New Christian Bible Study

The Bible

 

Genesis 30

Study

   

1 ιδουσα δε ραχηλ οτι ου τετοκεν τω ιακωβ και εζηλωσεν ραχηλ την αδελφην αυτης και ειπεν τω ιακωβ δος μοι τεκνα ει δε μη τελευτησω εγω

2 εθυμωθη δε ιακωβ τη ραχηλ και ειπεν αυτη μη αντι θεου εγω ειμι ος εστερησεν σε καρπον κοιλιας

3 ειπεν δε ραχηλ τω ιακωβ ιδου η παιδισκη μου βαλλα εισελθε προς αυτην και τεξεται επι των γονατων μου και τεκνοποιησομαι καγω εξ αυτης

4 και εδωκεν αυτω βαλλαν την παιδισκην αυτης αυτω γυναικα εισηλθεν δε προς αυτην ιακωβ

5 και συνελαβεν βαλλα η παιδισκη ραχηλ και ετεκεν τω ιακωβ υιον

6 και ειπεν ραχηλ εκρινεν μοι ο θεος και επηκουσεν της φωνης μου και εδωκεν μοι υιον δια τουτο εκαλεσεν το ονομα αυτου δαν

7 και συνελαβεν ετι βαλλα η παιδισκη ραχηλ και ετεκεν υιον δευτερον τω ιακωβ

8 και ειπεν ραχηλ συνελαβετο μοι ο θεος και συνανεστραφην τη αδελφη μου και ηδυνασθην και εκαλεσεν το ονομα αυτου νεφθαλι

9 ειδεν δε λεια οτι εστη του τικτειν και ελαβεν ζελφαν την παιδισκην αυτης και εδωκεν αυτην τω ιακωβ γυναικα

10 εισηλθεν δε προς αυτην ιακωβ και συνελαβεν ζελφα η παιδισκη λειας και ετεκεν τω ιακωβ υιον

11 και ειπεν λεια εν τυχη και επωνομασεν το ονομα αυτου γαδ

12 και συνελαβεν ζελφα η παιδισκη λειας και ετεκεν ετι τω ιακωβ υιον δευτερον

13 και ειπεν λεια μακαρια εγω οτι μακαριζουσιν με αι γυναικες και εκαλεσεν το ονομα αυτου ασηρ

14 επορευθη δε ρουβην εν ημεραις θερισμου πυρων και ευρεν μηλα μανδραγορου εν τω αγρω και ηνεγκεν αυτα προς λειαν την μητερα αυτου ειπεν δε ραχηλ τη λεια δος μοι των μανδραγορων του υιου σου

15 ειπεν δε λεια ουχ ικανον σοι οτι ελαβες τον ανδρα μου μη και τους μανδραγορας του υιου μου λημψη ειπεν δε ραχηλ ουχ ουτως κοιμηθητω μετα σου την νυκτα ταυτην αντι των μανδραγορων του υιου σου

16 εισηλθεν δε ιακωβ εξ αγρου εσπερας και εξηλθεν λεια εις συναντησιν αυτω και ειπεν προς με εισελευση σημερον μεμισθωμαι γαρ σε αντι των μανδραγορων του υιου μου και εκοιμηθη μετ' αυτης την νυκτα εκεινην

17 και επηκουσεν ο θεος λειας και συλλαβουσα ετεκεν τω ιακωβ υιον πεμπτον

18 και ειπεν λεια εδωκεν ο θεος τον μισθον μου ανθ' ου εδωκα την παιδισκην μου τω ανδρι μου και εκαλεσεν το ονομα αυτου ισσαχαρ ο εστιν μισθος

19 και συνελαβεν ετι λεια και ετεκεν υιον εκτον τω ιακωβ

20 και ειπεν λεια δεδωρηται μοι ο θεος δωρον καλον εν τω νυν καιρω αιρετιει με ο ανηρ μου ετεκον γαρ αυτω υιους εξ και εκαλεσεν το ονομα αυτου ζαβουλων

21 και μετα τουτο ετεκεν θυγατερα και εκαλεσεν το ονομα αυτης δινα

22 εμνησθη δε ο θεος της ραχηλ και επηκουσεν αυτης ο θεος και ανεωξεν αυτης την μητραν

23 και συλλαβουσα ετεκεν τω ιακωβ υιον ειπεν δε ραχηλ αφειλεν ο θεος μου το ονειδος

24 και εκαλεσεν το ονομα αυτου ιωσηφ λεγουσα προσθετω ο θεος μοι υιον ετερον

25 εγενετο δε ως ετεκεν ραχηλ τον ιωσηφ ειπεν ιακωβ τω λαβαν αποστειλον με ινα απελθω εις τον τοπον μου και εις την γην μου

26 αποδος τας γυναικας μου και τα παιδια περι ων δεδουλευκα σοι ινα απελθω συ γαρ γινωσκεις την δουλειαν ην δεδουλευκα σοι

27 ειπεν δε αυτω λαβαν ει ευρον χαριν εναντιον σου οιωνισαμην αν ευλογησεν γαρ με ο θεος τη ση εισοδω

28 διαστειλον τον μισθον σου προς με και δωσω

29 ειπεν δε αυτω ιακωβ συ γινωσκεις α δεδουλευκα σοι και οσα ην κτηνη σου μετ' εμου

30 μικρα γαρ ην οσα σοι ην εναντιον εμου και ηυξηθη εις πληθος και ηυλογησεν σε κυριος επι τω ποδι μου νυν ουν ποτε ποιησω καγω εμαυτω οικον

31 και ειπεν αυτω λαβαν τι σοι δωσω ειπεν δε αυτω ιακωβ ου δωσεις μοι ουθεν εαν ποιησης μοι το ρημα τουτο παλιν ποιμανω τα προβατα σου και φυλαξω

32 παρελθατω παντα τα προβατα σου σημερον και διαχωρισον εκειθεν παν προβατον φαιον εν τοις αρνασιν και παν διαλευκον και ραντον εν ταις αιξιν εσται μοι μισθος

33 και επακουσεται μοι η δικαιοσυνη μου εν τη ημερα τη αυριον οτι εστιν ο μισθος μου ενωπιον σου παν ο εαν μη η ραντον και διαλευκον εν ταις αιξιν και φαιον εν τοις αρνασιν κεκλεμμενον εσται παρ' εμοι

34 ειπεν δε αυτω λαβαν εστω κατα το ρημα σου

35 και διεστειλεν εν τη ημερα εκεινη τους τραγους τους ραντους και τους διαλευκους και πασας τας αιγας τας ραντας και τας διαλευκους και παν ο ην λευκον εν αυτοις και παν ο ην φαιον εν τοις αρνασιν και εδωκεν δια χειρος των υιων αυτου

36 και απεστησεν οδον τριων ημερων ανα μεσον αυτων και ανα μεσον ιακωβ ιακωβ δε εποιμαινεν τα προβατα λαβαν τα υπολειφθεντα

37 ελαβεν δε εαυτω ιακωβ ραβδον στυρακινην χλωραν και καρυινην και πλατανου και ελεπισεν αυτας ιακωβ λεπισματα λευκα περισυρων το χλωρον εφαινετο δε επι ταις ραβδοις το λευκον ο ελεπισεν ποικιλον

38 και παρεθηκεν τας ραβδους ας ελεπισεν εν ταις ληνοις των ποτιστηριων του υδατος ινα ως αν ελθωσιν τα προβατα πιειν ενωπιον των ραβδων ελθοντων αυτων εις το πιειν

39 εγκισσησωσιν τα προβατα εις τας ραβδους και ετικτον τα προβατα διαλευκα και ποικιλα και σποδοειδη ραντα

40 τους δε αμνους διεστειλεν ιακωβ και εστησεν εναντιον των προβατων κριον διαλευκον και παν ποικιλον εν τοις αμνοις και διεχωρισεν εαυτω ποιμνια καθ' εαυτον και ουκ εμιξεν αυτα εις τα προβατα λαβαν

41 εγενετο δε εν τω καιρω ω ενεκισσησεν τα προβατα εν γαστρι λαμβανοντα εθηκεν ιακωβ τας ραβδους εναντιον των προβατων εν ταις ληνοις του εγκισσησαι αυτα κατα τας ραβδους

42 ηνικα δ' αν ετεκον τα προβατα ουκ ετιθει εγενετο δε τα ασημα του λαβαν τα δε επισημα του ιακωβ

43 και επλουτησεν ο ανθρωπος σφοδρα σφοδρα και εγενετο αυτω κτηνη πολλα και βοες και παιδες και παιδισκαι και καμηλοι και ονοι

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #9326

Study this Passage

  
/ 10837  
  

9326. 'I will fulfill the number of your days' means all the way to a state of completeness. This is clear from the meaning of 'days' as states of life, dealt with in 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462, 3785, 4850, 5672, 5962, 6110, 7680, 8426, in this instance the state of new life or spiritual life, which is that of one who has been regenerated; and from the meaning of 'fulfilling the number' as continuing to completeness. All the way to a state of completeness means even until a person has been regenerated. The development of the truths and forms of good in their proper order, in continuous progression - meant by the words 'none will suffer miscarriage or be barren in the land', dealt with immediately above in 9325 - continues all the way to such completeness.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2571

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2571. 'Abimelech said, Behold, my land is before you' means the Lord's perception regarding the doctrine of love and charity. This is clear from the meaning of 'saying' as thinking, dealt with in 2506, and from the meaning of 'land' here as the doctrine of love and charity. 'Land' or 'earth' has various meanings in the internal sense, 620, 636, 1066, but what is meant in a specific instance is clear from the train of thought. For 'land' or 'earth' means the external member of the Church when 'the sky' or 'heaven' means the internal, 82, 913, 1411, 1733; it also means the region where the Church is, 662, 1066; it means the Church itself, and also in the universal sense the Lord's kingdom in heaven and on earth, since 'the land of Canaan' or 'the holy land' was representative of that kingdom, 1437, 1585, 1607. The same was also meant by 'a new heaven and a new earth', 1733, 1850, 2117, 2118. And because 'land' or 'earth' means the member of the Church, the Church, and the Lord's kingdom, it also means that which is the essential component of these, namely love to the Lord and charity towards the neighbour, for it is on these that they all depend, 537, 540, 547, 553, 2130. Consequently 'land' or 'earth' means the doctrine of love and charity which belongs to the Church, and to which here 'the land of Abimelech' refers. For 'Abimelech as a king' means the doctrine of faith, as has been shown, while his land, from which he sprang and in which he dwelt, means the doctrine of love and charity, from which faith springs and in which faith dwells.

[2] The reason why up to this point the Lord's thought had been concerned with the doctrine of faith but was now concerned with the doctrine of love and charity is that the Lord joined the Human to the Divine by means of truths which are matters of faith, yet at the same time by means of Divine Goods which are matters of love that were present within those truths. This He did according to the order by which also man becomes spiritual and celestial but not Divine so as to have life in himself, in the way that the Lord became so. But when the marriage had taken place in the Lord of Divine Truth to Good, and of Good to Truth, which is meant by the words 'Abimelech restored to Abraham Sarah his wife', 2569, His thought was now concerned with the doctrine of love and charity, and this also was according to order; for once man has become spiritual and celestial he no longer thinks from truth but from good, yet not as the Lord did - from Divine Good united to Divine Truth. This is the reason why the doctrine of love and charity is only now mentioned for the first time, even though the doctrine of faith regarded in itself is the same, and the Lord's perception and thought always sprang from Divine love within every thing of faith. Hence it is that the doctrine of love and charity is Divine doctrine itself, and was the doctrine which was cultivated in the Most Ancient Churches. And because that doctrine made one with the doctrine of faith, they rejected people who separated these; see 2417.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org