The Bible

 

Γένεση 31

Study

   

1 Και ηκουσεν ο Ιακωβ τους λογους των υιων του Λαβαν, λεγοντων, Ο Ιακωβ ελαβε παντα τα υπαρχοντα του πατρος ημων, και εκ των υπαρχοντων του πατρος ημων απεκτησε πασαν την δοξαν ταυτην.

2 Και ειδεν ο Ιακωβ το προσωπον του Λαβαν, και ιδου, δεν ητο προς αυτον ως χθες και προχθες.

3 Ειπε δε ο Κυριος προς τον Ιακωβ, Επιστρεψον εις την γην των πατερων σου, και εις την συγγενειαν σου, και θελω εισθαι μετα σου.

4 Τοτε εστειλεν ο Ιακωβ και εκαλεσε την Ραχηλ και την Λειαν εις την πεδιαδα προς το ποιμνιον αυτου·

5 και ειπε προς αυτας, Βλεπω το προσωπον του πατρος σας, οτι δεν ειναι προς εμε ως χθες και προχθες· ο Θεος ομως του πατρος μου εσταθη μετ' εμου·

6 και σεις εξευρετε οτι εν ολη τη δυναμει μου εδουλευσα τον πατερα σας·

7 αλλ' ο πατηρ σας με ηπατησε και ηλλαξε τους μισθους μου δεκακις· πλην ο Θεος δεν αφηκεν αυτον να με κακοποιηση·

8 οτε ελεγεν ουτω, τα ποικιλα θελουσιν εισθαι ο μισθος σου, τοτε απαν το ποιμνιον εγεννα ποικιλα· και οτε ελεγεν ουτω, τα παρδαλα θελουσιν εισθαι ο μισθος σου, τοτε απαν το ποιμνιον εγεννα παρδαλα.

9 Ουτως αφηρεσεν ο Θεος το ποιμνιον του πατρος σας και εδωκεν εις εμε.

10 Και καθ' ον καιρον συνελαμβανε το ποιμνιον, υψωσα τους οφθαλμους μου και ειδον κατ' οναρ, και ιδου, οι τραγοι και οι κριοι, οι αναβαινοντες επι τα προβατα και τας αιγας, ησαν παρδαλοι, ποικιλοι και στικτοι.

11 Και μοι ειπεν ο αγγελος του Θεου κατ' οναρ, Ιακωβ· και ειπα, Ιδου, εγω.

12 Και ειπεν, Υψωσον τωρα τους οφθαλμους σου, και ιδε παντας τους τραγους και τους κριους, τους αναβαινοντας επι τα προβατα και τας αιγας, οτι ειναι παρδαλοι, ποικιλοι και στικτοι· διοτι ειδον παντα οσα καμνει εις σε ο Λαβαν·

13 εγω ειμαι ο Θεος της Βαιθηλ, οπου εχρισας την στηλην και οπου ευχηθης ευχην προς εμε· σηκωθητι τωρα, εξελθε εκ της γης ταυτης και επιστρεψον εις την γην της συγγενειας σου.

14 Και απεκριθησαν η Ραχηλ και η Λεια και ειπον προς αυτον, Εχομεν ημεις πλεον μεριδιον η κληρονομιαν εν τω οικω του πατρος ημων;

15 δεν εθεωρηθημεν υπ' αυτου ως ξεναι; διοτι επωλησεν ημας και ακομη ολοκληρως κατεφαγε το αργυριον ημων.

16 Οθεν παντα τα πλουτη, τα οποια αφηρεσεν ο Θεος απο του πατρος ημων, ειναι ημων και των τεκνων ημων· τωρα λοιπον καμε οσα σοι ειπεν ο Θεος.

17 Τοτε σηκωθεις ο Ιακωβ, εβαλε τα παιδια αυτου και τας γυναικας αυτου επι τας καμηλους·

18 και απηγαγε παντα τα κτηνη αυτου, και παντα τα αγαθα αυτου τα οποια απεκτησε, το ποιμνιον της αποκτησεως αυτου, το οποιον απεκτησεν εις Παδαν-αραμ, δια να απελθη προς Ισαακ τον πατερα αυτου εις γην Χανααν.

19 Ο δε Λαβαν ειχεν υπαγει δια να κουρευση τα προβατα αυτου και η Ραχηλ εκλεψε τα ειδωλα του πατρος αυτης.

20 Εκρυψε δε ο Ιακωβ την φυγην αυτου εις τον Λαβαν τον Συρον, μη αναγγειλας προς αυτον οτι αναχωρει·

21 και εφυγεν αυτος μετα παντων των υπαρχοντων αυτου και εσηκωθη και διεβη τον ποταμον και διευθυνθη προς το ορος Γαλααδ.

22 Και την τριτην ημεραν ανηγγελθη προς τον Λαβαν, οτι εφυγεν ο Ιακωβ·

23 και παραλαβων τους αδελφους αυτου μεθ' εαυτου, κατεδιωξεν οπισω αυτου οδον επτα ημερων· και επροφθασεν αυτον εν τω ορει Γαλααδ.

24 Ηλθε δε ο Θεος προς Λαβαν τον Συρον κατ' οναρ την νυκτα, και ειπε προς αυτον, Φυλαχθητι, μη λαλησης σκληρα προς τον Ιακωβ.

25 Επροφθασε λοιπον ο Λαβαν τον Ιακωβ· ο δε Ιακωβ ειχε στησει την σκηνην αυτου επι του ορους· ο δε Λαβαν μετα των αδελφων αυτου εσκηνωσεν επι του ορους Γαλααδ.

26 Και ειπεν ο Λαβαν προς τον Ιακωβ, Τι εκαμες, και δια τι εκρυψας εις εμε την φυγην σου και απηγαγες τας θυγατερας μου ως αιχμαλωτους μαχαιρας;

27 δια τι εφυγες κρυφιως και εκλεψας σεαυτον απ' εμου και δεν μοι εφανερωσας τουτο; διοτι εγω ηθελον σε εξαποστειλει μετ' ευφροσυνης και μετα ασματων, μετα τυμπανων και κιθαρας·

28 και δεν με ηξιωσας μηδε να φιλησω τους υιους μου, και τας θυγατερας μου; τωρα αφρονως επραξας τουτο·

29 δυνατη ειναι η χειρ μου να σας κακοποιηση· πλην ο Θεος του πατρος σας χθες την νυκτα ειπε προς εμε, λεγων, Φυλαχθητι, μη λαλησης σκληρα προς τον Ιακωβ·

30 τωρα λοιπον εστω, ανεχωρησας, επειδη επεθυμησας πολυ τον οικον του πατρος σου· αλλα δια τι εκλεψας τους Θεους μου;

31 Και αποκριθεις ο Ιακωβ ειπε προς τον Λαβαν, Εφυγον επειδη εφοβηθην· διοτι ειπον, Μηπως αφαιρεσης τας θυγατερας σου απ' εμου·

32 εις οντινα ομως ευρης τους θεους σου, ας μη ζηση· εμπροσθεν των αδελφων ημων γνωρισον τι ευρισκεται εις εμε εκ των ιδικων σου, και λαβε. Διοτι δεν ηξευρεν ο Ιακωβ οτι η Ραχηλ ειχε κλεψει αυτους.

33 Εισηλθε λοιπον ο Λαβαν εις την σκηνην του Ιακωβ, και εις την σκηνην της Λειας, και εις τας σκηνας των δυο θεραπαινων· αλλα δεν ευρηκεν αυτους. Τοτε εξηλθεν εκ της σκηνης της Λειας, και εισηλθεν εις την σκηνην της Ραχηλ.

34 Η δε Ραχηλ ειχε λαβει τα ειδωλα, και βαλει αυτα εις σαμαριον καμηλου, και εκαθητο επ' αυτα. Και ερευνησας ο Λαβαν ολην την σκηνην, δεν ευρηκεν.

35 Η δε ειπε προς τον πατερα αυτης, Ας μη φανη βαρυ εις τον κυριον μου, διοτι δεν δυναμαι να σηκωθω εμπροσθεν σου, επειδη εχω τα γυναικεια. Και αυτος ηρευνησεν, αλλα δεν ευρηκε τα ειδωλα.

36 Και ωργισθη ο Ιακωβ και επεπληξε τον Λαβαν· και αποκριθεις ο Ιακωβ ειπε προς τον Λαβαν, Τι ειναι το ανομημα μου; τι το αμαρτημα μου, οτι κατεδιωξας οπισω μου;

37 αφου ηρευνησας παντα τα σκευη μου, τι ευρηκας εκ παντων των σκευων της οικιας σου; θες αυτο εδω εμπροσθεν των αδελφων μου και αδελφων σου, δια να κρινωσι μεταξυ των δυο ημων·

38 εικοσι ετη ειναι τωρα, αφ' οτου ειμαι μετα σου· τα προβατα σου και αι αιγες σου δεν ητεκνωθησαν, και τους κριους του ποιμνιου σου δεν εφαγον.

39 θηριαλωτον δεν εφερα εις σε· εγω επληρωνον αυτο· απο της χειρος μου εζητεις ο, τι με εκλεπτετο την ημεραν, η ο, τι με εκλεπτετο την νυκτα·

40 την ημεραν εκαιομην υπο του καυματος και την νυκτα υπο του παγετου· και εφευγεν ο υπνος μου απο των οφθαλμων μου·

41 εικοσι ετη ηδη ευρισκομαι εν τη οικια σου· δεκατεσσαρα ετη σε εδουλευσα δια τας δυο σου θυγατερας, και εξ ετη δια τα προβατα σου· και ηλλαξας τον μισθον μου δεκακις·

42 εαν ο Θεος του πατρος μου, ο Θεος του Αβρααμ και ο φοβος του Ισαακ, δεν ητο μετ' εμου, βεβαια κενον ηθελες με εξαποστειλει τωρα· ειδεν ο Θεος την ταλαιπωριαν μου και τον κοπον των χειρων μου, και σε ηλεγξεν εχθες την νυκτα.

43 Και αποκριθεις ο Λαβαν, ειπε προς τον Ιακωβ, Αι θυγατερες αυται ειναι θυγατερες μου, και οι υιοι ουτοι υιοι μου, και τα προβατα ταυτα προβατα μου, και παντα οσα βλεπεις ειναι ιδικα μου· και τι να καμω σημερον εις τας θυγατερας μου ταυτας, η εις τα τεκνα αυτων, τα οποια εγεννησαν;

44 ελθε λοιπον τωρα, ας καμωμεν συνθηκην, εγω και συ· δια να ηναι εις μαρτυριον μεταξυ εμου και σου.

45 Και ελαβεν ο Ιακωβ λιθον και εστησεν αυτον στηλην.

46 Και ειπεν ο Ιακωβ προς τους αδελφους αυτου, Συναξατε λιθους· και ελαβον λιθους, και εκαμον σωρον· και εφαγον εκει επι του σωρου.

47 Και ο μεν Λαβαν εκαλεσεν αυτον Ιεγαρ-σαχαδουθα· ο δε Ιακωβ εκαλεσεν αυτον Γαλεεδ.

48 Και ειπεν ο Λαβαν, Ο σωρος ουτος ειναι σημερον μαρτυριον μεταξυ εμου και σου· δια τουτο εκαλεσθη το ονομα αυτου Γαλεεδ,

49 και Μισπα, διοτι ειπεν, Ας επιβλεψη ο Κυριος αναμεσον εμου και σου, οταν αποχωρισθωμεν ο εις απο του αλλου·

50 εαν ταλαιπωρησης τας θυγατερας μου, η εαν λαβης αλλας γυναικας εκτος των θυγατερων μου, δεν ειναι ουδεις μεθ' ημων· βλεπε, ο Θεος ειναι μαρτυς μεταξυ εμου και σου.

51 Και ειπεν ο Λαβαν προς τον Ιακωβ, Ιδου, ο σωρος ουτος, και ιδου, η στηλη αυτη, την οποιαν εστησα μεταξυ εμου και σου·

52 ο σωρος ουτος ειναι μαρτυριον, και η στηλη μαρτυριον, οτι εγω δεν θελω διαβη τον σωρον τουτον προς σε, ουτε συ θελεις διαβη τον σωρον τουτον και την στηλην ταυτην, προς εμε, δια κακον·

53 ο Θεος του Αβρααμ και ο Θεος του Ναχωρ, ο Θεος του πατρος αυτων, ας κρινη αναμεσον ημων. Ο δε Ιακωβ ωμοσεν εις τον φοβον του πατρος αυτου Ισαακ.

54 Τοτε εθυσεν ο Ιακωβ θυσιαν επι του ορους και προσεκαλεσε τους αδελφους αυτου δια να φαγωσιν αρτον· και εφαγον αρτον και διενυκτερευσαν επι του ορους.

55 Και σηκωθεις ο Λαβαν ενωρις το πρωι, εφιλησε τους υιους αυτου και τας θυγατερας αυτου, και ευλογησεν αυτους· και ανεχωρησεν ο Λαβαν και επεστρεψεν εις τον τοπον αυτου.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #4061

Study this Passage

  
/ 10837  
  

4061. Genesis 31

1. And he 1 heard the words of Laban's sons, saying, Jacob has taken all that belonged to our father, and from what belonged to our father he has gained all this wealth.

2. And Jacob saw Laban's face, and behold, he was not at all friendly towards him as before. 2

3. And Jehovah said to Jacob, Return to the land of your fathers, and to [the place of] your nativity, and I will be with you.

4. And Jacob sent and called Rachel and Leah to the field, to his flock.

5. And he said to them, I see your father's face, that it is not at all friendly towards me as before; 3 and the God of my father has been with me.

6. And you yourselves know that with all my strength I have served your father.

7. And your father has deceived me, and has changed my wages in ten ways, and God has not allowed him to do evil to me.

8. If he said thus: The speckled will be your wages, then all the flocks bore speckled. And if he said thus: The variegated will be your wages, then all the flocks bore variegated.

9. And God has taken away your father's cattle and given them to me.

10. And it happened, when the flock came on heat, that I lifted up my eyes and saw in a dream, and behold, the he-goats mounting the flock were variegated, speckled, and mottled.

11. And the angel of God said to me in the dream, Jacob. And I said, Behold, here I am.

12. And he said, Lift up now your eyes, and see all the he-goats mounting the flock, variegated, speckled, and mottled; for I have seen everything that Laban is doing to you.

13. I am the God of Bethel, where you anointed a pillar, where you made a vow to Me; now rise up, go out of this land, and return to the land of your nativity.

14. And Rachel answered, and Leah, and they said to him, Is there still any portion and inheritance for us in our father's house?

15. Are we not considered strangers by him, for he has sold us, and also completely consumed our money? 4

16. For all the riches which God has snatched from our father belong to us and to our sons; and now do everything that God has told you.

17. And Jacob rose up, and set his sons and his womenfolk on camels.

18. And he brought away all his cattle and all his substance which he had gathered, the cattle 5 he had purchased, which he had gathered in Paddan Aram, to come to Isaac his father, to the land of Canaan.

19. And Laban had gone to shear his flock, and Rachel stole the teraphim which belonged to her father.

20. And Jacob stole the heart 6 of Laban the Aramean by not giving him any indication that he was fleeing.

21. And he fled with all that he had; and he rose up, and crossed the river; and he set his face towards mount Gilead.

22. And it was told to Laban on the third day that Jacob had fled.

23. And he took his brothers with him and pursued him for seven days; 5 and he caught up with him on mount Gilead.

24. And God came to Laban the Aramean in a dream by night, and said to him, Take care not to speak to Jacob either good or evil.

25. And Laban overtook Jacob, and Jacob pitched his tent in the mountain, and Laban pitched with his brothers in mount Gilead.

26. And Laban said to Jacob, What have you done, that you have stolen my heart, 6 and carried away my daughters like captives taken with the sword?

27. Why was it that you concealed your flight, and stole from me, and gave me no indication; for I might have sent you away with gladness and with songs, and with drums and with harps?

28. And you have not allowed me to kiss my sons and my daughters; now you have acted foolishly in what you have done.

29. Let my hand be for God to do you evil! And the God of your father spoke to me last night, saying, Beware of speaking to Jacob either good or evil.

30. And now you have surely gone because you longed greatly for your father's house. But why did you steal my gods?

31. And Jacob answered and said to Laban, Because I was afraid; for I said, Perhaps you will take your daughters from me by force.

32. Anyone with whom you find your gods shall not live in the presence of our brothers. Examine for yourself what is with me, and take them to yourself. And Jacob did not know that Rachel had stolen them.

33. And Laban came into Jacob's tent, and into Leah's tent, and into the tent of both servant-girls, and did not find them. And he went out of Leah's tent and came into Rachel's tent.

34. And Rachel had taken the teraphim and put them in the camel's straw, and sat on them. And Laban felt around all the tent and did not find them.

35. And she said to her father, Let there not be any anger in my Lord's eyes, for I cannot rise up before you, for the way of women is upon me. And he searched and did not find the teraphim.

36. And Jacob was incensed and wrangled with Laban; and Jacob answered and said to Laban, What is my transgression, what is my sin, that you have hotly pursued after me?

37. Because you have felt around all my vessels, what have you found belonging to all the vessels of your house? Put it here in front of my brothers and your brothers, and let them decide between the two of us.

38. These twenty years I have been with you; your sheep and your she-goats have not miscarried, and I have not eaten the rams of your flock.

39. That which was torn [by beasts] I did not bring to you; I myself bore the loss of it; from my hand you required it - that stolen by day and that stolen by night.

40. This is how I was: By day the heat consumed me, and the cold by night; and my sleep was banished from my eyes.

41. These twenty years I have served you in your house - fourteen years for your two daughters, and six years for your flock; and you have changed my wages in ten ways.

42. Unless the God of my father, the God of Abraham and the Dread of Isaac, had been with me, you would now have sent me away empty-handed. My affliction and the tiredness of my hands 8 God has seen, and has given judgement last night.

43. And Laban answered and said to Jacob, The daughters are my daughters, and the sons are my sons, and the flock is my flock, and all that you see is mine. And for my daughters, what am I to do for them today, or for their sons whom they have borne?

44. And now come, let us make a covenant, I and you, and let it be a witness between me and you.

45. And Jacob took a stone and erected it as a pillar.

46. And Jacob said to his brothers, Gather stones; and they took stones and made a heap; and they ate there upon the heap.

47. And Laban called it Jegar Sahadutha; and Jacob called it Galeed.

48. And Laban said, This heap is a witness between me and you today; therefore he called its name Galeed -

49. And Mizpah, for he said, Let Jehovah watch between me and you, for we are going to be hidden from each other. 9

50. If you afflict my daughters, and if you take wives (femina) besides my daughters, after we have parted from each other 10 - see, God is witness between me and you.

51. And Laban said to Jacob, Behold this heap, and behold the pillar which I have erected between me and you.

52. This heap is a witness, and the pillar is a witness, that I will not pass beyond this heap to you, and that you will not pass beyond this heap and this pillar to me, to do harm.

53. May the God of Abraham and the God of Nahor judge 11 between us, the God of their father. And Jacob swore by the Dread of his father Isaac.

54. And Jacob offered a sacrifice on the mountain, and called his brothers to eat bread; and they ate bread and stayed the night in the mountain.

55. And in the morning Laban rose up early, and kissed his sons and his daughters, and blessed them; and Laban went and resumed to his place.

CONTENTS

The subject now in the internal sense is the separation of the good and truth which are represented by Jacob and his wives from the good meant by Laban, in order that they might be joined to the Divine coming from a direct Divine stock. The subject is also the state of the two so far as separation is concerned.

Footnotes:

1. i.e. Jacob

2. literally, not at all with him as yesterday three days ago (an ancient way of describing the day before yesterday)

3. literally, not at all towards me as yesterday three days ago

4. or silver

5. literally, acquisition

6. i.e. he deceived or outwitted Laban

8. literally, palms

9. literally, a man from his companion

10. literally, no man being with us

11. The verb rendered may judge here is plural.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.