¹ Visio Abdiæ. Hæc dicit Dominus Deus ad Edom : Auditum audivimus a Domino, et legatum ad gentes misit : surgite, et consurgamus adversus eum in prælium.

² Ecce parvulum dedi te in gentibus : contemptibilis tu es valde.

³ Superbia cordis tui extulit te, habitantem in scissuris petrarum, exaltantem solium tuum ; qui dicis in corde tuo : Quis detrahet me in terram ?

⁴ Si exaltatus fueris ut aquila, et si inter sidera posueris nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus.

⁵ Si fures introissent ad te, si latrones per noctem, quomodo conticuisses ? nonne furati essent sufficientia sibi ? Si vindemiatores introissent ad te, numquid saltem racemum reliquissent tibi ?

⁶ Quomodo scrutati sunt Esau ; investigaverunt abscondita ejus ?

⁷ Usque ad terminum emiserunt te : omnes viri fœderis tui illuserunt tibi : invaluerunt adversum te viri pacis tuæ, qui comedunt tecum, ponent insidias subter te ; non est prudentia in eo.

⁸ Numquid non in die illa, dicit Dominus, perdam sapientes de Idumæa, et prudentiam de monte Esau ?

⁹ Et timebunt fortes tui a meridie, ut intereat vir de monte Esau.

¹⁰ Propter interfectionem, et propter iniquitatem in fratrem tuum Jacob, operiet te confusio, et peribis in æternum.

¹¹ In die cum stares adversus eum, quando capiebant alieni exercitum ejus, et extranei ingrediebantur portas ejus, et super Jerusalem mittebant sortem, tu quoque eras quasi unus ex eis.

¹² Et non despicies in die fratris tui, in die peregrinationis ejus : et non lætaberis super filios Juda in die perditionis eorum : et non magnificabis os tuum in die angustiæ.

¹³ Neque ingriederis portam populi mei in die ruinæ eorum ; neque despicies et tu in malis ejus in die vastitatis illius. Et non emitteris adversus exercitum ejus in die vastitatis illius,

¹⁴ neque stabis in exitibus ut interficias eos qui fugerint, et non concludes reliquos ejus in die tribulationis.

¹⁵ Quoniam juxta est dies Domini super omnes gentes : sicut fecisti, fiet tibi ; retributionem tuam convertet in caput tuum.

¹⁶ Quomodo enim bibistis super montem sanctum meum, bibent omnes gentes jugiter : et bibent, et absorbebunt, et erunt quasi non sint.

¹⁷ Et in monte Sion erit salvatio, et erit sanctus ; et possidebit domus Jacob eos qui se possederant.

¹⁸ Et erit domus Jacob ignis, et domus Joseph flamma, et domus Esau stipula : et succendentur in eis, et devorabunt eos, et non erunt reliquiæ domus Esau, quia Dominus locutus est.

¹⁹ Et hæreditabunt hi, qui ad austrum sunt, montem Esau, et qui in campestribus, Philisthiim : et possidebunt regionem Ephraim et regionem Samariæ, et Benjamin possidebit Galaad.

²⁰ Et transmigratio exercitus hujus filiorum Israël, omnia loca Chananæorum usque ad Sareptam : et transmigratio Jerusalem, quæ in Bosphoro est, possidebit civitates austri.

²¹ Et ascendent salvatores in montem Sion judicare montem Esau, et erit Domino regnum.

¹ Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine.

² Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis ?

³ Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam ?

⁴ Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat ?

⁵ Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,

⁶ appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam.

⁷ Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula,

⁸ seram, et alium comedat, et progenies mea eradicetur.

⁹ Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,

¹⁰ scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.

¹¹ Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.

¹² Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.

¹³ Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me :

¹⁴ quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus ? et cum quæsierit, quid respondebo illi ?

¹⁵ Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est ? et formavit me in vulva unus ?

¹⁶ Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci :

¹⁷ si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea

¹⁸ (quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum) :

¹⁹ si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem :

²⁰ si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est :

²¹ si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem,

²² humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.

²³ Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui.

²⁴ Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi : Fiducia mea :

²⁵ si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea :

²⁶ si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare,

²⁷ et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo :

²⁸ quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.

²⁹ Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum :

³⁰ non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus.

³¹ Si non dixerunt viri tabernaculi mei : Quis det de carnibus ejus, ut saturemur ?

³² Foris non mansit peregrinus : ostium meum viatori patuit.

³³ Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam :

³⁴ si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me : et non magis tacui, nec egressus sum ostium.

³⁵ Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat,

³⁶ ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi ?

³⁷ Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum.

³⁸ Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent :

³⁹ si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi :

⁴⁰ pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Finita sunt verba Job.