The Bible

 

Genesis 15

Study

   

1 Pagkatapos ng mga bagay na ito ay dumating ang salita ng Panginoon kay Abram sa pangitain na nagsasabi, Huwag kang matakot, Abram: ako ang iyong kalasag, at ang iyong ganting pala na lubhang dakila.

2 At sinabi ni Abram, Oh Panginoong Dios, anong ibibigay mo sa akin, kung ako'y nabubuhay na walang anak at ang magaari ng aking bahay ay itong taga Damascong si Eliezer?

3 At sinabi ni Abram, Narito, hindi mo ako binigyan ng anak at, narito't isang ipinanganak sa aking bahay ang siyang tagapagmana ko.

4 At, narito, ang salita ng Panginoon ay dumating sa kaniya, na nagsabi, Hindi ang taong ito ang magiging tagapagmana mo; kundi lalabas sa iyong sariling katawan ang magiging tagapagmana mo.

5 At siya'y inilabas at sinabi, Tumingala ka ngayon sa langit, at iyong bilangin ang mga bituin, kung mabibilang mo: at sa kaniya'y sinabi, Magiging ganiyan ang iyong binhi.

6 At sumampalataya siya sa Panginoon; at ito'y ibinilang na katuwiran sa kaniya.

7 At sinabi sa kaniya, Ako ang Panginoon na nagpaalis sa iyo sa Ur ng mga Caldeo, upang ibigay sa iyo ang lupaing ito na manahin mo.

8 At sinabi niya, Oh Panginoong Dios, paanong pagkakilala ko na aking mamanahin?

9 At sinabi sa kaniya, Magdala ka rito sa akin ng isang dumalagang bakang tatlong taon ang gulang, at ng isang babaing kambing na tatlong taon ang gulang, at ng isang lalaking tupang tatlong taon ang gulang, at ng isang inakay na batobato at ng isang inakay na kalapati.

10 At dinala niya ang lahat ng ito sa kaniya, at pinaghati niya sa gitna, at kaniyang pinapagtapattapat ang kalakalahati; datapuwa't hindi hinati ang mga ibon.

11 At binababa ng mga ibong mangdadagit ang mga bangkay, at binubugaw ni Abram.

12 At nang lulubog na ang araw, ay nakatulog si Abram ng mahimbing; at, narito, ang isang kasindaksindak na malaking kadiliman ay sumakaniya.

13 At sinabi ng Dios kay Abram, Tunay na pakatalastasin mo, na ang iyong binhi ay magiging taga ibang bayan sa lupaing hindi kanila, at mangaglilingkod sa mga yaon; at pahihirapang apat na raang taon.

14 At yaon namang bansang kanilang paglilingkuran ay aking hahatulan: at pagkatapos ay aalis silang may malaking pag-aari.

15 Datapuwa't ikaw ay payapang pasa sa iyong mga magulang; at ikaw ay malilibing sa mabuting katandaan.

16 At sa ikaapat na salin ng iyong binhi, ay magsisipagbalik rito: sapagka't hindi pa nalulubos ang katampalasanan ng mga Amorrheo.

17 At nangyari, na paglubog ng araw, at pagdilim, na narito, ang isang hurnong umuusok, at ang isang tanglaw na nagniningas na dumaan sa gitna ng mga hinating hayop.

18 Nang araw na yaon, ang Panginoon ay nakipagtipan kay Abram, na nagsabi, Sa iyong binhi ibinigay ko ang lupaing ito, mula sa ilog ng Egipto hanggang sa malaking ilog, na ilog Eufrates.

19 Ang mga Cineo, at ang mga Ceneceo, at ang mga Cedmoneo,

20 At ang mga Heteo, at ang mga Pherezeo, at ang mga Refaim,

21 At ang mga Amorrheo, at ang mga Cananeo, at ang mga Gergeseo, at ang mga Jebuseo.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #1843

Study this Passage

  
/ 10837  
  

1843. That 'your seed will be strangers' means that charity and faith will be scarce is clear from the meaning of 'strange' and from the meaning of 'seed'. 'Strange' means not born in the land, thus not recognized as a native of it, and therefore looked upon as foreign. But 'seed' means charity and its attendant faith, as shown already in 255, 1025, and above at verse 3. Since that which is looked upon as foreign is called 'strange' and foreign describes what is not within the land or of the land, that which is scarce is consequently meant. The meaning here therefore is that charity and its attendant faith, meant by 'seed', will be scarce. It is the time just before the close - when there is 'great darkness', or falsities - that is the subject; at this time the seed will be 'strangers', that is, charity and faith, will be scarce.

[2] The fact that faith would be scarce in the last times was foretold by the Lord when He described the close of the age, in Matthew 24:4-end; Mark 13:3-end; Luke 21:7-end. Everything that is stated in these places implies that in those times charity and faith will be scarce, and that at length there will not be any at all. Something similar was foretold through John in the Book of Revelation, and also occurs many times in the Prophets, besides what appears in the historical sections of the Word.

[3] But by the faith that is going to perish in the last times nothing other than charity is meant. No other faith can possibly exist, except faith that is grounded in charity. The person who has no charity is incapable of possessing any faith at all, charity being the soil in which faith is implanted, its heart from which it derives its being and life. The ancients for this reason compared love and charity to the heart, and faith to the lungs, both of which lie inside the breast. That comparison is also a perfect simile; for to imagine a life of faith without charity is like imagining life from the lungs alone without the heart, which is an impossibility, as may become clear to anyone. The ancients therefore used to call all things that belonged to charity those of the heart, and all that belonged to faith devoid of charity those of the lips alone, that is, of the lungs passing by means of breath into speech. From this came the sayings of old about the need for goods and truths to go forth from the heart.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.