9965. ‘Ne portent iniquitatem et moriantur’: quod significet annihilationem totius cultus, constat ex significatione ‘portare iniquitatem’ cum de sacerdotio Aharonis et filiorum ejus, quod sit remotio falsorum et malorum apud illos qui in bono sunt a Domino, de qua supra n. 9937; at cum dicitur de illis ‘portare iniquitatem et mori’ significat annihilationem totius cultus, videatur n. 9928, nam moriebatur ¹ cultus repraesentativus, quoniam nihil de eo apparebat amplius in caelis. Quomodo cum his se habet, constare potest ex illis quae supra n. 9959-9961 dicta et ostensa sunt; quod etiam morerentur cum non secundum statuta agebant, patet a filiis Aharonis Nadab et Abihu, qui cum non ex igne altaris sed ex alieno suffiebant, consumpti ² sunt ab igne e caelo, Lev. 10:1, 2 seq. ; ‘ignis altaris’ repraesentabat amorem Divinum, ita amorem a Domino, at ‘ignis alienus’ amorem ab inferno; annihilatio cultus ³ significabatur per suffitionem ex hoc igne, inde mors illorum; quod ‘ignes’ significent amores, videatur n. 5215, 6832, 7324, 7575, 7852.

[2] Dicitur in pluribus locis ⁴ in Verbo quod portarent iniquitatem cum non faciebant secundum statuta, et per id significabatur ⁵ damnatio quia peccata non ⁶ remota; non quod ideo damnati fuerint sed quod per id annihilarent cultum repraesentativum, et sic repraesentarent damnatos qui in peccatis suis manent; nemo enim damnatur propter omissionem rituum externorum sed propter mala cordis, ita propter omissionem illorum ex malo cordis; hoc significatur per ‘portare iniquitatem’ in sequentibus his locis: apud Moschen,

Si anima peccaverit, feceritque unum de praeceptis Jehovae quae non fieri debent, etiamsi non noverit, rea tamen erit, et portabit iniquitatem suam, Lev. 5:17, 18 ⁷ ;

⁸ hic per ‘portare iniquitatem’ non intelligitur sed significatur retentio malorum et ⁹ sic damnatio; quoniam non ex malo cordis id fecerat, nam dicitur etiamsi non noverit:

[3] apud eundem,

Si comedendo ¹⁰ comedetur de carne sacrificii pacificorum suorum in die ¹¹ tertio, non placabitur offerens illud; abominatio est, ac anima quae comederit, iniquitatem suam portabit, et exscindetur de populis suis, Lev. 7:18, 19:7, 8;

per ‘portare iniquitatem’ etiam hic significatur manere in suis peccatis, et sic in damnatione esse; non quod ideo quia comedit ex sacrificio suo die tertio, sed quia per ‘comedere illud die tertio’ repraesentabatur abominabile, quod damnationi obnoxium est; ita per ‘iniquitatem portare, et exscindi e populis suis’ repraesentabatur damnatio illorum qui abominationem, quae per id factum significatur, faciunt; sed usque non damnatio erat quia comedit, interiora enim mala quae repraesentabantur damnant, non exteriora absque illis:

[4] apud eundem,

Omnis anima quae comederit cadaver ac discerptum, et non laverit vestes suas, et carnem suam abluerit, portabit iniquitatem suam, [Lev. ] 17:15, 16;

quia ‘comedere cadaver et discerptum’ repraesentabat appropriationem mali et falsi, ideo dicitur ‘portare iniquitatem’ etiam repraesentative: apud eundem,

Si vir qui mundus, omiserit facere pascha, exscindetur anima haec e populis suis, quia munus Jehovae non obtulit in tempore stato suo; peccatum suum portabit, 9:13 ¹² ;

‘pascha’ repraesentabat liberationem a damnatione, a Domino, n. 7093 fin. , 7867, 7995, 9286, 9287-9292, et ‘cena paschalis’ repraesentabat conjunctionem cum Domino per bonum amoris, n. 7836, 7997, 8001; et quia illa repraesentabantur, statutum erat quod exscinderetur e populis qui non faceret pascha, et quod peccatum suum portaret; sed id non tale facinus erat, verum modo repraesentabat illos qui corde negant Dominum, et inde liberationem a peccatis, et ¹³ sic qui non conjungi Ipsi volunt per amorem, ita eorum damnationem:

[5] apud eundem,

Non accedent filii Israelis ad tentorium conventus, ad portandum iniquitatem moriendo; faciet Levita opus tentorii conventus, et ii portabunt iniquitatem, Num. 18:22, 23;

quod 'populus portaret iniquitatem moriendo si accederent ad tentorium conventus ad faciendum opus ibi' erat quia annihilarent sic cultum repraesentativum injunctum ministerio sacerdotum; ministerium sacerdotum seu sacerdotium repraesentabat omne opus salvationis Domini, n. 9809, ideo dicitur quod Levitae, qui etiam erant sacerdotes, portarent iniquitatem eorum, per quod significabatur expiatio, hoc est, remotio a malis et falsis apud illos qui in bono sunt a solo Domino, n. 9937. Per ‘portare iniquitatem’ significatur vera damnatio, cum dicitur de illis qui mala ex corde malo faciunt, ut dicitur de illis de quibus Lev. 20:17, 19, 20, 24:15, 16; Ezech. 18:20, 23:49; et alibi.

Footnotes:

3812. ‘Dixit ei Laban, Utique os meum, et caro mea tu’: quod significet conjuncta quoad vera et quoad bona, constat a significatione 'os meum et caro mea tu' quod sit conjunctio; antiquis formula fuit dicendi de illis qui ex una domo, aut ex una familia, aut in aliqua cognatione fuerunt, ‘os meum et caro mea’, videatur n. 157; inde est quod per illa verba significetur conjunctio: quod quoad vera et quoad bona, est quia omnis conjunctio spiritualis fit per illa, et omnis conjunctio naturalis se refert ad illa; et praeterea per ‘os et carnem’ significatur proprium hominis, per ‘os’ proprium ejus intellectuale, et per ‘carnem’ proprium ejus voluntarium, ita per ‘os’ proprium quoad verum, nam hoc intellectualis est, et per ‘carnem’ proprium quoad bonum, nam hoc voluntatis est, videatur n. 148, 149.

[2] Quod proprium in genere concernit, est illud duplex, unum infernale, alterum caeleste; infernale accipit homo ab inferno, caeleste accipit a caelo, hoc est, per caelum a Domino; omne enim malum et inde falsum ab inferno influit, et omne bonum et inde verum a Domino: hoc novit homo ex doctrina fidei, sed vix unus inter myriades credit; inde est quod homo malum quod influit ab inferno, sibi appropriet seu suum faciat, et quod bonum quod a Domino, non afficiat illum, proinde non imputetur ei; quod homo non credat malum influere ab inferno, et bonum a Domino, est quia in amore sui est, qui amor hoc secum habet, usque adeo ut indignetur valde cum dicitur quod omne influat; inde nunc est quod omne proprium hominis non sit nisi quam malum, videatur n. 210, 215, 694, 731, 874-876, 987, 1023, 1044, 1047; at quod homo credat quod malum ab inferno, et bonum a Domino, est ex eo quod non in amore sui sit, sed in amore erga proximum et in amore in Dominum, hic amor hoc secum habet; inde est quod homo a Domino accipiat proprium caeleste, de quo n. 155, 164, 731, 1023, 1044, 1937, 1947, 2882, 2883, 2891.

[3] Proprium hoc in utroque sensu significatur per ‘os et carnem’;

inde est quod per ‘ossa’ in Verbo significetur verum et in opposito sensu falsum, et per ‘carnem’ bonum et in opposito sensu malum; quod per ‘ossa’ illud significetur, ex sequentibus locis constare potest;

apud Esaiam,

Ducet te Jehovah jugiter, et saturabit in ariditatibus animam tuam, et ossa tua expedita reddet, ut sis sicut hortus irriguus, 58:11;

‘ossa expedita reddere’ pro vivificare proprium intellectuale, hoc est, illustrare intelligentia, inde dicitur ‘ut sis sicut hortus irriguus’; quod ‘hortus’ sit intelligentia, videatur n. 100, 108, 1588:

apud eundem,

Tunc videbitis, et gaudebit cor vestrum, et ossa vestra sicut herba germinabunt, 66:14;

[4] ‘ossa sicut herba germinare’ pro simili:

apud Jeremiam,

Albi erant naziraei prae nive, candidi erant prae lacte: rubuerunt ossa prae gemmis, sapphirus polities eorum; obscurata est prae nigredine forma eorum, non cognoscuntur in plateis adhaesit cutis eorum ossi eorum, exaruit, facta est sicut lignum, Thren. 4:7, 8;

‘naziraeus’ pro homine caelesti, n. 3301; ‘albi prae nive et candidi prae lacte’ pro quod in caelesti vero; quod verum quia ex amore boni, dictum quod ‘rubuerunt ossa prae gemmis’; ‘albedo et candor’ prae dicitur de vero, n. 3301, ‘rubedo’ de bono, n. 3300,

‘gemmae’ de veris quae ex bono, n. 114; per ¹ ‘adhaesit cutis ossi eorum’ describitur status mutatus quoad caelestia amoris, quod nempe ‘non caro ossi’, hoc est, non amplius bonum, tunc enim omne verum fit instar ‘cutis quae adhaeret ossi, exarescit et fit sicut lignum’:

[5] apud Ezechielem,

Paraboliza contra domum rebellionis parabolam, et dic ad eos, Sic dixit Dominus Jehovih, Appone ollam, appone, et etiam infunde in eam aquas, colligendo frusta ejus in eam, omne frustum bonum, femur et humerum, electione ossium imple, electionem gregis accipiendo, et etiam focus ossium sub illa, . .

.

etiam coquantur ossa in medio ejus, 24:3-5, 10; ‘olla’ pro violentia illata bono et vero, inde vocatur illa ‘urbs sanguinum’ ibi vers. 6; ‘frusta, frustum bonum, femur et humerus in illam collecta’ sunt carnes, quae sunt bona; ‘electio ossium, qua olla impleta’ pro veris; ‘focus ossium’ pro affectione veri; ‘coquantur ossa in medio ejus’ pro violentia illis illata; quod in hac parabola recondita sint arcana quae Divina, quisque videre potest, tum quod illa nequaquam sciri queant, nisi sciatur quid in sensu interno significatur per ollam, per frusta, femur et humerum, per electionem ossium, per focum ossium, ² per coqui:

apud Micham, Nonne vestrum nosse judicium? odio habentes bonum, et amantes malum, rapientes cutem eorum desuper illis, et carnem eorum desuper ossibus eorum, qui comederunt carnem populi Mei, et cutem ejus desuper eis detraxerunt, et ossa eorum diffregerunt, ac diviserunt sicut in ollam, et sicut carnem in medium lebetis? 3:1. , 2, 3; similiter:

[6] apud Ezechielem,

Eduxit me in spiritu Jehovae, et posuit me in medio vallis, quae erat plena ossibus; ... dixit ad me, Num vivent ossa haec?

dixit ad me, Propheta Super ossibus his, et dic ad illa, Ossa arida, audite verbum Jehovae; sic dixit Dominus Jehovih ossibus his, Ecce Ego adducens ³ spiritum in vos, ut vivatis, dabo super vos nervos, et ascendere faciam super vos carnem, et obducam super vos cutem, et dabo in vobis spiritum ut vivatis.... Prophetavi, ... et accesserunt ossa, os ad os suum, vidi cum ecce super illis nervi, et caro ascendit, et obducta est super illis cutis superius, et spiritus non erat in illis, . .

.

et venit in ea spiritus, et revixerunt, et steterunt super pedibus suis, ⁴ 37:1 seq. ;

agitur ibi in communi de instauratione Ecclesiae apud gentes, et in particulari de regeneratione hominis; ‘ossa arida’ pro proprio intellectuali, quod inanimatum est antequam vitam boni a Domino accipit; per illam animatur seu fit vivum; ‘caro’ quam Dominus ascendere facit super ossa ⁵ est proprium voluntarium quod proprium caeleste vocatur, ita ⁵ est bonum; ‘spiritus’ ⁵ est vita Domini, quae cum influit in bonum hominis quod ex proprio videtur sibi velle et facere, tunc bonum vivificatur, et ex bono verum, et fit ex ossibus aridis homo:

[7] apud Davidem,

Dissoluta sunt omnia ossa mea, factum est cor meum sicut cera, . .

.

numerare possum omnia ossa mea, ... ⁶ diviserunt vestes meas sibi, et super vestimentum meum jecerunt sortem, Ps. xxii

15, 18, 19 [KJV 14, 17, 18);

ibi de tentationibus Domini quoad Divina Vera, quae propria Domini; et inde vocantur ‘ossa mea’, et quoad Divinum Bonum quod proprium Domini, et inde vocatur ‘cor meum’: quod ‘cor’ sit bonum, videatur n. 3313, 3635; et quia ‘ossa’ significant vera illa, quae ‘numerare’ est per ratiocinia et falsa dissipare velle; ideo etiam immediate sequitur quod ‘diviserint vestes et super vestimentum jecerint sortem’, nam ‘vestes’ etiam sunt vera, sed exteriora, n. 297, 1073, 2576; ‘dividere illas et jacere sortem super vestimentum’ simile involvit, ⁷ ut quoque apud Matthaeum 27:35:

⁸ apud eundem,

Anima mea exsultat in Jehovah, laetetur in salute Ipsius, omnia ossa mea dicant, Quis sicut Tu? Ps. 35:9, 10;

manifeste quod ‘ossa’ in spirituali sensu sint intellectuale proprium:

apud eundem,

Audire facies me gaudium et laetitiam, exsultabunt ossa contrivisti, Ps. 51:10 [KJV 8);

‘exsultabunt ossa quae contrivisti’ pro recreatione per vera post tentationes.

[8] Quia ‘os’ significabat proprium intellectuale, seu proprium quoad verum, et in supremo sensu Divinum Verum quod Proprium Domini, inde ex statuto Paschatis erat quod non frangerent os agni paschalis, de qua re ita apud Mosen,

In domo una comedetur, non educes e domo de carne foras, et non os frangetis in eo, Exod. 12:46;

et alibi, Non relinquent de eo usque ad mane, et os non frangent de eo,

Num. 9:12;

‘os non frangere’, in supremo sensu, pro non violare Verum Divinum, et in sensu repraesentativo pro non violare verum cujusvis boni, quale enim boni et forma boni est ex veris, et est verum sustentaculum boni, sicut ossa sunt carnis.

[9] Quod Verbum, quod est ipsum Verum Divinum, vivificet mortuos, repraesentatum est per quod Vir revixerit, et surrexerit super pedes suos, qui conjectus in sepulcrum Elisaei tangeret ossa ejus, 2 Reg. 12:21;

quod ‘Elisaeus’ repraesentaverit Dominum quoad Verum Divinum seu Verbum, videatur n. 2762. Quod ossa in opposito sensu significent falsum quod ex proprio, patet ab his locis;

apud Jeremiam,

In tempore illo extrahent ossa regum Jehudae, et ossa principum ejus, et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum, et ossa habitatorum Hierosolymae a sepulcris eorum, et expandent ea soli et lunae, et omni exercitui caelorum, quae amaverant, et quibus serviverant, 8:1, 2:

apud Ezechielem,

Dabo cadavera filiorum Israelis coram idolis eorum, et dispergam ossa vestra circum altaria vestra, 6:5:

apud Mosen,

Deus qui eduxit eum ex Aegypto, sicut robora unicornis illi, comedet gentes hostes suos, et ossa eorum franget et tela ⁹ ejus conteret, Num. 24:8: in libro Secundo Regum, Joshias rex confregit statuas, et excidit lucos, et implevit locum eorum ossibus hominis; ... sumpsit ossa ex sepulcris, et combussit super altari, ut immundum redderet illud; . .

.

sacrificavit omnes sacerdotes excelsorum qui ibi, super altaribus, et combussit ossa hominum Super iis, 23:14, 16,

20:

apud Mosen,

Anima quae tetigerit super superficie agri confossum gladio, aut mortuum, aut os hominis, aut sepulcrum, immundus erit septem dies, Num. 19:16, 18.

[10] Quia ‘ossa’ significant falsa, et ‘sepulcra’ mala in quibus illa, et quia hypocrisis est malum apparens extrinsecus ut bonum, sed intus est foedum a falsis et profanis, ideo Dominus ita ¹⁰ dicit apud Matthaeum, Vae vobis scribae et Pharisaei, hypocritae, quia similes vos facitis sepulcris dealbatis, quae foris quidem apparent pulchra, intus vero plena sunt ossibus mortuorum, et omni immunditie; sic etiam vos foris quidem apparetis hominibus justi, intus vero pleni estis hypocrisi et iniquitate, xxiii

27, 28.

Ex his nunc patet quod per ‘ossa’ significetur proprium intellectuale tam quoad verum quam quoad falsum.

Footnotes: