New Christian Bible Study

The Bible

 

Genesis 21

Study

   

1 Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat : et implevit quæ locutus est.

2 Concepitque et peperit filium in senectute sua, tempore quo prædixerat ei Deus.

3 Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac :

4 et circumcidit eum octavo die, sicut præceperat ei Deus,

5 cum centum esset annorum : hac quippe ætate patris, natus est Isaac.

6 Dixitque Sara : Risum fecit mihi Deus : quicumque audierit, corridebit mihi.

7 Rursumque ait : Quis auditurus crederet Abraham quod Sara lactaret filium, quem peperit et jam seni ?

8 Crevit igitur puer, et ablactatus est : fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis ejus.

9 Cumque vidisset Sara filium Agar Ægyptiæ ludentem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham :

10 Ejice ancillam hanc, et filium ejus : non enim erit hæres filius ancillæ cum filio meo Isaac.

11 Dure accepit hoc Abraham pro filio suo.

12 Cui dixit Deus : Non tibi videatur asperum super puero, et super ancilla tua : omnia quæ dixerit tibi Sara, audi vocem ejus : quia in Isaac vocabitur tibi semen.

13 Sed et filium ancillæ faciam in gentem magnam, quia semen tuum est.

14 Surrexit itaque Abraham mane, et tollens panem et utrem aquæ, imposuit scapulæ ejus, tradiditque puerum, et dimisit eam. Quæ cum abiisset, errabat in solitudine Bersabee.

15 Cumque consumpta esset aqua in utre, abjecit puerum subter unam arborum, quæ ibi erant.

16 Et abiit, seditque e regione procul quantum potest arcus jacere : dixit enim : Non videbo morientem puerum : et sedens contra, levavit vocem suam et flevit.

17 Exaudivit autem Deus vocem pueri : vocavitque angelus Dei Agar de cælo, dicens : Quid agis Agar ? noli timere : exaudivit enim Deus vocem pueri de loco in quo est.

18 Surge, tolle puerum, et tene manum illius : quia in gentem magnam faciam eum.

19 Aperuitque oculos ejus Deus : quæ videns puteum aquæ, abiit, et implevit utrem, deditque puero bibere.

20 Et fuit cum eo : qui crevit, et moratus est in solitudine, factusque est juvenis sagittarius.

21 Habitavitque in deserto Pharan, et accepit illi mater sua uxorem de terra Ægypti.

22 Eodem tempore dixit Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, ad Abraham : Deus tecum est in universis quæ agis.

23 Jura ergo per Deum, ne noceas mihi, et posteris meis, stirpique meæ : sed juxta misericordiam, quam feci tibi, facies mihi, et terræ in qua versatus es advena.

24 Dixitque Abraham : Ego jurabo.

25 Et increpavit Abimelech propter puteum aquæ quem vi abstulerunt servi ejus.

26 Responditque Abimelech : Nescivi quis fecerit hanc rem : sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi præter hodie.

27 Tulit itaque Abraham oves et boves, et dedit Abimelech : percusseruntque ambo fœdus.

28 Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum.

29 Cui dixit Abimelech : Quid sibi volunt septem agnæ istæ, quas stare fecisti seorsum ?

30 At ille : Septem, inquit, agnas accipies de manu mea : ut sint mihi in testimonium, quoniam ego fodi puteum istum.

31 Idcirco vocatus est locus ille Bersabee : quia ibi uterque juravit.

32 Et inierunt fœdus pro puteo juramenti.

33 Surrexit autem Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, reversique sunt in terram Palæstinorum. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee, et invocavit ibi nomen Domini Dei æterni.

34 Et fuit colonus terræ Palæstinorum diebus multis.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2636

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2636. ‘Abraham filius centum annorum’: quod significet plenum statum unitionis, constat a significatione ‘centum’ quod sit plenum, de qua in mox sequentibus, et a significatione ‘annorum’ quod sit status, de qua n. 482, 487, 488, 493, 893, hic, status unitionis. Quid plenus status unitionis Divini Domini cum Humano Ipsius, seu quod idem, cum Rationali, nam humanum incipit in intimo rationalis, n. 2106, 2194, non ita ad captum dici potest, sed usque illustrari per illa quae apud hominem vocantur plenus status, cum reformatur et regeneratur:

[2] notum est quod homo non possit regenerari quam in ad adulta aetate, quia tunc primum ratione et judicio pollet, ac ita recipere potest 1 bonum et verum a Domino; antequam in statum illum venit, praeparatur ille a Domino per id quod insinuentur ei talia quae inservire possint ei pro humo recipiendi semina veri et boni, quae sunt plure Status innocentiae et charitatis, tum etiam cognitiones boni et veri, et inde cogitationes, quod fit per plures annos antequam regeneratur; quando homo illis imbutus est, et sic praeparatus, tunc dicitur statu ejus plenus, nam tunc interiora disposita sunt ad recipiendum; apud hominem appellantur omnia illa quibus donatur a Domino ante regenerationem et per quae regeneratur, ‘reliquiae’, quae in Verbo significantur per numerum ‘decem’, n. 576, 1738, 2284, tum quoque per ‘centum’, cum plenus status est regenerationi 2 , n. 1988:

[3] haec illustrationi esse possunt, quid significatur per plenum statum unitionis Humani cum Divino in Domino, nempe, cum Ipse ex propria potentis per pugnas tentationum et victorias, et per potentias Divinae sapientiae et intelligentiae, tantum Divini in Humano, hoc est, in Rationali Sibi comparavit, ut Ipsum Divinum unire posset Divino acquisito in Rationali: ut hic status repraesentaretur, factum est quod Abrahamo, tametsi per plures annos moratus in terra Canaane, non prius nasceretur Jishak, quam cum esset aetate centum annorum: haec sunt arcana quae in numero ‘centum annorum’, quae fuerunt Abrahamo, continentur.

[4] Quod numerus ‘centum’ significet plenum, constare quoque 3 potest ab aliis locis in Verbo, ut apud Esaiam,

Non erit inde amplius infans dierum, et senex qui non impleverit dies suos, nam puer filius centum annorum morietur, et peccator filius centum annorum maledicetur, 65:20;

ubi manifeste ‘centum’ pro pleno, nam dicitur ‘non erit amplius infans dierum 4 et senex, qui non impleverit dies 5 suos’, et 'puer ac peccator 6 , centum annorum, ' hoc est, cum plenus status ejus:

[5] apud Matthaeum, Omnis qui reliquerit domos, aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut liberos, aut agros, propter nomen Meum, centuplum accipiet, et vitae aeternae sortietur hereditatem, 19:29; Marcus 10:29, 30;

ubi ‘centuplum’ pro pleno, seu ‘mensura bona, pressa, agitata et superfluente’, Luc. 6:38:

[6] apud Lucam, Aliud semen cecidit super terram bonam, et enatum fecit fructum centuplum, 8:8; Matth. 13:8, 23; Marcus 4:20;

ubi ‘centum’ etiam pro pleno, qui numerus non dictus fuisset nisi id significavisset: sint aliter ubi Dominus per parabolam loquitur de debitoribus, quod Unus deberet centum batos olei, et alter centum coros tritici, Luc. 16:5-7 7 ;

ita quoque alibi ubi centum nominatur; similiter se habet cum mille, de quo numero videatur n. 2575.

Footnotes:

1. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

2. The Second Latin Edition suggests regenerationis.

3. The Manuscript places this after aliis.

4. The following word or phrase appears in the first edition but not in the Manuscript.

5. The following word or phrase appears in the first edition but not in the Manuscript.

6. The Manuscript has filius.

7. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org