The Bible

 

Genesis 27

Study

   

1 εγενετο δε μετα το γηρασαι ισαακ και ημβλυνθησαν οι οφθαλμοι αυτου του οραν και εκαλεσεν ησαυ τον υιον αυτου τον πρεσβυτερον και ειπεν αυτω υιε μου και ειπεν ιδου εγω

2 και ειπεν ιδου γεγηρακα και ου γινωσκω την ημεραν της τελευτης μου

3 νυν ουν λαβε το σκευος σου την τε φαρετραν και το τοξον και εξελθε εις το πεδιον και θηρευσον μοι θηραν

4 και ποιησον μοι εδεσματα ως φιλω εγω και ενεγκε μοι ινα φαγω οπως ευλογηση σε η ψυχη μου πριν αποθανειν με

5 ρεβεκκα δε ηκουσεν λαλουντος ισαακ προς ησαυ τον υιον αυτου επορευθη δε ησαυ εις το πεδιον θηρευσαι θηραν τω πατρι αυτου

6 ρεβεκκα δε ειπεν προς ιακωβ τον υιον αυτης τον ελασσω ιδε εγω ηκουσα του πατρος σου λαλουντος προς ησαυ τον αδελφον σου λεγοντος

7 ενεγκον μοι θηραν και ποιησον μοι εδεσματα και φαγων ευλογησω σε εναντιον κυριου προ του αποθανειν με

8 νυν ουν υιε ακουσον μου καθα εγω σοι εντελλομαι

9 και πορευθεις εις τα προβατα λαβε μοι εκειθεν δυο εριφους απαλους και καλους και ποιησω αυτους εδεσματα τω πατρι σου ως φιλει

10 και εισοισεις τω πατρι σου και φαγεται οπως ευλογηση σε ο πατηρ σου προ του αποθανειν αυτον

11 ειπεν δε ιακωβ προς ρεβεκκαν την μητερα αυτου εστιν ησαυ ο αδελφος μου ανηρ δασυς εγω δε ανηρ λειος

12 μηποτε ψηλαφηση με ο πατηρ μου και εσομαι εναντιον αυτου ως καταφρονων και επαξω επ' εμαυτον καταραν και ουκ ευλογιαν

13 ειπεν δε αυτω η μητηρ επ' εμε η καταρα σου τεκνον μονον υπακουσον της φωνης μου και πορευθεις ενεγκε μοι

14 πορευθεις δε ελαβεν και ηνεγκεν τη μητρι και εποιησεν η μητηρ αυτου εδεσματα καθα εφιλει ο πατηρ αυτου

15 και λαβουσα ρεβεκκα την στολην ησαυ του υιου αυτης του πρεσβυτερου την καλην η ην παρ' αυτη εν τω οικω ενεδυσεν ιακωβ τον υιον αυτης τον νεωτερον

16 και τα δερματα των εριφων περιεθηκεν επι τους βραχιονας αυτου και επι τα γυμνα του τραχηλου αυτου

17 και εδωκεν τα εδεσματα και τους αρτους ους εποιησεν εις τας χειρας ιακωβ του υιου αυτης

18 και εισηνεγκεν τω πατρι αυτου ειπεν δε πατερ ο δε ειπεν ιδου εγω τις ει συ τεκνον

19 και ειπεν ιακωβ τω πατρι αυτου εγω ησαυ ο πρωτοτοκος σου εποιησα καθα ελαλησας μοι αναστας καθισον και φαγε της θηρας μου οπως ευλογηση με η ψυχη σου

20 ειπεν δε ισαακ τω υιω αυτου τι τουτο ο ταχυ ευρες ω τεκνον ο δε ειπεν ο παρεδωκεν κυριος ο θεος σου εναντιον μου

21 ειπεν δε ισαακ τω ιακωβ εγγισον μοι και ψηλαφησω σε τεκνον ει συ ει ο υιος μου ησαυ η ου

22 ηγγισεν δε ιακωβ προς ισαακ τον πατερα αυτου και εψηλαφησεν αυτον και ειπεν η μεν φωνη φωνη ιακωβ αι δε χειρες χειρες ησαυ

23 και ουκ επεγνω αυτον ησαν γαρ αι χειρες αυτου ως αι χειρες ησαυ του αδελφου αυτου δασειαι και ηυλογησεν αυτον

24 και ειπεν συ ει ο υιος μου ησαυ ο δε ειπεν εγω

25 και ειπεν προσαγαγε μοι και φαγομαι απο της θηρας σου τεκνον ινα ευλογηση σε η ψυχη μου και προσηγαγεν αυτω και εφαγεν και εισηνεγκεν αυτω οινον και επιεν

26 και ειπεν αυτω ισαακ ο πατηρ αυτου εγγισον μοι και φιλησον με τεκνον

27 και εγγισας εφιλησεν αυτον και ωσφρανθη την οσμην των ιματιων αυτου και ηυλογησεν αυτον και ειπεν ιδου οσμη του υιου μου ως οσμη αγρου πληρους ον ηυλογησεν κυριος

28 και δωη σοι ο θεος απο της δροσου του ουρανου και απο της πιοτητος της γης και πληθος σιτου και οινου

29 και δουλευσατωσαν σοι εθνη και προσκυνησουσιν σοι αρχοντες και γινου κυριος του αδελφου σου και προσκυνησουσιν σοι οι υιοι του πατρος σου ο καταρωμενος σε επικαταρατος ο δε ευλογων σε ευλογημενος

30 και εγενετο μετα το παυσασθαι ισαακ ευλογουντα ιακωβ τον υιον αυτου και εγενετο ως εξηλθεν ιακωβ απο προσωπου ισαακ του πατρος αυτου και ησαυ ο αδελφος αυτου ηλθεν απο της θηρας

31 και εποιησεν και αυτος εδεσματα και προσηνεγκεν τω πατρι αυτου και ειπεν τω πατρι αναστητω ο πατηρ μου και φαγετω της θηρας του υιου αυτου οπως ευλογηση με η ψυχη σου

32 και ειπεν αυτω ισαακ ο πατηρ αυτου τις ει συ ο δε ειπεν εγω ειμι ο υιος σου ο πρωτοτοκος ησαυ

33 εξεστη δε ισαακ εκστασιν μεγαλην σφοδρα και ειπεν τις ουν ο θηρευσας μοι θηραν και εισενεγκας μοι και εφαγον απο παντων προ του σε ελθειν και ηυλογησα αυτον και ευλογημενος εστω

34 εγενετο δε ηνικα ηκουσεν ησαυ τα ρηματα ισαακ του πατρος αυτου ανεβοησεν φωνην μεγαλην και πικραν σφοδρα και ειπεν ευλογησον δη καμε πατερ

35 ειπεν δε αυτω ελθων ο αδελφος σου μετα δολου ελαβεν την ευλογιαν σου

36 και ειπεν δικαιως εκληθη το ονομα αυτου ιακωβ επτερνικεν γαρ με ηδη δευτερον τουτο τα τε πρωτοτοκια μου ειληφεν και νυν ειληφεν την ευλογιαν μου και ειπεν ησαυ τω πατρι αυτου ουχ υπελιπω μοι ευλογιαν πατερ

37 αποκριθεις δε ισαακ ειπεν τω ησαυ ει κυριον αυτον εποιησα σου και παντας τους αδελφους αυτου εποιησα αυτου οικετας σιτω και οινω εστηρισα αυτον σοι δε τι ποιησω τεκνον

38 ειπεν δε ησαυ προς τον πατερα αυτου μη ευλογια μια σοι εστιν πατερ ευλογησον δη καμε πατερ κατανυχθεντος δε ισαακ ανεβοησεν φωνην ησαυ και εκλαυσεν

39 αποκριθεις δε ισαακ ο πατηρ αυτου ειπεν αυτω ιδου απο της πιοτητος της γης εσται η κατοικησις σου και απο της δροσου του ουρανου ανωθεν

40 και επι τη μαχαιρη σου ζηση και τω αδελφω σου δουλευσεις εσται δε ηνικα εαν καθελης και εκλυσεις τον ζυγον αυτου απο του τραχηλου σου

41 και ενεκοτει ησαυ τω ιακωβ περι της ευλογιας ης ευλογησεν αυτον ο πατηρ αυτου ειπεν δε ησαυ εν τη διανοια εγγισατωσαν αι ημεραι του πενθους του πατρος μου ινα αποκτεινω ιακωβ τον αδελφον μου

42 απηγγελη δε ρεβεκκα τα ρηματα ησαυ του υιου αυτης του πρεσβυτερου και πεμψασα εκαλεσεν ιακωβ τον υιον αυτης τον νεωτερον και ειπεν αυτω ιδου ησαυ ο αδελφος σου απειλει σοι του αποκτειναι σε

43 νυν ουν τεκνον ακουσον μου της φωνης και αναστας αποδραθι εις την μεσοποταμιαν προς λαβαν τον αδελφον μου εις χαρραν

44 και οικησον μετ' αυτου ημερας τινας εως του αποστρεψαι τον θυμον

45 και την οργην του αδελφου σου απο σου και επιλαθηται α πεποιηκας αυτω και αποστειλασα μεταπεμψομαι σε εκειθεν μηποτε ατεκνωθω απο των δυο υμων εν ημερα μια

46 ειπεν δε ρεβεκκα προς ισαακ προσωχθικα τη ζωη μου δια τας θυγατερας των υιων χετ ει λημψεται ιακωβ γυναικα απο των θυγατερων της γης ταυτης ινα τι μοι ζην

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3527

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3527. 'And I am a smooth man' means the nature of natural truth compared with natural good. This is clear from the representation of Jacob, to whom 'I' refers here, as the natural as regards truth, dealt with in 3305, and from the meaning of 'a smooth man' as the nature of it, which is dealt with below. Before anyone can know what these words mean he needs to know what 'hairy' means and what 'smooth' means. The inner things present in a person manifest themselves outwardly in some visible form, especially in his face and facial expressions. The things that are inmost within him are not seen there at the present day, only to some extent things less interior than those inmost ones. But not even these are seen, if he has learned since early childhood to employ presence, for in that case he adopts so to speak a different disposition of mind (animus) and as a consequence produces a different facial expression - it being the disposition of mind (animus) that shows in the face. Hypocrites more than all others have become steeped in such presence from actually behaving, and so becoming accustomed to behave in such ways; and the more deceitful they are the more thoroughly are they steeped in it. With people who are not hypocrites rational good is seen in the face as the manifestation of a certain fire of life, and rational truth as the manifestation of the light of that fire. These matters a person is aware of from a certain innate knowledge without having to learn them, for it is the life of his spirit as regards good and as regards truth that manifests itself in this way. And because man is a spirit clothed with a body he knows about such a thing as this from a perception of it in his spirit, and so is aware of it from within himself. This is why a person is on occasions stirred with affection by another's facial expression, though it is not the facial expression that stirs him but the disposition of mind shining through it. The natural degree of the mind however reveals itself in the face as a more obscure fire of life and more obscure light of life, while the bodily degree scarcely does so as more than a warm and bright complexion, and as the change of their states in accordance with affections.

[2] Because the inner things present in a person manifest themselves thus in a visible form, especially in the face, the most ancient people - who were celestial and had no knowledge at all of what it was to employ presence, let alone of what hypocrisy or what deceit was - were able to see the mind of another plainly revealed in his face. For this reason the face also meant things of the will and those of the understanding, that is, interior rational things as regards good and truth, 358, 1999, 2434. Indeed those interior things as regards good were meant by the blood and its redness, and as regards truths by the form resulting from it, and its pure whiteness. But interior natural things were meant by things growing out of these, such as hairs and scales are; that is to say, things stemming from the natural as regards good were meant by 'hairs' and those stemming from the natural as regards truth by 'scales'. Consequently people governed by natural good were called 'hairy men' whereas those governed by natural truth were called 'smooth men'. These considerations show what these words 'Esau my brother is a hairy man, and I am a smooth man' mean in the internal sense, namely the nature of natural good compared with natural truth, and the nature of natural truth compared with natural good. From this it is also evident what Esau represents, that is to say, the good of the natural; for he was called Esau because of his hairiness, Genesis 25:25, and Edom because of his ruddiness, Genesis 25:30. And Mount Seir where he dwelt also has a similar meaning, namely, shaggy. This being so, the mountain that led up to Seir was called the bald or smooth mountain, mentioned in Joshua 11:17; 12:7, which was also the representative of truth leading upwards to good.

[3] 'Hairy' has reference to good and from this to truth, and also in the contrary sense to evil and from this to falsity, as has been shown in 3301. But 'smooth' has reference to truth and in the contrary sense to falsity, as is also evident from the following places in the Word: In Isaiah,

You who inflame yourselves among the gods under every green tree, among the smooth [stones] of the valley is your portion. Isaiah 57:5-6.

Here 'inflaming' has reference to evil, 'smooth [stones] of the valley' to falsity. In the same prophet,

The craftsman encourages the smith, the one rubbing smooth the hammer by his striking the anvil, and says of the soldering. It is good. Isaiah 41:7.

Here 'the craftsman encourages the smith' has reference to evil, 'the one rubbing smooth the hammer' to falsity. In David,

Butter makes his 1 mouth smooth; when his heart draws near, his words are softer than oil. Psalms 55:21.

Here 'a smooth mouth' or flattery refers to falsity, 'heart' and consequent soft words to evil. In the same author,

Their throat is an open sepulchre, they speak smooth things with their tongue. Psalms 5:9.

'Throat is an open sepulchre' refers to evil, 'tongue speaking smooth things' to falsity. In Luke,

Every valley will be filled, and every mountain and hill will be brought low; and the crooked places will be made straight, and the rough places into level ways. Luke 3:5.

'Valley' stands for what is lowly, 1723, 3417, 'mountain and hill' for what is exalted, 1691. 'The crooked made straight' stands for turning into good that evil which is due to ignorance, for 'length' and things to do with length have reference to good, 1613; 'rough places into level ways' stands for turning into truths those falsities which are due to ignorance - 'way' having reference to truth, 627, 2333.

Footnotes:

1. The Latin means your but the Hebrew means his.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.