The Bible

 

Daniel 8

Study

   

1 ετους τριτου βασιλευοντος βαλτασαρ ορασις ην ειδον εγω δανιηλ μετα το ιδειν με την πρωτην

2 και ειδον εν τω οραματι του ενυπνιου μου εμου οντος εν σουσοις τη πολει ητις εστιν εν ελυμαιδι χωρα ετι οντος μου προς τη πυλη αιλαμ

3 αναβλεψας ειδον κριον ενα μεγαν εστωτα απεναντι της πυλης και ειχε κερατα και το εν υψηλοτερον του ετερου και το υψηλοτερον ανεβαινε

4 μετα δε ταυτα ειδον τον κριον κερατιζοντα προς ανατολας και προς βορραν και προς δυσμας και μεσημβριαν και παντα τα θηρια ουκ εστησαν ενωπιον αυτου και ουκ ην ο ρυομενος εκ των χειρων αυτου και εποιει ως ηθελε και υψωθη

5 και εγω διενοουμην και ιδου τραγος αιγων ηρχετο απο δυσμων επι προσωπου της γης και ουχ ηπτετο της γης και ην του τραγου κερας εν ανα μεσον των οφθαλμων αυτου

6 και ηλθεν επι τον κριον τον τα κερατα εχοντα ον ειδον εστωτα προς τη πυλη και εδραμε προς αυτον εν θυμω οργης

7 και ειδον αυτον προσαγοντα προς τον κριον και εθυμωθη επ' αυτον και επαταξε και συνετριψε τα δυο κερατα αυτου και ουκετι ην ισχυς εν τω κριω στηναι κατεναντι του τραγου και εσπαραξεν αυτον επι την γην και συνετριψεν αυτον και ουκ ην ο ρυομενος τον κριον απο του τραγου

8 και ο τραγος των αιγων κατισχυσε σφοδρα και οτε κατισχυσε συνετριβη αυτου το κερας το μεγα και ανεβη ετερα τεσσαρα κερατα κατοπισθεν αυτου εις τους τεσσαρας ανεμους του ουρανου

9 και εξ ενος αυτων ανεφυη κερας ισχυρον εν και κατισχυσε και επαταξεν επι μεσημβριαν και επ' ανατολας και επι βορραν

10 και υψωθη εως των αστερων του ουρανου και ερραχθη επι την γην απο των αστερων και απο αυτων κατεπατηθη

11 εως ο αρχιστρατηγος ρυσεται την αιχμαλωσιαν και δι' αυτον τα ορη τα απ' αιωνος ερραχθη και εξηρθη ο τοπος αυτων και θυσια και εθηκεν αυτην εως χαμαι επι την γην και ευωδωθη και εγενηθη και το αγιον ερημωθησεται

12 και εγενηθησαν επι τη θυσια αι αμαρτιαι και ερριφη χαμαι η δικαιοσυνη και εποιησε και ευωδωθη

13 και ηκουον ετερου αγιου λαλουντος και ειπεν ο ετερος τω φελμουνι τω λαλουντι εως τινος το οραμα στησεται και η θυσια η αρθεισα και η αμαρτια ερημωσεως η δοθεισα και τα αγια ερημωθησεται εις καταπατημα

14 και ειπεν αυτω εως εσπερας και πρωι ημεραι δισχιλιαι τριακοσιαι και καθαρισθησεται το αγιον

15 και εγενετο εν τω θεωρειν με εγω δανιηλ το οραμα εζητουν διανοηθηναι και ιδου εστη κατεναντιον μου ως ορασις ανθρωπου

16 και ηκουσα φωνην ανθρωπου ανα μεσον του ουλαι και εκαλεσε και ειπεν γαβριηλ συνετισον εκεινον την ορασιν και αναβοησας ειπεν ο ανθρωπος επι το προσταγμα εκεινο η ορασις

17 και ηλθε και εστη εχομενος μου της στασεως και εν τω ερχεσθαι αυτον εθορυβηθην και επεσα επι προσωπον μου και ειπεν μοι διανοηθητι υιε ανθρωπου ετι γαρ εις ωραν καιρου τουτο το οραμα

18 και λαλουντος αυτου μετ' εμου εκοιμηθην επι προσωπον χαμαι και αψαμενος μου ηγειρε με επι του τοπου

19 και ειπε μοι ιδου εγω απαγγελλω σοι α εσται επ' εσχατου της οργης τοις υιοις του λαου σου ετι γαρ εις ωρας καιρου συντελειας μενει

20 τον κριον ον ειδες τον εχοντα τα κερατα βασιλευς μηδων και περσων εστι

21 και ο τραγος των αιγων βασιλευς των ελληνων εστι και το κερας το μεγα το ανα μεσον των οφθαλμων αυτου αυτος ο βασιλευς ο πρωτος

22 και τα συντριβεντα και αναβαντα οπισω αυτου τεσσαρα κερατα τεσσαρες βασιλεις του εθνους αυτου αναστησονται ου κατα την ισχυν αυτου

23 και επ' εσχατου της βασιλειας αυτων πληρουμενων των αμαρτιων αυτων αναστησεται βασιλευς αναιδης προσωπω διανοουμενος αινιγματα

24 και στερεωθησεται η ισχυς αυτου και ουκ εν τη ισχυι αυτου και θαυμαστως φθερει και ευοδωθησεται και ποιησει και φθερει δυναστας και δημον αγιων

25 και επι τους αγιους το διανοημα αυτου και ευοδωθησεται το ψευδος εν ταις χερσιν αυτου και η καρδια αυτου υψωθησεται και δολω αφανιει πολλους και επι απωλειας ανδρων στησεται και ποιησει συναγωγην χειρος και αποδωσεται

26 το οραμα το εσπερας και πρωι ηυρεθη επ' αληθειας και νυν πεφραγμενον το οραμα ετι γαρ εις ημερας πολλας

27 εγω δανιηλ ασθενησας ημερας πολλας και αναστας επραγματευομην παλιν βασιλικα και εξελυομην επι τω οραματι και ουδεις ην ο διανοουμενος

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #10133

Study this Passage

  
/ 10837  
  

10133. 'A continual [offering]' means within all Divine worship. This is clear from the meaning of 'continual', when it refers to such things as belong to Divine worship, as all and within all. For the subject is purification from evils and falsities by means of the good of innocence, this good being meant by 'lambs' and purification from evils and consequent falsities by a burnt offering of them. This is called 'continual' because it must be present in all Divine worship. Therefore also the offering was presented twice each day, in the morning and in the evening; and offerings made morning and evening served in general to represent all worship and what must be present within all worship. The good of innocence must be in all good, and consequently in all truth, if they are to be goodness and truth that have life from the Divine within them, and so it must be within all worship. For all worship, to be worship, must spring from the good of love and from the truths of faith.

All of the Church's and of heaven's good has innocence within it, and without that innocence good is not good, nor therefore is worship worship, see 2736, 2780, 6013, 7840, 7887, 9262.

What innocence is, 3994, 4001, 4797, 5236, 6107, 6765, 7902, 9262, 9936, and the places referred to in 10021 (end).

[2] 'Continual' means all and within all - that is to say, the all of worship, and within all worship - because it is a term that has a temporal connotation and in heaven, where the Word is understood not in the natural but in the spiritual sense, people have no notions of time. Instead of periods of time they perceive the kinds of things that are states. By 'continual' at this point therefore they perceive a perpetual state within worship, thus the all of worship and within all worship. The same applies to all other terms in the Word which have temporal connotations, such as yesterday, today, tomorrow, two days, three days, daily, a week, a month, a year, also times of day and seasons of the year - morning, midday, evening, night, spring, summer, autumn, and winter. Therefore if the spiritual sense of the Word is to be understood, any idea of a period of time acquired from its natural sense, any idea of a place as well, indeed any idea of an actual person must be set aside, and states of things must be conceived of instead. From this it may be seen how perfect the Word is in its internal sense, and so how perfect is the perception of it by the angels in heaven, consequently how much more excellent angels' wisdom and understanding are than the understanding and wisdom of people in the world, who think with solely natural vision focused on the completely finite things of this world and planet. Regarding periods of time in heaven, that they are states, see 1274, 1382, 2625, 2788, 2837, 3254, 3356, 3404, 3827, 4814, 4882, 4901, 4916, 6110, 7218, 7381, 8070; and regarding what states are, 4850.

[3] From all this it is evident what the continual burnt offering of lambs means, and so what 'continual' and 'continually' mean elsewhere, as in the commands that 'the fire shall burn continually on the altar', Leviticus 6:13, and that 'the continual bread shall be on the table', Numbers 4:7. 'The fire' there and 'the bread' mean the good of love received from the Lord and offered back to Him. For 'the fire', that it has this meaning, see 4906, 5215, 6314, 6832, 6834, 6849, 7324, 7852, 10055; and also for 'the bread', 2165, 2177, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976, 9323, 9545. In those places as well 'continual' means in addition that this good must be present in all worship; and the fact that the same good is the source from which the truth of faith must shine, as if from its fire, is meant by the decree that they were to cause a lamp to go up 1 continually, Exodus 27:20, 'a lamp' being the truth and good of faith, see 9548, 9783.

Footnotes:

1. i.e. to burn

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3056

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3056. 'At evening time' means a more obscure state at that time. This is clear from the meaning of 'time' as state, dealt with in 2625, 2788, 2837, and from the meaning of 'evening' as obscurity. For in the Word evening means the state which precedes the final period of a declining Church, the period called night, or else it means the initial state of a rising Church, the state called morning, see 2323. In both cases evening means that which is obscure, but here it is the obscurity which precedes the morning.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.