The Bible

 

Genesis 16

Study

   

1 Si Sarai nga na asawa ni Abram ay hindi nagkaanak sa kaniya; at siya'y may isang alilang babae na taga Egipto, na nagngangalang Agar.

2 At sinabi ni Sarai kay Abram, Narito, ngayon, ako'y hinadlangan ng Panginoon na ako'y magkaanak; ipinamamanhik ko sa iyong sumiping ka sa aking alilang babae; marahil ay magkakaanak ako sa pamamagitan niya. At dininig ni Abram ang sabi ni Sarai.

3 At kinuha ni Sarai na asawa ni Abram, si Agar na taga Egipto, na kaniyang alila, pagkaraan ng sangpung taon na makatahan si Abram sa lupain ng Canaan, at ibinigay kay Abram na kaniyang asawa upang maging asawa niya.

4 At siya'y sumiping kay Agar, at naglihi: at nang makita niyang siya'y naglihi, ay niwalang halaga niya ang kaniyang panginoong babae sa kaniyang paningin.

5 At sinabi ni Sarai kay Abram, Ang aking pagkaapi ay sumaiyo: idinulot ko ang aking alila sa iyong sinapupunan; at nang makita niyang siya'y naglihi, ay niwalan akong kabuluhan sa kaniyang paningin: ang Panginoon ang humatol sa akin at sa iyo.

6 Datapuwa't sinabi ni Abram kay Sarai, Narito, ang iyong alila ay nasa iyong kamay; gawin mo sa kaniya ang iyong minamagaling sa iyong paningin. At dinuwahagi siya ni Sarai, at si Agar ay tumakas mula sa kaniyang harap.

7 At nasumpungan siya ng anghel ng Panginoon sa tabi ng isang bukal ng tubig sa ilang, sa bukal na nasa daang patungo sa Shur.

8 At sinabi, Agar, alila ni Sarai, saan ka nanggaling? at saan ka paroroon? at kaniyang sinabi, Ako'y tumatakas mula sa harap ni Sarai na aking panginoon.

9 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Magbalik ka sa iyong panginoon, at pahinuhod ka sa kaniyang mga kamay.

10 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Pararamihin kong mainam ang iyong binhi, na hindi mabibilang dahil sa karamihan.

11 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Narito't ikaw ay nagdadalang-tao at ikaw ay manganganak ng isang lalake; at ang itatawag mo sa kaniyang ngalan ay Ismael, sapagka't diningig ng Panginoon ang iyong kadalamhatian.

12 At siya'y magiging parang asnong bundok sa gitna ng mga tao; ang kaniyang kamay ay magiging laban sa lahat, at ang kamay ng lahat ay laban sa kaniya; at siya'y tatahan sa harap ng lahat niyang mga kapatid.

13 At kaniyang tinawagan ang ngalan ng Panginoon na nagsalita sa kaniya, Ikaw ay Dios na nakakakita: sapagka't sinabi niya, Namasdan ko rin ba rito ang likuran niyaong nakakakita sa akin?

14 Kaya't nginalanan ang balong yaon Balon ng Nabubuhay na nakakakita sa akin; narito't ito'y nasa pagitan ng Cades at Bered.

15 At nanganak si Agar ng isang lalake kay Abram at ang itinawag ni Abram, na pangalan sa kaniyang anak na ipinanganak ni Agar, ay Ismael.

16 At si Abram ay may walong pu't anim na taon nang ipanganak si Ismael ni Agar kay Abram.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #1940

Study this Passage

  
/ 10837  
  

1940. In multiplying I will multiply thy seed. That this signifies the fruitfulness of the rational man when it submits itself to the sovereign control of the interior man when this is adjoined to good, is evident from the signification of “seed,” as being love and faith (spoken of before, n. 1025, 1447, 1610), but in the present case by “multiplying seed” is signified the fruitfulness of the celestial things of love in the rational, when the rational has submitted itself to interior or Divine truth. “Multiplication” is predicated of truth, and “fruitfulness” of good, as may be seen from what has already been said and shown (n. 43, 55, 913, 983). But as the Lord is here treated of, “multiplying” signifies becoming fruitful, because all the truth in His rational was made good, and thereby Divine, as is here declared concerning Him. It is otherwise in man, whose rational is formed by the Lord from truth or the affection of truth. This affection is his good, from which he acts.

[2] How the case is with man’s rational in regard to multiplication and fruitfulness cannot be understood unless we know how the case is with influx, of which it may be said in a general way that in everyone there is an internal man, a rational man which is intermediate, and an external man, as before said. It is the internal man that is his inmost from which he is man, and by which he is distinguished from brute animals, which have not such an inmost; and it is as it were the door or entrance for the Lord, that is, for what is celestial and spiritual from the Lord, into man. What is going on there cannot be comprehended by the man, because it is above all his rational, from which he thinks. That rational which appears as man’s own is subject to this inmost, or to this internal man, and into this rational through the internal man there inflow from the Lord the heavenly things of love and of faith, and through this rational they inflow into the memory-knowledges that are in the external man; but the things that inflow are received in accordance with the state of each person.

[3] Now unless the rational submits itself to the Lord’s goods and truths, it either suffocates, or rejects, or perverts the things that flow in; and this is still more the case when they flow into the sensuous knowledges of the memory. This is what is meant by seed falling on a highway, or upon a rocky place, or among thorns, as the Lord teaches (Matthew 13:3-7; Mark 4:3-7; Luke 8:5-7). But when the rational submits itself and believes the Lord, that is, His Word, the rational is then like good ground or earth, into which the seed falls and bears much fruit.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.