The Bible

 

Lamentadoj 3

Study

   

1 Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

2 Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

3 Nur sur min Li turnas Sian manon cxiutage denove.

4 Li maljunigis mian karnon kaj hauxton, rompis miajn ostojn.

5 Li konstruis cxirkaux mi, cxirkauxis min per maldolcxajxoj kaj malfacilajxoj.

6 En mallumon Li lokis min, kiel porcxiamajn mortintojn.

7 Li cxirkauxbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj cxenoj.

8 Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaux mia pregxo.

9 Li baris miajn vojojn per hakitaj sxtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

10 Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kasxita loko.

11 Li depusxis min de miaj vojoj, kaj dissxiris min; Li faris min objekto de teruro.

12 Li strecxis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

13 En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

14 Mi farigxis mokatajxo por mia tuta popolo, ilia cxiutaga rekantajxo.

15 Li satigis min per maldolcxajxo, trinkoplenigis min per vermuto.

16 Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpusxis min en cindron.

17 Mia animo estas forpusxita for de paco; bonstaton mi forgesis.

18 Kaj mi diris:Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

19 La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

20 Konstante rememorante tion, senfortigxas en mi mia animo.

21 Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

22 GXi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; cxar Lia kompatemeco ne finigxis,

23 Sed cxiumatene gxi renovigxas; granda estas Via fideleco.

24 Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

25 La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu sercxas Lin.

26 Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

27 Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

28 Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas sxargxita;

29 Li metas sian busxon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

30 Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

31 CXar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

32 Se Li iun suferigas, Li ankaux kompatas pro Sia granda favorkoreco;

33 CXar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

34 Kiam oni premas sub siaj piedoj cxiujn malliberulojn de la tero,

35 Kiam oni forklinas la rajton de homo antaux la vizagxo de la Plejaltulo,

36 Kiam oni estas maljusta kontraux homo en lia jugxa afero-CXu la Sinjoro tion ne vidas?

37 Kiu povas per sia diro atingi, ke io farigxu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

38 CXu ne el la busxo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

39 Kial murmuras homo vivanta? CXiu murmuru kontraux siaj pekoj.

40 Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj Ni revenu al la Eternulo;

41 Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la cxielo.

42 Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

43 Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

44 Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la pregxo.

45 Vi faris nin balaindajxo kaj abomenindajxo inter la popoloj.

46 Malfermegis kontraux ni sian busxon cxiuj niaj malamikoj.

47 Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfelicxo.

48 Torentojn da akvo versxas mia okulo pri la malfelicxo de la filino de mia popolo.

49 Mia okulo fluigas kaj ne cxesas, ne ekzistas por gxi halto,

50 GXis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la cxielo.

51 Mia okulo suferigas mian animon pri cxiuj filinoj de mia urbo.

52 Senkauxze cxasas min kiel birdon miaj malamikoj;

53 Ili pereigas mian vivon en kavo, ili jxetas sur min sxtonojn.

54 Akvo levigxis kontraux mian kapon, kaj mi diris:Mi tute pereis.

55 Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

56 Vi auxdis mian vocxon; ne kovru Vian orelon antaux mia vokado pri liberigo.

57 Vi alproksimigxis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris:Ne timu.

58 Vi, ho Sinjoro, defendis mian jugxaferon; Vi liberigis mian vivon.

59 Vi vidis, ho Eternulo, la maljustajxon, kiun mi suferas; jugxu mian aferon.

60 Vi vidis ilian tutan vengxon, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi.

61 Vi auxdis ilian insultadon, ho Eternulo, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi,

62 La parolojn de tiuj, kiuj levigxis kontraux min, kaj iliajn pensojn kontraux mi dum la tuta tago.

63 Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili levigxas; mi cxiam estas ilia rekantajxo.

64 Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laux la faroj de iliaj manoj.

65 Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

66 Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la cxielo de la Eternulo.

   

From Swedenborg's Works

 

Scriptural Confirmations #4

  
/ 101  
  

4. 2. The Son of God (Romans 1:3-4).

Called after Jesus Christ, Christians (Romans 1:6) through the faith of Jesus Christ (Romans 3:22).

Faith in Christ. Through Jesus Christ we have peace toward God, and to God we have access by faith into this grace, and we glory in the hope of the glory of God (Romans 5:1-2).

By Jesus Christ were we reconciled to God (Romans 5:10,11).

As by one man sin entered into the world, so by the justice of one are we justified (Romans 5:12, 13, 15, 18-19).

There is no condemnation to them which are in Christ Jesus, who walk not after the flesh, but after the Spirit, in order that the justification of the law might be fulfilled in us, who walk not after the flesh, but after the spirit (Romans 8:1-4). Christ is at the right hand of God, who also maketh intercession for us (Romans 8:34).

Who shall separate us from the love of Christ? Shall tribulation, distress, hunger, death, angels, principalities, height, depth, etc. (Romans 8:35-39)?

From the fathers Christ is according to the flesh, who is over all; God blessed forever. Amen (Romans 9:5).

Whosoever shall call upon the name of the Lord, shall be saved (Romans 10:13).

We are one body in Christ; all are members having different gifts according to grace (Romans 12:5-6). The gifts which belong to different members are enumerated in a long series (verses 6, 13).

Put ye on the Lord Jesus Christ (Romans 13:14).

Whether we live, we live in the Lord; whether we die, we die in the Lord; therefore, whether we live or die, we are the Lord's. For to this end Christ both died and rose and lived again that He might be Lord both of the dead and of the living (Romans 14:8-9).

It is written, I live, saith the Lord, for every knee shall bow to Me, and every tongue shall confess to God (Romans 14:11). Isaiah saith, there shall be a root of Jesse, and He that shall rise to rule over the nations; in Him shall the nations hope (Romans 15:12).

The Gospel of Christ (Romans 15:19-21).

Chosen and tried in the Lord, in Christ: to work and labor in the Lord (Romans 16:8-13).

  
/ 101  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.