5,] 10-12);

agitur etiam hic de devastatione ecclesiae; "terra" quae evacuabitur, confundetur et profanabitur, est ecclesia; "urbs" est verum doctrinae; "domus" est bonum ejus; "vinum" super quo "clamor in plateis", est verum falsificatum doctrinae super quo contestatio et indignatio.

[7] Apud Zephaniam,

"Exscindam gentes, ... desolabo plateas earum, et devastabuntur urbes earum" (3:6);

"gentes" sunt qui in malis; "desolare plateas" est vera; "devastare urbes" est doctrinas.

Apud Jeremiam,

"Ascendit leo ex Vepreto... ad redigendum terram tuam in Vastitatem, urbes tuae destruentur;... vidi Carmelum desertum, et omnes urbes ejus desolatas... propter hoc lugebit terra, ... prae voce equitis et sagittariorum fugiens tota urbs;... tota urbs deserta, neque habitans in ea vir" (4:7, 26-29);

"leo ex vepreto", est falsum ex malo; "terra" est ecclesia; "urbes" sunt vera doctrinae; "Carmelus" est ecclesia spiritualis; "vox equitis et sagittariorum" propter quam fugiet urbs, est ratiocinatio et pugna ex falsis.

[8] Apud eundem,

"Veniet vastator super omnem urbem, ut urbs non evadat, et pereat vallis et perdatur planities" (48:8);

per haec etiam describitur vastatio totalis ecclesiae, usque dum nihil veri doctrinae supersit.

Apud eundem,

"Ecce aquae ascendentes ex septentrione, quae fient in flumen inundans, et inundabunt terram..., urbem et habitantes in ea" (47:2);

per "flumen inundans" etiam significatur vastatio.

Apud eundem,

"Si sanctificetis diem Sabbati, ... intrabunt per portas urbis hujus reges et principes, ... equitantes in curru et super equis, ... et habitabitur urbs haec in saeculum" (17:24, 25);

per "sanctificationem Sabbati" in sensu spirituali significatur agnitio sancta Divini Humani Domini et Ipsius conjunctionis cum caelo et ecclesia; per "reges et principes" qui intrabunt per portas urbis significantur vera ecclesiae; quod "equitabunt in curru et super equis", significat quod in veris doctrinae ac in intelligentia erunt; "urbs", quae hic est Hierosolyma, est ecclesia quoad doctrinam: talis est sensus horum verborum spiritualis, ita talis in caelo.

[9] Apud Sachariam,

"Sic dixit Jehovah, Revertar Zionem, et habitabo in medio Hierosolymae; unde vocabitur Hierosolyma urbs veritatis;... et implebuntur plateae urbis pueris et puellis ludentibus in plateis" (8:3-5);

hic per "Zionem" non intelligitur Zion, nec per "Hierosolymam" Hierosolyma, sed per "Zionem" ecclesia caelestis, et per "Hierosolymam" ecclesia illa quoad doctrinam veri; inde est quod dicatur "urbs veritatis"; per "plateas urbis significantur vera doctrinae; per "pueros et puellas ludentes in plateis", significantur affectiones veri et boni. (Quod per "Zionem" significetur ecclesia caelestis, videatur n. 2362, 9055; quod per Hierosolymam" ecclesia quoad doctrinam, n. 402, 3654, 9166, et in opusculo De Nova Hierosolyma, n. 6; quod per "plateas" significentur vera doctrinae, n. 2336; quod per "pueros et puellas" significantur affectiones veri et boni in quibus innocentia, n. 3067, 3110, 3179, 5236, 6742; quod "ludere" sit quod est festivitatis interioris quae est affectionis veri et boni, n. 10416.)

[10] Quia "Zion" significat ecclesiam caelestem, et "Hierosolyma" ecclesiam quoad doctrinam veri, ideo Zion vocatur "urbs Jehovae", et Hierosolyma "urbs sancta", "urbs Dei", et "urbs magni Regis":

- Ut apud Esaiam,

"Vocabunt te, urbs Jehovae, Zion Sancti Israelis" (60:14);

apud Ezechielem,

Propheta vidit super monte alto structuram urbis a meridie, et angelus mensus est murum, portas, thalamos, porticum portae; et nomen urbis Jehovah ibi (40:1, seq.; cap. 48:35):

apud Esaiam,

"Ecce Jehovah audiri fecit usque ad extremitatem terrae; dicite filiae Zionis, Ecce salus tua venit;... tu vocaberis quaesita urbs" (62:11, 12):

apud Davidem,

"Quemadmodum audivimus, ita vidimus in urbe Jehovae Zebaoth, in urbe Dei nostri, Deus stabiliat eam in aeternum" (Psalmus 48:9 [B.A. 8]).

(Quid ecclesia caelestis, et ecclesia spiritualis, videatur in opera De, Caelo et Inferno, n. 20-28.) Quod binae illae urbes dicantur "urbes sanctae", apud Esaiam,

"Urbes sanctae tuae factae sunt in desertum; Zion facta est desertum, Hierosolyma Vastitas" (64 [B.A. 10]).

Quod Hierosolyma in Specie dicatur "urbs sancta", in Apocalypsi,

Gentes "civitatem sanctam conculcabunt" (11:2 ⁵ );

alibi,

"Ego vidi sanctam civitatem... descendentem a Deo e caelo" (21:2);

apud Matthaeum,

"Diabolus assumpsit Jesum in sanctam urbem" (4:5);

et apud eundem,

"Egressi e monumentis... ingressi sunt in sanctam urbem" (27:53).

[11] Hierosolyma "sancta urbs" dicta est, quia significabat ecclesiam quoad doctrinam veri, ac Divinum Verum procedens a Domino est quod vocatur "sanctum" (videatur n. 6788, 8302, ⁶ 9229, 9820, 10361); quod illa urbs absque illa repraesentatione et inde significatione nullatenus sancta fuerit, sed potius profana, constare potest ex eo, quod Dominum rejecerint et ibi crucifixerint; quare etiam vocatur "Sodoma et Aegyptus" (Apocalypsis 11:8). Sed quia significabat ecclesiam quoad doctrinam veri, dicta fuit non modo "civitas sancta", sed etiam "civitas Dei", et "civitas magni Regis":

- Apud Davidem,

"Fluvius cujus rivi laetificarunt urbem Dei, sanctum habitationis Altissimi; Deus in medio ejus" (Psalmus 46:5, 6 [B.A. 4, 5]);

apud eundem,

"Magnus Jehovah... in urbe Dei nostri;... pulcher tractu, ... urbe magni Regis" (Psalm. 48:2-3fff1 [B.A. 1, 2]);

et apud Matthaeum,

"Non jurabis per terram, quia scabellum est pedum Dei; neque per Hierosolymam, quia urbs est magni Regis" (5:35).

Quod Hierosolyma dicta sit "urbs Dei", erat quia per "Deum" in Verbo Veteris Testamenti intelligitur Divinum Verum procedens a Domino (videatur supra, n. 220(a), 222(a)); quod Hierosolyma dicta sit "urbs magni Regis", erat quia per "Regem", cum de Domino, similiter significatur Divinum Verum ab Ipso procedens (videatur etiam supra, n. 31): inde nunc est quod Hierosolyma dicatur "urbs veritatis" (Sacharia 8:3).

[12] Apud Esaiam,

"Sic dixit Jehovah, Redemptor tuus et Formator ab utero, ... Irrita reddo signa mendacium rejiciens sapientes retro, et scientiam eorum stultam faciens dicens Hierosolymae habitaberis, et urbibus Jehudae aedificabimini, et vastitates ejus erigam" (44:24-26):

agitur ibi de rejectione ecclesiae cujus doctrina est ex propria intelligentia, et de instauratione novae cujus doctrina est a Domino; doctrina ex propria intelligentia intelligitur per "Irrita reddo signa mendacium, rejiciens sapientes retro, et scientiam eorum stultam faciens"; et doctrina quae ex Domino, per "dicens Hierosolymae habitaberis, et urbibus Jehudae aedificabimini."

[13] Apud Jeremiam,

"Nonne Vides quid illi faciunt in urbibus Jehudae, et in plateis Hierosolymae?... Cessare faciam ex urbibus Jehudae et ex plateis Hierosolymae vocem gaudii et vocem laetitiae, vocem sponsi et vocem sponsae, quia in vastitatem evadet terra" (7:17, 34);

"urbes Jehudae et plateae Hierosolymae" etiam hic significant vera doctrinae; "vox gaudii et vox laetitiae" est jucundum ex affectione boni et veri; "vox sponsi et vox sponsae" sunt ipsae illae affectiones, quae quod desiturae intelligitur per quod "in vastitatem evadet terra"; "terra" est ecclesia.

[14] Apud Esaiam,

Commiscebo Aegyptum cum Aegypto, ut pugnent vir contra fratrem suum, et vir contra socium suum, urbs contra urbem, regnum contra regnum.... In die illo erunt quinque urbes in terra Aegypti, loquentes labio canaanis, et jurantes Jehovae Zebaoth;.... in die illo erit altare Jehovae in medio Aegypti" (19:2, 18, 19);

per "Aegyptum" intelligitur naturalis homo et ejus scientificum; per quod "pugnent vir contra fratrem et socius contra socium", intelligitur quod contra bonum et verum; "urbs contra urbem, et regnum contra regnum", significat quod doctrina contra doctrinam et ecclesia contra ecclesiam; "in die illo" significat adventum Domini et tunc statum eorum qui naturales sunt et in veris scientificis; "quinque urbes in terra Aegypti loquentes labio Canaanis", significant vera doctrinae in copia quae genuina ecclesiae ("quinque" sunt plura aut in copia, "urbes" sunt vera doctrinae, "labium Canaanis" significat genuina vera ecclesiae); "altare Jehovae" ibi significat cultum ex bono amoris.

[15] Apud eundem,

"Devastatae sunt semitae, cessavit transiens viam, ... fastidivit urbes, non reputat hominem, luget, languescit terra, Libanus emarcuit" (33:8, 9);

"semitae" quae devastatae, et "via" quae non transitur, sunt vera ducentia ad caelum, quae sunt vera ecclesiae; "fastidire urbes" est vera doctrinae; "non reputare hominem" est verum et bonum; "terra" quae luget et languescit est ecclesia quoad bonum; "Libanus" qui emarcuit est ecclesia quoad verum.

[16] Apud eundem,

"Canta sterilis, non pepererat..., quia multi sunt filii desolatae prae filiis maritatae;... amplifica locum tentorii tui... semen tuum gentes hereditabit, et urbes desolatas habitari facient" (54 [1, 2,] 3);

"sterilis" quae non pepererat significat gentes apud quas nondum vera ex Verbo; "filii desolatae" sunt vera quae accepturi; "filii maritatae" sunt vera apud illos qui in ecclesia; "amplificare locum tentorii" est quod illis cultus ex bono; "semen" est verum inde; "gentes" quas hereditabit sunt bona; "urbes" quae habitabuntur sunt doctrinae inde.

[17] Apud Jeremiam,

"Adducam super eos omne bonum, ... agros argento ement, idque scribendo in libello, ... in urbibus Jehudae et in urbibus montis, et in urbibus planitiei, et in urbibus meridiei" (32:42, 44; cap. 33:13 ⁷ ):

haec dicuntur de illis in ecclesia qui in bono et inde veris sunt; "agros argento emere" est comparare sibi bonum ecclesiae per vera; "scribere in libello" est implantare vitae; "urbes Jehudae et urbes montis" sunt vera doctrinae quae illis qui e regno caelesti Domini sunt; "urbes planitiei et urbes meridiei" sunt vera doctrinae quae illis qui in regno spirituali Domini sunt.

[18] Apud Matthaeum,

"Vos estis lux mundi; non potest urbs quae in monte exposita est occulta esse; nec accendunt lucernam et ponunt illam subter modium" (5:14, 15):

haec dicta sunt ad discipulos, per quos omnia vera et bona in complexu significantur; quapropter dicitur "Vos estis lux mundi", per "lucem" enim significatur Divinum Verum et inde intelligentia; quia illa significata sunt per "Vos estis lux mundi", ideo dicitur, "non potest urbs in monte posita occulta esse, nec accendi lucerna et poni subter modium"; per "urbem" enim "in monte positam" significatur verum doctrinae ex bono amoris, et per "lucernam" in genere verum ex bono et inde intelligentia.

[19] Apud eundem,

"Omne regnum divisum contra se desolatur, et omnis urbs et domus divisa contra se non consistit" (12:25);

per "regnum in spirituali sensu significatur ecclesia, per "urbem" et "domum" ejus doctrinae verum et bonum, quae non consistunt sed dilabuntur si non unanimiter concordant.

[20] Apud eundem,

Jesus mittit duodecim discipulos iis dicens, "In viam gentium non abitote, et in urbem Samaritanorum non ingredimini; abitote potius ad oves deperditas domus Israelis" (10:5, 6);

"via gentium" in quam non abirent, significat falsum ex malo; "urbs Samaritanorum" quam non ingrederentur, significat falsam doctrinam eorum qui rejiciunt Dominum; "oves deperditas domus Israelis" significant illos qui in bono charitatis sunt et inde fide ("Israel" sunt omnes illi ubicunque sunt).

Quod "urbs Samaritanorum" significet falsam doctrinam eorum qui rejiciunt Dominum, est quia Samaritani non admiserunt Ipsum (videatur Luca 9:52-56).

[21] Apud eundem,

Jesus dixit, "Quando persequuntur vos in urbe una, ⁸ fugite in aliam" (10:23);

per "urbem" hic quoque intelligitur doctrina falsi ex malo; quod ubi illa, et non admitteretur doctrina veri, intelligitur per quod "si persequerentur in urbe una fugerent in aliam."

[22] Apud Lucam,

"Paterfamilias indignatus dixit servo, Abi ocius in plateas et vicos urbis, ac pauperes, mancos, claudos et caecos introduc huc" (14:21);

quod "abirent in plateas et vicos urbis" significat quod inquirerent ubi sunt qui recipiunt vera doctrinae; "plateae" enim et "vici" sunt vera doctrinae (ut supra), et "urbs" est doctrina; "pauperes", "manci", "claudi" et "caeci" significant illos qui non in veris et bonis sunt, sed usque desiderant illa. (Quinam in specie significantur per "pauperes", quinam per "mancos", "claudos", et "caecos", videatur ex Arcanis Caelestibus in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 107.)

[23] Apud eundem,

Homo nobilis abiens ut acciperet sibi regnum, ... dedit servis suis decem minas ad negotiandum; cum rediit vocari jussit servos. "Accessit primus dicens, ... Mina tua lucrata est decem minas: cui dixit, Bone serve, quia super minimo fidelis fuisti, habebis potestatem super decem urbes. Mox venit secundus dicens, Domine, mina tua fecit quinque minas: cui dixit, Tu quoque esto super quinque urbes" (19:12-19, seq.);

per haec in sensu spirituali plura significantur quam ut paucis exponi possit; solum quod per "urbes" ibi non intelligantur urbes, sed doctrinalia veri et boni, et per "habere potestatem super illas" intelligitur intelligentia et sapientia, per "decem" multa, et per "quinque" aliqua.

(Quod "decem" in Verbo significent multum, videatur n. 1988, 3107, 4638, 9757; et quod "quinque" aliquid, n. 4638, 9604.) Ex his nunc constare potest quod per "nomen civitatis Dei mei, Novae Hierosolymae quae descendit e caelo a Deo meo", significetur doctrina Novae Ecclesiae, quae est in caelis. (Quae doctrina etiam data est in peculiari opusculo quae inscribitur De Nova Hierosolyma et ejus Doctrina Caelesti.)

Footnotes: