The Bible

 

Genesis 4

Study

   

1 Adam vero cognovit uxorem suam Hevam, quæ concepit et peperit Cain, dicens : Possedi hominem per Deum.

2 Rursumque peperit fratrem ejus Abel. Fuit autem Abel pastor ovium, et Cain agricola.

3 Factum est autem post multos dies ut offerret Cain de fructibus terræ munera Domino.

4 Abel quoque obtulit de primogenitis gregis sui, et de adipibus eorum : et respexit Dominus ad Abel, et ad munera ejus.

5 Ad Cain vero, et ad munera illius non respexit : iratusque est Cain vehementer, et concidit vultus ejus.

6 Dixitque Dominus ad eum : Quare iratus es ? et cur concidit facies tua ?

7 nonne si bene egeris, recipies : sin autem male, statim in foribus peccatum aderit ? sed sub te erit appetitus ejus, et tu dominaberis illius.

8 Dixitque Cain ad Abel fratrem suum : Egrediamur foras. Cumque essent in agro, consurrexit Cain adversus fratrem suum Abel, et interfecit eum.

9 Et ait Dominus ad Cain : Ubi est Abel frater tuus ? Qui respondit : Nescio : num custos fratris mei sum ego ?

10 Dixitque ad eum : Quid fecisti ? vox sanguinis fratris tui clamat ad me de terra.

11 Nunc igitur maledictus eris super terram, quæ aperuit os suum, et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua.

12 Cum operatus fueris eam, non dabit tibi fructus suos : vagus et profugus eris super terram.

13 Dixitque Cain ad Dominum : Major est iniquitas mea, quam ut veniam merear.

14 Ecce ejicis me hodie a facie terræ, et a facie tua abscondar, et ero vagus et profugus in terra : omnis igitur qui invenerit me, occidet me.

15 Dixitque ei Dominus : Nequaquam ita fiet : sed omnis qui occiderit Cain, septuplum punietur. Posuitque Dominus Cain signum, ut non interficeret eum omnis qui invenisset eum.

16 Egressusque Cain a facie Domini, habitavit profugus in terra ad orientalem plagam Eden.

17 Cognovit autem Cain uxorem suam, quæ concepit, et peperit Henoch : et ædificavit civitatem, vocavitque nomen ejus ex nomine filii sui, Henoch.

18 Porro Henoch genuit Irad, et Irad genuit Maviaël, et Maviaël genuit Mathusaël, et Mathusaël genuit Lamech.

19 Qui accepit duas uxores, nomen uni Ada, et nomen alteri Sella.

20 Genuitque Ada Jabel, qui fuit pater habitantium in tentoriis, atque pastorum.

21 Et nomen fratris ejus Jubal : ipse fuit pater canentium cithara et organo.

22 Sella quoque genuit Tubalcain, qui fuit malleator et faber in cuncta opera æris et ferri. Soror vero Tubalcain, Noëma.

23 Dixitque Lamech uxoribus suis Adæ et Sellæ : Audite vocem meam, uxores Lamech ; auscultate sermonem meum : quoniam occidi virum in vulnus meum, et adolescentulum in livorem meum.

24 Septuplum ultio dabitur de Cain : de Lamech vero septuagies septies.

25 Cognovit quoque adhuc Adam uxorem suam : et peperit filium, vocavitque nomen ejus Seth, dicens : Posuit mihi Deus semen aliud pro Abel, quem occidit Cain.

26 Sed et Seth natus est filius, quem vocavit Enos : iste cœpit invocare nomen Domini.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #396

Study this Passage

  
/ 10837  
  

396. Quod ‘Jehovah posuerit signum 1 Caino, ne quisquam percuteret eum’ significet quod Dominus distinxerit fidem singulari modo ut conservaretur, constat ex significatione ‘signi’, et ‘ponere signum’ in aliquo, quod est distinguere; ut apud Ezechielem,

Dixit Jehovah, ... Transi per medium urbis, per medium Hierosolymae, et signes signum (seu designes) super frontes virorum gementium et suspirantium super omnibus abominationibus, 9:4;

ubi ‘designare frontes’ non significat signum seu lineam super frontes, sed distinguere ab aliis: similiter apud Johannem,

Quod damno afficerent... homines, qui non haberent signum Dei super frontibus, Apoc. 9:4;

ubi ‘signum habere’ etiam pro distinguere.

[2] Signum vocatur etiam character apud eundem,

Dare characterem 2 super manu et super frontibus [Apoc. 14:9].

Quod haec significabant, Judaica Ecclesia repraesentabat per alligationem magni et primarii praecepti super manu et super fronte, de quo apud Mosen,

Audi Israel, Jehovah Deus noster Jehovah unus; amabis Jehovam Deum tuum, toto corde tuo, et tota anima tua, et ex omnibus viribus tuas:... et alligabis illa in signum super manu tua, et sint in frontalia inter oculos tuos, 6:4, [5, ] 8; 11:13, 18: quo repraesentatum quod distinguerent praeceptum de amore prae omnibus aliis praeceptis; inde patet quid signatio manus et frontis significat:

[3] apud Esaiam,

Veniens ad congregandum omnes gentes et linguas, et venient, et videbunt gloriam Meam, et ponam in illis signum, 66:18, 19:

et apud Davidem,

Respice ad me, et miserere mei, da robur Tuum servo Tuo, et salva filium ancillae Tuae; fac mecum signum in bonum, et videant osores mei, et pudefiant, Ps. 86:16, 17.

Ex his nunc constat quid ‘signum’; quare nemo opinetur quod aliquod signum impositum sit alicui qui Cain vocatus, nam Verbi sensus internus involvit prorsus alia quam sensus litterae.

Footnotes:

1. The Hebrew ('oth) occurs often, but the KJV (1611) renders it ‘mark’ only in this case, elsewhere by ‘sign’, or ‘token’. All Old Testament examples here given are ‘oth’ in Hebrew, except in Ezechiele 9:4, which is (tav. )

2. Greek is charagma = an engraved inscription, which the KJV (1611) always translates by ‘mark’, while sphragis in Apocalypse 9:4 is rendered ‘seal’, in every case.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.