The Bible

 

Genesis 15

Study

   

1 Pagkatapos ng mga bagay na ito ay dumating ang salita ng Panginoon kay Abram sa pangitain na nagsasabi, Huwag kang matakot, Abram: ako ang iyong kalasag, at ang iyong ganting pala na lubhang dakila.

2 At sinabi ni Abram, Oh Panginoong Dios, anong ibibigay mo sa akin, kung ako'y nabubuhay na walang anak at ang magaari ng aking bahay ay itong taga Damascong si Eliezer?

3 At sinabi ni Abram, Narito, hindi mo ako binigyan ng anak at, narito't isang ipinanganak sa aking bahay ang siyang tagapagmana ko.

4 At, narito, ang salita ng Panginoon ay dumating sa kaniya, na nagsabi, Hindi ang taong ito ang magiging tagapagmana mo; kundi lalabas sa iyong sariling katawan ang magiging tagapagmana mo.

5 At siya'y inilabas at sinabi, Tumingala ka ngayon sa langit, at iyong bilangin ang mga bituin, kung mabibilang mo: at sa kaniya'y sinabi, Magiging ganiyan ang iyong binhi.

6 At sumampalataya siya sa Panginoon; at ito'y ibinilang na katuwiran sa kaniya.

7 At sinabi sa kaniya, Ako ang Panginoon na nagpaalis sa iyo sa Ur ng mga Caldeo, upang ibigay sa iyo ang lupaing ito na manahin mo.

8 At sinabi niya, Oh Panginoong Dios, paanong pagkakilala ko na aking mamanahin?

9 At sinabi sa kaniya, Magdala ka rito sa akin ng isang dumalagang bakang tatlong taon ang gulang, at ng isang babaing kambing na tatlong taon ang gulang, at ng isang lalaking tupang tatlong taon ang gulang, at ng isang inakay na batobato at ng isang inakay na kalapati.

10 At dinala niya ang lahat ng ito sa kaniya, at pinaghati niya sa gitna, at kaniyang pinapagtapattapat ang kalakalahati; datapuwa't hindi hinati ang mga ibon.

11 At binababa ng mga ibong mangdadagit ang mga bangkay, at binubugaw ni Abram.

12 At nang lulubog na ang araw, ay nakatulog si Abram ng mahimbing; at, narito, ang isang kasindaksindak na malaking kadiliman ay sumakaniya.

13 At sinabi ng Dios kay Abram, Tunay na pakatalastasin mo, na ang iyong binhi ay magiging taga ibang bayan sa lupaing hindi kanila, at mangaglilingkod sa mga yaon; at pahihirapang apat na raang taon.

14 At yaon namang bansang kanilang paglilingkuran ay aking hahatulan: at pagkatapos ay aalis silang may malaking pag-aari.

15 Datapuwa't ikaw ay payapang pasa sa iyong mga magulang; at ikaw ay malilibing sa mabuting katandaan.

16 At sa ikaapat na salin ng iyong binhi, ay magsisipagbalik rito: sapagka't hindi pa nalulubos ang katampalasanan ng mga Amorrheo.

17 At nangyari, na paglubog ng araw, at pagdilim, na narito, ang isang hurnong umuusok, at ang isang tanglaw na nagniningas na dumaan sa gitna ng mga hinating hayop.

18 Nang araw na yaon, ang Panginoon ay nakipagtipan kay Abram, na nagsabi, Sa iyong binhi ibinigay ko ang lupaing ito, mula sa ilog ng Egipto hanggang sa malaking ilog, na ilog Eufrates.

19 Ang mga Cineo, at ang mga Ceneceo, at ang mga Cedmoneo,

20 At ang mga Heteo, at ang mga Pherezeo, at ang mga Refaim,

21 At ang mga Amorrheo, at ang mga Cananeo, at ang mga Gergeseo, at ang mga Jebuseo.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #1843

Study this Passage

  
/ 10837  
  

1843. Thy seed shall be a stranger. That this signifies that charity and faith shall be rare, is evident from the signification of “a stranger,” and of “seed.” A “stranger” or “sojourner” signifies one that is not born in the land, so that he is not acknowledged as a native, and thus is looked upon as an alien. But “seed” signifies charity and its faith (as before shown, n. 255, 1025 verse 3). Because that is called “strange” which is looked upon as alien, and alien is that which is not in the land or of the land, it follows that it is that which is rare; and consequently it here means that charity and the faith of charity, which are the “seed,” will be rare. It is the time before the consummation that is here treated of, when there shall be “great darkness,” that is, falsities; the seed shall then be a stranger, that is, charity and faith will then be rare.

[2] That faith would be rare in the last times was foretold by the Lord when He spoke of the consummation of the age (Matthew 24:4-51; Mark 13:3-37; Luke 21:7-38), where everything that is said implies that charity and faith will be rare at those times, and that at last there will be none. The like is said by John in Revelation, and also in many passages of the Prophets, besides what is said in the historical parts of the Word.

[3] But by the faith that will perish in the last times there is meant nothing but charity, for there cannot possibly be any faith but the faith of charity. He who has not charity cannot have any faith at all, for charity is the very soil in which faith is implanted; it is its heart, from which it exists and lives. The ancients therefore compared love and charity to the heart, and faith to the lungs, both of which are in the breast. This comparison involves a real likeness, seeing that if a man should pretend to a life of faith without charity, it would be like having life from the lungs alone without the heart, which is manifestly impossible; and therefore the ancients called all things that pertain to charity things of the heart, and all things that pertain to faith without charity they said were of the mouth only, or of the lungs by the influx of the breathing into the speech. Thence came the ancient forms of speech concerning good and truth; that they must go forth from the heart.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.