The Bible

 

Genesis 28

Study

   

1 At tinawag ni Isaac si Jacob, at siya'y binasbasan, at siya'y pinagbilinan, na sinabi sa kaniya, Huwag kang magaasawa sa mga anak ng Canaan.

2 Tumindig ka, pumaroon ka sa Padan-aram, sa bahay ni Bethuel, na ama ng iyong ina, at magasawa ka roon sa mga anak ni Laban, na kapatid na lalake ng iyong ina.

3 At ikaw ay pagpalain nawa ng Dios na Makapangyarihan sa lahat, at ikaw ay palaguin, at ikaw ay paramihin, upang ikaw ay maging kapisanan ng mga bayan;

4 At ibigay nawa sa iyo ang pagpapala kay Abraham, sa iyo, at sangpu sa iyong binhi; upang iyong ariin ang lupaing iyong pinaglakbayan, na ibinigay ng Dios kay Abraham.

5 At pinapagpaalam ni Isaac si Jacob: at naparoon siya sa Padan-aram kay Laban, anak ni Bethuel na taga Siria, na kapatid ni Rebeca, na ina ni Jacob at ni Esau.

6 Nakita nga ni Esau na binasbasan ni Isaac si Jacob, at siya'y pinaparoon sa Padan-aram, upang doon magasawa; at nang siya'y basbasan ay ipinagbilin sa kaniya, na sinasabi, Huwag kang magaasawa sa mga anak ng Canaan.

7 At sumunod si Jacob sa kaniyang ama at sa kaniyang ina, at naparoon sa Padan-aram;

8 At nakita ni Esau na hindi nakalulugod ang mga anak ng Canaan kay Isaac na kaniyang ama;

9 At naparoon si Esau kay Ismael, at nagasawa kay Mahaleth, anak ni Ismael, na anak ni Abraham, na kapatid na babae ni Nabaioth, bukod pa sa mga asawang mayroon na siya.

10 At umalis si Jacob sa Beerseba at napasa dakong Haran.

11 At dumating sa isang dako, at nagparaan ng buong gabi roon, sapagka't lumubog na ang araw; at kumuha ng isa sa mga bato sa dakong yaon, at inilagay sa kaniyang ulunan, at nahiga sa dakong yaon upang matulog.

12 At nanaginip, at narito, ang isang hagdan, na ang puno ay nasa lupa, at ang dulo ay umaabot sa langit; at narito, ang mga anghel ng Dios na nagmamanhik manaog doon.

13 At, narito, ang Panginoon ay nasa kataastaasan niyaon, at nagsabi, Ako ang Panginoon, ang Dios ni Abraham na iyong ama, at ang Dios ni Isaac: ang lupang kinahihigaan mo ay ibibigay ko sa iyo at sa iyong binhi;

14 At ang iyong binhi ay magiging parang alabok sa lupa, at kakalat ka sa kalunuran, at sa silanganan, at sa hilagaan, at sa timugan at sa iyo at sa iyong binhi ay pagpapalain ang lahat ng angkan sa lupa.

15 At, narito't ako'y sumasa iyo, at iingatan kita saan ka man pumaroon, at pababalikin kita sa lupaing ito sapagka't hindi kita iiwan hanggang hindi ko magawa ang sinalita ko sa iyo.

16 At nagising si Jacob sa kaniyang panaginip, at nagsabi, Tunay na ang Panginoon ay nasa dakong ito, at hindi ko nalalaman.

17 At siya'y natakot, at kaniyang sinabi, Kakilakilabot na dako ito! ito'y hindi iba kundi bahay ng Dios, at ito ang pintuan ng langit.

18 At si Jacob ay bumangong maaga ng kinaumagahan, at kinuha ang batong kaniyang inilagay sa ulunan niya, at kaniyang itinayo na pinakaalaala, at kaniyang binuhusan ng langis sa ibabaw.

19 At ang ipinangalan niya sa dakong yaon ay Betel: datapuwa't ang pangalan ng bayan nang una ay Luz.

20 At si Jacob ay nagpanata, na sinasabi, Kung sasaakin ang Dios, at ako'y iingatan sa daang ito na aking nilalakaran, at ako'y bibigyan ng tinapay na makakain, at damit na maisusuot,

21 Na ano pa't ako'y makabalik na payapa sa bahay ng aking ama, ay ang Panginoon nga ang magiging aking Dios,

22 At ang batong ito na aking itinayo na pinakaalaala ay magiging bahay ng Dios; at sa lahat ng ibigay mo sa akin ay walang pagsalang ang ikasangpung bahagi ay ibibigay ko sa iyo.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #5998

Study this Passage

  
/ 10837  
  

5998. And sacrificed sacrifices to the God of his father Isaac. That this signifies worship therefrom and influx from the Divine intellectual, is evident from the signification of “sacrificing sacrifices,” as being worship (see n. 922, 923, 2180); and from the representation of Isaac, as being in the supreme sense the Divine rational or intellectual of the the Lord, (n. 1893, 2066, 2072, 2083, 2630, 3012, 3194, 3210). That influx therefrom into worship is signified, follows, for the worship meant is that from charity and faith, which are signified by “Beersheba” (n. 5997), where he sacrificed. That Jacob sacrificed to the God of his father Isaac, shows what was the nature of the fathers of the Jewish and Israelitish nation, namely, that each of them worshiped his own God. That the God of Isaac was a God other than Jacob’s, is evident from the fact that he sacrificed to him, and that in the visions of the night it was said unto him, “I am God, the God of thy father;” and also from the fact that he swore by the same in these words: “The God of Abraham, and the God of Nahor, the God of their father, judge between us; and Jacob sware by the Dread of his father Isaac” (Genesis 31:53). And it is also evident that at first Jacob did not acknowledge Jehovah, for he said, “If God will be with me, and will keep me in this way in which I walk, and will give me bread to eat, and garment to put on, and I return in peace to my father’s house, then shall Jehovah be my God” (Genesis 28:20-21). Thus he acknowledged Jehovah conditionally.

[2] It was their custom to acknowledge the gods of their fathers, but their own in especial. This custom they derived from their fathers in Syria; for Terah, Abram’s father, and also Abram himself when there, worshiped other gods than Jehovah (n. 1356, 1992, 3667). Their posterity, who were called “Jacob” and “Israel,” were consequently of such a disposition that at heart they worshiped the gods of the Gentiles, and Jehovah only with the mouth and in name alone. The reason why they were such was that they were in externals alone without any internal, and such men can believe no otherwise than that worship consists merely in uttering the name of God and in saying that He is their God, and this so long as He is their benefactor; and that worship does not at all consist in a life of charity and faith.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.