The Bible

 

Luko 2

Study

   

1 Kaj en tiuj tagoj eliris dekreto de Cezaro Auxgusto, ke la tuta mondo estu registrita.

2 CXi tiu estis la unua registrado, farita, kiam Kirenio estis reganto de Sirio.

3 Kaj cxiuj iris, por esti registritaj, cxiu al sia urbo.

4 Kaj Jozef ankaux supreniris el Galileo, el la urbo Nazaret, en Judujon, al la urbo de David, kiu estas nomata Bet-Lehxem, cxar li estis el la domo kaj familio de David,

5 por esti registrita kun sia fiancxino Maria, kiu estis graveda.

6 Kaj dum ili estis tie, venis la tagoj por sxia akusxo.

7 Kaj sxi naskis sian unuan filon, kaj sxi cxirkauxvindis lin kaj kusxigis lin en staltrogon, cxar ne estis loko por ili en la gastejo.

8 Kaj en tiu sama regiono estis pasxtistoj, kiuj kamplogxis kaj nokte gardis sian gregon.

9 Kaj angxelo de la Eternulo alstaris apud ili, kaj la gloro de la Eternulo brilis cxirkaux ili, kaj ili timis per granda timo.

10 Kaj la angxelo diris al ili:Ne timu; cxar jen mi venigas al vi bonan sciigon de granda gxojo, kiu estos al la tuta popolo;

11 cxar hodiaux estas naskita por vi, en la urbo de David, Savanto, kiu estas Kristo, la Sinjoro.

12 Kaj jen la signo por vi:vi trovos infaneton, cxirkauxvinditan kaj kusxantan en staltrogo.

13 Kaj subite estis kun la angxelo amaso de la cxiela armeo, lauxdante Dion, kaj dirante:

14 Gloro al Dio en la supera alto, Kaj sur la tero paco, inter homoj Difavoro.

15 Kaj kiam la angxeloj foriris de ili en la cxielon, la pasxtistoj diris unu al alia:Ni jam iru gxis Bet-Lehxem, kaj vidu cxi tiun okazintajxon, kiun la Eternulo sciigis al Ni.

16 Kaj rapidante, ili iris, kaj trovis Marian kaj Jozefon, kaj la infaneton kusxantan en la staltrogo.

17 Kaj tion vidinte, ili sciigis pri la diro, kiu estis parolita al ili pri cxi tiu infano.

18 Kaj cxiuj auxdintoj miris pri tio, kion rakontis al ili la pasxtistoj.

19 Sed Maria konservis cxiujn tiujn dirojn kaj pripensis ilin en sia koro.

20 Kaj la pasxtistoj revenis, glorante kaj lauxdante Dion pri cxio, kion ili auxdis kaj vidis, kiel estis parolite al ili.

21 Kaj kiam jam pasis ok tagoj por cirkumcidi lin, oni donis al li la nomon JESUO, kiel li estis nomita de la angxelo, antaux ol li estis en la ventro.

22 Kaj kiam finigxis la tagoj de ilia purigado laux la legxo de Moseo, ili alportis lin al Jerusalem, por prezenti lin al la Eternulo,

23 kiel estas skribite en la legxo de la Eternulo:CXiu virseksulo, kiu malfermas la uteron, estu dedicxita al la Eternulo;

24 kaj por alporti oferon laux tio, kio estas dirita en la legxo de la Eternulo:Paron da turtoj, aux du kolombidojn.

25 Kaj jen en Jerusalem estis viro, kies nomo estis Simeon, kaj cxi tiu estis justa kaj pia, atendanta la konsoladon de Izrael; kaj la Sankta Spirito estis kun li.

26 Kaj estis montrite al li de la Sankta Spirito, ke li ne mortos, gxis li vidos la Kriston de la Eternulo.

27 Kaj li venis per la Spirito en la templon; kaj kiam la gepatroj enportis la infanon Jesuo, por fari pri li laux la kutimo de la legxo,

28 tiam li ricevis lin en siajn brakojn, kaj benis Dion, dirante:

29 Nun, ho Eternulo, Vi ellasas Vian servanton, Laux Via vorto, en paco,

30 CXar miaj okuloj vidis Vian savon,

31 Kiun Vi preparis antaux la vizagxo de cxiuj popoloj,

32 Lumon por malkasxo al la gentoj, Kaj gloron de Via popolo Izrael.

33 Kaj lia patro kaj lia patrino miris pri tio, kio estis parolita pri li;

34 kaj Simeon ilin benis, kaj diris al Maria, lia patrino:Jen cxi tiu estas metita por la falo kaj levigxo de multaj en Izrael, kaj por signo kontrauxparolata;

35 kaj ankaux vian animon glavo trapasos; por ke la pensoj de multaj koroj malkasxigxu.

36 Kaj estis unu profetino, Anna, filino de Fanuel, el la tribo de Asxer (sxi estis grandagxa, logxinte sep jarojn kun sia edzo de post sia virgeco,

37 kaj estinte vidvino okdek kvar jarojn), kiu neniam foriris el la templo, adorante per fastoj kaj pregxoj nokte kaj tage.

38 Kaj alveninte gxuste en tiu horo, sxi dankis Dion, kaj parolis pri li al cxiuj, kiuj atendadis la elacxeton de Jerusalem.

39 Kaj kiam ili jam faris cxion, konforme al la legxo de la Eternulo, ili revenis en Galileon, al sia urbo Nazaret.

40 Kaj la infano kreskadis kaj fortigxis, plenigxante de sagxeco; kaj la graco de Dio estis sur li.

41 Kaj liaj gepatroj iris cxiujare al Jerusalem cxe la Paska festo.

42 Kaj kiam li estis dekdujara, ili supreniris laux la kutimo de la festo;

43 kaj kiam ili jam pasigis la tagojn, cxe ilia returnigxo la knabo Jesuo restis en Jerusalem, kaj liaj gepatroj tion ne sciis;

44 sed supozante, ke li estas en la karavano, ili iris tagan vojagxon, kaj sercxis lin inter siaj parencoj kaj konatoj;

45 kaj ne trovinte lin, ili reiris al Jerusalem, sercxante lin.

46 Kaj post tri tagoj ili trovis lin en la templo, kie li sidis meze de la instruistoj, auxskultante ilin kaj metante al ili demandojn;

47 kaj cxiuj, kiuj auxdis lin, miregis pro lia kompreno kaj liaj respondoj.

48 Kaj ili miris, vidante lin, kaj lia patrino diris al li:Filo, kial vi tiel agis kontraux ni? jen via patro kaj mi sercxis vin kun malgxojo.

49 Kaj li diris al ili:Kial vi sercxis min? cxu vi ne sciis, ke mi devas esti en la domo de mia Patro?

50 Kaj ili ne komprenis la diron, kiun li parolis al ili.

51 Kaj li malsupreniris kun ili, kaj venis en Nazareton, kaj li estis obeema al ili; kaj lia patrino konservis cxiujn tiujn dirojn en sia koro.

52 Kaj Jesuo progresis en sagxeco kaj staturo, kaj en graco cxe Dio kaj homoj.

   

From Swedenborg's Works

 

Coronis (An Appendix to True Christian Religion) #33

  
/ 60  
  

33. What person of sound mind is there who cannot see that, by those things which are related of Adam are not meant any states of the first-formed man, but states of the Church? As, for example, that God placed two trees in the midst of the garden, from the eating of one of which man had eternal life, and from the other of which he had eternal death; and that He made the latter "good for food, pleasant to the eyes, and to be desired for giving understanding" ([Gen.] 3:6), thus as if it were to bewitch their souls; also, that he admitted the serpent, and allowed it to speak deceitful words to the woman in the presence of her husband, who was the image and likeness of God, and suffered them to be ensnared by its flatteries and arts; as, moreover, why it was not provided,-since it was foreseen-that they, and the whole human race from them, should not fall into the damnation of His curse; for we read in the Christian books of orthodoxy: "That, in consequence of this original sin, 'in place of the lost image of God, there is in man a most inward, most wicked, most profound, inscrutable, unspeakable corruption of his whole nature, and of all his powers,' and that it is the root of all actual evils (Formula Concordiae, p. 640)"; and that God the Father turned away that universal damnation from His face, and sent His Son into the world, who might take it on Himself, and thus appease [Him]; besides many other things which are, as everyone may see, inconsistent with God.

[2] Who may not, from the particulars above-mentioned understood in their historical sense, reasonably conclude, to use comparisons, that it would be like a person who gives his dependent a most fruitful field, and in it digs a pit, which he covers over with boards that fall inwards at the touch of a hand or foot; and, in the midst, places upon a stand a harlot clothed in crimson and scarlet, holding in her hand a golden cup (like the woman in Rev. 17:4), who, by her blandishments, allures the man to herself, and so brings it to pass that he falls into the pit and is drowned? Would it not, indeed, be like one who makes a present to his friend of a luxuriant field of corn, and in the midst thereof conceals snares, and sends out a siren who, with the allurement of song and of a sweet voice, entices him to that place, and causes him to be entangled in the snare, from which he is unable to extricate his foot? Yea, to use a further comparison, it would be like a person who should introduce a noble guest into his house, in which there are two parlours, and tables in each of them, at one of which are seated angels, and at the other evil spirits, on the latter of which are cups full of sweet but poisoned wine, and dishes on which are viands containing aconite; and who should permit the evil spirits there to represent the orgies of Bacchus, and the follies of buffoons, and entice them to those foods and drinks.

[3] But, my friend, the things related of Adam, of the garden of God, and of the two trees therein, appear under quite a different aspect when spiritually comprehended, that is, unswathed by the spiritual sense. It is then clearly seen that, by Adam, as a type, is meant the Most Ancient Church; and the successive states of that Church are described by the vicissitudes of his life. For a Church, in the beginning, is like a man created anew, who has a natural and a spiritual mind, and by degrees from spiritual becomes natural, and at length sensual, and believes nothing but what the senses of the body dictate; and such a man appears in heaven like a person sitting on a beast, which bends its head backward, and with its teeth bites, tears and mangles the man sitting upon it; while the truly spiritual man appears in heaven also like a person sitting on a beast, but on a gentle one, which he controls with a slender rein, and even by a gesture.

  
/ 60  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.