The Bible

 

Genezo 9

Study

   

1 Kaj Dio benis Noan kaj liajn filojn, kaj diris al ili: Fruktu kaj multigxu, kaj plenigu la teron.

2 Kaj ili timu vin kaj tremu antaux vi, cxiuj bestoj de la tero kaj cxiuj birdoj de la cxielo, cxio, kio movigxas sur la tero, kaj cxiuj fisxoj de la maro; en viajn manojn ili estas transdonitaj.

3 CXio, kio movigxas kaj vivas, servu al vi kiel mangxajxo; kiel verdan herbon, Mi donis al vi cxion.

4 Nur karnon kune kun gxia animo, la sango, ne mangxu.

5 Ankaux vian sangon kaj animon Mi repostulos, el la manoj de cxiuj bestoj Mi gxin repostulos, kaj el la manoj de homo, el la manoj de cxiu homo pro lia frato Mi repostulos la animon de homo.

6 Se iu versxos sangon de homo, lia sango ankaux estos versxita de homo; cxar laux la bildo de Dio estas farita la homo.

7 Kaj vi fruktu kaj multigxu, movigxadu sur la tero kaj multigxu sur gxi.

8 Kaj Dio diris al Noa kaj al liaj filoj kune kun li jene:

9 Jen Mi starigas Mian interligon kun vi kaj kun via idaro post vi;

10 kaj kun cxiu viva ekzistajxo, kiu estas kun vi, el birdoj, el brutoj, kaj el cxiuj bestoj de la tero kun vi, el cxiuj, kiuj eliris el la arkeo, kun cxiuj bestoj de la tero.

11 Kaj Mi starigas Mian interligon kun vi, ke ne ekstermigxos plu cxiu karno per akvo de diluvo, kaj ne estos plu diluvo, por pereigi la teron.

12 Kaj Dio diris: CXi tio estas la signo de la interligo, kiun Mi metas inter Mi kaj inter vi kaj inter cxiu viva ekzistajxo, kiu estas kun vi, por eternaj generacioj:

13 Mian arkon Mi metas en la nubon, kaj gxi estu signo de la interligo inter Mi kaj la tero.

14 Kaj kiam Mi venigos nubon super la teron, montrigxos la arko en la nubo;

15 kaj Mi rememoros Mian interligon, kiu ekzistas inter Mi kaj vi kaj cxiu viva ekzistajxo el cxiu karno, kaj la akvo ne farigxos plu diluvo, por pereigi cxiun karnon.

16 Kaj la arko estos en la nubo; kaj Mi gxin vidos, por memori pri la eterna interligo inter Dio kaj cxiu viva ekzistajxo el cxiu karno, kiu estas sur la tero.

17 Kaj Dio diris al Noa: CXi tio estas la signo de la interligo, kiun Mi starigis inter Mi kaj cxiu karno, kiu estas sur la tero.

18 Kaj la filoj de Noa, kiuj eliris el la arkeo, estis: SXem, HXam, kaj Jafet; kaj HXam estis la patro de Kanaan.

19 Tio estis la tri filoj de Noa; kaj de ili diskreskis la tuta logxantaro de la tero.

20 Kaj Noa komencis terkultivan laboron kaj plantis vinbergxardenon.

21 Kaj li trinkis el la vino kaj ebriigxis, kaj nudigxis en sia tendo.

22 Kaj HXam, la patro de Kanaan, vidis la nudecon de sia patro, kaj li diris tion al siaj du fratoj ekstere.

23 Kaj SXem kaj Jafet prenis la veston kaj metis gxin sur siajn sxultrojn, kaj iris dorsdirekte kaj kovris la nudecon de sia patro; kaj iliaj vizagxoj estis turnitaj malantauxen, kaj la nudecon de sia patro ili ne vidis.

24 Kaj Noa vekigxis de sia ebrieco, kaj li sciigxis, kiel agis kun li lia pli juna filo.

25 Kaj li diris: Malbenita estu Kanaan; Sklavo de sklavoj li estu cxe siaj fratoj.

26 Kaj li diris: Glorata estu la Eternulo, la Dio de SXem; Kaj Kanaan estu sklavo al ili;

27 Dio disvastigu Jafeton, Kaj li logxu en la tendoj de SXem, Kaj Kanaan estu sklavo al ili.

28 Kaj Noa vivis post la diluvo tricent kvindek jarojn.

29 Kaj la tuta vivo de Noa estis nauxcent kvindek jaroj, kaj li mortis.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #1077

Study this Passage

  
/ 10837  
  

1077. That they who are here called “Ham” and “Canaan” that is, those who separate faith from charity and hence make worship consist in externals alone, cannot know what and whence is conscience, needs to be briefly shown. Conscience is formed by means of the truths of faith, for that which a man has heard, acknowledged, and believed makes the conscience in him; and afterwards to act contrary to this is to him to act contrary to conscience, as may be sufficiently evident to everyone; so that unless it is the truths of faith that a man hears, acknowledges, and believes, he cannot possibly have a true conscience. For it is through the truths of faith (the Lord working in charity) that man is regenerated, and therefore it is through the truths of faith that he receives conscience, conscience being the new man himself. From this it is evident that the truths of faith are the means by which this may take place, that is, that the man may live according to what faith teaches, the principal of which is to love the Lord above all things, and the neighbor as himself. If he does not so live, what is his faith but an empty affair, and a mere high-sounding word, or a thing that is separated from heavenly life, and in which when thus separated there is no possible salvation?

[2] For to believe that no matter how a man lives, he may yet be saved provided he has faith, is to say that he may be saved if he has no charity, and no conscience (that is, if he passes his life in hatred, revenge, robbery, adultery, in a word, in all things contrary to charity and conscience) provided only that he has faith, even if it be but at the hour of death. Let such persons consider, when they are in such a false principle, what truth of faith there is that can form their conscience, and whether it be not what is false. If they suppose that they have anything of conscience, it must be only outward bonds-such as fear of the law, of loss of honor, of gain, or of reputation for the sake of these-that make, with them, what they call conscience, and which lead them not to injure the neighbor, but to do him good. But as this is not conscience, because not charity, therefore when these restraints are loosened or taken away, such persons rush into most wicked and obscene things. Very different is the case with those who, although they have declared that faith alone saves, have still lived a life of charity; for in their faith there has been charity from the Lord.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.