The Bible

 

Luko 2

Study

   

1 Kaj en tiuj tagoj eliris dekreto de Cezaro Auxgusto, ke la tuta mondo estu registrita.

2 CXi tiu estis la unua registrado, farita, kiam Kirenio estis reganto de Sirio.

3 Kaj cxiuj iris, por esti registritaj, cxiu al sia urbo.

4 Kaj Jozef ankaux supreniris el Galileo, el la urbo Nazaret, en Judujon, al la urbo de David, kiu estas nomata Bet-Lehxem, cxar li estis el la domo kaj familio de David,

5 por esti registrita kun sia fiancxino Maria, kiu estis graveda.

6 Kaj dum ili estis tie, venis la tagoj por sxia akusxo.

7 Kaj sxi naskis sian unuan filon, kaj sxi cxirkauxvindis lin kaj kusxigis lin en staltrogon, cxar ne estis loko por ili en la gastejo.

8 Kaj en tiu sama regiono estis pasxtistoj, kiuj kamplogxis kaj nokte gardis sian gregon.

9 Kaj angxelo de la Eternulo alstaris apud ili, kaj la gloro de la Eternulo brilis cxirkaux ili, kaj ili timis per granda timo.

10 Kaj la angxelo diris al ili:Ne timu; cxar jen mi venigas al vi bonan sciigon de granda gxojo, kiu estos al la tuta popolo;

11 cxar hodiaux estas naskita por vi, en la urbo de David, Savanto, kiu estas Kristo, la Sinjoro.

12 Kaj jen la signo por vi:vi trovos infaneton, cxirkauxvinditan kaj kusxantan en staltrogo.

13 Kaj subite estis kun la angxelo amaso de la cxiela armeo, lauxdante Dion, kaj dirante:

14 Gloro al Dio en la supera alto, Kaj sur la tero paco, inter homoj Difavoro.

15 Kaj kiam la angxeloj foriris de ili en la cxielon, la pasxtistoj diris unu al alia:Ni jam iru gxis Bet-Lehxem, kaj vidu cxi tiun okazintajxon, kiun la Eternulo sciigis al Ni.

16 Kaj rapidante, ili iris, kaj trovis Marian kaj Jozefon, kaj la infaneton kusxantan en la staltrogo.

17 Kaj tion vidinte, ili sciigis pri la diro, kiu estis parolita al ili pri cxi tiu infano.

18 Kaj cxiuj auxdintoj miris pri tio, kion rakontis al ili la pasxtistoj.

19 Sed Maria konservis cxiujn tiujn dirojn kaj pripensis ilin en sia koro.

20 Kaj la pasxtistoj revenis, glorante kaj lauxdante Dion pri cxio, kion ili auxdis kaj vidis, kiel estis parolite al ili.

21 Kaj kiam jam pasis ok tagoj por cirkumcidi lin, oni donis al li la nomon JESUO, kiel li estis nomita de la angxelo, antaux ol li estis en la ventro.

22 Kaj kiam finigxis la tagoj de ilia purigado laux la legxo de Moseo, ili alportis lin al Jerusalem, por prezenti lin al la Eternulo,

23 kiel estas skribite en la legxo de la Eternulo:CXiu virseksulo, kiu malfermas la uteron, estu dedicxita al la Eternulo;

24 kaj por alporti oferon laux tio, kio estas dirita en la legxo de la Eternulo:Paron da turtoj, aux du kolombidojn.

25 Kaj jen en Jerusalem estis viro, kies nomo estis Simeon, kaj cxi tiu estis justa kaj pia, atendanta la konsoladon de Izrael; kaj la Sankta Spirito estis kun li.

26 Kaj estis montrite al li de la Sankta Spirito, ke li ne mortos, gxis li vidos la Kriston de la Eternulo.

27 Kaj li venis per la Spirito en la templon; kaj kiam la gepatroj enportis la infanon Jesuo, por fari pri li laux la kutimo de la legxo,

28 tiam li ricevis lin en siajn brakojn, kaj benis Dion, dirante:

29 Nun, ho Eternulo, Vi ellasas Vian servanton, Laux Via vorto, en paco,

30 CXar miaj okuloj vidis Vian savon,

31 Kiun Vi preparis antaux la vizagxo de cxiuj popoloj,

32 Lumon por malkasxo al la gentoj, Kaj gloron de Via popolo Izrael.

33 Kaj lia patro kaj lia patrino miris pri tio, kio estis parolita pri li;

34 kaj Simeon ilin benis, kaj diris al Maria, lia patrino:Jen cxi tiu estas metita por la falo kaj levigxo de multaj en Izrael, kaj por signo kontrauxparolata;

35 kaj ankaux vian animon glavo trapasos; por ke la pensoj de multaj koroj malkasxigxu.

36 Kaj estis unu profetino, Anna, filino de Fanuel, el la tribo de Asxer (sxi estis grandagxa, logxinte sep jarojn kun sia edzo de post sia virgeco,

37 kaj estinte vidvino okdek kvar jarojn), kiu neniam foriris el la templo, adorante per fastoj kaj pregxoj nokte kaj tage.

38 Kaj alveninte gxuste en tiu horo, sxi dankis Dion, kaj parolis pri li al cxiuj, kiuj atendadis la elacxeton de Jerusalem.

39 Kaj kiam ili jam faris cxion, konforme al la legxo de la Eternulo, ili revenis en Galileon, al sia urbo Nazaret.

40 Kaj la infano kreskadis kaj fortigxis, plenigxante de sagxeco; kaj la graco de Dio estis sur li.

41 Kaj liaj gepatroj iris cxiujare al Jerusalem cxe la Paska festo.

42 Kaj kiam li estis dekdujara, ili supreniris laux la kutimo de la festo;

43 kaj kiam ili jam pasigis la tagojn, cxe ilia returnigxo la knabo Jesuo restis en Jerusalem, kaj liaj gepatroj tion ne sciis;

44 sed supozante, ke li estas en la karavano, ili iris tagan vojagxon, kaj sercxis lin inter siaj parencoj kaj konatoj;

45 kaj ne trovinte lin, ili reiris al Jerusalem, sercxante lin.

46 Kaj post tri tagoj ili trovis lin en la templo, kie li sidis meze de la instruistoj, auxskultante ilin kaj metante al ili demandojn;

47 kaj cxiuj, kiuj auxdis lin, miregis pro lia kompreno kaj liaj respondoj.

48 Kaj ili miris, vidante lin, kaj lia patrino diris al li:Filo, kial vi tiel agis kontraux ni? jen via patro kaj mi sercxis vin kun malgxojo.

49 Kaj li diris al ili:Kial vi sercxis min? cxu vi ne sciis, ke mi devas esti en la domo de mia Patro?

50 Kaj ili ne komprenis la diron, kiun li parolis al ili.

51 Kaj li malsupreniris kun ili, kaj venis en Nazareton, kaj li estis obeema al ili; kaj lia patrino konservis cxiujn tiujn dirojn en sia koro.

52 Kaj Jesuo progresis en sagxeco kaj staturo, kaj en graco cxe Dio kaj homoj.

   

From Swedenborg's Works

 

Apocalypse Explained #460

Study this Passage

  
/ 1232  
  

460. Saying, Salvation unto our God who sitteth on the throne, and unto the Lamb.- That this signifies confession that eternal life is from the Lord alone, is evident from the signification of saying, as denoting to confess, for confession follows; and from the signification of "who sitteth on the throne and unto the Lamb," as denoting the Lord as to Divine Good and as to Divine Truth, for by sitting on the throne is meant the Lord as to Divine Good, and by the Lamb, the Lord as to Divine Truth, as may be seen above (n. 134, 253, 297, 314); and from the signification of salvation, as denoting eternal life, for eternal life, in the Word, means eternal salvation.

[2] By salvation being ascribed to Him, is signified that salvation is from Him, because He is salvation. For everything of salvation and eternal life is from the Lord and of the Lord with men and angels; for all the good of love, and all the truth of faith, with man, are not of man, but of the Lord with him, for it is the proceeding Divine which is the Lord in heaven with angels, and in the church with men; and salvation and eternal life are from the good of love and the truth of faith. Hence it is evident what is meant by salvation being ascribed to the Lord, and by the Lord being salvation, as in the following passages.

In Isaiah:

"Lo, this is our God; we have waited for him, and he will save us; this is Jehovah; we have waited for him, we will be glad and rejoice in his salvation" (25:9).

Again:

"My salvation shall not tarry; and I will place salvation in Zion for Israel my glory" (46:13).

And again:

"I gave thee for a light of the Gentiles, that thou mayest be my salvation unto the end of the earth" (49:6).

And again:

"Say ye to the daughter of Zion, Behold, thy salvation cometh" (62:11).

In David:

Jehovah "will give the salvation of Israel in Zion, when he shall bring back the captivity of his people" (Psalm 14:7; 53:6).

These things are spoken of the Lord, who is here called salvation from the act of saving, and from the fact that He is salvation in man, for so far as He is in man, so far man has salvation. Hence in Luke, Simeon said:

"Mine eyes have seen thy salvation, which thou hast prepared before the face of all peoples" (Luke 2:30,

[31]), therefore the Lord was also called Jesus, for Jesus signifies salvation.

[3] It is said, "Who sitteth on the throne, and the Lamb," and the Lord is meant by both; as to Divine Good, by "who sitteth on the throne," and as to Divine Truth, by "the Lamb," and both from His Divine Human, as shewn in the passages cited above. Therefore the Lamb alone upon the throne is elsewhere named, as in the Apocalypse, "Lo, in the midst of the throne a Lamb standing" (5:6). And again: "The Lamb which is in the midst of the throne shall feed them" (7:17). And also in the present chapter, He is called God alone (verses 11, 12). "They fell down before the throne, and worshipped God, saying, Might be to our God." This is to be understood in a manner similar to that which the Lord said when He spake of the Father and the Son, as though they were two, when, yet, by the Father, He meant the Divine in Himself, and by the Son, His Human from that Divine, and this He also clearly teaches when He says, that the Father is in Him and He in the Father, and that He and the Father are one. The meaning of the words, "Who sitteth on the throne and unto the Lamb," is similar. That also by the Lamb is meant the Divine Human of the Lord, and in the respective sense (sensu respectivo) the good of innocence, may be seen above (n. 314).

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.