The Bible

 

Daniel 8

Study

   

1 Nang ikatlong taon ng paghahari ng haring Belsasar, ang isang pangitain ay napakita sa akin, sa aking si Daniel, pagkatapos noong napakita sa akin nang una.

2 At ako'y may nakita sa pangitain: nangyari nga, na nang aking makita, nasa Susan ako na palacio, na nasa lalawigan ng Elam; at ako'y may nakita sa pangitain, at ako'y nasa tabi ng ilog Ulai.

3 Nang magkagayo'y itiningin ko ang aking mga mata, at ako'y may nakita, at narito, tumayo sa harap ng ilog ang isang lalaking tupa na may dalawang sungay: at ang dalawang sungay ay mataas; nguni't ang isa'y lalong mataas kay sa isa, at ang lalong mataas ay tumaas na huli.

4 Aking nakita ang lalaking tupa na nanunudlong sa dakong kalunuran, at sa dakong hilagaan, at sa dakong timugan; at walang hayop na makatayo sa harap niya, ni wala sinoman na makapagligtas mula sa kaniyang kamay; kundi kaniyang ginawa ang ayon sa kaniyang kalooban, at nagmalaking mainam.

5 At habang aking ginugunita, narito, isang kambing na lalake ay nagmula sa kalunuran sa ibabaw ng buong lupa, at hindi sumayad sa lupa: at ang lalaking kambing ay may nakagitaw na sungay sa pagitan ng kaniyang mga mata.

6 At siya'y naparoon sa lalaking tupa na may dalawang sungay na aking nakitang nakatayo sa harap ng ilog, at tinakbo niya siya sa kabangisan ng kaniyang kapangyarihan.

7 At aking nakitang siya'y lumapit sa lalaking tupa, at siya'y nakilos ng pagkagalit laban sa kaniya, at sinaktan ang tupa, at binali ang kaniyang dalawang sungay: at ang lalaking tupa ay walang kapangyarihang makatayo sa harap niya; kundi kaniyang ibinuwal sa lupa, at kaniyang niyapakan siya; at walang makapagligtas sa lalaking tupa mula sa kaniyang kamay.

8 At ang lalaking kambing ay nagmalaking mainam: at nang siya'y lumakas, ang malaking sungay ay nabali; at kahalili niyao'y lumitaw ang apat na marangal na sungay, sa dako ng apat na hangin ng langit.

9 At mula sa isa sa mga yaon ay lumitaw ang isang maliit na sungay na dumakilang totoo, sa dakong timugan, at sa dakong silanganan, at sa dakong maluwalhating lupain.

10 At lumaking mainam, hanggang sa hukbo sa langit; at ang ilan sa hukbo at sa mga bituin ay iniwaksi sa lupa, at mga niyapakan yaon.

11 Oo, nagmalaki, hanggang sa prinsipe ng hukbo; at inalis niya sa kaniya ang palaging handog na susunugin, at ang dako ng kaniyang santuario ay ibinagsak.

12 At ang hukbo ay nabigay sa kaniya na kasama ng palaging handog na susunugin dahil sa pagsalangsang; at kaniyang iniwaksi ang katotohanan sa lupa, at gumawa ng kaniyang maibigan at guminhawa.

13 Nang magkagayo'y narinig ko ang isang banal na nagsalita; at ibang banal ay nagsabi sa isang yaon na nagsalita, Hanggang kailan magtatagal ang pangitain tungkol sa palaging handog na susunugin, at ang pagsalangsang na sumisira, upang magbigay ng santuario at ng hukbo upang mayapakan ng paa?

14 At sinabi niya sa akin, Hanggang sa dalawang libo at tatlong daan na hapon at umaga; kung magkagayo'y malilinis ang santuario.

15 At nangyari, nang ako, sa makatuwid baga'y akong si Daniel, ay makakita ng pangitain, na aking pinagsikapang maunawaan; at, narito, nakatayo sa harap ko ang isang kawangis ng isang tao.

16 At narinig ko ang tinig ng isang tao sa pagitan ng mga pangpang ng Ulai, na tumatawag at nagsasabi, Gabriel, ipaaninaw mo sa taong ito ang pangitain.

17 Sa gayo'y lumapit siya sa kinatatayuan ko; at nang siya'y lumapit, ako'y natakot at napasubasob: nguni't sinabi niya sa akin, Talastasin mo, Oh anak ng tao; sapagka't ang pangitain ay ukol sa panahon ng kawakasan.

18 Samantalang siya nga'y nagsasalita sa akin, ako'y nagupiling sa isang mahimbing na pagkakatulog na padapa; nguni't hinipo niya ako, at itinayo ako.

19 At kaniyang sinabi, Narito, aking ipaaaninaw sa iyo kung ano ang mangyayari sa huling panahon ng pagkagalit; sapagka't ukol sa takdang panahon ng kawakasan.

20 Ang lalaking tupa na iyong nakita, na may dalawang sungay, ang mga yaon ang mga hari sa Media at Persia.

21 At ang may magaspang na balahibo na lalaking kambing ay siyang hari sa Grecia: at ang malaking sungay na nasa pagitan ng kaniyang mga mata ay siyang unang hari.

22 At tungkol sa nabali, sa dakong tinayuan ng apat, ay apat na kaharian ang magsisibangon mula sa bansa, nguni't hindi sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan.

23 At sa huling panahon ng kanilang kaharian, pagka ang mananalangsang ay nagsidating sa kapuspusan, isang hari ay babangon na may mabagsik na pagmumukha, at nakaunawa ng malabong salita.

24 At ang kaniyang kapangyarihan ay magiging dakila, nguni't hindi sa pamamagitan ng kaniyang sariling kapangyarihan; at siya'y lilipol na kamanghamangha, at giginhawa, at gagawa ng kaniyang maibigan; at kaniyang lilipulin ang mga makapangyarihan at ang banal na bayan.

25 At sa kaniyang paraan ay kaniyang palulusugin ang pagdaraya sa kaniyang kamay; at siya'y magmamalaki ng kaniyang loob, at sa kanilang ikatitiwasay ay papatay ng marami: siya'y tatayo rin laban sa prinsipe ng mga prinsipe; nguni't siya'y mabubuwal hindi ng kamay.

26 At ang pangitain sa mga hapon at mga umaga na nasaysay ay tunay: nguni't ilihim mo ang pangitain; sapagka't ukol sa maraming araw na darating.

27 At akong si Daniel ay nanglupaypay, at nagkasakit na ilang araw; nang magkagayon ako'y nagbangon, at ginawa ko ang mga gawain ng hari: at ako'y natigilan sa pangitain, nguni't walang nakakaunawa.

   

From Swedenborg's Works

 

Apocalypse Explained #535

Study this Passage

  
/ 1232  
  

535. And I saw a star from heaven fallen unto the earth.- That this signifies the cognitions of truth falsified, and thus turned into falsities, is evident from the signification of stars, which denote the cognitions of good and truth (see above, n. 72, 402); and from the signification of falling and falling from heaven, which denotes to perish, and this is the case with the cognitions of truth when they are denied, and falsified; in this case, when they are falsified. For this book does not treat of those who deny truths, but of those who falsify them, since those who deny truths are not amongst those who are in the former heaven, and are cast down thence into hell at the day of a last judgment, for these are cast thither immediately after death; but those who falsify truths from various causes are treated of in this book, because they made themselves a heaven which was afterwards destroyed. The cognitions of good and truth from the Word are falsified by those, who acknowledge the Word, but apply it in favour of their own loves, and of the principles which are from their own intelligence, for thus they turn the truths of the Word into falsities, and thus the cognitions of good and truth with them perish. From these considerations it is evident that the star from heaven fallen unto the earth, signifies that the cognitions of truth were falsified, and thus turned into falsities (similarly above, n. 517).

[2] That to fall down, or to fall from heaven to the earth, signifies to perish, that is, no longer to have a place in heaven, but to be cast down thence and conjoined with hell, is evident from what follows, where it is said, "And to him was given the key of the well of the abyss," and that "he opened it," the well of the abyss denoting the hell where and whence are the falsities of evil. The signification of falling from heaven unto the earth, above in the Apocalypse, is similar:

"And the stars of heaven fell unto the earth" (6:13).

And again:

The dragon "with his tail drew the third part of the stars of heaven, and did cast them to the earth" (12:4).

And in Daniel:

And the horn of the he-goat "waxed great, even to the host of the heavens; and it cast down some of the host, and of the stars to the ground, and trampled upon them" (8:10).

And in Matthew:

"Immediately after the tribulation of those days shall the sun be darkened, and the stars shall fall from heaven" (24:29).

The same is also signified by the words of the Lord in Luke:

Jesus said, "I beheld Satan as lightning falling from heaven" (10:18).

Satan means all the falsity that destroys truth, for the hells where such falsities are, and whence they arise, are called Satan, and the hells where and whence the evils are which destroy goods, are called the Devil, wherefore by Satan as lightning falling from heaven, is meant, that all the falsity which destroyed the truth of the Word, was cast down out of heaven. The same is meant by the great dragon being cast upon the earth and his angels with him, whose place was no more found in heaven (Apoc. 12:8, 9). From these considerations it is evident, that by falling, and being cast down out of heaven to the earth, is signified, no longer to have a place in heaven, but in hell, consequently to perish. The earth, here also, signifies that which is cursed, as was shown above (n. 304 at the end).

[3] The reason why those who falsify the truths of the Word by interpretations for the purpose of confirming evils of the life, avert themselves from heaven, and turn themselves to hell, is, that the conjunction of heaven with man is by means of the Word, for heaven is in the spiritual sense of the Word, and man is in its natural sense, wherefore the conjunction of heaven with the world is by means of the Word; on this account, also, the Word is called a covenant, and a covenant denotes conjunction. This is the reason why those cannot be conjoined with heaven who apply the Word to evils of the life, and to false principles from [their] own intelligence, and those who are not conjoined with heaven are conjoined with hell; for man must be either in heaven or in hell, as he is not allowed to hang between both. But with those who apply the Word to falsities which do not disagree with good of life, such as the upright Gentiles possess who have not the Word, and the simple-minded in the church who believe in the Lord, and lead a good life, the Lord also applies their falsities to good, and turns them to heaven, since from their falsities they look to good. For the essential thing in heaven is the good of life, which is the same as the good of love to the Lord, and the good of charity towards the neighbour; for according to that good, every one there has intelligence, wisdom, and perception of truth. This therefore is what is meant by the falsification of truth from the Word, here signified by the star from heaven fallen unto the earth.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.