The Bible

 

Γένεση 28

Study

   

1 Και προσκαλεσας ο Ισαακ τον Ιακωβ ευλογησεν αυτον, και παρηγγειλε προς αυτον λεγων, δεν θελεις λαβει γυναικα εκ των θυγατερων Χανααν·

2 σηκωθεις υπαγε εις Παδαν-αραμ, εις την οικιαν Βαθουηλ του πατρος της μητρος σου· και εκειθεν λαβε εις σεαυτον γυναικα, εκ των θυγατερων Λαβαν του αδελφου της μητρος σου·

3 και ο Θεος ο Παντοδυναμος να σε ευλογηση και να σε αυξηση και να σε πληθυνη, ωστε να γεινης εις πληθος λαων·

4 και να σοι δωση την ευλογιαν του Αβρααμ, εις σε και εις το σπερμα σου μετα σε, δια να κληρονομησης την γην της παροικησεως σου, την οποιαν εδωκεν ο Θεος εις τον Αβρααμ.

5 Και εξαπεστειλεν ο Ισαακ τον Ιακωβ· και υπηγεν εις Παδαν-αραμ προς Λαβαν, τον υιον του Βαθουηλ του Συρου, τον αδελφον Ρεβεκκας της μητρος του Ιακωβ και του Ησαυ.

6 Ιδων δε ο Ησαυ οτι ευλογησεν ο Ισαακ τον Ιακωβ και εξαπεστειλεν αυτον εις Παδαν-αραμ, δια να λαβη εις εαυτον γυναικα εκειθεν, και οτι, ενω ευλογει αυτον, παρηγγειλεν εις αυτον, λεγων, δεν θελεις λαβει γυναικα εκ των θυγατερων Χανααν·

7 και οτι υπηκουσεν ο Ιακωβ εις τον πατερα αυτου και την μητερα αυτου· και υπηγεν εις Παδαν-αραμ·

8 και ιδων ο Ησαυ οτι αι θυγατερες Χανααν ειναι μισηται εις τους οφθαλμους του πατρος αυτου Ισαακ,

9 υπηγεν ο Ησαυ προς τον Ισμαηλ, και εκτος των αλλων γυναικων αυτου ελαβεν εις εαυτον γυναικα την Μαελεθ, θυγατερα Ισμαηλ του υιου του Αβρααμ, την αδελφην του Ναβαιωθ.

10 Και εξηλθεν ο Ιακωβ απο Βηρ-σαβεε, και υπηγεν εις Χαρραν.

11 Και εφθασεν εις τινα τοπον και διενυκτερευσεν εκει, διοτι ειχε δυσει ο ηλιος· και ελαβεν εκ των λιθων του τοπου και εθεσε προσκεφαλαιον αυτου, και εκοιμηθη εν τω τοπω εκεινω.

12 Και ειδεν ενυπνιον, και ιδου, κλιμαξ εστηριγμενη εις την γην, της οποιας η κορυφη εφθανεν εις τον ουρανον· και ιδου, οι αγγελοι του Θεου ανεβαινον και κατεβαινον επ' αυτης.

13 Και ιδου, ο Κυριος ιστατο επανωθεν αυτης και ειπεν, Εγω ειμαι Κυριος ο Θεος του Αβρααμ του πατρος σου, και ο Θεος του Ισαακ· την γην, επι της οποιας κοιμασαι, εις σε θελω δωσει αυτην και εις το σπερμα σου.

14 και θελει εισθαι το σπερμα σου ως η αμμος της γης, και θελεις εξαπλωθη προς δυσιν και προς ανατολην και προς βορραν και προς νοτον· και θελουσιν ευλογηθη εν σοι, και εν τω σπερματι σου πασαι αι φυλαι της γης·

15 και ιδου, εγω ειμαι μετα σου, και θελω σε διαφυλαττει πανταχου, οπου αν υπαγης, και θελω σε επαναφερει εις την γην ταυτην· διοτι δεν θελω σε εγκαταλειψει, εωσου καμω οσα ελαλησα προς σε.

16 Και εξεγερθεις ο Ιακωβ εκ του υπνου αυτου, ειπε, Βεβαια ο Κυριος ειναι εν τω τοπω τουτω, και εγω δεν ηξευρον.

17 Και εφοβηθη και ειπε, Ποσον φοβερος ειναι ο τοπος ουτος· δεν ειναι τουτο, ειμη οικος Θεου, και αυτη η πυλη του ουρανου.

18 Και σηκωθεις ο Ιακωβ ενωρις το πρωι, ελαβε τον λιθον τον οποιον ειχε θεσει προσκεφαλαιον αυτου, και εστησεν αυτον δια στηλην και εχυσεν ελαιον επι την κορυφην αυτης.

19 Και εκαλεσε το ονομα του τοπου εκεινου, Βαιθηλ· το δε ονομα της πολεως εκεινης ητο προτερον Λουζ.

20 Και ευχηθη ο Ιακωβ ευχην, λεγων, Αν ο Θεος ηναι μετ' εμου και με διαφυλαξη εν τη οδω ταυτη εις την οποιαν υπαγω, και μοι δωση αρτον να φαγω και ενδυμα να ενδυθω,

21 και επιστρεψω εν ειρηνη εις τον οικον του πατρος μου, τοτε ο Κυριος θελει εισθαι Θεος μου·

22 και ο λιθος ουτος, τον οποιον εστησα δια στηλην, θελει εισθαι οικος Θεου· και εκ παντων οσα μοι δωσης, το δεκατον θελω προσφερει εις σε.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3686

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3686. And Esau saw that the daughters of Canaan were evil in the eyes of Isaac his father. That this signifies the Lord’s foresight and providence, that the affections of that truth with which natural good had been heretofore conjoined would not conduce to conjunction, is evident from the signification here of “seeing,” as being foresight and providence (see n. 2837, 2839); and from the representation of Esau, as being the Lord in respect to the Divine good of the natural (concerning which see above); from the signification of the “daughters of Canaan,” here the daughters of Heth, as being the affections of truth from a ground not genuine (n. 3470, 3620-3621, 3622); and from the signification of “being evil in the eyes of Isaac his father,” as being not to conduce to conjunction, namely, through the good of the natural, which is “Esau,” with the good of the rational, which is “Isaac.” From all this it is evident that by these words is signified the Lord’s foresight and providence, that the affections of that truth, because not from a genuine ground, would not conduce to conjunction. How the case herein is, may be seen from the explication at chapter 26, verses 34-35, where the daughters of Heth are treated of whom Esau had taken to himself for women; and at chapter, 27 verse 46, where it is said of Jacob that he should not take to himself a woman of the daughters of Canaan [Heth]. That by the “daughters of Canaan” are here signified the affections of truth from a ground not genuine, and above by the “daughters of Canaan,” the affections of falsity and evil (n. 3662, 3683), is because the Hittites were of the Church of the Gentiles in the land of Canaan, and were not so much in falsity and evil as were the other nations there-the Canaanites, Amorites, and Perizzites. Hence also by the Hittites there was represented the Lord’s spiritual church among the Gentiles (n. 2913, 2986).

[2] That the Most Ancient Church, which was celestial and existed before the flood, was in the land of Canaan, may be seen above (n. 567); and that the Ancient Church, which was after the flood, was also in that land, and moreover in a number of other kingdoms, see above (n. 1238, 2385). From this it came to pass that all the nations in that land, and likewise all the regions and all the rivers thereof, became representative; for the most ancient people, who were celestial men, by means of all the objects which they saw, perceived such things as are of the Lord’s kingdom (n. 920, 1409, 2896, 2897, 2995); thus also by means of the regions and rivers of that land. After their times these representatives remained in the Ancient Church, thus also the representatives of the places in that land. The Word in the Ancient Church (n. 2897-2899), also had thence the names of places representative, as had also the Word after their time which is called “Moses and the Prophets;” and because this was so, Abraham was commanded to go thither, and a promise was made him that his posterity should possess that land; and this not because of their being better than other nations, for they were among the worst of all (n. 1167, 3373), but in order that by them a representative church might be instituted, in which no attention should be paid to person or to place, but to the things that were represented (n. 3670); and that thereby also the names used in the Most Ancient and the Ancient Church might be retained.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.