¹ Anno primo Baltassar regis Babylonis, Daniel somnium vidit : visio autem capitis ejus in cubili suo : et somnium scribens, brevi sermone comprehendit : summatimque perstringens, ait :

² Videbam in visione mea nocte : et ecce quatuor venti cæli pugnabant in mari magno.

³ Et quatuor bestiæ grandes ascendebant de mari diversæ inter se.

⁴ Prima quasi leæna, et alas habebat aquilæ : aspiciebam donec evulsæ sunt alæ ejus, et sublata est de terra, et super pedes quasi homo stetit ; et cor hominis datum est ei.

⁵ Et ecce bestia alia similis urso in parte stetit : et tres ordines erant in ore ejus, et in dentibus ejus, et sic dicebant ei : Surge, comede carnes plurimas.

⁶ Post hæc aspiciebam, et ecce alia quasi pardus, et alas habebat quasi avis, quatuor super se : et quatuor capita erant in bestia, et potestas data est ei.

⁷ Post hæc aspiciebam in visione noctis, et ecce bestia quarta terribilis atque mirabilis, et fortis nimis : dentes ferreos habebat magnos, comedens atque comminuens, et reliqua pedibus suis conculcans : dissimilis autem erat ceteris bestiis quas videram ante eam, et habebat cornua decem.

⁸ Considerabam cornua, et ecce cornu aliud parvulum ortum est de medio eorum : et tria de cornibus primis evulsa sunt a facie ejus : et ecce oculi, quasi oculi hominis erant in cornu isto, et os loquens ingentia.

⁹ Aspiciebam donec throni positi sunt, et antiquus dierum sedit. Vestimentum ejus candidum quasi nix, et capilli capitis ejus quasi lana munda : thronus ejus flammæ ignis : rotæ ejus ignis accensus.

¹⁰ Fluvius igneus rapidusque egrediebatur a facie ejus. Millia millium ministrabant ei, et decies millies centena millia assistebant ei : judicium sedit, et libri aperti sunt.

¹¹ Aspiciebam propter vocem sermonum grandium, quos cornu illud loquebatur : et vidi quoniam interfecta esset bestia, et perisset corpus ejus, et traditum esset ad comburendum igni :

¹² aliarum quoque bestiarum ablata esset potestas, et tempora vitæ constituta essent eis usque ad tempus et tempus.

¹³ Aspiciebam ergo in visione noctis, et ecce cum nubibus cæli quasi filius hominis veniebat, et usque ad antiquum dierum pervenit : et in conspectu ejus obtulerunt eum.

¹⁴ Et dedit ei potestatem, et honorem, et regnum : et omnes populi, tribus, et linguæ ipsi servient : potestas ejus, potestas æterna, quæ non auferetur : et regnum ejus, quod non corrumpetur.

¹⁵ Horruit spiritus meus : ego Daniel territus sum in his, et visiones capitis mei conturbaverunt me.

¹⁶ Accessi ad unum de assistentibus, et veritatem quærebam ab eo de omnibus his. Qui dixit mihi interpretationem sermonum, et docuit me :

¹⁷ Hæ quatuor bestiæ magnæ, quatuor sunt regna, quæ consurgent de terra.

¹⁸ Suscipient autem regnum sancti Dei altissimi, et obtinebunt regnum usque in sæculum, et sæculum sæculorum.

¹⁹ Post hoc volui diligenter discere de bestia quarta, quæ erat dissimilis valde ab omnibus, et terribilis nimis : dentes et ungues ejus ferrei : comedebat, et comminuebat, et reliqua pedibus suis conculcabat :

²⁰ et de cornibus decem, quæ habebat in capite, et de alio, quod ortum fuerat, ante quod ceciderant tria cornua : et de cornu illo, quod habebat oculos, et os loquens grandia, et majus erat ceteris.

²¹ Aspiciebam, et ecce cornu illud faciebat bellum adversus sanctos, et prævalebat eis,

²² donec venit antiquus dierum, et judicium dedit sanctis Excelsi, et tempus advenit, et regnum obtinuerunt sancti.

²³ Et sic ait : Bestia quarta, regnum quartum erit in terra, quod majus erit omnibus regnis, et devorabit universam terram, et conculcabit, et comminuet eam.

²⁴ Porro cornua decem ipsius regni, decem reges erunt : et alius consurget post eos, et ipse potentior erit prioribus, et tres reges humiliabit.

²⁵ Et sermones contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret : et putabit quod possit mutare tempora, et leges : et tradentur in manu ejus usque ad tempus, et tempora, et dimidium temporis.

²⁶ Et judicium sedebit, ut auferatur potentia, et conteratur, et dispereat usque in finem.

²⁷ Regnum autem, et potestas, et magnitudo regni, quæ est subter omne cælum, detur populo sanctorum Altissimi : cujus regnum, regnum sempiternum est, et omnes reges servient ei, et obedient.

²⁸ Hucusque finis verbi. Ego Daniel multum cogitationibus meis conturbabar, et facies mea mutata est in me : verbum autem in corde meo conservavi.

¹ Respiciens autem, vidit eos qui mittebant munera sua in gazophylacium, divites.

² Vidit autem et quamdam viduam pauperculam mittentem æra minuta duo.

³ Et dixit : Vere dico vobis, quia vidua hæc pauper plus quam omnes misit.

⁴ Nam omnes hi ex abundanti sibi miserunt in munera Dei : hæc autem ex eo quod deest illi, omnem victum suum quem habuit, misit.

⁵ Et quibusdam dicentibus de templo quod bonis lapidibus et donis ornatum esset, dixit :

⁶ Hæc quæ videtis, venient dies in quibus non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur.

⁷ Interrogaverunt autem illum, dicentes : Præceptor, quando hæc erunt, et quod signum cum fieri incipient ?

⁸ Qui dixit : Videte ne seducamini : multi enim venient in nomine meo, dicentes quia ego sum : et tempus appropinquavit : nolite ergo ire post eos.

⁹ Cum autem audieritis prælia et seditiones, nolite terreri : oportet primum hæc fieri, sed nondum statim finis.

¹⁰ Tunc dicebat illis : Surget gens contra gentem, et regnum adversus regnum.

¹¹ Et terræmotus magni erunt per loca, et pestilentiæ, et fames, terroresque de cælo, et signa magna erunt.

¹² Sed ante hæc omnia injicient vobis manus suas, et persequentur tradentes in synagogas et custodias, trahentes ad reges et præsides propter nomen meum :

¹³ continget autem vobis in testimonium.

¹⁴ Ponite ergo in cordibus vestris non præmeditari quemadmodum respondeatis :

¹⁵ ego enim dabo vobis os et sapientiam, cui non poterunt resistere et contradicere omnes adversarii vestri.

¹⁶ Trademini autem a parentibus, et fratribus, et cognatis, et amicis, et morte afficient ex vobis :

¹⁷ et eritis odio omnibus propter nomen meum :

¹⁸ et capillus de capite vestro non peribit.

¹⁹ In patientia vestra possidebitis animas vestras.

²⁰ Cum autem videritis circumdari ab exercitu Jerusalem, tunc scitote quia appropinquavit desolatio ejus :

²¹ tunc qui in Judæa sunt, fugiant ad montes, et qui in medio ejus, discedant : et qui in regionibus, non intrent in eam,

²² quia dies ultionis hi sunt, ut impleantur omnia quæ scripta sunt.

²³ Væ autem prægnantibus et nutrientibus in illis diebus ! erit enim pressura magna super terram, et ira populo huic.

²⁴ Et cadent in ore gladii, et captivi ducentur in omnes gentes, et Jerusalem calcabitur a gentibus, donec impleantur tempora nationum.

²⁵ Et erunt signa in sole, et luna, et stellis, et in terris pressura gentium præ confusione sonitus maris, et fluctuum :

²⁶ arescentibus hominibus præ timore, et exspectatione, quæ supervenient universo orbi : nam virtutes cælorum movebuntur :

²⁷ et tunc videbunt Filium hominis venientem in nube cum potestate magna et majestate.

²⁸ His autem fieri incipientibus, respicite, et levate capita vestra : quoniam appropinquat redemptio vestra.

²⁹ Et dixit illis similitudinem : Videte ficulneam, et omnes arbores :

³⁰ cum producunt jam ex se fructum, scitis quoniam prope est æstas.

³¹ Ita et vos cum videritis hæc fieri, scitote quoniam prope est regnum Dei.

³² Amen dico vobis, quia non præteribit generatio hæc, donec omnia fiant.

³³ Cælum et terra transibunt : verba autem mea non transibunt.

³⁴ Attendite autem vobis, ne forte graventur corda vestra in crapula, et ebrietate, et curis hujus vitæ, et superveniat in vos repentina dies illa :

³⁵ tamquam laqueus enim superveniet in omnes qui sedent super faciem omnis terræ.

³⁶ Vigilate itaque, omni tempore orantes, ut digni habeamini fugere ista omnia quæ futura sunt, et stare ante Filium hominis.

³⁷ Erat autem diebus docens in templo : noctibus vero exiens, morabatur in monte qui vocatur Oliveti.

³⁸ Et omnis populus manicabat ad eum in templo audire eum.