The Bible

 

Genesis 20

Study

   

1 At mula roon ay naglakbay si Abraham sa dakong lupain ng Timugan, at tumahan sa pagitan ng Cades at Shur; at siya'y nakipamayan sa Gerar.

2 At sinabi ni Abraham tungkol kay Sara na kaniyang asawa, Siya'y aking kapatid; at si Abimelech na hari sa Gerar, ay nagsugo at kinuha si Sara.

3 Datapuwa't naparoon ang Dios kay Abimelech sa panaginip sa gabi, at sa kaniya'y sinabi, Narito, ikaw ay dili iba't isang patay dahil sa babaing iyong kinuha; sapagka't siya'y asawa ng isang lalake.

4 Nguni't si Abimelech ay hindi pa, nakasisiping sa kaniya: at nagsabi, Panginoon, papatayin mo ba pati ng isang bansang banal?

5 Hindi ba siya rin ang nagsabi sa akin, Siya'y aking kapatid? at si Sara man ay nagsabi, Siya'y aking kapatid; sa katapatang loob ng aking puso, at kawalang sala ng aking mga kamay, ay ginawa ko ito.

6 At sinabi sa kaniya ng Dios sa panaginip: Oo, talastas ko, na sa katapatang loob ng iyong puso ay ginawa mo ito, at hinadlangan din naman kita sa pagkakasala ng laban sa akin: kaya't hindi ko ipinahintulot sa iyong galawin mo siya.

7 Ngayon nga'y isauli mo ang asawa ng lalaking ito; sapagka't siya'y profeta, at ikaw ay ipananalangin niya, at mabubuhay ka: at kung di mo siya isauli, ay talastasin mong walang pagsalang mamamatay ka, ikaw at ang lahat ng iyo.

8 At si Abimelech ay bumangong maaga ng kinaumagahan at tinawag ang lahat niyang bataan, at sinabi sa kanilang pakinig ang lahat ng bagay na ito: at ang mga tao'y natakot na mainam.

9 Nang magkagayo'y tinawag ni Abimelech si Abraham, at sa kaniya'y sinabi, Anong ginawa mo sa amin? at sa ano ako nagkasala laban sa iyo, na dinalhan mo ako at ang aking kaharian ng isang malaking kasalanan? Ginawan mo ako ng mga gawang di marapat gawin.

10 At sinabi ni Abimelech kay Abraham, Anong nakita mo na ginawa mo ang bagay na ito?

11 At sinabi ni Abraham, Sapagka't inisip ko. Tunay na walang takot sa Dios sa dakong ito: at papatayin nila ako dahil sa aking asawa.

12 At saka talagang siya'y kapatid ko, na anak ng aking ama, datapuwa't hindi anak ng aking ina; at siya'y naging asawa ko:

13 At nangyari, na nang ako'y palayasin ng Dios sa bahay ng aking ama, na sinabi ko sa kaniya, Ito ang magandang kalooban mo na maipakikita sa akin; sa lahat ng dakong ating datnin, ay sabihin mo tungkol sa akin, Siya'y aking kapatid.

14 At si Abimelech ay kumuha ng mga tupa at mga baka, at mga aliping lalake at babae, at ipinagbibigay kay Abraham, at isinauli sa kaniya si Sara na kaniyang asawa.

15 At sinabi ni Abimelech, Narito ang lupain ko ay nasa harapan mo: tumahan ka kung saan mo magalingin.

16 At kay Sara'y sinabi niya, Narito, nagbigay ako ng isang libong putol na pilak sa iyong kapatid: narito, ito sa iyo'y piring sa mga mata ng lahat ng kasama mo; at sa harap ng lahat ay nagbangong puri ka.

17 At nanalangin si Abraham sa Dios; at pinagaling ng Dios si Abimelech, at ang kaniyang asawa, at ang kaniyang mga aliping babae, na ano pa't nagkaanak sila.

18 Sapagka't sinarhang lubos ng Panginoon ang lahat ng bahay-bata sa bahay ni Abimelech, dahil kay Sara, na asawa ni Abraham.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2323

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2323. That 'evening' means the time when visitation takes place is clear from the meaning of 'evening'. In the Word states of the Church are compared both to seasons of the year and to times of day - the seasons of the year being summer, autumn, winter, and spring; the times of day, midday, evening, night, and morning. Such a similarity does indeed exist between the two. The state of the Church which is, called 'evening' is a state when charity starts to be no more and as a consequence faith to be no more - thus a state when the Church is ceasing to exist. This evening is that which is followed by night, see 22. But another state of the Church - when charity is shining and as a consequence faith, and so when a new Church is arising - is called 'evening'. By this is meant the twilight prior to the morning, see 883. Thus the word 'evening' means both these states. For when a Church is ceasing to exist the Lord provides for a new one to arise. These two processes take place simultaneously, for without a Church somewhere in the world the human race cannot remain in existence because it would have no conjunction with heaven, as shown in 468, 637, 931, 2054.

[2] In the present chapter both states of the Church are dealt with, that is to say, both the rise of a new Church represented by 'Lot' and the destruction of the old meant by 'Sodom and Gomorrah', as may be seen from the paragraphs above headed Contents. This is why it is said here that two angels came to Sodom in the evening, and why what happened in the evening is recorded, in verses 1-3, what happened during the night, in verses 4-14, what happened in the morning or at dawn, in verses 15-22, and what happened after sunrise, in verses 23-26.

[3] Since 'the evening' means these states of the Church it also means the visitation that takes place prior to judgement; for when judgement, that is, when the salvation of those who have faith and the condemnation of those who have no faith, is imminent, visitation takes place - such visitation being an examination of their character, that is, to see whether any charity or faith is there. This visitation occurs 'in the evening', which also is why visitation itself is called 'the evening', as in Zephaniah,

Woe to the inhabitants of the region of the sea, to the nation of the Cherethites! The word of Jehovah is against you, O Canaan, land of the Philistines; and I will cause destruction in you until no inhabitant is left. The remnant of the house of Judah will pasture in the houses of Ashkelon, they will lie down in the evening, for Jehovah their God will visit them, and bring again their captivity. Zephaniah 2:5, 7.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.