The Bible

 

Genesis 11

Study

   

1 At ang buong lupa ay iisa ang wika at iisa ang salita.

2 At nangyari, na, sa kanilang paglalakbay sa silanganan, ay nakasumpong sila ng isang kapatagan sa lupain ng Sinar; at sila'y nanahan doon.

3 At nagsangusapang, Halikayo! tayo'y gumawa ng mga laryo, at ating lutuing mabuti. At inari nilang bato ang laryo at ang betun ay inaring argamasa.

4 At nagsipagsabi, Halikayo! Magtayo tayo ng isang bayan natin at ng isang moog, na ang taluktok niyaon ay aabot hanggang sa langit, at magtaglay tayo ng isang ngalan; baka tayo'y mangalat sa ibabaw ng buong lupa.

5 At bumaba ang Panginoon upang tingnan ang bayan at ang moog, na itinayo ng mga anak ng mga tao.

6 At sinabi ng Panginoon, Narito, sila'y iisang bayan at silang lahat ay may isang wika; at ito ang kanilang pinasimulang gawin: at, ngayon nga'y walang makasasawata sa anomang kanilang balaking gawin.

7 Halikayo! tayo'y bumaba at diyan din ay ating guluhin ang kanilang wika, na anopa't sila'y huwag magkatalastasan sa kanilang salita.

8 Ganito pinanabog sila ng Panginoon mula riyan, sa ibabaw ng buong lupa; at kanilang iniwan ang pagtatayo ng bayan.

9 Kaya ang pangalang itinawag ay Babel; sapagka't doon ginulo ng Panginoon ang wika ng buong lupa: at mula roon ay pinanabog sila ng Panginoon sa ibabaw ng buong lupa.

10 Ito ang sali't saling lahi ni Sem. May isang daan taon si Sem at naging anak si Arphaxad, dalawang taon pagkatapos ng bahang gumunaw,

11 At nabuhay si Sem, pagkatapos na maipanganak si Arphaxad, ng limang daang taon, at nagkaanak ng mga lalake at mga babae.

12 At nabuhay si Arphaxad, ng tatlong pu't limang taon, at naging anak si Sala.

13 At nabuhay si Arphaxad pagkatapos na maipanganak si Sala, ng apat na raan at tatlong taon, at nagkaanak ng mga lalake at mga babae.

14 At nabuhay si Sala ng tatlong pung taon, at naging anak si Heber:

15 At nabuhay si Sala pagkatapos na maipanganak si Heber, ng apat na raan at tatlong taon, at nagkaanak ng mga lalake at mga babae.

16 At nabuhay si Heber ng tatlong pu't apat na taon, at naging anak si Peleg:

17 At nabuhay si Heber pagkatapos na maipanganak si Peleg, ng apat na raan at tatlong pung taon, at nagkaanak ng mga lalake at mga babae.

18 At nabuhay si Peleg ng tatlong pung taon, at naging anak si Reu:

19 At nabuhay si Peleg pagkatapos na maipanganak si Reu, ng dalawang daan at siyam na taon; at nagkaanak ng mga lalake at mga babae.

20 At nabuhay si Reu ng tatlong pu't dalawang taon, at naging anak si Serug:

21 At nabuhay si Reu pagkatapos na maipanganak si Serug, ng dalawang daan at pitong taon, at nagkaanak ng mga lalake at mga babae.

22 At nabuhay si Serug ng tatlong pung taon, at naging anak si Nachor:

23 At nabuhay si Serug pagkatapos maipanganak si Nachor, ng dalawang daang taon, at nagkaanak ng mga lalake at mga babae.

24 At nabuhay si Nachor ng dalawang pu't siyam na taon, at naging anak si Thare:

25 At nabuhay si Nachor pagkatapos na maipanganak si Thare, ng isang daan at labing siyam na taon, at nagkaanak ng mga lalake at mga babae.

26 At nabuhay si Thare ng pitong pung taon, at naging anak si Abram, si Nachor at si Haran.

27 Ito nga ang mga lahi ni Thare. Naging anak ni Thare si Abram, si Nachor, at si Haran; at naging anak ni Haran si Lot.

28 At namatay si Haran bago namatay ang kaniyang amang si Thare sa lupaing kaniyang tinubuan, sa Ur ng mga Caldeo.

29 At nagsipagasawa si Abram at si Nachor: ang pangalan ng asawa ni Abram ay Sarai; at ang pangalan ng asawa ni Nachor, ay Milca, anak ni Haran, ama ni Milca at ama ni Iscah.

30 At si Sarai ay baog; siya'y walang anak.

31 At ipinagsama ni Thare si Abram na kaniyang anak, at si Lot na anak ni Haran, na anak ng kaniyang anak, at si Sarai na kaniyang manugang, asawa ni Abram na kaniyang anak; at samasamang nagsialis sa Ur ng mga Caldeo upang magsipasok sa lupain ng Canaan, at nagsidating sila sa Haran, at nagsitahan doon.

32 At ang mga naging araw ni Thare ay dalawang daan at limang taon: at namatay si Thare sa Haran.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #1175

Study this Passage

  
/ 10837  
  

1175. That by “Nimrod” are signified those who made internal worship external, and that “Nimrod” thus signifies such external worship, may be seen from what follows. It must be here stated, beforehand, what is meant by making internal worship external. It was said and shown above that internal worship, which is from love and charity, is worship itself; and that external worship without this internal worship is no worship. To make internal worship external is to make external worship essential, rather than internal, which is the reverse of the former, being as if it was said that internal worship without external is no worship, while the truth is that external worship without internal is no worship. Such is the religion of those who separate faith from charity, in that they set the things which are of faith before those which are of charity, or the things which are of the knowledges of faith before those which are of the life, thus formal things before essential ones. All external worship is a formality of internal worship, for internal worship is the very essential; and to make worship consist of that which is formal, without that which is essential, is to make internal worship external. As for example, to hold that if one should live where there is no church, no preaching, no sacraments, no priesthood, he could not be saved, or could have no worship; when yet he can worship the Lord from what is internal. But it does not follow from this that there ought not to be external worship.

[2] To make the matter yet more clear, take as a further example the setting up as the essential itself of worship the frequenting of churches, going to the sacraments, hearing sermons, praying, observing feasts, and many other things which are external and ceremonial, while, talking about faith, men persuade themselves that these are sufficient-all of which are formal things of worship. It is quite true that those who make worship from love and charity the essential, act in the same way, that is, they frequent churches, go to the sacraments, hear sermons, pray, observe feasts, and the like, and this very earnestly and diligently; but they do not make the essential of worship consist in these things. In the external worship of these men there is what is holy and living, because there is internal worship in it; but in the external worship of those referred to before there is not what is holy and not what is living. For the very essential itself is what sanctifies and vivifies the formal or ceremonial; but faith separated from charity cannot sanctify and vivify worship, because the essence and life are absent. Such worship is called “Nimrod;” and it is born of the knowledges which are “Cush,” as these are born from faith separated from charity, which faith is “Ham.” From “Ham,” or faith separated, through the knowledges which belong to faith separated, no other worship can possibly be born. These are the things that are signified by “Nimrod.”

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.