The Bible

 

Jeremias 50

Study

   

1 Verbum quod locutus est Dominus de Babylone et de terra Chaldæorum, in manu Jeremiæ prophetæ.

2 Annuntiate in gentibus, et auditum facite : levate signum, prædicate, et nolite celare : dicite : Capta est Babylon, confusus est Bel, victus est Merodach, confusa sunt sculptilia ejus, superata sunt idola eorum.

3 Quoniam ascendit contra eam gens ab aquilone, quæ ponet terram ejus in solitudinem, et non erit qui habitet in ea ab homine usque ad pecus : et moti sunt, et abierunt.

4 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus, venient filii Israël ipsi et filii Juda simul : ambulantes et flentes properabunt, et Dominum Deum suum quærent :

5 in Sion interrogabunt viam, huc facies eorum : venient, et apponentur ad Dominum fœdere sempiterno, quod nulla oblivione delebitur.

6 Grex perditus factus est populus meus, pastores eorum seduxerunt eos, feceruntque vagari in montibus : de monte in collem transierunt, obliti sunt cubilis sui.

7 Omnes qui invenerunt comederunt eos, et hostes eorum dixerunt : Non peccavimus : pro eo quod peccaverunt Domino decori justitiæ, et exspectationi patrum eorum Domino.

8 Recedite de medio Babylonis, et de terra Chaldæorum egredimini, et estote quasi hædi ante gregem.

9 Quoniam ecce ego suscito, et adducam in Babylonem congregationem gentium magnarum de terra aquilonis, et præparabuntur adversus eam, et inde capietur : sagitta ejus quasi viri fortis interfectoris : non revertetur vacua.

10 Et erit Chaldæa in prædam : omnes vastantes eam replebuntur, ait Dominus.

11 Quoniam exsultatis, et magna loquimini, diripientes hæreditatem meam : quoniam effusi estis sicut vituli super herbam, et mugistis sicut tauri :

12 confusa est mater vestra nimis, et adæquata pulveri, quæ genuit vos : ecce novissima erit in gentibus, deserta, invia, et arens.

13 Ab ira Domini non habitabitur, sed redigetur tota in solitudinem : omnis qui transibit per Babylonem stupebit, et sibilabit super universis plagis ejus.

14 Præparamini contra Babylonem per circuitum, omnes qui tenditis arcum : debellate eam, non parcatis jaculis, quia Domino peccavit.

15 Clamate adversus eam, ubique dedit manum, ceciderunt fundamenta ejus, destructi sunt muri ejus, quoniam ultio Domini est : ultionem accipite de ea : sicut fecit, facite ei.

16 Disperdite satorem de Babylone, et tenentem falcem in tempore messis : a facie gladii columbæ unusquisque ad populum suum convertetur, et singuli ad terram suam fugient.

17 Grex dispersus Israël, leones ejecerunt eum : primus comedit eum rex Assur : iste novissimus exossavit eum Nabuchodonosor rex Babylonis.

18 Propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël : Ecce ego visitabo regem Babylonis et terram ejus, sicut visitavi regem Assur :

19 et reducam Israël ad habitaculum suum : et pascetur Carmelum et Basan, et in monte Ephraim et Galaad saturabitur anima ejus.

20 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus, quæretur iniquitas Israël, et non erit : et peccatum Juda, et non invenietur, quoniam propitius ero eis quos reliquero.

21 Super terram dominantium ascende, et super habitatores ejus visita : dissipa, et interfice quæ post eos sunt, ait Dominus, et fac juxta omnia quæ præcepi tibi.

22 Vox belli in terra, et contritio magna.

23 Quomodo confractus est et contritus malleus universæ terræ ? quomodo versa est in desertum Babylon in gentibus ?

24 Illaqueavi te, et capta es, Babylon, et nesciebas : inventa es et apprehensa, quoniam Dominum provocasti.

25 Aperuit Dominus thesaurum suum, et protulit vasa iræ suæ, quoniam opus est Domino Deo exercituum, in terra Chaldæorum.

26 Venite ad eam ab extremis finibus, aperite ut exeant qui conculcent eam : tollite de via lapides, et redigite in acervos : et interficite eam, nec sit quidquam reliquum.

27 Dissipate universos fortes ejus, descendant in occisionem : væ eis, quia venit dies eorum, tempus visitationis eorum !

28 Vox fugientium, et eorum qui evaserunt de terra Babylonis, ut annuntient in Sion ultionem Domini Dei nostri, ultionem templi ejus.

29 Annuntiate in Babylonem plurimis, omnibus qui tendunt arcum : consistite adversus eam per gyrum, et nullus evadat : reddite ei secundum opus suum : juxta omnia quæ fecit, facite illi, quia contra Dominum erecta est, adversum Sanctum Israël.

30 Idcirco cadent juvenes ejus in plateis ejus, et omnes viri bellatores ejus conticescent in die illa, ait Dominus.

31 Ecce ego ad te, superbe ! dicit Dominus Deus exercituum : quia venit dies tuus, tempus visitationis tuæ.

32 Et cadet superbus, et corruet, et non erit qui suscitet eum : et succendam ignem in urbibus ejus, et devorabit omnia in circuitu ejus.

33 Hæc dicit Dominus exercituum : Calumniam sustinent filii Israël, et filii Juda simul : omnes qui ceperunt eos, tenent, nolunt dimittere eos.

34 Redemptor eorum fortis, Dominus exercituum nomen ejus : judicio defendet causam eorum, ut exterreat terram, et commoveat habitatores Babylonis.

35 Gladius ad Chaldæos, ait Dominus, et ad habitatores Babylonis, et ad principes, et ad sapientes ejus.

36 Gladius ad divinos ejus, qui stulti erunt : gladius ad fortes illius, qui timebunt.

37 Gladius ad equos ejus, et ad currus ejus, et ad omne vulgus quod est in medio ejus : et erunt quasi mulieres : gladius ad thesauros ejus, qui diripientur.

38 Siccitas super aquas ejus erit, et arescent, quia terra sculptilium est, et in portentis gloriantur.

39 Propterea habitabunt dracones cum faunis ficariis, et habitabunt in ea struthiones, et non inhabitabitur ultra usque in sempiternum, nec exstruetur usque ad generationem et generationem.

40 Sicut subvertit Dominus Sodomam, et Gomorrham, et vicinas ejus, ait Dominus, non habitabit ibi vir, et non incolet eam filius hominis.

41 Ecce populus venit ab aquilone, et gens magna, et reges multi consurgent a finibus terræ.

42 Arcum et scutum apprehendent : crudeles sunt, et immisericordes : vox eorum quasi mare sonabit : et super equos ascendent, sicut vir paratus ad prælium contra te, filia Babylon.

43 Audivit rex Babylonis famam eorum, et dissolutæ sunt manus ejus : angustia apprehendit eum, dolor quasi parturientem.

44 Ecce quasi leo ascendet, de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam, quia subito currere faciam eum ad illam. Et quis erit electus, quem præponam ei ? quis est enim similis mei ? et quis sustinebit me ? et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo ?

45 Propterea audite consilium Domini, quod mente concepit adversum Babylonem, et cogitationes ejus, quas cogitavit super terram Chaldæorum : nisi detraxerint eos parvuli gregum, nisi dissipatum fuerit cum ipsis habitaculum eorum.

46 A voce captivitatis Babylonis commota est terra, et clamor inter gentes auditus est.

   

From Swedenborg's Works

 

Apocalypsis Explicata #502

Study this Passage

  
/ 1232  
  

502. [Vers 7.] "Et primus angelus clanxit." - Quod significet influxum e caelo, et inde primam mutationem, constat ex significatione "clangere tuba", quod sit influxus Divini Veri e caelo; et quia prima mutatio inde existens nunc describitur, etiam haec significatur.

Quod "clangere tuba" significet influxum Divini Veri e caelo, est quia dum e caelo defluit Divinum Verum, in mundo spirituali quandoque auditur ut sonus buccinae et ut clangor tubae, et quoque ab illis qui infra stant conspiciuntur sicut angeli habentes tubas; sed haec sunt repraesentationes et apparentiae, quales existunt infra caelos, est enim Divinum Verum descendens seu defluens e caelo versus inferiora quod sic repraesentatur; inde nunc est quod "clangere tuba" significet defluxum Divini Veri ex caelo.

[2] Ille defluxus, quando fortis est, alium effectum edit apud bonos et alium apud malos; apud bonos illustrat intellectum, conjungit illos arctius caelo, et inde animos laetificat et vivificat; apud malos autem perturbat intellectum, separat a caelo, conjungit arctius inferno, ac animis inducit terrorem, ac tandem infert mortem spiritualem. Exinde patet quod per "clangere tuba" quoad effectum significetur revelatio et manifestatio Divini Veri (ut supra, n. 55, 262); et in opposito sensu deprivatio veri et desolatio. Quoniam nunc memoratur quod angeli septies clanxerint, necessum est ut ex Verbo ostendatur quid "clangere" significat, et inde cur dicitur quod "angelus clanxerit."

[3] Quod "clangere tubis" et "buccinis" significet revelationem Divini Veri et manifestationem ejus, constat ex sono buccinae audito cum Jehovah descendit super Montem Sinai et promulgavit Legem; de qua re ita apud Mosen,

"Fuit in die tertio, in fieri mane, et fuit, voces et fulgura et nubes gravis super Monte" Sinai, "et vox buccinae vehemens valde, et trepidabat omnis populus qui in castris, .... cum descendit Jehovah super illum in igne, .... et fuit vox buccinae vadens et fortificans se valde:.... et dixit Jehovah ad Mosen, Descende, obtestare populum, ne forte perrumpant ad Jehovam ad videndum, et cadat de eo multus" (Exodus 19:16-25):

per "Legem", quae tunc promulgabatur, significatur Divinum Verum; per "vocem buccinae " repraesentabatur ejus defluxus e caelo et manifestatio; per quod "vox buccinae vaderet et se fortificaret valde" repraesentabatur ejus increscentia versus inferiora, nam dicitur quod "populus steterit in inferioribus montis"; quod "populus trepidaret valde", et admoneretur "ut non propius ad montem accederent, ne perirent", significabat effectum Divini Veri defluentis apud tales quales filii Jacobi erant. Quod prorsus interius mali, constare potest ex cultu vituli post mensem dierum, et periissent si non e longinquo stetissent; inde illis terror mortis.

[4] Quod "clangere buccinis" et "tubis" repraesentaverit et inde significaverit Divinum Verum e caelo descendens et influens, constare potest ex institutione et usu tubarum apud filios Israelis; statutum enim erat

Ut tubae ex argento conficerentur, et quod filii Aharonis illis clangerent ad convocationes, ad profectiones in diebus laetitiae, in festis, in principiis mensium, super sacrificiis, in memoriale, et ad bellum ( 1 Num. 10:1-10):

quod ex argento" conficerentur, erat quia "argentum significat verum ex bono, ita Divinum Verum; (quod argentum id significet, videatur in Arcanis Caelestibus n. 1551, 1552, 2954, 5658); quod "filii Aharonis illis clangerent", erat causa, quia ipse Aharon ut Summus Sacerdos repraesentabat Dominum quoad Divinum Bonum, et filii ejus Dominum quoad Divinum Verum (videatur etiam in Arcanis Caelestibus n. 9806, 9807, 9966, 10017).

Quod "ad convocationes et profectiones", erat quia Divinum Verum convocat, congregat, vias docet et ducit: quod "clangerent in diebus laetitiae, in festis, in principiis mensium, et super sacrificiis", erat quia Divinum Verum descendens e caelo laetificat et facit sanctum cultus; quod "clangerent etiam ad bella et ad proelia" significabat quod Divinum Verum defluens e caelo apud malos, qui in Verbo sunt "hostes", incutiat terrorem mortis, profuget et dissipet; in quo sensu, et ob quem effectum, hic dicitur quod "septem angeli suo ordine clanxerint."

[5] Quoniam statutum fuit ut tubis clangerent ad convocationes, ideo a Domino dicitur apud Matthaeum,

Quod "mittet angelos suos cum tubae voce magna, et congregabunt electos Ipsius a quatuor ventis, a terminis caelorum usque ad terminos eorum" (24:31);

et ibi per "angelos cum tubae voce magna" significatur Divinum Verum quod revelandum quando consummatum est saeculum, hoc est, quando finis ecclesiae venturus est.

[6] Et apud Esaiam,

"In die illo clangetur buccina magna, et venient pereuntes in terra Aschuris, et expulsi e terra Aegypti, et incurvabunt se Jehovae in monte sanctitatis, in Hierosolyma" (27:13):

haec dicta sunt de adventu Domini; convocatio ad ecclesiam et salvatio a Domino significatur per quod "in die illo clangetur buccina magna", et quod "venient pereuntes in terra Aschuris, et expulsi e terra Aegypti"; "clangere buccina" significat Divinum Verum convocans et salvans; "pereuntes in terra Aschuris" sunt qui decepti per ratiocinia falsa, et "expulsi e terra Aegypti" sunt qui per scientifica, ita gentes quae in falsis ex ignorantia veri fuerunt: quod illi adoraturi Dominum ex amore et in veritate, significatur per quod "incurvabunt se Jehovae in monte sanctitatis, in Hierosolyma"; per "montem sanctitatis" significatur ecclesia quoad bonum amoris, proinde etiam bonum amoris ecclesiae, et per "Hierosolymam" significatur ecclesia quoad verum doctrinae, proinde verum doctrinae ecclesiae: ex his etiam patet quod per "clangere buccina" significetur Divinum Verum e caelo descendens.

[7] Quoniam Divinum Verum descendens a Domino per caelos laetificat corda, ac infundit sanctum cultus, ac ideo in diebus laetitiae et in festis clangebatur tubis, quare dicitur apud Davidem,

"Cantate Jehovae cithara, cithara et voce cantus, tubis et voce buccinae, clangite coram Rege Jehovah" (Psalmuss 98:5, 6);

apud Zephaniam,

"Canta, filia Zionis; clange, Israel; laetare et exulta ex omni corde, filia Hierosolymae" ( 2 Zephaniam 31:4; Hiobum 38:7);

haec dicta sunt de statu ecclesiae in principio, ac per "stellas" significantur cognitiones veri et boni, et per "filios Dei" Divina vera; gaudium illorum, hoc est, hominum ex illis, significatur per quod "canant" et "clangant."

[8] Apud Davidem,

"Laudate" Deum "cum clangore buccinae" (Psalmuss 150:3):

et apud eundem,

"Beatus populus eorum qui clangorem norunt, Jehovah, in luce facierum tuarum ambulabunt" (Psalmuss 89:16 [B.A. 15]):

per "clangorem buccinae" significatur Divinum Verum laetificans cor; quare etiam dicitur, "lux facierum tuarum", per quam significatur Divinum Verum.

Quod "voces buccinae" et "clangores tubarum" significent Divina vera descendentia e caelo, et terrificantia malos et dissipantia illos, ut hic in Apocalypsi per "tubas" quibus septem angeli clanxerunt, constat apud Esaiam,

"Jehovah sicut 3 Leo exibit, sicut vir bellorum excitabit zelum, clanget, etiamque clamabit, super hostes suos invalescet" (42:13);

"hostes" sunt mali.

Apud Joelem,

"Clangite buccina in Zione, et clangite in monte sanctitatis meae, cohorrescant omnes habitatores terrae, quia venit dies Jehovae dies tenebrarum et caliginis" (2:1, 2);

"dies Jehovae" est adventus Domini, quando etiam ultimum judicium super malos.

[9] Apud Sachariam,

"Jehovah super iis apparebit, et exibit sicut fulgur telum Ejus, et Dominus Jehovih buccina clanget, et incedet in procellis meridiei" (9:14);

etiam haec de adventu Domini, quando mali perituri; per "clangere buccina" significatur per Divinum Verum dispergere; etiam per "telum" quod "sicut fulgur exibit" significatur verum dispergens et destruens.

Simile significatur per "clangere buccina" apud Jeremiam (cap. 51:27), et apud Hoscheam (cap. 5:8, 9).

[10] Quoniam mali, ubi simul congregati sunt in mundo spirituali, per influxum Divini Boni ac Divini Veri, deprivantur veris et bonis quae simulaverunt in externis, ac immittuntur in sua mala et falsa quae intus foverunt, et sic separantur a bonis ac dejiciuntur in inferna, et quia, cum hoc fit, auditur a distantibus sicut buccinae et tubae clangentes, ut supra aliquoties dictum est, ideo apud filios Israelis statutum fuit ut clangerent tubis ad proelia; quod etiam factum legitur a Pinchaso, tum a Guideone, pugnantibus contra Midianitas, et quoque quando Jericho capta est. De Pinchaso legitur apud Mosen,

Quod miserit Moseh duodecim millia armatos, mille e tribu, cum vasis sanctitatis et tubis in manu Pinchasi filii Eleasaris sacerdotis, contra Midianem; et occiderunt omnem masculum et reges eorum (Numeri 31:1-8).

[11] De Guideone, in Libro Judicum,

Quod Guideon diviserit trecentos viros in tria agmina, et dederit buccinam in manum cujusque, et hydrias vacuas et faces in medio hydriarum; et dixerit, .... Cum clanxero buccina, ego et omnes qui mecum, clangetis buccinis etiam vos circum universa castra;.... et cum clanxerunt buccinis, posuit Jehovah gladium viri contra socium ejus, et contra universa castra, et fugerunt Midianitae (7:16-22).

Et de Jericho, quando capta est, apud Josuam,

Mandatum quod septem sacerdotes portarent septem buccinas jubilantes coram arca, et circumirent urbem sex diebus, una vice quovis die, at die septimo circumirent urbem septem vicibus, et clangerent buccinis:.... "et cum audivit populus in Jericho vocem buccinae, et vociferationes populi, cecidit murus urbis sub se, et ascendit populus in urbem, et cepit illam" (6:1-20)'

per haec repraesentata est profligatio malorum in mundo spirituali, quae fit per Divinum Verum e caelo, quod cum defluit, auditur ibi sicut buccina clangens, ut supra dictum est. Omnia miracula memorata in Verbo repraesentativa sunt et inde significativa Divinorum in caelis: inde effectus clangoris buccinarum contra hostes in terra similis fuit effectui contra malos in mundo spirituali; per "hostes" enim in Verbo repraesentabantur et inde significantur mali, per "Midianitas" qui in falsis multi, et per "Jericho" urbem ibi falsificatio cognitionum veri.

[12] Ex his constare potest quid significatur per haec apud Jeremiam,

"Clangite contra" Babelem "circum circa, dedit manum suam, ceciderunt fundamenta ejus, destructi sunt muri ejus" (50:15 4 ):

et apud Zephaniam,

"Dies Vastationis et devastationis, dies tenebrarum et caliginis, dies nubis et obnubilationis, dies buccinae et clangoris super urbes munitas, et super angulos altos" (1:15, 16).

Ex his nunc constare potest quid significatur per quod "septem angeli clanxerint tubis", et quod tales effectus, quales describuntur, inde resultaverint; et sic quod "clangere tubis" significet influxum Divini Veri e caelo, ac mutationes inde oriundas; agitur enim in hoc capite Apocalypseos, et in sequentibus, de statu ecclesiae in mundo spirituali ante judicium, ac de malorum dissipatione et conjectione in infernum.

Footnotes:

1. The editors made a correction or note here.
2. The editors made a correction or note here.
3. The editors made a correction or note here.
4. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232