¹ Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.

² Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.

³ Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.

⁴ Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.

⁵ Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.

⁶ Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.

⁷ Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.

⁸ Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.

⁹ Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.

¹⁰ Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.

¹¹ Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;

¹² Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.

¹³ Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.

¹⁴ Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.

¹⁵ Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.

¹⁶ Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.

¹⁷ At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.

¹⁸ At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.

¹⁹ Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.

²⁰ Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.

²¹ Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.

²² Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.

²³ Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.

²⁴ Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.

²⁵ Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.

²⁶ Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.

²⁷ Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.

²⁸ Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.

²⁹ Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.

³⁰ Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.

³¹ Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.

³² Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.

³³ Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.

³⁴ Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.

³⁵ Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,

³⁶ Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.

³⁷ Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?

³⁸ Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?

³⁹ Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?

⁴⁰ Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.

⁴¹ Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.

⁴² Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.

⁴³ Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.

⁴⁴ Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.

⁴⁵ Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.

⁴⁶ Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

⁴⁷ Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.

⁴⁸ Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

⁴⁹ Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.

⁵⁰ Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.

⁵¹ Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.

⁵² Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.

⁵³ Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.

⁵⁴ Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.

⁵⁵ Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.

⁵⁶ Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.

⁵⁷ Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.

⁵⁸ Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.

⁵⁹ Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.

⁶⁰ Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.

⁶¹ Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,

⁶² Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.

⁶³ Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.

⁶⁴ Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

⁶⁵ Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.

⁶⁶ Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.

¹ Tunay na ang Dios ay mabuti sa Israel. Sa mga malilinis sa puso.

² Nguni't tungkol sa akin, ang mga paa ko'y halos nahiwalay: ang mga hakbang ko'y kamunti nang nangadulas.

³ Sapagka't ako'y nanaghili sa hambog, nang aking makita ang kaginhawahan ng masama.

⁴ Sapagka't walang mga tali sa kanilang kamatayan: kundi ang kanilang kalakasan ay matatag.

⁵ Sila'y wala sa kabagabagan na gaya ng ibang mga tao; na hindi man sila nangasasalot na gaya ng ibang mga tao.

⁶ Kaya't kapalalua'y gaya ng kuwintas sa kanilang leeg: tinatakpan sila ng karahasan na gaya ng bihisan.

⁷ Ang kanilang mga mata ay lumuluwa sa katabaan: sila'y mayroong higit kay sa mananasa ng puso.

⁸ Sila'y manganunuya, at sa kasamaan ay nanunungayaw ng pagpighati: sila'y nangagsasalitang may kataasan.

⁹ Kanilang inilagay ang kanilang bibig sa mga langit, at ang kanilang dila ay lumalakad sa lupa.

¹⁰ Kaya't ibinabalik dito ang kaniyang bayan: at tubig ng punong saro ay nilalagok nila.

¹¹ At kanilang sinasabi, Paanong nalalaman ng Dios? At may kaalaman ba sa Kataastaasan?

¹² Narito, ang mga ito ang masama; at palibhasa'y laging tiwasay nagsisilago sa mga kayamanan,

¹³ Tunay na sa walang kabuluhan ay nilinis ko ang aking puso, at hinugasan ko ang aking mga kamay sa kawalaang sala;

¹⁴ Sapagka't buong araw ay nasalot ako, at naparusahan tuwing umaga.

¹⁵ Kung aking sinabi, Ako'y magsasalita ng ganito; narito, ako'y gagawang may karayaan sa lahi ng iyong mga anak.

¹⁶ Nang aking isipin kung paanong aking malalaman ito, ay napakahirap sa ganang akin;

¹⁷ Hanggang sa ako'y pumasok sa santuario ng Dios, at aking nagunita ang kanilang huling wakas,

¹⁸ Tunay na iyong inilagay sila sa mga madulas na dako: iyong inilugmok sila sa kapahamakan.

¹⁹ Kung paanong naging kapahamakan sila sa isang sandali! Sila'y nilipol na lubos ng mga kakilabutan.

²⁰ Ang panaginip sa pagkagising: sa gayon, Oh Panginoon, pag gumising ka, iyong hahamakin ang kanilang larawan.

²¹ Sapagka't ang puso ko'y namanglaw, at sa aking kalooban ay nasaktan ako:

²² Sa gayo'y naging walang muwang ako, at musmos; ako'y naging gaya ng hayop sa harap mo.

²³ Gayon ma'y laging sumasaiyo ako: iyong inalalayan ang aking kanan.

²⁴ Iyong papatnubayan ako ng iyong payo, at pagkatapos ay tatanggapin mo ako sa kaluwalhatian.

²⁵ Sinong kumakasi sa akin sa langit kundi ikaw? At walang ninanasa ako sa lupa liban sa iyo.

²⁶ Ang aking laman at ang aking puso ay nanglulupaypay: nguni't ang Dios ay kalakasan ng aking puso, at bahagi ko magpakailan man.

²⁷ Sapagka't narito, silang malayo sa iyo ay mangalilipol: iyong ibinuwal silang lahat, na nangakikiapid, na nagsisihiwalay sa iyo.

²⁸ Nguni't mabuti sa akin na lumapit sa Dios; ginawa kong aking kanlungan ang Panginoong Dios, upang aking maisaysay ang lahat ng iyong mga gawa.