The Bible

 

Ezekiel 23

Study

   

1 Ang salita ng Panginoon ay dumating uli sa akin na nagsasabi:

2 Anak ng tao, may dalawang babae, na mga anak na babae ng isang ina:

3 At sila'y nagpatutot sa Egipto; sila'y nagpatutot sa kanilang kadalagahan: doo'y nangahigpit ang kanilang mga dibdib, at doo'y nangahipo ang mga suso ng kanilang pagkadalaga.

4 At ang mga pangalan nila ay Ohola ang matanda, at Oholiba ang kapatid niya: at sila'y naging akin at nanganak ng mga lalake at babae. At tungkol sa kanilang mga pangalan, Samaria ay Ohola, at Jerusalem ay Oholiba.

5 At si Ohola ay nagpatutot nang siya'y akin; at siya'y suminta sa mga mangingibig sa kaniya, sa mga taga Asiria na kaniyang mga kalapit bayan.

6 Na nananamit ng kulay asul, ang mga tagapamahala at ang mga pinuno, silang lahat na binatang makisig, mga mangangabayo na nangakasakay sa mga kabayo.

7 At ipinagkaloob niya sa kanila ang kaniyang pakikiapid, sa mga pinaka piling lalake sa Asiria sa kanilang lahat; at sa sino man na inibig niya, sa lahat nilang diosdiosan, ay nadumhan siya.

8 Ni hindi man niya iniwan ang kaniyang mga pagpapatutot mula sa mga kaarawan ng Egipto, sapagka't sa kaniyang kadalagahan, sila'y sumisiping sa kaniya, at nangahipo nila ang mga suso ng kaniyang pagkadalaga; at kanilang ibinuhos ang kanilang pagpapatutot sa kaniya.

9 Kaya't ibinigay ko siya sa kamay ng mga mangingibig sa kaniya, sa kamay ng mga taga Asiria, na siya niyang mga inibig.

10 Ang mga ito ang nangaglitaw ng kaniyang kahubaran; kinuha nila ang kaniyang mga anak na lalake at babae; at siya'y pinatay nila ng tabak: at siya'y naging kakutyaan sa mga babae; sapagka't sila'y naglapat ng mga kahatulan sa kaniya.

11 At nakita ito ng kaniyang kapatid na si Oholiba, gayon ma'y siya'y higit na napahamak sa kaniyang pagibig kay sa kaniya, at sa kaniyang mga pagpapatutot na higit kay sa mga pagpapatutot ng kaniyang kapatid.

12 Siya'y umibig sa mga taga Asiria, sa mga tagapamahala at mga pinuno, sa kaniyang mga kalapit bayan, na nararamtan ng mga pinakamahusay, sa mga nangangabayo na nakasakay sa mga kabayo, silang lahat ay mga binatang makisig.

13 At aking nakita na siya'y nadumhan; na sila kapuwa ay nagisang daan.

14 At kaniyang pinalago ang kaniyang mga pagpapatutot; sapagka't siya'y nakakita ng mga lalaking nakalarawan sa mga panig, na mga larawan ng mga Caldeo na nakalarawan ng bermillon,

15 Na nangabibigkisan sa kanilang mga balakang, na mga may lumilipad na turbante sa kanilang mga ulo, silang lahat ay parang mga prinsipe ayon sa wangis ng mga taga Babilonia sa Caldea, na lupain na kanilang kinapanganakan.

16 At pagkakita niya sa kanila ay inibig niya agad sila, at nagsugo ng mga sugo sa kanila sa Caldea.

17 At sinipingan siya ng mga taga Babilonia sa higaan ng pagibig, at kanilang dinumhan siya ng kanilang pagpapatutot, at siya'y nahawa sa kanila, at ang kaniyang kalooban ay tinabangan sa kanila.

18 Sa gayo'y inilitaw niya ang kaniyang mga pagpapatutot, at inilitaw niya ang kaniyang kahubaran: nang magkagayo'y tinabangan ang aking kalooban sa kaniya, na gaya ng pagkatabang ng aking kalooban sa kaniyang kapatid.

19 Gayon ma'y kaniyang pinarami ang kaniyang mga pakikiapid, na inalaala ang mga kaarawan ng kaniyang kadalagahan, na kaniyang ipinagpatutot sa lupain ng Egipto,

20 At siya'y umibig sa mga nagsisiagulo sa kaniya, na ang laman ay parang laman ng mga asno, at ang lumalabas sa kanila ay parang lumalabas sa mga kabayo.

21 Ganito mo inalaala ang kahalayan ng iyong kadalagahan, sa pagkahipo ng iyong mga suso ng mga taga Egipto dahil sa mga suso ng iyong kadalagahan.

22 Kaya, Oh Oholiba, ganito ang sabi ng Panginoong Dios; Narito, aking ibabangon ang mga mangingibig sa iyo laban sa iyo, na siyang pinagsawaan ng iyong kalooban, at aking dadalhin sila laban sa iyo sa lahat ng dako:

23 Ang mga taga Babilonia at lahat ng Caldeo, ang Pekod, at ang Soa, at ang Coa, at lahat ng taga Asiria na kasama nila; na mga binatang makisig, mga tagapamahala at mga pinuno silang lahat, mga prinsipe, at mga lalaking bantog, silang lahat ay nagsisisakay sa mga kabayo.

24 At sila'y magsisiparitong laban sa iyo na ma'y mga almas, mga karo, at mga kariton, at may kapulungan ng mga tao; sila'y magsisilagay laban sa iyo sa palibot na may longki, at kalasag at turbante; at aking ipauubaya ang kahatulan sa kanila, at sila'y magsisihatol sa iyo ayon sa kanilang mga kahatulan.

25 At aking ilalagak ang aking paninibugho laban sa iyo, at sila'y magsisigawa sa iyo sa kapusukan; kanilang pipingusin ang iyong ilong at ang iyong mga tainga; at ang nalabi sa iyo ay mabubuwal sa pamamagitan ng tabak: kanilang kukunin ang iyong mga anak na lalake at babae; at ang nalabi sa iyo ay susupukin sa apoy,

26 Kanila rin namang huhubaran ka ng iyong mga suot, at dadalhin ang iyong mga magandang hiyas.

27 Ganito ko patitigilin sa iyo ang iyong kahalayan, at ang iyong pagpapatutot na dinala mula sa lupain ng Egipto: na anopa't hindi mo ididilat ang iyong mga mata sa kanila, o aalalahanin mo pa man ang Egipto kailan man.

28 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Narito, ibibigay kita sa kamay ng mga ipinagtatanim mo, sa kamay ng mga pinagsawaan ng iyong kalooban;

29 At hahatulan ka nila na may pagtatanim, at aalisin ang lahat ng iyong kayamanan, at iiwan kang hubad at hubo: at ang sala mong pagpapatutot ay malilitaw, ang iyong kahalayan at gayon din ang iyong mga pagpapatutot.

30 Ang mga bagay na ito ay gagawin sa iyo, sapagka't ikaw ay nagpatutot sa mga bansa, at sapagka't ikaw ay nadumhan sa kanilang mga diosdiosan.

31 Ikaw ay lumakad sa lakad ng iyong kapatid; kaya't ibibigay ko ang kaniyang saro sa iyong kamay.

32 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Ikaw ay iinom sa saro ng iyong kapatid, na malalim at malaki: ikaw ay tatawanan na pinakatuya at pinaka kadustaan; maraming laman.

33 Ikaw ay lubhang malalasing at mamamanglaw, sa pamamagitan ng sarong katigilan at kapahamakan, sa pamamagitan ng saro ng iyong kapatid na Samaria.

34 Iyo ngang iinumin at tutunggain, at iyong hahaluin ang labo niyaon, at sasaktan ang iyong dibdib; sapagka't aking sinalita, sabi ng Panginoong Dios.

35 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Sapagka't ako'y iyong nilimot, at tinalikdan mo ako, taglayin mo nga rin ang iyong kahalayan at ang iyong mga pakikiapid.

36 Sinabi ng Panginoon sa akin bukod dito: Anak ng tao: hahatulan mo baga si Ohola at si Oholiba? ipakilala mo sa kanila ang kanilang mga kasuklamsuklam.

37 Sapagka't sila'y nagkasala ng pangangalunya, at dugo ay nasa kanilang mga kamay; at sa kanilang mga diosdiosan ay nagsisamba; at kanila namang pinaraan sa apoy upang masupok ang kanilang mga anak, na kanilang ipinanganak sa akin.

38 Bukod dito'y ginawa nila ito sa akin: kanilang nilapastangan ang aking santuario sa araw ding yaon, at nilapastangan ang aking mga sabbath.

39 Sapagka't nang kanilang patayin ang kanilang mga anak para sa kanilang mga diosdiosan, nagsiparoon nga sila nang araw ding yaon sa aking santuario upang lapastanganin; at, narito, ganito ang kanilang ginawa sa gitna ng aking bahay.

40 At bukod dito ay inyong ipinasundo ang mga taong nangagmumula sa malayo, na siyang mga ipinasundo sa sugo, at, narito, sila'y nagsisidating; na siyang dahil ng iyong ipinaligo, at ipinagkulay mo ng iyong mga mata, at pinaggayakan mo ng mga gayak;

41 At naupo ka sa isang mainam na higaan, na may dulang na nakahanda sa harap niyaon, na siya mong pinaglapagan ng aking kamangyan at aking langis.

42 At ang tinig ng pulutong na tiwasay ay nasa kaniya: at nadala na kasama ng mga lalake sa mga karaniwan ang mga manglalasing na mula sa ilang; at sila'y nangaglagay ng mga pulsera sa mga kamay nila, at mga magandang putong sa kanilang mga ulo.

43 Nang magkagayo'y sinabi ko sa kaniya na tumanda sa mga pangangalunya, Ngayon mangakikiapid pa sila sa kaniya, at siya sa kanila.

44 At sinipingan nila siya, na parang sumiping sa isang patutot: gayon nila sinipingan si Ohola at si Oholiba, na malibog na mga babae.

45 At mga matuwid na tao ang hahatol sa kanila ng kahatulan sa mangangalunya, at ng kahatulan sa mga babae na nagbubo ng dugo; sapagka't sila'y mangangalunya, at dugo ang nasa kanilang mga kamay.

46 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Ako'y magsasampa ng isang kapulungan laban sa kanila, at ibibigay ko sila upang ligaliging paroo't parito at samsaman.

47 At babatuhin sila ng kapulungan, ng mga bato, at tatagain sila ng kanilang mga tabak; papatayin nila ang kanilang mga anak na lalake at babae, at susunugin ng apoy ang kanilang mga bahay.

48 Ganito ko patitigilin ang kahalayan sa lupain, upang ang lahat na babae ay maturuan na huwag magsigawa ng ayon sa inyong mga kahalayan.

49 At gagantihin nila ang inyong kahalayan sa inyo, at inyong dadanasin ang mga kasalanan tungkol sa inyong mga diosdiosan, at inyong malalaman na ako ang Panginoong Dios.

   

From Swedenborg's Works

 

True Christian Religion #782

Study this Passage

  
/ 853  
  

782. 1 The reason why the new church is meant by the New Jerusalem coming down from God out of heaven (Revelation 21), is that Jerusalem was the capital city in the land of Canaan. It was there that the temple was and the altar where sacrifices were made, and so the Divine worship to which three times a year every male in the whole land was commanded to come. It was also because Jerusalem is where the Lord was, and taught in its temple; and He afterwards there glorified His Human. These are the reasons why Jerusalem means the church. It is perfectly plain that Jerusalem means the church from the prophecies in the Old Testament about the new church to be founded by the Lord, since it is there called Jerusalem.

[2] It is only necessary to quote the passages themselves, for anyone possessed of inward reason to be able to see, that Jerusalem there means the church. Let the following passages suffice:

Behold, I create a new heaven and a new earth; the former ones will not be remembered. Look, I shall make Jerusalem an exultation, and its people happiness, so that I may exult over Jerusalem and rejoice over my people. Then the wolf and the lamb will feed together. They will do no harm in all the mountain of my holiness, Isaiah 65:17-19, 25.

For Zion's sake I will not be silent, and for Jerusalem's sake I will not rest, until her righteousness goes forth like a beam of light, and her salvation burns like a lamp. Then the nations will see your righteousness, and all kings your glory. And you will be called by a new name, which the mouth of Jehovah will utter, and you will be a crown of beauty [in the hand of Jehovah] 2 and a diadem of kingship in the hand of your God. Jehovah will be pleased in you, and your land will be married. Behold, your salvation will come, behold, His reward is with Him. And they will call them the people of holiness, the redeemed of Jehovah. And you will be called a city sought after, not abandoned, Isaiah 62:1-4, 11-12.

[3] Awake, awake, Zion, put on your strength. Put on the clothes of your beauty, Jerusalem, city of holiness; for no more will the uncircumcised and the unclean come into you. Shake off the dust, arise and take your seat, Jerusalem. The people will know my name on that day, for I am he that speaks, here I am. Jehovah has comforted his people, he has redeemed Jerusalem, Isaiah 52:1-2, 6, 9.

Shout for joy, daughter of Zion, rejoice with all your heart, daughter of Jerusalem. The king of Israel is in your midst. Fear evil no longer. He will rejoice over you with joy; he will be satisfied in his 3 love, he will exult over you with a shout of joy. I will make you a name and the object of praise to all the peoples of the earth, Zephaniah 3:14-17, 20.

Thus spoke Jehovah your Redeemer, telling Jerusalem, You will be dwelt in, Isaiah 44:24, 26.

Thus spoke Jehovah, I will return to Zion and dwell in the midst of Jerusalem. Therefore Jerusalem will be called the city of truth, and the mountain of Jehovah Zebaoth the mountain of holiness, Zechariah 8:3, 20-23.

Then you will know that I am Jehovah your God, who dwell in Zion, the mountain of holiness; and Jerusalem will be holiness. And it will happen on that day that the mountains will drip new wine, and the hills will flow with milk. And Jerusalem will stay fixed from one generation to another, Joel 3:17-21.

[4] On that day the shoot of Jehovah will be an adornment and a glory; and it will come about that the one who is left in Zion, the one who remains in Jerusalem, will be called holy, everyone enrolled with a view to life in Jerusalem, Isaiah 4:2-3.

At the end of days the mountain of Jehovah's house will be established on the head of mountains; for from Zion will come forth teaching, and the Word of Jehovah from Jerusalem, Micah 4:1-2, 8.

At that time they will call Jerusalem Jehovah's throne, and all nations will be gathered to Jerusalem for Jehovah's name's sake, and they will no longer follow the prompting of their evil hearts, Jeremiah 3:17.

Look to Zion, the city of our appointed feast, let you eyes behold Jerusalem, a tranquil dwelling, a tent which will not be blown away. Its pegs will never be removed, and its ropes will not be pulled up, Isaiah 33:20.

There are further passages such as Isaiah 24:23; 37:32; 66:10-14; Zechariah 12:3, 6-10; 14:8, 11-12, 21; Malachi 3:4; Psalms 122:1-7; 137:4-6.

[5] It is obvious from the details of the description of Jerusalem in the passages quoted that it means there the church to be founded by the Lord, and not the Jerusalem where the Jews lived. For instance, it is said Jehovah will create a new heaven and a new earth, and also at that time Jerusalem; that it will be a crown of beauty and a diadem of kingship; that it is to be called holiness and a city of truth, Jehovah's throne, a tranquil dwelling, a tent which will not be blown away. It is said that the wolf and the lamb will feed together there; that there the mountains will drip new wine, and the hills flow with milk, and it will stay fixed for one generation after another; and much more besides. It is also said of its people that they are holy, everyone enrolled with a view to life, and they are to be called Jehovah's redeemed. Moreover, all those passages deal with the Lord's coming, especially His second coming, when there will be a Jerusalem such as is there described; for it has not previously been married, that is, made the bride and wife of the Lamb, as the New Jerusalem is described in Revelation.

[6] The earlier, that is, the present-day church, is meant by Jerusalem in Daniel, and its beginnings are there described as follows:

Know and perceive, from the time the word went forth to restore and build Jerusalem, until the coming of the Messiah, the prince, will be seven weeks. Afterwards for sixty-two weeks the street and the moat will be restored and built, but at a time of distress, Daniel 9:25.

Its end is there described as follows:

At last upon the bird of abominations desolation, and it will drip upon devastation up to the point of ending and cutting off, Daniel 9:27.

It is this last passage which is meant by the Lord's words in Matthew:

When you see the abomination of desolation, foretold by the prophet Daniel, standing in the holy place - let him who reads take due note, Matthew 24:15.

It can be established that Jerusalem in the passages quoted above does not mean the Jerusalem inhabited by the Jews, from the passages in the Word which say that it has been utterly lost and is to be destroyed; for instance, Jeremiah 5:1; 6:6-7; 7:17ff; Jeremiah 8:6ff; Jeremiah 9:11-12, 14ff; Jeremiah 13:9-10, 14; 14:16; Lamentations 1:8-9, 17; Ezekiel 4:1 - end; Ezekiel 5:9- end; Ezekiel 12:18-19; 15:6-8; 16:1-63; 23; Matthew 23:37-38; Luke 19:41-44; 21:20-22; 23:28-30; and in many other passages. There are also passages where it is called Sodom: Isaiah 3:9; Jeremiah 23:14; Ezekiel 16:46, 48; and elsewhere.

Footnotes:

1. This section and 783 are repeated from Brief Exposition 100-101.

2. These words are missing from the printed text, but are added in the Author's copy.

3. The Latin has 'in your love', but this is corrected in the Author's copy.

  
/ 853  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.