New Christian Bible Study

The Bible

 

Genesis 9

Study

   

1 και ηυλογησεν ο θεος τον νωε και τους υιους αυτου και ειπεν αυτοις αυξανεσθε και πληθυνεσθε και πληρωσατε την γην και κατακυριευσατε αυτης

2 και ο τρομος υμων και ο φοβος εσται επι πασιν τοις θηριοις της γης και επι παντα τα ορνεα του ουρανου και επι παντα τα κινουμενα επι της γης και επι παντας τους ιχθυας της θαλασσης υπο χειρας υμιν δεδωκα

3 και παν ερπετον ο εστιν ζων υμιν εσται εις βρωσιν ως λαχανα χορτου δεδωκα υμιν τα παντα

4 πλην κρεας εν αιματι ψυχης ου φαγεσθε

5 και γαρ το υμετερον αιμα των ψυχων υμων εκζητησω εκ χειρος παντων των θηριων εκζητησω αυτο και εκ χειρος ανθρωπου αδελφου εκζητησω την ψυχην του ανθρωπου

6 ο εκχεων αιμα ανθρωπου αντι του αιματος αυτου εκχυθησεται οτι εν εικονι θεου εποιησα τον ανθρωπον

7 υμεις δε αυξανεσθε και πληθυνεσθε και πληρωσατε την γην και πληθυνεσθε επ' αυτης

8 και ειπεν ο θεος τω νωε και τοις υιοις αυτου μετ' αυτου λεγων

9 εγω ιδου ανιστημι την διαθηκην μου υμιν και τω σπερματι υμων μεθ' υμας

10 και παση ψυχη τη ζωση μεθ' υμων απο ορνεων και απο κτηνων και πασι τοις θηριοις της γης οσα μεθ' υμων απο παντων των εξελθοντων εκ της κιβωτου

11 και στησω την διαθηκην μου προς υμας και ουκ αποθανειται πασα σαρξ ετι απο του υδατος του κατακλυσμου και ουκ εσται ετι κατακλυσμος υδατος του καταφθειραι πασαν την γην

12 και ειπεν κυριος ο θεος προς νωε τουτο το σημειον της διαθηκης ο εγω διδωμι ανα μεσον εμου και υμων και ανα μεσον πασης ψυχης ζωσης η εστιν μεθ' υμων εις γενεας αιωνιους

13 το τοξον μου τιθημι εν τη νεφελη και εσται εις σημειον διαθηκης ανα μεσον εμου και της γης

14 και εσται εν τω συννεφειν με νεφελας επι την γην οφθησεται το τοξον μου εν τη νεφελη

15 και μνησθησομαι της διαθηκης μου η εστιν ανα μεσον εμου και υμων και ανα μεσον πασης ψυχης ζωσης εν παση σαρκι και ουκ εσται ετι το υδωρ εις κατακλυσμον ωστε εξαλειψαι πασαν σαρκα

16 και εσται το τοξον μου εν τη νεφελη και οψομαι του μνησθηναι διαθηκην αιωνιον ανα μεσον εμου και ανα μεσον πασης ψυχης ζωσης εν παση σαρκι η εστιν επι της γης

17 και ειπεν ο θεος τω νωε τουτο το σημειον της διαθηκης ης διεθεμην ανα μεσον εμου και ανα μεσον πασης σαρκος η εστιν επι της γης

18 ησαν δε οι υιοι νωε οι εξελθοντες εκ της κιβωτου σημ χαμ ιαφεθ χαμ ην πατηρ χανααν

19 τρεις ουτοι εισιν οι υιοι νωε απο τουτων διεσπαρησαν επι πασαν την γην

20 και ηρξατο νωε ανθρωπος γεωργος γης και εφυτευσεν αμπελωνα

21 και επιεν εκ του οινου και εμεθυσθη και εγυμνωθη εν τω οικω αυτου

22 και ειδεν χαμ ο πατηρ χανααν την γυμνωσιν του πατρος αυτου και εξελθων ανηγγειλεν τοις δυσιν αδελφοις αυτου εξω

23 και λαβοντες σημ και ιαφεθ το ιματιον επεθεντο επι τα δυο νωτα αυτων και επορευθησαν οπισθοφανως και συνεκαλυψαν την γυμνωσιν του πατρος αυτων και το προσωπον αυτων οπισθοφανες και την γυμνωσιν του πατρος αυτων ουκ ειδον

24 εξενηψεν δε νωε απο του οινου και εγνω οσα εποιησεν αυτω ο υιος αυτου ο νεωτερος

25 και ειπεν επικαταρατος χανααν παις οικετης εσται τοις αδελφοις αυτου

26 και ειπεν ευλογητος κυριος ο θεος του σημ και εσται χανααν παις αυτου

27 πλατυναι ο θεος τω ιαφεθ και κατοικησατω εν τοις οικοις του σημ και γενηθητω χανααν παις αυτων

28 εζησεν δε νωε μετα τον κατακλυσμον τριακοσια πεντηκοντα ετη

29 και εγενοντο πασαι αι ημεραι νωε εννακοσια πεντηκοντα ετη και απεθανεν

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #788

Study this Passage

  
/ 10837  
  

788. The waters increased and bare up the ark, and it was lifted up from off the earth. That this signifies that such was its fluctuation, and that “the waters were strengthened and increased greatly upon the earth, and the ark went upon the face of the waters” signifies that its fluctuations thus increased in frequency and strength, cannot be evident unless there be first explained what was the state of this church which is called “Noah.” “Noah” was not the Ancient Church itself, but was as the parent or seed of that church, as before said. “Noah” together with “Shem, Ham, and Japheth” constituted the Ancient Church, which immediately succeeded the Most Ancient. Every man of the church called “Noah” was of the posterity of the Most Ancient Church, and with respect to hereditary evil was therefore in a state nearly like that of the rest of the posterity, which perished; and those who were in such a state could not be regenerated and made spiritual as could those who did not derive such quality by inheritance. What their hereditary quality was, has been stated above n. 310).

[2] For example (that the matter may be more clearly understood); they who, like the Jews, are of the seed of Jacob, cannot so well be regenerated as can the Gentiles, for they have an inherent opposition to faith, not only from principles imbibed from infancy and afterwards confirmed, but from hereditary disposition also. That this inheres also from hereditary disposition, may in some measure be evident from their being of a different genius, of different manners, and also of different features, from other men, whereby they are distinguishable from others; and these characteristics they have from inheritance. And it is the same with the interior qualities, for manners and features are types of the interiors. Therefore converted Jews fluctuate more than others between truth and falsity. It was the same with the first men of the Ancient Church, who were called “Noah” because they were of the race and seed of the most ancient men. These are the fluctuations described here, and also in what follows: that Noah was a husbandman and planted a vineyard; and that he drank of the wine, and was drunken, and lay uncovered within his tent (Genesis 9:20-21). That they were few, was made evident from the fact that the man of that church was represented in the world of spirits as a tall and slender man, clothed in white, in a chamber of small dimensions. And yet it was they who preserved and had among them the doctrinal things of faith.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org