The Bible

 

Daniel 8

Study

   

1 Nang ikatlong taon ng paghahari ng haring Belsasar, ang isang pangitain ay napakita sa akin, sa aking si Daniel, pagkatapos noong napakita sa akin nang una.

2 At ako'y may nakita sa pangitain: nangyari nga, na nang aking makita, nasa Susan ako na palacio, na nasa lalawigan ng Elam; at ako'y may nakita sa pangitain, at ako'y nasa tabi ng ilog Ulai.

3 Nang magkagayo'y itiningin ko ang aking mga mata, at ako'y may nakita, at narito, tumayo sa harap ng ilog ang isang lalaking tupa na may dalawang sungay: at ang dalawang sungay ay mataas; nguni't ang isa'y lalong mataas kay sa isa, at ang lalong mataas ay tumaas na huli.

4 Aking nakita ang lalaking tupa na nanunudlong sa dakong kalunuran, at sa dakong hilagaan, at sa dakong timugan; at walang hayop na makatayo sa harap niya, ni wala sinoman na makapagligtas mula sa kaniyang kamay; kundi kaniyang ginawa ang ayon sa kaniyang kalooban, at nagmalaking mainam.

5 At habang aking ginugunita, narito, isang kambing na lalake ay nagmula sa kalunuran sa ibabaw ng buong lupa, at hindi sumayad sa lupa: at ang lalaking kambing ay may nakagitaw na sungay sa pagitan ng kaniyang mga mata.

6 At siya'y naparoon sa lalaking tupa na may dalawang sungay na aking nakitang nakatayo sa harap ng ilog, at tinakbo niya siya sa kabangisan ng kaniyang kapangyarihan.

7 At aking nakitang siya'y lumapit sa lalaking tupa, at siya'y nakilos ng pagkagalit laban sa kaniya, at sinaktan ang tupa, at binali ang kaniyang dalawang sungay: at ang lalaking tupa ay walang kapangyarihang makatayo sa harap niya; kundi kaniyang ibinuwal sa lupa, at kaniyang niyapakan siya; at walang makapagligtas sa lalaking tupa mula sa kaniyang kamay.

8 At ang lalaking kambing ay nagmalaking mainam: at nang siya'y lumakas, ang malaking sungay ay nabali; at kahalili niyao'y lumitaw ang apat na marangal na sungay, sa dako ng apat na hangin ng langit.

9 At mula sa isa sa mga yaon ay lumitaw ang isang maliit na sungay na dumakilang totoo, sa dakong timugan, at sa dakong silanganan, at sa dakong maluwalhating lupain.

10 At lumaking mainam, hanggang sa hukbo sa langit; at ang ilan sa hukbo at sa mga bituin ay iniwaksi sa lupa, at mga niyapakan yaon.

11 Oo, nagmalaki, hanggang sa prinsipe ng hukbo; at inalis niya sa kaniya ang palaging handog na susunugin, at ang dako ng kaniyang santuario ay ibinagsak.

12 At ang hukbo ay nabigay sa kaniya na kasama ng palaging handog na susunugin dahil sa pagsalangsang; at kaniyang iniwaksi ang katotohanan sa lupa, at gumawa ng kaniyang maibigan at guminhawa.

13 Nang magkagayo'y narinig ko ang isang banal na nagsalita; at ibang banal ay nagsabi sa isang yaon na nagsalita, Hanggang kailan magtatagal ang pangitain tungkol sa palaging handog na susunugin, at ang pagsalangsang na sumisira, upang magbigay ng santuario at ng hukbo upang mayapakan ng paa?

14 At sinabi niya sa akin, Hanggang sa dalawang libo at tatlong daan na hapon at umaga; kung magkagayo'y malilinis ang santuario.

15 At nangyari, nang ako, sa makatuwid baga'y akong si Daniel, ay makakita ng pangitain, na aking pinagsikapang maunawaan; at, narito, nakatayo sa harap ko ang isang kawangis ng isang tao.

16 At narinig ko ang tinig ng isang tao sa pagitan ng mga pangpang ng Ulai, na tumatawag at nagsasabi, Gabriel, ipaaninaw mo sa taong ito ang pangitain.

17 Sa gayo'y lumapit siya sa kinatatayuan ko; at nang siya'y lumapit, ako'y natakot at napasubasob: nguni't sinabi niya sa akin, Talastasin mo, Oh anak ng tao; sapagka't ang pangitain ay ukol sa panahon ng kawakasan.

18 Samantalang siya nga'y nagsasalita sa akin, ako'y nagupiling sa isang mahimbing na pagkakatulog na padapa; nguni't hinipo niya ako, at itinayo ako.

19 At kaniyang sinabi, Narito, aking ipaaaninaw sa iyo kung ano ang mangyayari sa huling panahon ng pagkagalit; sapagka't ukol sa takdang panahon ng kawakasan.

20 Ang lalaking tupa na iyong nakita, na may dalawang sungay, ang mga yaon ang mga hari sa Media at Persia.

21 At ang may magaspang na balahibo na lalaking kambing ay siyang hari sa Grecia: at ang malaking sungay na nasa pagitan ng kaniyang mga mata ay siyang unang hari.

22 At tungkol sa nabali, sa dakong tinayuan ng apat, ay apat na kaharian ang magsisibangon mula sa bansa, nguni't hindi sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan.

23 At sa huling panahon ng kanilang kaharian, pagka ang mananalangsang ay nagsidating sa kapuspusan, isang hari ay babangon na may mabagsik na pagmumukha, at nakaunawa ng malabong salita.

24 At ang kaniyang kapangyarihan ay magiging dakila, nguni't hindi sa pamamagitan ng kaniyang sariling kapangyarihan; at siya'y lilipol na kamanghamangha, at giginhawa, at gagawa ng kaniyang maibigan; at kaniyang lilipulin ang mga makapangyarihan at ang banal na bayan.

25 At sa kaniyang paraan ay kaniyang palulusugin ang pagdaraya sa kaniyang kamay; at siya'y magmamalaki ng kaniyang loob, at sa kanilang ikatitiwasay ay papatay ng marami: siya'y tatayo rin laban sa prinsipe ng mga prinsipe; nguni't siya'y mabubuwal hindi ng kamay.

26 At ang pangitain sa mga hapon at mga umaga na nasaysay ay tunay: nguni't ilihim mo ang pangitain; sapagka't ukol sa maraming araw na darating.

27 At akong si Daniel ay nanglupaypay, at nagkasakit na ilang araw; nang magkagayon ako'y nagbangon, at ginawa ko ang mga gawain ng hari: at ako'y natigilan sa pangitain, nguni't walang nakakaunawa.

   

From Swedenborg's Works

 

Apocalypse Explained #50

Study this Passage

  
/ 1232  
  

50. Was in the isle called Patmos. That this signifies revelation to the Gentiles, is evident from the signification of Patmos, as being the revelation contained in the Apocalypse. For all places mentioned in the Word signify things; and the things which they signify, are either from the worship there, from some memorable circumstance there enacted, or from their situation in or near the countries by which the religion of a nation is signified; hence Patmos signifies revelation, from the memorable fact that this revelation was there made to John. The reason why the revelation was made in an island is, that an island signifies a nation remote from true worship, but still desiring to be enlightened. That this is the signification of islands in the Word, will be evident from what follows. But something shall first be said concerning the circumstance that names of places in the Word signify things. All persons who are treated of in the Word, and also those by whom it was written, were led to places which had some signification, in order that all things might be significative of spiritual things; even the Lord Himself, for the same reason, went to similar places; as into Galilee, to Tyre and Sidon, to Jerusalem, and to the Mount of Olives there; and also, when an infant, He was carried into Egypt. That the case was the same with the prophets, and with several others mentioned in the historical Word, might be abundantly shown. For the same reason also, John was commanded to betake himself to the isle of Patmos, that the things which were to take place at the end of the church might be revealed there, because an isle signifies a nation about to receive the truths of doctrine. This isle is also in the Archipelago, where there are many other isles. This is why Greece in the Word signifies such nations, as thus in Dan. 8:21; 10:20; 11:2; John 12:20, 21; Mark 7:26, and following verses. (That all names of places in the Word signify things, may be seen, Arcana Coelestia 1224, 1264, 1876, 1888, 4310, 4442, 10329.)

[2] That isles signify nations about to embrace the true worship of God, is evident from the following passages in Isaiah:

"Glorify Jehovah in Urim, the name of the God of Israel in the isles of the sea" (24:15).

Again:

"He shall not extinguish, neither break to pieces, until he set judgment in the earth; and the isles shall hope in his law. Sing to Jehovah a new song, his praises, ye ends of the earth; ye that go down to the sea, the isles, and the inhabitants thereof, shall give glory to Jehovah, and shall announce his praise in the isles" (42:4, 10, 12).

Again:

"Listen, O isles, unto me, and hearken ye people from afar" (49:1).

Again:

"In me shall the islands hope, and upon mine arm shall they trust" (51:5).

Again:

"The islands shall trust in me, and the ships of Tarshish" (60:9).

In Jeremiah:

"Hear the words of Jehovah, O ye nations, and declare them in the islands from afar" (31:10).

And in Zephaniah:

Jehovah "will make lean all the gods of the land, that they may adore him, every one in his place; all the islands of the nations" (2:11).

And elsewhere, as in Isaiah 23:2, 6; 41:1, 5; 42:15; 66:19; Jerem. 2:10; 25:22; Ezekiel 27:3, 7, 15, 35. From these and other passages it is evident that isles signify the nations [or Gentiles], specifically as to the doctrine of truth, and elsewhere as to the doctrine of falsity; for most things in the Word have also opposite significations.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.