The Bible

 

Daniel 10

Study

   

1 Nang ikatlong taon ni Ciro na hari sa Persia ay nahayag ang isang bagay kay Daniel, na ang pangala'y Beltsasar; at ang bagay ay tunay, sa makatuwid baga'y isang malaking pakikipagbaka; at kaniyang naunawa ang bagay at nagkaroon ng unawa tungkol sa pangitain.

2 Nang mga araw na yao'y akong si Daniel ay nanangis na tatlong buong sanglinggo.

3 Hindi ako kumain ng masarap na tinapay, ni pumasok man ang karne ni alak man sa aking bibig, ni naglangis man ako, hanggang sa natapos ang tatlong buong sanglinggo.

4 At nang ikadalawang pu't apat na araw ng unang buwan, palibhasa'y ako'y nasa tabi ng malaking ilog, na siyang Hiddekel.

5 Aking itiningin ang aking mga mata, at tumanaw, at narito, ang isang lalake na nakapanamit ng kayong lino, na ang mga balakang ay binigkisan ng taganas na ginto sa Uphas:

6 Ang kaniyang katawan naman ay gaya ng berilo, at ang kaniyang mukha ay gaya ng anyo ng kidlat, at ang kaniyang mga mata ay gaya ng mga liwanag ng apoy, at ang kaniyang mga kamay at kaniyang mga paa, ay gaya ng kulay ng pinakintab na tanso, at ang tinig ng kaniyang mga salita ay gaya ng tinig ng isang karamihan.

7 At akong si Daniel ang nakakitang magisa ng pangitaing yaon; sapagka't ang mga lalake na kasama ko ay hindi nangakakita ng pangitain; kundi sumakanila ang isang di kawasang panginginig, at sila'y nagsitakas upang magsikubli.

8 Sa gayo'y iniwan akong magisa, at nakakita nitong dakilang pangitain, at nawalan ako ng lakas; sapagka't ang aking kagandahan ay umuwi sa kasiraan at walang nanatiling lakas sa akin.

9 Gayon ma'y narinig ko ang tinig ng kaniyang mga salita; at nang aking marinig ang tinig ng kaniyang mga salita, ako nga'y nagupiling sa isang mahimbing na pagkakatulog, na ang aking mukha ay pasubsob.

10 At, narito, isang kamay ay humipo sa akin, na nagtayo sa akin sa aking mga tuhod at sa mga palad ng aking mga kamay.

11 At sinabi niya sa akin, Oh Daniel, ikaw na lalaking minamahal na mainam, unawain mo ang mga salita na aking sinasalita sa iyo, at tumayo kang matuwid; sapagka't sa iyo'y sinugo ako ngayon. At ng kaniyang masalita ang salitang ito sa akin, ako'y tumayo na nanginginig.

12 Nang magkagayo'y sinabi niya sa akin, Huwag kang matakot, Daniel; sapagka't mula nang unang araw na iyong ilagak ang iyong puso na makaunawa, at magpakababa sa harap ng iyong Dios, ang iyong mga salita ay dininig: at ako'y naparito alangalang sa iyong mga salita.

13 Nguni't ang prinsipe ng kaharian ng Persia ay nakipagpunyagi sa akin na dalawang pu't isang araw; nguni't, narito, si Miguel ay isa sa mga punong prinsipe, dumating upang tulungan ako: at ako'y natira doon na kasama ng mga hari sa Persia.

14 Ngayo'y naparito ako upang ipatalastas sa iyo kung ano ang mangyayari sa iyong bayan sa mga huling araw; sapagka't ang pangitain ay ukol sa maraming mga araw pa.

15 At nang kaniyang masalita sa akin ang ayon sa mga salitang ito, ay aking itinungo ang aking mukha sa lupa, at ako'y napipi.

16 At, narito, isang gaya ng kahawig ng mga anak ng mga tao ay humipo ng aking mga labi: nang magkagayo'y ibinuka ko ang aking bibig, at ako'y nagsalita, at nagsabi sa kaniya na tumayo sa harap ko, Oh panginoon ko, dahil sa pangitain ay nagbalik sa akin ang aking mga kapanglawan, at hindi nananatili sa akin ang lakas.

17 Sapagka't paanong makikipagusap ang lingkod nitong aking panginoon sa panginoon kong ito? sapagka't tungkol sa akin, ay biglang nawalan ako ng lakas, ni may naiwan mang hininga sa akin.

18 Nang magkagayo'y hinipo uli ako roon ng isa na kamukha ng tao, at kaniyang pinalakas ako.

19 At kaniyang sinabi, Oh taong minamahal na mainam, huwag kang matakot: kapayapaan ang sumaiyo, magpakalakas ka, oo, magpakalakas ka. At nang siya'y magsalita sa akin, ako'y lumakas, at nagsabi, Magsalita ang aking panginoon; sapagka't iyong pinalakas ako.

20 Nang magkagayo'y sinabi niya, Talastas mo baga kung bakit ako'y naparito sa iyo? at ngayo'y babalik ako upang makipaglaban sa prinsipe sa Persia: at pagka ako'y lumabas, narito, ang prinsipe sa Grecia ay darating.

21 Nguni't aking sasaysayin sa iyo ang nakasulat sa kasulatan ng katotohanan: at walang sinomang tutulong sa akin laban sa mga ito, kundi si Miguel na inyong prinsipe.

   

From Swedenborg's Works

 

Apocalypse Explained #50

Study this Passage

  
/ 1232  
  

50. Was in the isle called Patmos. That this signifies revelation to the Gentiles, is evident from the signification of Patmos, as being the revelation contained in the Apocalypse. For all places mentioned in the Word signify things; and the things which they signify, are either from the worship there, from some memorable circumstance there enacted, or from their situation in or near the countries by which the religion of a nation is signified; hence Patmos signifies revelation, from the memorable fact that this revelation was there made to John. The reason why the revelation was made in an island is, that an island signifies a nation remote from true worship, but still desiring to be enlightened. That this is the signification of islands in the Word, will be evident from what follows. But something shall first be said concerning the circumstance that names of places in the Word signify things. All persons who are treated of in the Word, and also those by whom it was written, were led to places which had some signification, in order that all things might be significative of spiritual things; even the Lord Himself, for the same reason, went to similar places; as into Galilee, to Tyre and Sidon, to Jerusalem, and to the Mount of Olives there; and also, when an infant, He was carried into Egypt. That the case was the same with the prophets, and with several others mentioned in the historical Word, might be abundantly shown. For the same reason also, John was commanded to betake himself to the isle of Patmos, that the things which were to take place at the end of the church might be revealed there, because an isle signifies a nation about to receive the truths of doctrine. This isle is also in the Archipelago, where there are many other isles. This is why Greece in the Word signifies such nations, as thus in Dan. 8:21; 10:20; 11:2; John 12:20, 21; Mark 7:26, and following verses. (That all names of places in the Word signify things, may be seen, Arcana Coelestia 1224, 1264, 1876, 1888, 4310, 4442, 10329.)

[2] That isles signify nations about to embrace the true worship of God, is evident from the following passages in Isaiah:

"Glorify Jehovah in Urim, the name of the God of Israel in the isles of the sea" (24:15).

Again:

"He shall not extinguish, neither break to pieces, until he set judgment in the earth; and the isles shall hope in his law. Sing to Jehovah a new song, his praises, ye ends of the earth; ye that go down to the sea, the isles, and the inhabitants thereof, shall give glory to Jehovah, and shall announce his praise in the isles" (42:4, 10, 12).

Again:

"Listen, O isles, unto me, and hearken ye people from afar" (49:1).

Again:

"In me shall the islands hope, and upon mine arm shall they trust" (51:5).

Again:

"The islands shall trust in me, and the ships of Tarshish" (60:9).

In Jeremiah:

"Hear the words of Jehovah, O ye nations, and declare them in the islands from afar" (31:10).

And in Zephaniah:

Jehovah "will make lean all the gods of the land, that they may adore him, every one in his place; all the islands of the nations" (2:11).

And elsewhere, as in Isaiah 23:2, 6; 41:1, 5; 42:15; 66:19; Jerem. 2:10; 25:22; Ezekiel 27:3, 7, 15, 35. From these and other passages it is evident that isles signify the nations [or Gentiles], specifically as to the doctrine of truth, and elsewhere as to the doctrine of falsity; for most things in the Word have also opposite significations.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.