546. "Nisi homines solos, quicunque non haberent sigillum Dei in frontibus suis." - Quod significet quod modo intellectum veri et perceptionem boni apud illos qui non in veris ex bono a Domino sunt, constat ex significatione "hominis", quod sit affectio veri et inde intelligentia et sapientia (de qua supra, n. 280), hic intellectus veri et perceptio boni (de qua sequitur); et ex significatione "sigillum Dei habere in frontibus", quod sit in veris ex bono esse a Domino (de qua supra, n. 427).

[2] Quod per "hominem" significetur intellectus veri et perceptio boni, est quia homo est homo ex illis; quare cum dicitur in Verbo "homo", in sensu spirituali intelligitur id ex quo homo est homo, hoc enim est spirituale ejus. Sunt homini binae facultates, in quibus omnis ejus vita consistit, intellectus et voluntas; qualis itaque est ei intellectus et voluntas, talis est homo. Si ei est intellectus veri et voluntas boni, est vere homo, nam verum et bonum sunt a Domino, et a Domino Solo est quod homo sit homo (ut constare potest ex illis quae in opere De Caelo et Inferno 59-102, ostensa sunt) at si ei non intellectus veri et voluntas boni est, sed loco veri falsum, et loco boni malum, tunc quidem vocatur homo, sed usque non est homo; nisi solum ex eo, quod ei facultas intelligendi verum et percipiendi bonum sit (de qua facultate in sequenti articulo). Ex his constare potest quod per "homines" in Verbo intelligantur illa ex quibus sunt homines; hic itaque intellectus veri et perceptio boni.

[3] Quod intellectus veri et perceptio boni hic per "homines" intelligantur, constare potest ex eo, quod dicatur de locustis quod "homines laederent", et "non gramen terrae, viride, et arbores", et per "locustam" significatur ultimum vitae hominis quod vocatur sensuale: hoc quando in persuasione falsi est, cum legit aut audit Verbum, usque non laedit seu damno afficit aliquid Verbi in sensu ejus litterae, nam hoc pro naturali sensuali homine est; hoc credit, tametsi applicat ad confirmandum sua falsa: sed laedit et damno afficit intellectum veri et perceptionem boni; nam sensualis homo non cogitationem suam Supra sensum litterae Verbi potest elevare; si conatur elevare, vel labitur in falsum, vel perit ei fides persuasiva de Verbo. Ex his nunc sciri potest quid intelligitur per illa verba, quod locustae "non laederent gramen terrae, nec ullum viride, neque ullam arborem, nisi homines Solos quicunque non haberent sigillum Dei in frontibus suis."

280. "Et tertium Animal habens faciem sicut homo." Quod significet in ultimis apparentiam Divinae custodiae ct providentiae quoad sopientiam, constat ex significatione "faciei hominis", quod sit affectio veri; per "faciem" significatur affectio, et per "hominem" recipiens Divinum Verum; et quia inde ei rationale, per "hominem" significatur sapientia; homo enim creatus est ut sit rationalis et sapiens, per hoc distinguitur a brutis animalibus: inde est quod per "hominem" in Verbo significetur sapientia.

Quod "homo" significet affectionem veri et simul sapientiam, est quia affectio veri et sapientia unum agunt; qui enim in affectione veri spirituali est, hoc est, qui afficitur vero seu amat verum quia est verum, is conjunctus est Domino, quoniam Dominus in suis veris est, et est suum Verum apud hominem; inde ei sapientia, et inde est quod homo sit. Quidam putant quod homo sit homo ex facie et ex corpore, et quod per illa distinguatur a bestiis; sed in errore sunt; homo est homo ex sapientia, quare quantum aliquis sapiens est tantum est homo. Inde est quod qui sapientes sunt, in caelo et in ejus luce appareant ut homines, in decore et pulchritudine secundum sapientiam: at vero qui non sapientes sunt, qui sunt qui in nulla affectione spirituali sunt, sed mere in affectione naturali, in qua homo est cum non amat verum quia est verum, sed quia inde ei gloria, honor et lucrum illi in luce caeli non apparent sicut homines, sed sicut monstra in varia forma (videatur in opere De Caelo et Inferno 70, 72, 73-77, 80; et quid sapientia et non sapientia, n. 346-356 ibi).

[2] Quod per "hominem" in Verbo significetur affectio veri et inde sapientia, constat ex sequentibus his locis: Apud Esaiam,

"Quousque Domine? Dixit, Usque dum devastabuntur urbes, ut sint sine habitatore; et domus, ut non sit in iis homo; et terra redigetur in solitudinem: removebit Jehovah hominem; et multiplicabuntur deserta in medio terrae" (6:11, 12);

haec non dicta sunt de vastatione terrae, quod ibi non amplius urbes et domus, et in illis non habitator et homo, sed de vastatione boni et veri in ecclesia; per "urbes" ibi significantur doctrinae vera; per "habitatorem" doctrinae bonum; per "domos" significantur interiora hominis quae mentis ejus sunt; et per "hominem" affectio veri spiritualis et sapientia; hoc significatur per quod "devastabuntur domus ut non sit in iis homo"; per "terram", quae "redigetur in solitudinem", significatur ecclesia: inde patet quid significatur per "removere hominem", et per "multiplicare deserta in medio terrae"; "desertum" significat ubi non bonum quia non verum.

[3] Apud eundem,

"Rarum reddam virum hominem prae auro puro, et hominem prae auro Ophiris" (13:12);

per "virum hominem" significatur intelligentia, et per "hominem" sapientia; quae quod cessaturae sint, significatur per quod "reddentur rari." Intelligentia distinguitur a sapientia per id, quod intelligentia sit intellectus veri qualis est spirituali homini, et sapientia intellectus veri qualis est caelesti homini; hujus intellectus est ex voluntate boni; inde patet quid per "virum hominem", et quid per "hominem" ibi significatur.

[4] Apud eundem,

"Exurentur habitatores terrae, et relictus erit homo rarus" (24:6);

per "habitatores terrae" significantur bona ecclesiae, quae "exuri" dicuntur quando amores sui et mundi regnare incipiunt; quod tunc affectio veri spiritualis et inde sapientia cessatura sit, significatur per "relictus erit homo rarus."

[5] Apud eundem,

"Devastatae sunt semitae, cessavit transiens viam, irritum reddidit foedus, fastidivit urbes, non reputat hominem" (33:8);

etiam ibi agitur de vastatione ecclesiae; "semitae" quae "devastatae", et "transiens viam" qui "cessavit", significat quod non amplius bona et vera quae ducunt ad caelum; "foedus" quod "irritum reddidit" significat conjunctionem tunc nullam cum Domino; "fastidivit urbes" significat quod respuant doctrinam; "non reputat hominem" significat quod nihili ¹ faciant sapientiam.

[6] Apud Jeremiam,

"Vidi terram cum ecce vacuum et inane, et versus caelos et non lux eorum; .... vidi cum ecce non homo, et omnes aves caeli avolarunt" (4:23, 25);

quod hic non intelligatur terra quod illa vacua et inanis, nec ² caeli quod inde non lux, nec quod in terra non homo, et quod omnes aves caeli avolaverint, patet; quid autem intelligitur, non aliunde constare potest quam a sensu spirituali Verbi: in illo sensu per "terram" significatur ecclesia; quod "vacuum et inane" ibi, significatur quod in ecclesia non bonum et verum; per "caelos" ubi "non lux" significantur interiora mentis hominis, quae sunt receptacula lucis caeli ("lux" quae non ibi est Divinum Verum et inde sapientia); quare dicitur, "Vidi et ecce non homo": per "aves caeli", quae avolarunt, significatur rationale et intellectuale.

[7] Apud eundem,

"Ecce dies venturi, .... quibus seminabo domum Israelis et domum Jehudae semine hominis et semine bestiae" (31:27);

per "domum Israelis" et per "domum Jehudae" significatur ecclesia quoad verum et quoad bonum; per "semen hominis" et per "semen bestiae" significatur affectio veri spiritualis et affectio veri naturalis; ubi enim in Verbo dicitur "homo et bestia" significatur spirituale et naturale seu internum et externum (videatur n. 7424, 7523, 7872).

[8] Apud Zephaniam,

"Consumam hominem et bestiam, consumam avem caelorum et pisces maris; .... exscindam hominem a superficiebus terrae" (1:3);

"consumere hominem et bestiam" est affectionem veri spiritualem et affectionem veri naturalem; "consumere avem caelorum et pisces maris" est vera spiritualia et vera naturalia; "exscindere hominem a superficiebus terrae" est affectionem veri et sapientiam.

[9] Apud Ezechielem,

"Vos grex mi, grex pascui mei; homo vos, Ego Deus Vester" (34:31);

"grex pascui" significat bonum et verum spirituale; "pascuum" est receptio illorum a Domino: inde dicitur "Homo vos, Ego Deus vester"; "homo" pro affectione veri spirituali et sapientia.

[10] Apud eundem,

"Ecce Ego apud vos, et respiciam ad vos ut excolamini et conseramini; tunc multiplicabo super vobis hominem, omnem domum Israelis totam, et habitabuntur urbes, et vastitates aedificabuntur; .... ambulare faciam super vobis hominem, populum meum Israelem. .... Sic dixit Dominus Jehovih, Quoniam dicitis, Consumens hominem tu, et orbans populos tuos fuisti, ideo hominem non consumes amplius", et gladius tuus non orbabit amplius: .... "erunt urbes devastatae plenae grege hominis" (36:9-14, 38);

agitur ibi de restauratione ecclesiae; per "Israelem" significatur ecclesia spiritualis, quae est ecclesia quae in bono spirituali, quod bonum est bonum charitatis; haec ecclesia ibi vocatur "homo" ex affectione veri spirituali, quae facit ecclesiam; quare dicitur "Multiplicabo super vobis hominem, omnem domum Israelis, .... et ambulare faciam super vobis hominem, populum meum Israelem: "per "gregem hominis" quo "urbes devastatae plenae erunt" significantur vera spiritualia, quibus doctrina ecclesiae plena erit; per "gladium" qui "non orbabit amplius", significatur quod non falsum destruet verum amplius.

[11] Apud eundem,

"Mater tua leaena, inter leones cubuit; .... surrexit unus de catulis ejus, qui didicit rapere rapinam, homines devoravit" (19 [2,] 3, 6);

"mater" est ecclesia, hic ecclesia perversa; falsum mali destruens verum significatur per "leaenam cubantem inter leones"; per "catulum ejus" qui "didicit rapere rapinam", et qui "devoravit homines", significatur primarium falsum doctrinae eorum, quod destruxit vera et consumpsit omnem affectionem eorum: haec dicta sunt de principibus Israelis, per quos significantur primaria vera, hic autem in opposito sensu primaria falsa.

[12] Apud Jeremiam,

"Fiet Chazor in habitaculum draconum, desolationem usque in saeculum; non habitabit ibi vir, nec commorabitur in ea filius hominis" (49:33);

agitur ibi de ecclesia quae in falsis et in nullis veris; "Chazor" significat cognitiones veri; cognitiones falsi significantur per "habitaculum draconum"; quod ibi non verum et non doctrina veri, significatur per quod "non habitabit ibi vir, nec commorabitur in ea filius hominis" ("vir" est verum, et "filius hominis" est doctrina veri).

[13] In Apocalypsi,

"Mensus est murum" sanctae Hierosolymae "centum quadraginta quatuor cubitorum, mensura hominis quae est angeli" (21:17);

nemo intellecturus est quid significat quod murus sanctae Hierosolymae esset centum quadraginta quatuor cubitorum, et quod haec mensura esset "hominis quae est angeli", nisi sciat quid significat "sancta Hierosolyma", quid "murus" ejus, quid numerus "centum quadraginta quatuor", tum quid "homo" et quid "angelus": "sancta Hierosolyma" significat ecclesiam quoad doctrinam; "murus" verum tutans; numerus "centum quadraginta quatuor" significant omnia vera ex bono in complexu; "homo" significat receptionem eorum ex affectione, simile "angelus"; ideo dicitur quod sit "mensura hominis quae est angeli" ("mensura" significat quale): ex his patet quomodo illa verba spiritualiter intelligenda sunt (sed haec clarius explicata videantur in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 1).

[14] Quoniam per "hominem" significatur affectio veri spiritualis et inde sapientia, ideo per illum etiam significatur ecclesia, quia ecclesia apud hominem est ecclesia ex affectione veri spirituali et inde sapientia: ex quo patet quid in primis capitibus Geneseos intelligitur per "Hominem", quod nempe ecclesia quae prima hujus telluris et Antiquissima fuit; haec intelligitur per "Adamum" seu "Hominem"; ejus instauratio describitur in primo capite per creationem Caeli et Terrae; ejus intelligentia et sapientia per Paradisum; et ejus lapsus per esum Arboris Scientiae.

[15] Per "Hominem" autem in Supremo sensu intelligitur Ipse Dominus, quoniam ab Ipso caelum et ecclesia, et apud unumquemvis ex quo caelum et ecclesia affectio veri spiritualis et sapientia; inde est quod solus Dominus in supremo sensu sit Homo, et quod tantum homines sint in utroque mundo, spirituali et naturali, quantum ab Ipso recipiunt verum et bonum, ita quantum amant verum et vivunt secundum illud. Inde quoque est quod universum caelum angelicum appareat sicut unus Homo; et quoque unaquaevis societas ibi: et inde quoque est quod angeli appareant in perfecta forma humana. (Sed de his videantur plura in opere De Caelo et Inferno 59-67, 68-72, 73-77, 87-102.)

[16] Ex hac causa est quod quatuor cherubi, per quos significatur custodia et providentia Domini ne adeatur nisi per bonum amoris, visi sint sicut homines, tametsi quatuor facies cuivis; et quod Dominus supra illos visus sit ut Homo. Quod quatuor cherubi visi sint ut homines, constat apud Ezechielem,

"Hic aspectus" quatuor Animalium, "similitudo hominis illis, sed quatuor facies unicuique" (1:5, 6).

Similiter duo cherubi super propitiatorio erant facie sicut homines. Quod Dominus visus sit supra quatuor cherubos ut Homo, dicitur etiam apud eundem Prophetam:

"Supra expansum, quod super capite" cheruborum, "quasi aspectus lapidis sapphiri, similitudo throni; et super similitudine throni similitudo quasi aspectus Hominis super illo superius" (1:26).

Footnotes: