The Bible

 

Ezekiel 22

Study

   

1 Bukod dito'y ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi,

2 At Ikaw, anak ng tao, hahatulan mo baga, hahatulan mo baga ang bayang mabagsik? ipakilala mo nga sa kaniya ang lahat niyang kasuklamsuklam.

3 At iyong sabihin, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Bayang nagbububo ng dugo sa gitna niya, na ang kaniyang panahon ay darating, at gumagawa ng mga diosdiosan laban sa kaniyang sarili, upang mapahamak siya!

4 Ikaw ay naging salarin dahil sa iyong dugo na iyong ibinubo, at ikaw ay napahamak sa iyong mga diosdiosan na iyong ginawa; at iyong pinalapit ang iyong mga kaarawan, at ikaw ay dumating hanggang sa iyong mga taon; kaya't ginawa kitang isang kapulaan sa mga bansa, at isang katuyaan sa lahat na lupain.

5 Yaong mga malapit, at yaong mga malayo, ay magsisituya sa iyo, ikaw na napahamak at puno ng kagulo.

6 Narito, ang mga prinsipe sa Israel, na bawa't isa'y ayon sa kaniyang kapangyarihan, napasa iyo upang magbubo ng dugo.

7 Sa iyo'y kanilang niwalang kabuluhan ang ama't ina; sa gitna mo ay pinahirapan nila ang taga ibang lupa; sa iyo'y kanilang pinighati ang ulila at ang babaing bao.

8 Iyong hinamak ang aking mga banal na bagay, at iyong nilapastangan ang aking mga sabbath.

9 Mga maninirang puri ay napasa iyo upang magbubo ng dugo: at sa iyo'y nagsikain sila sa mga bundok: sa gitna mo ay nagkasala sila ng kahalayan.

10 Sa iyo'y kanilang inilitaw ang kahubaran ng kanilang mga magulang; sa iyo'y pinapakumbaba niya siya na marumi sa kaniyang pagkahiwalay.

11 At ang isa'y gumawa ng kasuklamsuklam sa asawa ng kaniyang kapuwa; at ang isa'y gumawa ng kahalayhalay sa kaniyang manugang na babae; at sa iyo'y sinipingan ng isa ang kaniyang kapatid na babae na anak ng kaniyang ama.

12 Sa iyo ay nagsitanggap sila ng suhol upang magbubo ng dugo; ikaw ay kumuha ng patubo't pakinabang, at ikaw ay nakinabang ng malabis sa iyong kapuwa sa pamamagitan ng pagpighati, at nilimot mo ako, sabi ng Panginoong Dios.

13 Narito nga, aking ipinakpak ang aking kamay dahil sa iyong masamang pakinabang na iyong ginawa, at sa iyong dugo na iyong ibinubo sa gitna mo.

14 Makapagmamatigas baga ang iyong puso, o makapagmamalakas baga ang iyong mga kamay sa mga araw na parurusahan kita? Akong Panginoon ang nagsalita, at gagawa niyaon.

15 At aking pangangalatin ka sa gitna ng mga bansa, at pananabugin kita sa mga lupain; at aking papawiin ang iyong karumihan sa gitna mo.

16 At ikaw ay malalapastangan sa iyong sarili, sa paningin ng mga bansa; at iyong malalaman na ako ang Panginoon.

17 At ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi,

18 Anak ng tao, ang sangbahayan ni Israel ay naging dumi ng bakal sa akin: silang lahat ay tanso at lata at bakal at tingga, sa gitna ng hurno; sila ay naging dumi ng pilak.

19 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Sapagka't kayong lahat ay naging dumi ng bakal, kaya't narito, aking pipisanin kayo sa gitna ng Jerusalem.

20 Kung paanong kanilang pinipisan ang pilak at ang tanso at ang bakal at ang tingga at ang lata sa gitna ng hurno, upang hipan ng apoy, upang tunawin; gayon ko kayo pipisanin sa aking galit at sa aking kapusukan, at aking ilalapag kayo roon, at pupugnawin ko kayo.

21 Oo, aking pipisanin kayo, at hihipan ko kayo sa pamamagitan ng apoy ng aking poot, at kayo'y mangapupugnaw sa gitna niyaon.

22 Kung paanong ang pilak ay natutunaw sa gitna ng hurno, gayon kayo mangatutunaw sa gitna niyaon; at inyong malalaman na akong Panginoon ang nagbububos ng aking kapusukan sa inyo.

23 At ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi,

24 Anak ng tao, sabihin mo sa kaniya, Ikaw ay isang lupain na hindi nilinis, o naulanan man sa kaarawan ng pagkagalit.

25 May panghihimagsik ng kaniyang mga propeta sa gitna niyaon, gaya ng leong umuungal na umaagaw ng huli: sila'y nanganakmal ng mga tao; sila'y nagsikuha ng kayamanan at ng mga mahalagang bagay; pinarami nila ang kanilang babaing bao sa gitna niyaon,

26 Ang mga saserdote niyaon ay nagsigawa ng pangdadahas sa aking kautusan, at nilapastangan ang aking mga banal na bagay: sila'y hindi nangaglagay ng pagkakaiba sa banal at sa karaniwan, o kanila mang pinapagmunimuni ang mga tao sa marumi at sa malinis, at ikinubli ang kanilang mga mata sa aking mga sabbath, at ako'y nalapastangan sa gitna nila.

27 Ang mga prinsipe sa gitna niyaon ay parang mga lobo na nangangagaw ng huli, upang mangagbubo ng dugo, at upang magpahamak ng mga tao, upang sila'y mangagkaroon ng mahalay na pakinabang.

28 At itinapal ng mga propeta niyaon ang masamang argamasa para sa kanila, na nakakita ng walang kabuluhan, at nanganghuhula ng mga kabulaanan sa kanila, na nangagsabi, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios, dangang hindi sinalita ng Panginoon.

29 Ang bayan ng lupain ay gumawa ng pagpighati, at nagnakaw; oo, kanilang pinagdalamhati ang dukha at mapagkailangan, at pinighati ng wala sa katuwiran ang taga ibang lupa.

30 At ako'y humanap ng lalake sa gitna nila, na makakagawa ng bakod, at makatatayo sa sira sa harap ko dahil sa lupain, upang huwag kong ipahamak; nguni't wala akong nasumpungan.

31 Kaya't aking ibinuhos ang aking galit sa kanila; aking sinupok sila ng apoy ng aking poot: ang kanilang sariling lakad ay aking pinarating sa kanilang mga ulo, sabi ng Panginoong Dios.

   

From Swedenborg's Works

 

Apocalypse Explained #148

Study this Passage

  
/ 1232  
  

148. And in the stone a new name written, which no man knoweth saving he that receiveth it. That this signifies the state of the interior life, which is unknown to all but those who are in it, is evident from the signification of name, as denoting quality of state (concerning which see Arcana Coelestia 1754, 1896, 2009, 3237, 3421). Here it denotes the quality of the state of the interior life, because it is called a new name which no one knoweth saving he that receiveth it; for the quality of this state of the life is entirely unknown to those who are not in it. Those are in the interior state of life who are in love to the Lord, and none are in love to the Lord but those who acknowledge the Divine in His Human. (That to love the Lord is to live according to His precepts, may be seen, Arcana Coelestia 10143, 10153, 10578, 10645, 10829.) Interior life is the spiritual life in which the angels of heaven are, but exterior life is the natural life in which are all those who are not in heaven. With those also who live according to the precepts of the Lord, and acknowledge the Divine in His Human, the interior mind is opened, and they then become spiritual; but those who do not thus live, nor thus acknowledge, remain natural. (That the state of the interior or spiritual life is unknown to all those who are not in heavenly love, may be seen in the work, Heaven and Hell 395-414, and in The Doctrine of the New Jerusalem 105, 238.)

[2] That name in the Word signifies quality of state is evident from many passages, some of which shall here be adduced by way of confirmation. Thus in Isaiah:

"Lift up your eyes on high, and see; Who hath created these things? he who leadeth out the host in number; he called them all by name" (40:26).

His calling them all by name, denotes that He knows the qualities of all, and gives to them according to their state of love and faith. And in John:

"He that entereth in by the door is the shepherd of the sheep. To him the porter openeth, and the sheep hear his voice; and he calleth his own sheep by name, and leadeth them out" (10:2, 3).

Similarly, in Isaiah:

"Thus saith Jehovah thy creator, O Jacob, and thy former, O Israel, Fear not, for I have redeemed thee, I have called thee by name, thou art mine" (43:1).

Again:

"That thou mayest know that I am Jehovah, who had called thee by thy name. For Jacob, my servant's sake, and Israel mine elect, I have called thee by thy name, though thou hast not known me" (45:3, 4).

I have called thee by thy name, denotes that he knew the quality of the state of the church; for Jacob and Israel are the church, Jacob the external church, and Israel the internal church.

[3] Again, in the same prophet:

O Israel, "if thou hadst hearkened to my commandments, thy name should not have been cut off nor destroyed before me" (48:19).

Cutting off and destroying the name before Jehovah, denotes the quality of the state by which conjunction is effected; this is the spiritual state of those who belong to the church which is signified by Israel. In the same:

"Jehovah hath called me from the womb, from the bowels of my mother hath he remembered my name" (49:1).

Here remembered my name, denotes to know the quality. In the same:

"For Zion's sake I will not be silent, and for Jerusalem's sake I will not rest. And the nations shall see thy righteousness, and all kings thy glory; and thou shalt be called by a new name, which the mouth of Jehovah shall utter" (62:1, 2).

Again, in the same prophet:

"He shall call his servants by another name" (65:15).

To call by a new name, and by another name, denotes to give another state of life, namely, a state of spiritual life. And in Ezekiel:

"The city of bloods, polluted by name" (22:2, 5).

The city of bloods, denotes doctrine which offers violence to the good of charity, which is said to be polluted by name, when it abounds with falsities and thence with evils, which constitute its quality.

[4] And in Moses:

"Moses said unto Jehovah, Thou hast said, I know thee by name. And Jehovah said unto Moses, This word also which thou hast spoken I will do, for I have known thee by name" (Exodus 33:12, 17).

That He knew Moses by name, denotes that He knew his quality. And in the Apocalypse:

"Thou hast a few names in Sardis, which have not defiled their garments. He that overcometh, the same shall be clothed in white raiment, and I will confess his name before my Father. Him that overcometh, I will write upon him the name of my God, and the name of the city of my God, the new Jerusalem, and my new name" (3:4, 5, 12).

That name here signifies quality of state as to the good of love and truth of faith is evident. And in another place,

"whose names are not written in the book of life" (Apoc. 13:8; 17:8).

The names written in the book of life, are all things of a man's love and faith, thus all things of his spiritual life as to their quality. Again:

"They shall see the face" of God and the Lamb, "and his name shall be in their foreheads" (Apoc. 22:4).

[5] His name being in their foreheads, denotes a state of love; for the forehead corresponds to love, and hence signifies love. The reason why name in the Word signifies the quality of the state of man is, that in the spiritual world each one is named according to the state of life in which he is, thus variously. For spiritual speech is not like human speech; all things there are expressed according to ideas of things and of persons; and those ideas fall into words or expressions. (This will be more evident from what is shown concerning the speech of the angels of heaven, in the work, Heaven and Hell 234-245. Moreover it may be seen above, n. 102 and 135, where it is shown what the name of Jehovah, of the Lord, and of Jesus Christ, in the Word signifies.)

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.