The Bible

 

Genesis 21

Study

   

1 At dumalaw ang Panginoon kay Sara, ayon sa sinabi niya, at ginawa ng Panginoon kay Sara ang ayon sa kaniyang sinalita.

2 At si Sara ay naglihi at nagkaanak ng isang lalake kay Abraham sa kaniyang katandaan, sa tadhanang panahong sinabi ng Dios sa kaniya.

3 At tinawag na Isaac ni Abraham ang ngalan ng kaniyang anak na ipinanganak sa kaniya, na siyang ipinanganak ni Sara.

4 At tinuli ni Abraham si Isaac ng magkaroon ng walong araw gaya ng iniutos ng Dios sa kaniya.

5 At si Abraham ay may isang daang taon, nang sa kaniya'y ipanganak si Isaac na kaniyang anak.

6 At sinabi ni Sara, Pinatawa ako ng Dios, sinomang makarinig ay makikitawa.

7 At sinabi niya, Sinong nakapagsabi kay Abraham na si Sara ay magpapasuso ng anak? sapagka't ako'y nagkaanak sa kaniya ng isang lalake sa kaniyang katandaan.

8 At lumaki ang sanggol, at inihiwalay sa suso; at nagpiging ng malaki si Abraham ng araw na ihiwalay sa suso si Isaac.

9 At nakita ni Sara ang anak ni Agar na taga Egipto, na ito'y nagkaanak kay Abraham, na tumutuya sa kaniya.

10 Kaya't sinabi niya kay Abraham, Palayasin mo ang aliping ito at ang kaniyang anak: sapagka't hindi magmamana ang anak ng aliping ito na kahati ng aking anak, sa makatuwid baga'y ni Isaac.

11 At ang bagay na ito ay naging lubhang mabigat sa paningin ni Abraham dahil sa kaniyang anak.

12 At sinabi ng Dios kay Abraham, Huwag mong mabigatin ito sa iyong paningin dahil sa iyong alipin; sa lahat na sabihin sa iyo ni Sara, ay makinig ka sa kaniyang tinig, sapagka't kay Isaac tatawagin ang iyong lahi.

13 At ang anak din naman ng alipin ay gagawin kong isang bansa, sapagka't siya'y anak mo.

14 At nagbangong maaga sa kinaumagahan si Abraham, at kumuha ng tinapay at ng isang bangang balat ng tubig, at ibinigay kay Agar, na ipinatong sa kaniyang balikat, at ang bata at siya ay pinapagpaalam, at siya'y nagpaalam at naggala sa ilang ng Beerseba.

15 At naubos ang tubig sa bangang balat, at kaniyang inilapag ang bata sa ilalim ng isa sa mabababang punong kahoy.

16 At yumaon at naupo sa tapat niya, na ang layo ay isang hilagpos ng pana; sapagka't sinabi niya, Huwag kong makita ang kamatayan ng bata. At naupo sa tapat, at naghihiyaw at umiyak.

17 At narinig ng Dios ang tinig ng bata; at tinawag ng anghel ng Dios si Agar, mula sa langit, at sa kaniya'y sinabi, Naano ka Agar? Huwag kang matakot; sapagka't narinig ng Dios ang tinig ng bata sa kinalalagyan.

18 Magtindig ka, iyong itayo ang bata, at alalayan mo siya ng iyong kamay; sapagka't siya'y gagawin kong isang bansang malaki.

19 At idinilat ng Dios ang kaniyang mga mata, at siya'y nakakita ng isang balon ng tubig: at naparoon at pinuno ng tubig ang bangang balat, at pinainom ang bata.

20 At ang Dios ay sumabata, at siya'y lumaki; at tumahan sa ilang at naging mamamana.

21 At nanahan siya sa ilang ng Paran: at ikinuha siya ng kaniyang ina ng asawa sa lupain ng Egipto.

22 At nangyari ng panahong yaon, na si Abimelech, at si Ficol na kapitan ng kaniyang hukbo ay nagsalita kay Abraham, na nagsasabi, Sumasaiyo ang Dios sa lahat mong ginagawa:

23 Ngayon nga'y ipanumpa mo sa akin dito alangalang sa Dios, na di ka maglililo sa akin, kahit sa aking anak, kahit sa anak ng aking anak; kundi ayon sa kagandahang loob na ipinakita ko sa iyo, ay gayon ang gagawin mo sa akin, at sa lupaing iyong pinakipamayanan.

24 At sinabi ni Abraham, Susumpa ako.

25 At pinagwikaan ni Abraham si Abimelech dahil sa isang balon ng tubig, na marahas na inalis sa kaniya ng mga bataan ni Abimelech.

26 At sinabi ni Abimelech, Aywan, kung sinong gumawa ng bagay na ito: na di mo man sinabi sa akin, at hindi ko man nabalitaan kundi ngayon.

27 At kumuha si Abraham ng mga tupa, at mga baka, at ibinigay kay Abimelech; at gumawa silang dalawa ng isang tipan.

28 At ibinukod ni Abraham ang pitong korderong babae sa kawan.

29 At sinabi ni Abimelech kay Abraham, Anong kahulugan nitong pitong korderong babae na iyong ibinukod?

30 At kaniyang sinabi, Itong pitong korderong babae ay iyong kukunin sa aking kamay, upang sa akin ay maging patotoo na hinukay ko ang balong ito.

31 Kaya't tinawag niya ang dakong yaong Beerseba; sapagka't doon sila kapuwa nanumpa.

32 Sa gayo'y gumawa sila ng isang tipan sa Beerseba: at nagtindig si Abimelech, at si Ficol na kapitan ng kaniyang hukbo at nagsipagbalik sa lupain ng mga Filisteo.

33 At nagtanim si Abraham ng isang punong kahoy na tamaring sa Beerseba, at sinambitla doon ang pangalan ng Panginoong Dios na walang hanggan.

34 At maraming araw na nakipamayan si Abraham sa lupain ng mga Filisteo.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2500

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2500. 'Abraham travelled from there towards the land of the south' means the Lord's advances in goods and truths of faith. This is clear from the meaning of 'travelling' as advancing, dealt with in 1457, and from the meaning of 'the land of the south' as the good and truth of faith, dealt with in 1458. Previously in Chapter 12 it was said of Abraham when entering Egypt that 'he travelled, going on and travelling towards the south', verses 9-10, which meant in the internal sense that the Lord, when a boy, made advances into goods and truths as regards knowledge consisting of cognitions, 1456, 1459. Now in the present chapter it is said that he travelled towards the land of the south, which means further and more interior advances, made this time into goods and truths as regards the doctrine of faith. This is why the expression 'the land of the south' is used here, for 'land' in its proper sense means the Church, for whose sake doctrine exists, 566, 662, 1066, 2117, 2118.

[2] As regards the Lord's instruction in general, the nature of it is quite plain from the internal sense of this chapter. From that sense it is plain that He was taught through a whole succession of revelations and so through Divine perceptions and thoughts from Himself, that is, from His Divine. These perceptions and thoughts He implanted in Divine intelligence and wisdom, and continued to do so until the perfect union of His Human and His Divine had been effected. This way of becoming wise is not at all open to anyone else, for it sprang from the Divine itself, which was His inmost, being the Father's, from whom He had been conceived. Thus it sprang from the Divine Love itself which the Lord alone possessed and which constituted His desire to save the entire human race.

[3] It is an arcanum as yet known by scarcely anyone that love itself holds wisdom and intelligence within it, but that the nature of these is determined by that of the love. The reason wisdom and intelligence exist within love is that all influx takes place into the love, or what amounts to the same, into the good, and so into the life itself of man. This is the source of the wisdom and intelligence possessed by angels, which are beyond description. It is the source also of the wisdom and intelligence possessed by men who are governed by love to the Lord and charity towards the neighbour. Although during their lifetime the latter do not discern at all the presence with them of such wisdom and intelligence, they nevertheless enter into these after death for the reason that they exist within love itself and within charity itself, see 2494. As for the Lord's love however, this was infinitely higher than the love which exists in angels, for it was Divine Love itself, and therefore He had within Himself the acme of all wisdom and intelligence. Yet into the possession of this, because He was born a human being (homo) and advanced as a human being does according to Divine order, He entered by successive degrees so that He might in that way unite His Human to the Divine and make it Divine, doing so by His own power.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.