¹ ALEPH. Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus.

² ALEPH. Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem.

³ ALEPH. Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die.

⁴ BETH. Vetustam fecit pellem meam et carnem meam ; contrivit ossa mea.

⁵ BETH. Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore.

⁶ BETH. In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos.

⁷ GHIMEL. Circumædificavit adversum me, ut non egrediar ; aggravavit compedem meum.

⁸ GHIMEL. Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam.

⁹ GHIMEL. Conclusit vias meas lapidibus quadris ; semitas meas subvertit.

¹⁰ DALETH. Ursus insidians factus est mihi, leo in absconditis.

¹¹ DALETH. Semitas meas subvertit, et confregit me ; posuit me desolatam.

¹² DALETH. Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam.

¹³ HE. Misit in renibus meis filias pharetræ suæ.

¹⁴ HE. Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die.

¹⁵ HE. Replevit me amaritudinibus ; inebriavit me absinthio.

¹⁶ VAU. Et fregit ad numerum dentes meos ; cibavit me cinere.

¹⁷ VAU. Et repulsa est a pace anima mea ; oblitus sum bonorum.

¹⁸ VAU. Et dixi : Periit finis meus, et spes mea a Domino.

¹⁹ ZAIN. Recordare paupertatis, et transgressionis meæ, absinthii et fellis.

²⁰ ZAIN. Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea.

²¹ ZAIN. Hæc recolens in corde meo, ideo sperabo.

²² HETH. Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti ; quia non defecerunt miserationes ejus.

²³ HETH. Novi diluculo, multa est fides tua.

²⁴ HETH. Pars mea Dominus, dixit anima mea ; propterea exspectabo eum.

²⁵ TETH. Bonus est Dominus sperantibus in eum, animæ quærenti illum.

²⁶ TETH. Bonum est præstolari cum silentio salutare Dei.

²⁷ TETH. Bonum est viro cum portaverit jugum ab adolescentia sua.

²⁸ JOD. Sedebit solitarius, et tacebit, quia levavit super se.

²⁹ JOD. Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes.

³⁰ JOD. Dabit percutienti se maxillam : saturabitur opprobriis.

³¹ CAPH. Quia non repellet in sempiternum Dominus.

³² CAPH. Quia si abjecit, et miserebitur, secundum multitudinem misericordiarum suarum.

³³ CAPH. Non enim humiliavit ex corde suo et abjecit filios hominum.

³⁴ LAMED. Ut conteret sub pedibus suis omnes vinctos terræ.

³⁵ LAMED. Ut declinaret judicium viri in conspectu vultus Altissimi.

³⁶ LAMED. Ut perverteret hominem in judicio suo ; Dominus ignoravit.

³⁷ MEM. Quis est iste qui dixit ut fieret, Domino non jubente ?

³⁸ MEM. Ex ore Altissimi non egredientur nec mala nec bona ?

³⁹ MEM. Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis ?

⁴⁰ NUN. Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum.

⁴¹ NUN. Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos.

⁴² NUN. Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus ; idcirco tu inexorabilis es.

⁴³ SAMECH. Operuisti in furore, et percussisti nos ; occidisti, nec pepercisti.

⁴⁴ SAMECH. Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio.

⁴⁵ SAMECH. Eradicationem et abjectionem posuisti me in medio populorum.

⁴⁶ PHE. Aperuerunt super nos os suum omnes inimici.

⁴⁷ PHE. Formido et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio.

⁴⁸ PHE. Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiæ populi mei.

⁴⁹ AIN. Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies.

⁵⁰ AIN. Donec respiceret et videret Dominus de cælis.

⁵¹ AIN. Oculus meus deprædatus est animam meam in cunctis filiabus urbis meæ.

⁵² SADE. Venatione ceperunt me quasi avem inimici mei gratis.

⁵³ SADE. Lapsa est in lacum vita mea, et posuerunt lapidem super me.

⁵⁴ SADE. Inundaverunt aquæ super caput meum ; dixi : Perii.

⁵⁵ COPH. Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo.

⁵⁶ COPH. Vocem meam audisti ; ne avertas aurem tuam a singultu meo et clamoribus.

⁵⁷ COPH. Appropinquasti in die quando invocavi te ; dixisti : Ne timeas.

⁵⁸ RES. Judicasti, Domine, causam animæ meæ, redemptor vitæ meæ.

⁵⁹ RES. Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me : judica judicium meum.

⁶⁰ RES. Vidisti omnem furorem, universas cogitationes eorum adversum me.

⁶¹ SIN. Audisti opprobrium eorum, Domine, omnes cogitationes eorum adversum me.

⁶² SIN. Labia insurgentium mihi, et meditationes eorum adversum me tota die.

⁶³ SIN. Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide ; ego sum psalmus eorum.

⁶⁴ THAU. Redes eis vicem, Domine, juxta opera manuum suarum.

⁶⁵ THAU. Dabis eis scutum cordis, laborem tuum.

⁶⁶ THAU. Persequeris in furore, et conteres eos sub cælis, Domine.

¹ Locutusque est autem Dominus ad Moysen, dicens :

² Loquere filiis Israël : Reversi castrametentur e regione Phihahiroth, quæ est inter Magdalum et mare contra Beelsephon : in conspectu ejus castra ponetis super mare.

³ Dicturusque est Pharao super filiis Israël : Coarctati sunt in terra ; conclusit eos desertum.

⁴ Et indurabo cor ejus, ac persequetur vos : et glorificabor in Pharaone, et in omni exercitu ejus ; scientque Ægyptii quia ego sum Dominus. Feceruntque ita.

⁵ Et nuntiatum est regi Ægyptiorum quod fugisset populus : immutatumque est cor Pharaonis et servorum ejus super populo, et dixerunt : Quid voluimus facere ut dimitteremus Israël, ne serviret nobis ?

⁶ Junxit ergo currum, et omnem populum suum assumpsit secum.

⁷ Tulitque sexcentos currus electos, et quidquid in Ægypto curruum fuit : et duces totius exercitus.

⁸ Induravitque Dominus cor Pharaonis regis Ægypti, et persecutus est filios Israël : at illi egressi sunt in manu excelsa.

⁹ Cumque persequerentur Ægyptii vestigia præcedentium, repererunt eos in castris super mare : omnis equitatus et currus Pharaonis, et universus exercitus, erant in Phihahiroth contra Beelsephon.

¹⁰ Cumque appropinquasset Pharao, levantes filii Israël oculos, viderunt Ægyptios post se, et timuerunt valde : clamaveruntque ad Dominum,

¹¹ et dixerunt ad Moysen : Forsitan non erant sepulchra in Ægypto, ideo tulisti nos ut moreremur in solitudine : quid hoc facere voluisti, ut educeres nos ex Ægypto ?

¹² nonne iste est sermo, quem loquebamur ad te in Ægypto, dicentes : Recede a nobis, ut serviamus Ægyptiis ? multo enim melius erat servire eis, quam mori in solitudine.

¹³ Et ait Moyses ad populum : Nolite timere : state, et videte magnalia Domini quæ facturus est hodie : Ægyptios enim, quos nunc videtis, nequaquam ultra videbitis usque in sempiternum.

¹⁴ Dominus pugnabit pro vobis, et vos tacebitis.

¹⁵ Dixitque Dominus ad Moysen : Quid clamas ad me ? loquere filiis Israël ut proficiscantur.

¹⁶ Tu autem eleva virgam tuam, et extende manum tuam super mare, et divide illud : ut gradiantur filii Israël in medio mari per siccum.

¹⁷ Ego autem indurabo cor Ægyptiorum ut persequantur vos : et glorificabor in Pharaone, et in omni exercitu ejus, et in curribus et in equitibus illius.

¹⁸ Et scient Ægyptii quia ego sum Dominus cum glorificatus fuero in Pharaone, et in curribus atque in equitibus ejus.

¹⁹ Tollensque se angelus Dei, qui præcedebat castra Israël, abiit post eos : et cum eo pariter columna nubis, priora dimittens, post tergum

²⁰ stetit, inter castra Ægyptiorum et castra Israël : et erat nubes tenebrosa, et illuminans noctem, ita ut ad se invicem toto noctis tempore accedere non valerent.

²¹ Cumque extendisset Moyses manum super mare, abstulit illud Dominus flante vento vehementi et urente tota nocte, et vertit in siccum : divisaque est aqua.

²² Et ingressi sunt filii Israël per medium sicci maris : erat enim aqua quasi murus a dextra eorum et læva.

²³ Persequentesque Ægyptii ingressi sunt post eos, et omnis equitatus Pharaonis, currus ejus et equites per medium maris.

²⁴ Jamque advenerat vigilia matutina, et ecce respiciens Dominus super castra Ægyptiorum per columnam ignis et nubis, interfecit exercitum eorum,

²⁵ et subvertit rotas curruum, ferebanturque in profundum. Dixerunt ergo Ægyptii : Fugiamus Israëlem : Dominus enim pugnat pro eis contra nos.

²⁶ Et ait Dominus ad Moysen : Extende manum tuam super mare, ut revertantur aquæ ad Ægyptios super currus et equites eorum.

²⁷ Cumque extendisset Moyses manum contra mare, reversum est primo diluculo ad priorem locum : fugientibusque Ægyptiis occurrerunt aquæ, et involvit eos Dominus in mediis fluctibus.

²⁸ Reversæque sunt aquæ, et operuerunt currus et equites cuncti exercitus Pharaonis, qui sequentes ingressi fuerant mare : nec unus quidem superfuit ex eis.

²⁹ Filii autem Israël perrexerunt per medium sicci maris, et aquæ eis erant quasi pro muro a dextris et a sinistris :

³⁰ liberavitque Dominus in die illa Israël de manu Ægyptiorum.

³¹ Et viderunt Ægyptios mortuos super littus maris, et manum magnam quam exercuerat Dominus contra eos : timuitque populus Dominum, et crediderunt Domino, et Moysi servo ejus.