The Bible

 

Γένεση 27

Study

   

1 Και αφου εγηρασεν ο Ισαακ, και οι οφθαλμοι αυτου ημβλυνθησαν, ωστε δεν εβλεπεν, εκαλεσεν Ησαυ τον υιον αυτου τον μεγαλητερον, και ειπε προς αυτον, Υιε μου. Ο δε ειπε προς αυτον, Ιδου, εγω.

2 Και εκεινος ειπεν, Ιδου, τωρα, εγω εγηρασα· δεν γνωριζω την ημεραν του θανατου μου·

3 λαβε λοιπον, παρακαλω, τα οπλα σου, την φαρετραν σου και το τοξον σου, και εξελθε εις την πεδιαδα και κυνηγησον μοι κυνηγιον·

4 και καμε μοι εδεσματα καθως αγαπω, και φερε μοι να φαγω, δια να σε ευλογηση η ψυχη μου πριν αποθανω.

5 Η δε Ρεβεκκα ηκουσεν ενω ελαλει ο Ισαακ προς Ησαυ τον υιον αυτου. Και υπηγεν ο Ησαυ εις την πεδιαδα δια να κυνηγηση κυνηγιον και να φερη αυτο.

6 Και η Ρεβεκκα ελαλησε προς Ιακωβ τον υιον αυτης, λεγουσα, Ιδου, εγω ηκουσα τον πατερα σου λαλουντα προς Ησαυ τον αδελφον και λεγοντα,

7 Φερε μοι κυνηγιον και καμε μοι εδεσματα, δια να φαγω, και να σε ευλογησω ενωπιον του Κυριου πριν αποθανω.

8 Τωρα λοιπον, υιε μου, ακουσον την φωνην μου εις οσα εγω σοι παραγγελλω·

9 υπαγε τωρα εις το ποιμνιον, και λαβε μοι εκειθεν δυο καλα εριφια εξ αιγων· δια να καμω αυτα εδεσματα δια τον πατερα σου, καθως αγαπα·

10 και θελεις φερει αυτα προς τον πατερα σου να φαγη, δια σε ευλογηση πριν αποθανη.

11 Και ειπεν ο Ιακωβ προς Ρεβεκκαν την μητερα αυτου, Ιδου, ο Ησαυ ο αδελφος μου ειναι ανηρ δασυτριχος, εγω δε ανηρ ατριχος·

12 ισως με ψηλαφηση ο πατηρ μου, και θελω φανη εις αυτον ως απατεων, και θελω συρει επ' εμαυτον καταραν και ουχι ευλογιαν.

13 Ειπε δε προς αυτον η μητηρ αυτου, Επ' εμε η καταρα σου, τεκνον μου· μονον υπακουσον εις την φωνην μου και υπαγε, φερε μοι αυτα.

14 Και υπηγε, και ελαβε, και εφερεν αυτα προς την μητερα αυτου· και εκαμεν η μητηρ αυτου εδεσματα καθως ηγαπα ο πατηρ αυτου.

15 Και λαβουσα η Ρεβεκκα τα καλητερα φορεματα Ησαυ του μεγαλητερου υιου αυτης, τα οποια ειχεν εν τη οικια, ενεδυσε με αυτα Ιακωβ, τον υιον αυτης τον νεωτερον·

16 και με τα δερματα των εριφιων εσκεπασε τας χειρας αυτου, και τα γυμνα του τραχηλου αυτου·

17 και εδωκεν εις τας χειρας Ιακωβ του υιου αυτης τα εδεσματα και τον αρτον, τα οποια ητοιμασε.

18 Και ηλθε προς τον πατερα αυτου· και ειπε, Πατερ μου. Ο δε ειπεν, Ιδου, εγω· τις εισαι, τεκνον μου;

19 Και ειπεν ο Ιακωβ προς τον πατερα αυτου, Εγω ειμαι Ησαυ ο πρωτοτοκος σου· εκαμα καθως μοι ειπας, σηκωθητι λοιπον, καθισον και φαγε εκ του κυνηγιου μου, δια να με ευλογηση η ψυχη σου.

20 Και ειπεν ο Ισαακ προς τον υιον αυτου, Ποθεν τουτο, τεκνον μου, οτι ευρηκας τοσον ταχεως; Ο δε ειπε, Διοτι Κυριος ο Θεος σου εφερεν αυτο εμπροσθεν μου.

21 Και ειπεν ο Ισαακ προς τον Ιακωβ, Πλησιασον, τεκνον μου, δια να σε ψηλαφησω, αν συ ησαι αυτος ο υιος Ησαυ, η ουχι.

22 Και επλησιασεν ο Ιακωβ εις τον Ισαακ τον πατερα αυτου· ο δε εψηλαφησεν αυτον, και ειπεν, Η μεν φωνη ειναι φωνη Ιακωβ, αι δε χειρες, χειρες Ησαυ.

23 Και δεν εγνωρισεν αυτον, διοτι αι χειρες αυτου ησαν ως αι χειρες Ησαυ αδελφου αυτου, δασυτριχοι και ευλογησεν αυτον.

24 Και ειπε, Συ εισαι αυτος ο υιος μου Ησαυ; Ο δε ειπεν, Εγω.

25 Και ειπε, Φερε πλησιον μου, και θελω φαγει εκ του κυνηγιου του υιου μου, δια να σε ευλογηση η ψυχη μου. Και εφερε πλησιον αυτου, και εφαγεν· εφερε δε προς αυτον οινον και επιε.

26 Και ειπε προς αυτον Ισαακ ο πατηρ αυτου, Πλησιασον τωρα, και φιλησον με, τεκνον μου.

27 Και επλησιασε, και εφιλησεν αυτον· και ωσφρανθη την οσμην των ενδυματων αυτου, και ευλογησεν αυτον και ειπεν, Ιδου, η οσμη του υιου μου ειναι ως οσμη πεδιαδος, την οποιαν ευλογησεν ο Κυριος·

28 Λοιπον ο Θεος να σοι δωση απο της δροσου του ουρανου και απο του παχους της γης και αφθονιαν σιτου και οινου·

29 Λαοι να σε δουλευσωσι και εθνη να σε προσκυνησωσι· να ησαι κυριος των αδελφων σου, και οι υιοι της μητρος σου να σε προσκυνησωσι· κατηραμενος οστις σε καταραται, και ευλογημενος οστις σε ευλογει

30 Και καθως επαυσεν ο Ισαακ ευλογων τον Ιακωβ, μολις ο Ιακωβ ειχεν εξελθει απ' εμπροσθεν του πατρος αυτου Ισαακ· και ηλθεν Ησαυ ο αδελφος αυτου εκ του κυνηγιου αυτου.

31 Και εκαμε και αυτος εδεσματα και εφερε προς τον πατερα αυτου· και ειπε προς τον πατερα αυτου, Ας σηκωθη ο πατηρ μου, και ας φαγη εκ του κυνηγιου του υιου αυτου, δια να με ευλογηση η ψυχη σου.

32 Και ειπε προς αυτον Ισαακ ο πατηρ αυτου, Τις εισαι; Ο δε ειπεν, Ειμαι ο υιος σου, ο πρωτοτοκος σου Ησαυ.

33 Και εξεπλαγη ο Ισαακ εκπληξιν μεγαλην σφοδρα, και ειπε, Ποιος ειναι λοιπον εκεινος, οστις εκυνηγησε κυνηγιον, και μοι εφερε και εφαγον απο παντων πριν εισελθης, και ευλογησα αυτον; και ευλογημενος θελει εισθαι.

34 Οτε ηκουσεν ο Ησαυ τους λογους του πατρος αυτου, ανεκραξε κραυγην μεγαλην και πικραν σφοδρα· και ειπε προς τον πατερα αυτου, Ευλογησον με, και εμε, πατερ μου.

35 Ο δε ειπεν, Ηλθεν ο αδελφος σου μετα δολου, και ελαβε την ευλογιαν σου.

36 Και ειπεν ο Ησαυ, Δικαιως εκαλεσθη το ονομα αυτου Ιακωβ, διοτι τωρα δευτεραν ταυτην φοραν με υπεσκελισεν· ελαβε τα πρωτοτοκια μου, και ιδου, τωρα ελαβε και την ευλογιαν μου. Και ειπε, Δεν εφυλαξας δι' εμε ευλογιαν;

37 Και, απεκριθη ο Ισαακ, και ειπε προς τον Ησαυ, Ιδου, κυριον σου εκαμα αυτον, και παντας τους αδελφους αυτου εκαμα δουλους αυτου, και εστηριξα αυτον με σιτον και οινον· και τι λοιπον να καμω εις σε, τεκνον μου;

38 Και ειπεν ο Ησαυ προς τον πατερα αυτου, Μηπως ταυτην μονην την ευλογιαν εχεις, πατερ μου; ευλογησον με, και εμε, πατερ μου. και υψωσεν ο Ησαυ την φωνην αυτου, και εκλαυσε.

39 Και απεκριθη Ισαακ ο πατηρ αυτου, και ειπε προς αυτον, Ιδου, η κατοικησις σου θελει εισθαι εις το παχος της γης, και εις την δροσον του ουρανου ανωθεν·

40 και με την μαχαιραν σου θελεις ζη, και εις τον αδελφον σου θελεις δουλευσει, οταν δε υπερισχυσης, θελεις συντριψει τον ζυγον αυτου απο του τραχηλου σου.

41 Και εμισει ο Ησαυ τον Ιακωβ, δια την ευλογιαν με την οποιαν ευλογησεν αυτον ο πατηρ αυτου· και ειπεν ο Ησαυ εν τη καρδια αυτου, Πλησιαζουσιν αι ημεραι του πενθους του πατρος μου· τοτε θελω φονευσει Ιακωβ τον αδελφον μου.

42 Ανηγγελθησαν, δε προς την Ρεβεκκαν οι λογοι Ησαυ του υιου αυτης του μεγαλητερου· και πεμψασα εκαλεσεν Ιακωβ τον υιον αυτης τον νεωτερον, και ειπε προς αυτον, Ιδου, Ησαυ ο αδελφος σου παρηγορει εαυτον κατα σου, οτι θελει σε φονευσει.

43 Τωρα λοιπον, τεκνον μου, ακουσον την φωνην μου· και σηκωθεις, φυγε προς Λαβαν τον αδελφον μου εις Χαρραν·

44 και κατοικησον μετ' αυτου ημερας τινας, εωσου παρελθη ο θυμος του αδελφου σου·

45 εωσου παυση η κατα σου οργη του αδελφου σου, και λησμονηση τα οσα επραξας εις αυτον· τοτε θελω στειλει, και θελω σε φερει εκειθεν· δια τι να σας στερηθω και τους δυο εν μια ημερα;

46 Και ειπεν η Ρεβεκκα προς τον Ισαακ, Αηδιασα την ζωην μου εξ αιτιας των θυγατερων του Χετ· εαν ο Ιακωβ λαβη γυναικα εκ των θυγατερων του Χετ, καθως ειναι αυται εκ των θυγατερων της γης ταυτης, τι με ωφελει να ζω;

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3614

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3614. 'Until your brother's wrath turns back' means until the state changes; and 'until your brother's anger turns back from you' means the subsequent stage of the state with natural good. This is clear from the meaning of 'wrath' and of 'anger' as states that are antagonistic to each other, dealt with below. And when these states become such that they cease to be antagonistic any longer and begin to join together, wrath is said to turn back and anger to turn back. Consequently 'until your brother's wrath turns back' means until the state changes, and 'until your brother's anger turns back' means the subsequent stage of the state with natural good. 'Wrath' implies something different from 'anger', as may be seen from the fact that in addition to their being similar expressions it is a pointless repetition to say, 'Until your brother's wrath turns back' and then 'until your brother's anger turns back'. What each implies is evident from the general explanation and also from that to which wrath and anger are each used to refer. 'Wrath' is used in reference to truth, in this case to the truth of good, represented by 'Esau', while 'anger' is used in reference to that good itself.

[2] 'Wrath' and 'anger' are mentioned many times in the Word, but in the internal sense they do not mean wrath or anger but that which is antagonistic. The reason for this is that whatever is antagonistic towards any affection produces wrath or anger; so that in the internal sense simply forms of antagonism are meant by those two expressions. 'Wrath' is used to describe that which is antagonistic towards truth and 'anger' that which is antagonistic towards good; but in the contrary sense 'wrath' describes that which is antagonistic towards falsity or the affection for it, that is, towards false assumptions, while 'anger' describes that which is antagonistic towards evil or the desire for it, that is, towards self-love and love of the world. Also, in this contrary sense actual wrath is meant by 'wrath', and actual anger by 'anger'; but when those expressions are used in reference to good and truth the wrath and anger which are manifestations of zeal are meant. And because this zeal is to outward appearance like wrath and anger it is called such in the sense of the letter.

[3] As regards 'wrath' or 'anger' in the internal sense meaning simply forms of antagonism, this may be seen from the following places in the Word: In Isaiah,

Jehovah's indignation is against all the nations, and wrath against all their host. Isaiah 34:2.

'Jehovah's indignation against the nations' stands for antagonism towards evil - 'the nations' meaning evils, see 1259, 1260, 1849, 1868, 2588 (end). 'Wrath against all their host' stands for antagonism towards falsities derived from that evil, for by 'the stars' - here called 'the host of heaven' - are meant cognitions, and so truths, and in the contrary sense falsities, see 1128, 1808, 2120, 2495, 2849. In the same prophet,

Who gave Jacob over to plunder, and Israel to spoilers? Was it not Jehovah against whom we have sinned? And He poured out upon him the wrath of His anger. Isaiah 42:24-25.

'Wrath of anger' stands for antagonism towards falsity stemming from evil, 'Jacob' for people under the influence of evil, and 'Israel' for those under the influence of falsity.

[4] In the same prophet,

I have trodden the winepress alone, and from the peoples there was no man (vir) with Me. I trod them in My anger, and destroyed them in My wrath. And I trod down the peoples in My anger, and made them drunk in My wrath. Isaiah 63:3, 6.

This refers to the Lord and His victories in temptations. 'Treading' and 'treading down in anger' stand for victories over evils, 'destroying' and 'making drunk in wrath' for victories over falsities. In the Word 'treading down' has reference to evil, and 'making drunk' to falsity. In Jeremiah,

Thus said the Lord Jehovih. Behold, My anger and My wrath have been poured out on this place, on man, and on beast, and on the tree of the field, and on the fruit of the ground; and it will burn and not be quenched. Jeremiah 7:20.

Both are mentioned - 'anger' and 'wrath' - because both evil and falsity are the subject.

[5] In the Prophets, whenever evil is mentioned so also is falsity, even as whenever good is mentioned so also is truth, the reason being the heavenly marriage, which is the marriage of good and truth in every detail of the Word, 683, 793, 801, 2173, 2516, 2712. It is also why 'anger' and 'wrath' are both mentioned; otherwise one of them would be enough. In the same prophet,

I Myself will fight against you with outstretched hand and strong arm, and in anger, and in wrath, and in great indignation; and I will smite the inhabitants of this city, both man and beast. Jeremiah 21:5-6.

Here in a similar way 'anger' has reference to the punishment of evil, 'wrath' to the punishment of falsity, and 'indignation' to that of both. Since anger and wrath describe antagonism they also mean punishment, for things antagonistic to one another also clash with one another; and in that case evil and falsity suffer punishment. For evil holds within itself antagonism towards good, and falsity holds within itself antagonism towards truth. And because there is antagonism a clash also occurs; and from this punishment results, see 696, 967.

[6] In Ezekiel,

And My anger will be accomplished, and I will make My wrath on them die down, and I will be comforted; and they will know that I Jehovah have spoken in My zeal, when accomplishing My wrath on them - when executing judgements on you in anger and in wrath and in wrathful rebukes. Ezekiel 5:13, 15.

Here also 'anger' stands for the punishment of evil, and 'wrath' for the punishment of falsity, that result from antagonism and consequent aggression. In Moses,

Jehovah will not be pleased to pardon him, for then the anger of Jehovah, and His zeal, will smoke against that man, and Jehovah will separate him as evil from all the tribes of Israel. The whole land will be brimstone and salt, a burning; it will not be sown, and it will not sprout, nor will any plant come up on it, as at the overthrow of Sodom and Gomorrah, of Admah and Zeboiim, which Jehovah overthrew in His anger and His wrath. And all the nations will say, Why has Jehovah done this to this land? What means the heat of this great anger? Deuteronomy 29:20-21, 23-24.

Since 'Sodom' means evil, and 'Gomorrah' falsity deriving from this, 2220, 2246, 232, and the nation to which Moses is referring here is compared to those nations as regards evil and falsity, the expression 'anger' is used in reference to evil, 'wrath' in reference to falsity, and 'the heat of anger' to both. Such passions as these are attributed to Jehovah or the Lord according to the appearance, for the Lord does seem to man to display such when man enters into evil and evil punishes him, see 245, 592, 696, 1093, 1683, 1874, 2335, 2395, 2447, 3605.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.